7/11/15

Γιατί ο κ. Φίλης, ως υπουργός, δεν έχει δίκαιο.

PantelisΜετά το σάλο που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις Φίλη, αρχίζουν να διαμορφώνονται οι δύο κύριοι πόλοι μιας αντιπαράθεσης που δεν έχει καμιά επιστημονική βάση αλλά, αποβλέπει σε πολιτικές σκοπιμότητες. Η αντιπαράθεση αυτή, είναι μια από τις νέες διαχωριστικές γραμμές των πολιτικών σχηματισμών του μέλλοντος. Περιλαμβάνουν άτομα που σήμερα βρίσκονται μεν σε διαφορετικούς πολιτικούς φορείς ομονοούν, όμως, σε θέματα μείζονος σημασίας που αύριο θα τα εντάξουν στο ίδιο πολιτικό στρατόπεδο. Και τα άτομα αυτά είναι ενταγμένα, σήμερα, από την αριστερά μέχρι τη δεξιά.

Η πολιτική διαμάχη δεν γίνεται, πλέον, στη βάση ταξικής αντιπαράθεσης . Υπάρχουν άλλα, πιο σύνθετα, προτάγματα.

Ένα από αυτά είναι ο ρόλος του εθνικού κράτους. Στην Ελλάδα, έχει εδραιωθεί η αποδομητική σχολή για την οποία γράψαμε χθές, η οποία έχει διεισδύσει στον κρατικό μηχανισμό, τη γραφειοκρατία και την εκπαίδευση και η οποία, διεκδικεί ρόλο και επιρροή όχι στη βάση των λεπτομερειών της επιστημονικής σκέψης της αλλά της δυναμικής που αναπτύσσει η συνθηματολογική δημόσια παρουσία της.

Η υπόθεση Φίλη έδειξε ότι η τάση αυτή έχει επιρροή στην κοινωνία. Όχι με την αποκάλυψη της τελικής της στόχευσης (αποδόμηση και αντικατάσταση του εθνικού κράτους από άλλες οντότητες), αλλά με την εμφάνισή της ως μετριοπαθούς, καταδιωκόμενης επιστημονικής αναθεώρησης ενός ιστορικού ψεύδους. Και αυτό βρίσκει ευήκοον ακροατήριο.

Κανείς δεν θα διαφωνήσει με την αρχή ότι η επιστήμη προχωρά με την αμφισβήτηση και την έρευνα. Ο χώρος, όμως, όπου παράγεται και αναπαράγεται η επιστήμη είναι τα πανεπιστήμια. Εκεί κάθε καθηγητής έχει το δικαίωμα, και την υποχρέωση, να ερευνά και να αμφισβητεί. Αυτό είναι δικαίωμα και της κ Ρεπούση, για να χρησιμοποιήσω ένα όνομα που προκάλεσε αντιδράσεις. Ως καθηγήτρια υποχρεούται να ερευνά και να μεταδίδει το αποτέλεσμα της έρευνάς της στους φοιτητές της οι οποίοι έχουν το υπόβαθρο να δεχθούν ή να αμφισβητήσουν τη διδασκαλία της.

Στις δημοκρατίες, τα νέα ρεύματα έχουν τους τρόπους- και πρέπει να τους έχουν- να διατυπώνουν τις απόψεις τους και δημοσίως για να προβληματίζεται η κοινή γνώμη μέσω της αντιπαράθεσης και να υιοθετεί καινοτόμες προτάσεις που βοηθούν στην αναπαραγωγή της ύπαρξής της.

Οι επιφυλάξεις από την υπόθεση που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των τελευταίων ημερών είναι δύο:

Πρώτον, οι υπουργοί της κυβέρνησης δεν υπάγονται στην προαναφερόμενη ακαδημαϊκή ελευθερία. Ο κυβερνήσεις είναι πολιτικοί σχηματισμοί που διεκδίκησαν τη λαϊκή ψήφο και πήραν τη λαϊκή εντολή στη βάση ενός προγράμματος που παρουσίασαν. Οποιαδήποτε σημαντική απόκλιση από το πρόγραμμα αυτό εγείρει ζήτημα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης. Όταν, λοιπόν, ένας υπουργός αποκλίνει από τις κυβερνητικές διακηρύξεις εγκαλείται στην τάξη ή απομακρύνεται. Στην περίπτωση που μας απασχόλησε τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση, δια της εκπροσώπου της, διαφώνησε με την τοποθέτηση του υπουργού παιδείας. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα όταν ο υπουργός εμμένει στις θέσεις του. Η κυβέρνηση δεν είναι χώρος ακαδημαϊκών συζητήσεων. Αλλά ένα πολιτικό σχήμα που κυβερνά τη χώρα. Διαβουλεύεται όπως οι νόμοι ορίζουν, παίρνει αποφάσεις και τις υλοποιεί. Εμφανίζεται, δε, δημοσίως, ως ενιαία οντότητα. Όλα αυτά τα κοινότοπα δεν συντρέχουν με την ελληνική κυβέρνηση τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την υπόθεση Φίλη.

Υπάρχει και ένα άλλο, μείζον ζήτημα: Ούτε στις προεκλογικές της θέσεις, ούτε στην ανάγνωση των προγραμματικών της δηλώσεων η κυβέρνηση αμφισβήτησε την ανάγκη ύπαρξης και λειτουργίας του εθνικού κράτους. Οφείλει, συνεπώς, όχι απλώς, να φροντίζει για την αποτελεσματική λειτουργία του αλλά και να το προστατεύει από τις υπονομεύσεις ύπαρξής του. Ο στόχος της αποδομητικής σχολής είναι ακριβώς η διάβρωσή του.

Υποστήριξη του εθνικού κράτους, σημαίνει ότι η πολιτεία φροντίζει για την αναπαραγωγή της εθνικής συνείδησης. Και αυτό γίνεται με διάφορους μηχανισμούς. Ένας από αυτούς είναι η δημοτική και μέση εκπαίδευση.

Σε αντίθεση με τα πανεπιστήμια, όπου πρωταρχικός τους ρόλος είναι η αμφισβήτηση και η παραγωγή νέας γνώσης, η μέση εκπαίδευση είναι ένας χώρος όπου στα παιδιά διαμορφώνεται η εθνική συνείδηση. Και την ευθύνη αυτή την έχει η πολιτεία.

Το πρόγραμμα, δηλαδή, διδασκαλίας στη μέση εκπαίδευση και το περιεχόμενο των βιβλίων είναι ευθύνη της πολιτείας. Κάτι που δεν συμβαίνει με τα πανεπιστήμια. Και πολύ σωστά.

Το ερώτημα, εν προκειμένω, είναι γιατί η πολιτεία αφαίρεσε από το βιβλίο της Γ! Λυκείου τη διδασκαλία της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού; Έκρινε ότι δεν συνεισφέρει στην προαναφερόμενη κατεύθυνση;

Αλλά, υπάρχει και ένα άλλο, σημαντικότερο ερώτημα. Με τις δημόσιες θέσεις που διατύπωσε ο νυν υπουργός παιδείας, πείθει ότι είναι διατεθειμένος να υλοποιήσει αυτόν τον στόχο της μέσης παιδείας.

Τα ερωτήματα αυτά ας προβληματίσουν τον αναγνώστη.

 http://www.anixneuseis.gr/?p=132409

20 σχόλια:

  1. Το δεύτερο και σοβαρότερο λάθος στην υπόθεση των δηλώσεων Φίλη μπορεί να γίνει από την ίδια την βουλή εάν ΔΕΝ ψηφίσει την άρση της ασυλίας του.

    Τότε θα γίνει πλήρης η αποκοπή του λαού από την "εθνική" αντιπροσωπία και θα υπάρξει, σε συνδυασμό την οικονομική κρίση, απευθείας αντιπαράθεση πολιτικών και πολιτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μοῦ κάνει ἐντύπωση ὅτι μόνο στήν Ἑλλάδα, ὅλο τό φάσμα τῆς λεγομένης ἀριστερᾶς,στίς ἐπίσημες συλλογκές της ἐκφάνσεις, ἔχει οὐσιαστικά ἀποκηρύξει κάθε πατριωτική καί ὑπερκομματική συστράτευση, ἀντίσταση,. συναίσθηματική φόρτιση, ἐκδήλωση, πλήν ὀλίγου φολκλόρ.
    Ὁ Μανώλης Γλέζος καί ὁ Μίκης Θεοδωράκης, ὅταν ἦσαν νέοι, ἐξέφραζαν τό 50% τοῦ κόσμου τῆς τότε ἀριστερᾶς. Ἡ πατριωτική τους συνείδηση ἦταν καί παραμένει ἐνεργός.
    Αὐτό πού ἄλλαξε, εἶναι ὁ τρόπος πού γαλουχήθηκαν οἱ νεώτεροι τῆς ἀριστερᾶς. Ἐπικράτησε τό ἀντιπατριωιτκό καί ἀντεθνικό μέτωπο στόν χῶρο τῆς ὅλης ἀριστερᾶς.
    Ὀλίγοι τοῦ πάλαι ποτέ πατριωτικοῦ μέρους τῆς ἀριστερᾶς, ἐντάχθηκαν πρῶτα στήν ΕΔΑ, μετά, στήν δεκαετία τοῦ 1980, στό Πασόκ,ὡς πατριωτικό Πασόκ, ἐκφυλίσθηκαν κατόπιν σχεδόν ὅλοι λόγῳ καταναλωτισμοῦ, καί τώρα βλέποντας τήν ἑπόμενη γενεά (τρίτη μετά τόν ἐμφύλιο πόλεμο) , ούσιαστικῶς, διαπιστώνει κανείς, ὅτι δέν ὑπάρχει πατριωτικό μέρος τῆς ἀριστερᾶς πλήν ἐλαχίστων προσώπων ἀτομικῶς.
    Καί ὄχι μόνον τοῦτο. Ὁ καταναλωτισμός καί ἡ ἀποκλειστική ἐλπίδα στήν Εὐρώπη, ἔφθειραν κάθε πατριωτική συνιστῶσα καί σέ μεγάλο μέρος τῆς λεγομένης δεξιᾶς.

    Ὁ ἐκσυγχρονιστικός διεθνισμός τῶν περισσοτέρων κομμάτων - ἐν μέρει, παλαιότερα, δικαιολογούμενος ἴσως - ἔχει καταστῆ πλέον "obsolete", δηλαδή ἐκτός τόπου καί χρόνου, μία φαντασίωση. Διότι, τό ἐθνικό κράτος ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχῃ, δέν διαλύθηκε συγχωνευόμενο σέ ἕνα παγκοσμιοποημένο σύστημα ἐξουσίας. Δέν ἀνακατεύθηκαν ὅλοι οἱ λαοί.
    Ἀναπτύχθηκαν μάλιστα μουσουλμανικά γκέτο καί ρατσισμοί, ἐκεῖ ὅπου τό ἀνακάτεμα ἐθνοτήτων αὐξήθηκε ὑπερβολικά. Καί ἀποδείχθηκε, ὅτι οἱ Η.Π.Α., αὐτό τό χωνευτῆρι (melting pot) λαῶν καί πολιτισμῶν, ἑνωμένων ὑποτίθεται πρός ἕνα καλλίτερο μέλλον ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας,, ἀμέσως μόλις τελείωσε ἡ περίοδος τῶν παχέων ἀγελάδων, ἄρχισε νά κοχλάζῃ ἐπικίνδυνα, γιά τήν κοινωνική συνοχή του - ἀλλά καί γιά τίς προοπτικές τῆς οἰκονομίας του (πού κρέμονται πλέον ἀπό τό ἐάν κυραρχῆ τό δολλάριο παγκοσμίως καί ὄχι ἀπό τόν δυναμισμό τῶν ἀμερικανικῶν ἐπιχειρήσεων στό διεθνές ἐμπόριο καί στό brain drain σέ βάρος ἄλλων χωρῶν).

    Συνεπῶς, στήν Ἑλλάδα, κανονικά, ἄν δέν μᾶς ζάλιζαν τά ΜΜΕ μέ τίς ἀνοησίες διά τῶν ὁποίων συστηματικά σχηματίζουν παχεῖς ἰστούς ἀράχνης πέριξ τῶν φυσιολογικῶν σκέψεων καί ἀντιδράσεών μας, παγιδεύοντας σταλινικῶς τήν έλευθερία τῆς σκέψεώς μας, δέν θά ἔπρεπε νά τίθεται κύριο θέμα ἄλλο στόν δημόσιο λόγο καί στίς σημαντικές ἀποφάσεις τοῦ κράτους μας, ἀπό τήν ἐθνική ἐπιβίωσή μας.
    Καί παρά ταῦτα, ὁ ἀντι-πατριωτισμός (εὐρωπαἱκοῦ ἤ μή, προσανατολισμοῦ) καί ἡ εὐθεία ἤ ἔμμεση ἀντίδραση κατά τῆς Ὁρθοδοξίας, ἀποτελοῦν προσοδοφόρο ἐπάγγελμα στελεχῶν ἑνός συστήματος πού βουιλιάζει στήν διαφθορά του καί μέσα σέ ἐξωτερικές ἀπειλές κατά τοῦ λαοῦ καί τοῦ ἔθνους.
    Ἑπομένως, ὁ κ. Φἰλης ἐκπροσωπεῖ αὐτό τό διεφθαρμένο σύστημα αὐτοπροσδιοριζόμενος ὡς ξένος πρός ὅ,τι ὑπέστη ὁ Ἐλληνικός λαός στήν Μικρά Ἀσία. Τό εἶδε λέει "ἐπιστημονικά", άλλά μόνο ἰδεολογικά καί ἀντεθνικά τό εἶδε.
    Κληθείς νά σχολιάσει ὁ πρώην Ὑπουργός κ.Πάγκαλος (νομίζω ἦταν ἐκπομπή τῆς κας Τσαπανίδου), πῶς αἰσθάνεται ὅταν ὁ ἴδιος ἔχει 17 ἀκίνητα καί ἄλλοι κινδυνεύουν νά χάσουν τά σπίτια τους, ἀπάντησε ἀφίνοντας ἐμβρόντητους τόσο τήν δημοσιογράφο: ὅσο κάι τούς τηλεθεατές:: "Ἐννοεῖτε νά τά μοιρασθῶ; Γιατί; Σᾶς ειπε κανείς ὅτι εἶμαι χριστιανός"; Ἀλλά δέν τό εἶχε πεῖ αὐτό ποτέ, πρίν ἀπό ἐκλογές...τό εἶπε ἀφοῦ ἀποχώρησε ἀπό τήν πολτική.
    Ἔτσι καί ὁ κ. Φίλης, ἐνδέχεται μία ἡμέρα, νά μᾶς πεῖ παρομοίως, "Νά διώξουμε κάποιους μετανάστες; Γιατί; Σᾶς εἶπε κανείς ὅτι εἶμαι χριστανός καί Ἕλληνας; Ἐγώ εἶμαι πρῶτα ἀπό ὅλα ἄθεος, καί ἀριστερός". ῾Ὅσο πιό γρήγορα λοιπόν ἀποχωρήσει ἀπό τήν πολτική, καί νιώσει ἐλεύθερος νά τά πῆ ὅλα, καί μάθουμε τί εἶναι πράγματι, καί τί ἀντιπροσωπεύει, τόσο τό καλλίτερο γιά τήν πατρίδα μας, τό ἔθνος, καί τόν λαό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολυ σωστή η παρατήρηση σου! Δεν γίνεται ο Φίλης και κάθε ένας μας να αφαιρέσει τον εαυτό του από τον κόσμο για να δει κατι ¨επιστημονικα¨ επομένως η άποψη του ειναι απλώς ξεκάθαρα ανθελληνική, η οποία εκφράζει τις απόψεις των γκρίζων λύκων, ειναι δηλαδή και εθνικιστική τουρκική άποψη!

      Διαγραφή
  3. Δύο παρατηρήσεις:
    α) Η κατάλυση του (μικρού) έθνους κράτους αποτελεί μέρος της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας δια μέσου της οποίας η άρχουσα τάξη καταπιέζει και εκμεταλλεύεται πιο αποτελεσματικά του εργαζομένους. Επομένως η ταξική αντιπαράθεση εξακολουθεί να αποτελεί κυρίαρχο και αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής.
    β) Μία κυβέρνηση/κόμμα που υποστηρίζει την όλο και μεγαλύτερη εμβάθυνση της ΕΕ/ΟΝΕ συνεπάγεται ότι αποδέχεται την εκχώρηση εξουσιών/αρμοδιοτήτων του κράτους σε υπερεθνικούς / υπερκρατικούς θεσμούς. Άρα η αποδόμηση του έθνους κράτους δεν έρχεται σε σύγκρουση με τις (προεκλογικές) πολιτικοϊδεολογικές της διακηρύξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί, βρε παιδιά, αντικαταστήσατε τις λέξεις "εθνικό κράτος" με τις λέξεις "έθνος κράτος, που, στα ελληνικά, δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε; Αν θυμάμαι καλά, αυτή η αρλούμπα, διότι περί τέτοιας πρόκειται, επεκράτησε από τότε που στον ΣΚΑΪ θα προβαλλόταν μία σειρά, με τίτλο "1821: Ένας έθνος γεννιέται" (ή κάπως έτσι). Αυτοί που την είχαν επιμεληθεί και κότσαραν κι αυτόν τον ηλίθιο τίτλο (π.χ. Θ. Βερέμης), ήταν όλοι της γαλλικής σχολής και τού Hobsbawm, που ισχυρίζεται ότι τα έθνη δημιουργήθηκαν μετά την Γαλλική Επανάσταση (!).

      Επειδή, λοιπόν, ο τίτλος ξεσήκωσε διαμαρτυρίες, τον τροποποίησαν, αλλάζοντας την λέξη "έθνος" με τις λέξεις "έθνος κράτος", αντί να γράψουν "ένα εθνικό κράτος γεννάται".

      Κόλλησε έκτοτε αυτή η σαχλαμάρα, που είναι κατά λέξη μετάφραση από το αγγλικό " nation state", αλλά στα ελληνικά δεν έχει νόημα.

      Είναι μυστήριο πράγμα, γιατί στην Ελλάδα υιοθετούμε αβασάνιστα ό,τι μάς ξεφουρνίσει ο κάθε Βερέμης και ευχαρίστως καταργούμε την ελληνική γλώσσα, εισάγοντας το ... μοντέρνο (sic).

      Διαγραφή
    2. Προφανώς και πρόκειται για κάποια κακή αυτολεξεί μεταφορά από την ξένη βιβλιογραφία, αλλά για το ίδιο πράγμα μιλάμε: το εθνικό κράτος.

      Διαγραφή
    3. Όχι, δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Στην ελληνική λέμε εθνικό κράτος αυτό που γράφω παρακάτω (8 Νοεμβρίου 2015 - 2:48 μ.μ.). Η λέξεις "έθνος κράτος" δεν έχουν νόημα στα ελληνικά.-

      Διαγραφή
    4. Είπαμε, είναι κακή απόδοση ή - έστω - εσφαλμένη μετάφραση του ίδιου πράγματος. Δηλαδή nation state στα Αγγλικά σημαίνει κάτι άλλο; Δε νομίζω...

      Διαγραφή
    5. Δεν κατάλαβες. Εδώ γράφομε ελληνικά, όχι ελληνικά μεταφρασμένα από τα αγγλικά, όπως τα μιλούσε ο Γιωργάκης ("θα τούς διδάξουμε ένα μάθημα"). Στα αγγλικά μπορεί να έχει ένα άλφα νόημα. Στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ κανένα. Αν και τώρα δεν κατάλαβες, ασ' το.

      Διαγραφή
    6. Είπαμε, είναι κακή μετάφραση / απόδοση από τα αγγλικά του εθνικού κράτους αλλά έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται, δυστυχώς και από πανεπιστημιακούς. Συμφώνησα και εσύ επιμένεις. Τι ζόρι τραβάς; Σε έχει διορίσει κανένας γενικό διορθωτή εδώ μέσα και μας λες τι θα γράφουμε και τι όχι;

      Διαγραφή
    7. Κανένα ζόρι δεν τραβώ, απλώς δεν μπορώ να διαβάζω ανοησίες.

      >δυστυχώς και από πανεπιστημιακούς<

      Και καθιερώθηκε από πανεπιστημιακούς, όπως σού εξήγησα, αλλά το ερώτημα είναι τι σόι πανεπιστημιακούς; Τής συγκεκριμένης σχολής, που εκφράζει, ουσιαστικά, τον εθνομηδενισμό. ΕΣΥ τι ζόρι τραβάς να χρησιμοποιείς την εσφαλμένη ορολογία των;

      Διαγραφή
    8. Α, και κάτι ακόμη:

      "Σε έχει διορίσει κανένας γενικό διορθωτή εδώ μέσα και μας λες τι θα γράφουμε και τι όχι;"

      Δεν υπαγορεύω σε κανέναν απολύτως τίποτε. Μπορείς να γράφεις ό,τι θέλεις κι εφ' όσον το θέλεις.

      Δικαιούμαι, όμως, να σχολιάζω ό,τι εγώ θέλω και θεωρώ αναγκαίο, χωρίς να ζητήσω την άδεια κανενός. Δημόσιος διάλογος γίνεται εδώ, φίλε. Τα γραπτά σου υπόκεινται σε σχολιασμό, εκτός κι αν δεν αντέχεις την κριτική.

      Διαγραφή
    9. >Και καθιερώθηκε από πανεπιστημιακούς, όπως σού εξήγησα, αλλά το ερώτημα είναι τι σόι πανεπιστημιακούς;<

      Ήφαιστος Π., Καθηγητής, Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών,
      Τμήμα ΔΕΣ, Πανεπιστήμιο Πειραιά

      Εθνοκράτος στον 21ο αιώνα
      http://ifestos.edu.gr/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-21%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1/

      Νατιβίστ, εθνομηδενιστής και αυτός;;;

      Διαγραφή
    10. Εθνοκράτος είναι ένας όρος που στέκει γλωσσικά και εννοιολογικά, καίτοι αδόκιμος.

      Ο όρος "έθνος κράτος" είναι κενός περιεχομένου, καθαρή αυτολεξεί μεταφορά από το αγγλικό "nation state".

      Διαγραφή
    11. Το σχόλιό σου είναι ήσσονος σημασίας και με δασκαλίστικο ύφος. Ο όρος έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται, εσφαλμένα ίσως, όπως και πολλά άλλα πράγματα. Τη δέχτηκα την κριτική σου και εσύ συνεχίζεις αδικαιολόγητα. Αν θέλεις δημόσια κριτική και διάλογο θα εισπράξεις την απάντηση που σου αξίζει. Προσπαθείς να μειώσεις τα σχόλια του άλλου με ασήμαντες παρατηρήσεις γιατί δεν έχεις τίποτα ουσιαστικό να πεις, αλλά θέλεις να επιβληθείς. Με μένα αυτό δε θα γίνει, πληροφοριακά στο λέω....

      Διαγραφή
    12. Όταν σού βγει ο Freud επάνω και προσπαθείς να αναλύσεις τις προθέσεις μου, μάλλον γελοίος γίνεσαι. Δεν συνέχισα τίποτε αδικαιολόγητα.

      >Ο όρος έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται, εσφαλμένα ίσως, <

      Δεν έχει επικρατήσει. Τον χρησιμοποιεί ο (αγράμματος) κόσμος τής "προοδευτικής" θοκουλτούρας.

      Διαγραφή
    13. Βρίζει το σόι μου και οι διαχειριστές τού ιστολογίου το επιτρέπουν.
      Και εις ανώτερα, κύριοι.

      Διαγραφή
    14. Προς διαχειριστές: θέλω να πιστεύω ότι εκ παραδρομής διαγράψατε το μήνυμά μου και αφήσατε το δικό του, στο οποίο λέει ότι του "βρίζω το σόι", και ότι δεν ήταν ο σκοπός σας ένας εξωτερικός παρατηρητής να σχηματίσει την παραπλανητική εικόνα ότι του είπα κάτι φοβερό, ενώ απλώς έγραψα ότι ΑΚΡΙΒΩΣ είχε πει αυτός για ΜΕΝΑ στο προηγούμενο μήνυμά του, το οποίο παρεμπιπτόντως ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΣΒΗΣΕΙ.....
      Nativist την άλλη φορά πήγαινε να κλαψουρίσεις στη μαμά σου....

      Διαγραφή
  4. Όχι μονο δεν εχει νόημα όσον αφορά τη μετάφραση αλλα δεν εχει νόημα και ως έννοια. Στην Ελλαδα έχουμε εθνικό κράτος, στην Ευρώπη δημιουργήθηκαν έθνη κράτη , εμείς δημιουργήσαμε μονον κράτος για να στεγασουμε το έθνος μας πολιτειακά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το εθνικό κράτος είναι αυτό, τού οποίου ο πληθυσμός, τουλάχιστον στην συντριπτική του πλειονότητα, ανήκει σ' ένα έθνος, έστω και αν δεν στεγάζει ολόκληρο το έθνος (π.χ. Ελλάδα).

      Ο όρος "έθνος κράτος" τι σημαίνει στα ελληνικά; Απολύτως τίποτε. Εκτός τού ότι οι λέξεις έθνος και nation δεν ταυτίζονται απολύτως.

      Διαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.