6/7/16

Τσίπρας και Φάρατζ

REUTERS/LASZLO BALOGH
Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη αναφορά του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντέισελμπλουμ, που παραλλήλισε ευθέως την ελληνική κυβέρνηση με τους λαϊκιστές της Βρετανίας, οι οποίοι «υποσχέθηκαν πράγματα που δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν».
Του Βασίλη Κωστούλα
vkost@naftemporiki.gr
Με εξαίρεση ορισμένους Σοσιαλδημοκράτες, που υπολογίζουν ότι μπορούν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη από το φλερτ με τον Αλέξη Τσίπρα, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προσεγγίζουν την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως μια πτέρυγα του ετερόκλητου λαϊκιστικού μπλοκ της Ευρώπης. 
Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη αναφορά του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντέισελμπλουμ, που παραλλήλισε ευθέως την ελληνική κυβέρνηση με τους λαϊκιστές της Βρετανίας, οι οποίοι «υποσχέθηκαν πράγματα που δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν».
Αυτό όμως δεν εμποδίζει αξιωματούχους όπως ο Ολλανδός ΥΠΟΙΚ να έχουν αγαστή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση.
Μέσα σε ένα περιβάλλον ευρωσκεπτικιστικής έξαρσης, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γηραιάς ηπείρου, όπου πολιτικές καριέρες χτίζονται πάνω στο ερώτημα «πού πηγαίνουν τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων», ποιος άλλος θα μπορούσε να εφαρμόσει στην Ελλάδα τα αντιδημοφιλή μέτρα που απαιτούνται για την εκταμίευση της χρηματοδότησης προς τον αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης;
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρησιμεύει εξάλλου στην αποδόμηση των μύθων που συστηματικά οικοδόμησαν οι εκάστοτε διεκδικητές της εξουσίας για την εξουσία. Δεν υπάρχει καλύτερο μάρκετινγκ από την εξημέρωση του «Τσε Γκεβάρα» της Ευρώπης.
Όσοι όμως εξισώνουν τον Αλέξη Τσίπρα με τον Νάιτζελ Φάρατζ, αδικούν τον Έλληνα πρωθυπουργό. Οι Βρετανοί λαϊκιστές, μπροστά στο τέρας που δημιούργησαν, ο ένας μετά τον άλλον πηγαίνουν σπίτι τους, σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο, οι οποίοι παρέμειναν για να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα που δεν πιστεύουν.
Είναι άραγε η εξουσία ως αυτοσκοπός; Είναι μήπως η συνειδητοποίηση ότι πουθενά αλλού στον κόσμο δεν μπορεί να σταθεί ακόμη και με το σημερινό βιοτικό επίπεδο μια δυσλειτουργική χώρα, που παράγει ελάχιστα, δαπανά περισσότερα και εισπράττει λιγότερα;
Μέσα στον αυξανόμενο διεθνή ανταγωνισμό, όπου λίγα χρόνια αρκούν για να φτιαχτούν μεσαίες τάξεις σε χώρες με το μέγεθος της Ινδίας και της Κίνας, η Ε.Ε. διανύει τη χειρότερη περίοδο στα χρονικά της. Όταν όμως πραγματικά θέλεις να βελτιώσεις κάτι, δεν το διαλύεις. Δουλεύεις για να το επιδιορθώσεις. Αν πιστεύεις σε αυτό, δεν το «χτυπάς» με την πρώτη ευκαιρία, χρησιμοποιώντας τους δήθεν αντιπάλους σου:
(Αλ. Τσίπρας για το Brexit) «Ελπίζω το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να λειτουργήσει αφυπνιστικά για την Ευρώπη… όπου τα σύνορα για τη λιτότητα και τον αυταρχισμό είναι ανοιχτά, αλλά τα σύνορα για τους ανθρώπους είναι κλειστά και υψώνονται φράχτες… Δεν πρέπει να ρίχνουμε τα βάρη για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στον βρετανικό λαό… Θα πρέπει να αποδώσουμε τις ευθύνες στις ευρωπαϊκές ηγεσίες…».
Δηλαδή, είχε δίκιο τελικά ο Νάιτζελ Φάρατζ;
Για την ιστορία, η λιτότητα ουδέποτε ετέθη στην εκστρατεία για το δημοψήφισμα στη Βρετανία, που δεν συμμετέχει στην Ευρωζώνη και σίγουρα δεν εφαρμόζει μνημόνιο. Απέναντι δε στα κλειστά σύνορα και τους υψωμένους φράχτες, οι υποστηρικτές του Brexit επιθυμούν ακόμη πιο κλειστά σύνορα και ακόμη πιο υψωμένους φράχτες.
Άρα, γιατί να τους ακούσουμε;
Ναυτεμπορική

2 σχόλια:

  1. Μία πολύ φρέσκια καραμέλλα της Ευρωμαφιόζικης ελίτ και των ενταύθα αναμεταδοτών, είναι ότι οι "ηγέτες" του Brexit την κοπανάνε γενικώς, πάνε κάπου γενικώς, και όλα αυτά γίνονται κάπως έτσι γενικώς κτλ κτλ.

    Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

    Στην Μ. Βρεταννία η κυβέρνηση με απόλυτη πλειοψηφία είναι στα χέρια των Συντηρητικών από 2014. Εκεί το σύστημα δεν καταλαβαίνει από πρωθυπουργούς με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.

    Σήμερα είσαι πρωθυπουργός, αύριο δεν είσαι. Η κυβέρνηση φυσικά δεν πέφτει και ουδείς διανοείται να κάνει πλακίτσες του στύλ "Παραιτηθείτε".

    Παραιτήθηκε ο Κάμερον, έχουμε τις υποψηφιότητες και ο Τζόνσον δεν υπέβαλλε υποψηφιότητα. Από που την κοπάνησε λοιπόν, από το Η.Β., από τους Συντηρητικούς, ή από το Λονδίνο ;

    Εξ άλλου η υποψήφια May δήλωσε ότι δεν υπάρχουν πλέον οπαδοί του φεύγω η μένω (στο κόμμα), απλώς έχουμε την κυβέρνηση και πρέπει να κάνουμε την δουλειά (δηλαδή να την κοπανήσουμε από την ΕΕ).

    Αντιστοίχως ο Farage με το μικρό κόμμα UKIP που δεν έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα να κερδίσει κάποια έδρα στο Αγγικό Κοινοβούλιο, παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματος, δηλώνοντας ότι δεν είναι πολιτικός με την κλασσική έννοια, αλλά η δουλειά του τα τελευταία 20 χρόνια ήταν να δώσει την μάχη της εξόδου από την Ευρωμαφία. Η δουλειά έγινε, και τώρα πάει σπίτι του.

    Πολύ απλό, αλλά καθόλου κατανοητό από τους καρεκλοκένταυρους.

    Και με αυτούς τους δύο, στέρεψε και η ατέλειωτη λίστα των κοπανατζήδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Που να ακούγατε τον θηλυκό Άδωνι του κ. Κούλη ονόματι γυνή Κεραμέα, να κατακεραυνώνει, εν ονόματι προφανώς της γερμανικής κατοχικής ΕΕ τους "λαϊκιστές", και ανώριμους κτλ Βρετανούς που ψήφισαν brexit.
    Ωχριούν τα ανωτέρω του κ. Κωστούλα μπροστά σε αυτά της Κεραμέας του κ. Κούλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.