31/8/16

Προς Οφείλοντας

Τέσσερις -και- δεκαετίες από τη φρικτή ενέδρα για εξόντωση του Β. Λυσσαρίδη και της δολοφονίας του ποιητή Δώρου Λοΐζου, ο απολογισμός -βαρύς- πληγώνει.
Ότι, ως ακούσαμε τότε -με νωπό το αίμα στο πουκάμισό του- από τον Γιατρό το δηλωτικό:
-Οι ιδέες δεν δολοφονούνται!
Ζήσαμε την τραγική πραγματικότητα:
-Οι ιδεολόγοι, όμως -δυστυχώς- και δολοφονούνται και αφανίζονται.
Ανάμεσα στην ένατη και δέκατη δεκαετία της ζωής του ο Γιατρός, στη σύνταξη τα πλείστα πιαδιά του, παρακολουθούν, σε περίοδο -σύνολης- χρεοκοπίας, βάσκανους οφθαλμούς, σχεδόν φθονερά να αναστρέφουν τους στίχους του Τίτου Πατρίκιου:
-Επιτέλους, πόσο χρόνο σάς δάνεισαν οι νεκροί για να τούς ιστορήσετε;
(Ο μηχανισμός του αποπροσανατολισμού ευδοκιμεί ιδιαίτερα σε κλίμα στρεψοδικίας από τους ενόχους -και- της οικονομικής καταστροφής).
Με τους στίχους του Βάσου Λυσσαρίδη -«καθώς αντικρύζει τον Πενταδάκτυλο»- και ο δικός μας ετήσιος απολογισμός:
Στους ποιητές μας που έφυγαν, για κληροδότημα σε αυτούς που θα έρθουν, με εντολή-χρέους Μην αποδειχτούν θλιβεροί κληρονόμοι:

«...Θρηνώ και οδύρομαι
όταν οι ζωντανοί απομακρύνονται
γιατί τους αποδιώχνουν
τα Φυλακισμένα Μνήματα
που φιλοξενούν αιωνίως
αθάνατους.
Θρηνώ και οδύρομαι
όταν αντικρύζω πληγωμένες
παραδόσεις
ψευδωνυμίες αιωνόβιων χωριών.
Θρηνώ, οδύρομαι και εξοργίζομαι
για εθελόδουλη αποδοχή ενοχής
από τώρα και πριν απόντες.
Θρηνώ και οδύρομαι
όταν αναπολώ τη γλυκιά Χαλεύκα
τον περήφανο Πενταδάκτυλο
τ' αχνάρια του Κανάρη
και την κραυγή του νεκρού
Κίμωνα.
Όμως θρηνώ και εξοργίζομαι
για τους μη εξοργιζομένους
και οργισμένος προσδοκώ
ελεύθερη πορεία
σε ελεύθερη πατρίδα
με συνοδούς τους εν θανάτω
ζωντανούς στρατιώτες
τον Αυξεντίου και τον Μάτση.
Η ζωή εν τάφω νικάει
τον εν μνήματι θάνατο».

Γ. Σέρτης

1 σχόλιο:

  1. «...προσδοκώ
    ελεύθερη πορεία
    σε ελεύθερη πατρίδα
    με συνοδούς τους εν θανάτω
    ζωντανούς στρατιώτες
    τον Αυξεντίου και τον Μάτση....»
    Δεν γνώριζα ότι ο Βάσος Λυσσαρίδης είχε γράψει τέτοιους στίχους.
    Αποκαλύπτομαι. Τέτοια λόγια βγαίνουν από πύρινες καρδιές .
    Και τέτοια πυρά δεν σβύνεται, δεν χάνεται ακόμα και όταν οι καρδιές μοιραία παύουν κάποτε να κτυπούν. Και είναι πυρά αενάως κινητήριος.
    Σ' αυτήν ελπίζουμε, σ' αυτήν στηριζόμαστε.
    Και κρατώντας ως πυρήνα μαγιάς την οργή τού ποιητή για εγρήγορση και δράση («...θρηνώ και εξοργίζομαι για τους μη εξοργιζομένους...»), εστιάζουμε και στηριζόμαστε στο ακροτελεύτιο μήνυμα:
    «Η ζωή εν τάφω νικάει
    τον εν μνήματι θάνατο».

    Υ. Γ.
    Γι' αυτό και οι πατρίδες , ακόμα και με τα χώματά τους κατεχόμενα και σκλαβωμένα, ποτέ δεν χάνονται.
    Και κάποτε - πάντοτε οι ζωντανοί, ακόμα και εν μνήματι, επιστρέφουν σ' αυτές. Άμποτες και ως ελευθερωτές.
    Ευχαριστούμε τον "γιατρό" και τούς μεταγράψαντες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.