29/3/17

Άρθρο-βόμβα Τούρκου δημοσιογράφου -"Η Τουρκία στην κατηγορία των χωρών που είναι προς διαμελισμό"

Δημοσιεύθηκε στο Pontos-news
Ο Ορχάν Μπουρσαλί, αρθρογράφος της εφημερίδας Cumhuriyet, που είναι από τα κάστρα του κεμαλισμού, δημοσίευσε χθες ένα άρθρο που έχει ιδιαίτερη σημασία και πρέπει να διαβαστεί, γιατί περιγράφει τη διολίσθηση της Τουρκίας από την Ευρώπη προς τη Μέση Ανατολή.
Ο δε τίτλος, εξαιρετικά εύγλωττος:
«Η Τουρκία στην κατηγορία των χωρών που είναι προς διαμελισμό»
Ακολουθεί το άρθρο:
Τα μικρά σημάδια είναι που προμηνύουν τις άσχημες εξελίξεις. Δεν ξαφνιάστηκα όταν το διάβασα, θεώρησα ότι είναι η φυσική εξέλιξη όσων ζήσαμε, όμως ομολογώ ότι σκιάχτηκα λίγο όταν το διάβαζα.
Η Τουρκία ήταν μια χώρα που για το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών παραδοσιακά ανήκε και παρακολουθούνταν από το «Γραφείο των χωρών της Ευρώπης» ενώ τώρα μεταφέρεται στο «Γραφείο των χωρών της Μέσης Ανατολής». Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου επί διακυβέρνησης Ομπάμα αυτό ήταν κάτι που ζητήθηκε, και τώρα επί Τραμπ πραγματοποιείται!
«Ο ρόλος της στην κρίση της Συρίας, το γεγονός ότι είναι κοντά στην περιοχή, γεννά την ανάγκη να συμπεριληφθεί η Τουρκία σε μια ομάδα χωρών μαζί με το Ιράκ και τη Συρία».
Αν δούμε το όλο θέμα με την ιμπεριαλιστική του διάσταση, μια υπερδύναμη κάθεται μπροστά στον παγκόσμιο χάρτη και χαράσσει τη μοίρα των χωρών σαν να παίζει με παζλ.  Ο παγκόσμιος κυρίαρχος αποφασίζει βάσει δικών του συμφερόντων το πού πρέπει να βρίσκονται κάποιοι, και βάσει ποιων γεγονότων πρέπει να αξιολογηθούν.
Η χώρα αλλάζει κατηγορία με ιλιγγιώδεις ρυθμούς
Αυτό είναι κάτι που δεν το ξέραμε; Φυσικά και όχι. Η Τουρκία είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ, στην άκρη της Δυτικής Συμμαχίας. Χρησιμοποιήθηκε πάντα ως ακριτική χώρα η οποία θα διαλυθεί σε μια επίθεση κατά της Ρωσίας, και με την οποία η Δύση θα κερδίσει χρόνο.
Τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει και υποβιβαστήκαμε σε μια χώρα που ανήκει στη Μέση Ανατολή, τα σύνορα της οποίας αναδιαμορφώνονται.  Έτσι είναι αυτά. Αν βρίσκεσαι κάτω από μια κυβέρνηση δωσίλογων και αδύναμων, μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της και δεν ξέρει ποτέ τη θέση και τους περιορισμούς της, αυτά συμβαίνουν στη χώρα σου! Αλλάζουν  οι προτεραιότητες των ισχυρών. Κάποτε ήσουν η χαϊδεμένη τους χώρα, ενώ τώρα άλλαξες κατηγορία και έπεσες, και μάλιστα πολύ.
Τι σημαίνει αυτό; Πολλά πράγματα...
Ας πούμε, μπορείς να ξεκινήσεις από το «δεν σε θεωρούν κομμάτι της Ευρώπης». Σε αυτήν την περίπτωση κι εσύ λες ότι «Καθώς σχεδιάζονται ξανά οι χάρτες στη Μέση Ανατολή, θα συμμετέχεις και εσύ».
Ένα λεπτό, όμως, να το δούμε λίγο αυτό, γιατί το να σε πάνε στο Γραφείο της Μέσης Ανατολής, σημαίνει αυτό το πράγμα: Διαμελίστηκε το Ιράκ; Ναι, σε τρία τμήματα. Σχηματικά φαίνεται να είναι ενιαίο, για την ώρα, όμως στην πράξη έχει τριχοτομηθεί. Διαμελίστηκε η Συρία; Ναι, αλλά υπάρχει το πρότζεκτ της Ρωσίας για ενιαία Συρία. Οι ΗΠΑ θέλουν οπωσδήποτε να τη χωρίσουν σε τρία τμήματα. σουνίτες, σιίτες του Άσαντ και Κούρδοι.
Ένα είναι το σίγουρο σε όλα αυτά: Οι ΗΠΑ γκρεμίζουν άνετα τις γέφυρες, αλλά δεν φεύγουν από την περιοχή αν δεν δημιουργηθεί ένα κουρδικό κράτος.
Ο Μπαρζανί πιέζει ήδη. Όμως το πρόβλημα του Πενταγώνου και του Λευκού Οίκου δεν είναι ο Μπαρζανί, αλλά η επισημοποίηση ενός κουρδικού μορφώματος στη Συρία. Δικαιολογίες του στιλ «Πολεμάνε άψογα κατά του ΙΚ» είναι ένα πολιτικό ψέμα που καλύπτει τον τελικό σκοπό. Φυσικά και πολεμάνε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Μόλις είπε η Τουρκία «άφησε τους Κούρδους, θα πολεμήσω εγώ εναντίον του ΙΚ», φυλακίστηκε στην αλ Μπαμπ!
Η ΝΑ Τουρκία τμήμα του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής
Άλλη μια οπτική γωνία: Να αποδυναμωθεί η Ρωσία στη Μέση Ανατολή, και ειδικά στη Συρία. Η Ρωσία θα στριμωχτεί σε μια στενή λωρίδα γης, μαζί με τον Άσαντ. Όσο πιο μικρή η διαμελισμένη περιοχή και όσο πιο πολλά τα κράτη που θα δημιουργηθούν, τόσο περισσότερη η κυριαρχία των ΗΠΑ σε όλους. Και το παιχνίδι είναι να τους βάλεις όλους αυτούς να πολεμάνε μεταξύ τους.
Μόνο οι βλάκες και οι αμερικανόφιλοι μπορούν να ισχυριστούν ότι η νοτιοανατολική Τουρκία δεν είναι μέρος αυτής της αναδιαμόρφωσης του χάρτη.
Σχέδιο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής είναι το άλλο όνομα αυτού του πρότζεκτ. Αλλά οι δικοί μας το θεώρησαν ως ένα «πρότζεκτ πολιτισμού». Αφού ήμασταν ηγέτες του κόσμου [σ.σ.: εννοεί τον Ερντογάν, που αυτοπαρουσιαζόταν ως ηγέτης παγκόσμιας εμβέλειας]. Με αυτήν τη μετατόπιση τώρα η Τουρκία εντάσσεται πλήρως στο Μεγάλο Σχέδιο για τη Μέση Ανατολή.
Η απαγόρευση του Τραμπ να παίρνουν μαζί τους στα αεροπλάνα μεγάλες ηλεκτρονικές συσκευές και από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης σε πτήσεις προς τις ΗΠΑ, είναι ένα κομμάτι της μετατόπισής μας από την Ευρώπη στη Μέση Ανατολή. Ως παράπλευρη συνέπεια, οι Τουρκικές Αερογραμμές θα χάσουν άλλα 1-2 δισ. δολάρια, ενώ ήδη καταγράφουν ζημιές 6,5 δισ. τουρκικές λίρες. Αυτή η εξέλιξη στην ουσία συνιστά την καταστροφή της εταιρείας! Είναι ένα άλλο ένα πλήγμα από εκεί που δεν το περιμέναμε!
Το τελευταίο πλήγμα θα είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος;
Με όλα όσα κάνουν οι κυβερνώντες την Τουρκία, την φέρνουν ολοένα και πιο κοντά σε αυτήν τη δυσοίωνη μοίρα. Ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του δεν έχουν κανέναν φίλο στη διεθνή σκηνή. Μηδέν. Η χώρα στριμώχτηκε σε έναν κλοιό. Το σχέδιο για τη δικτατορία της προεδρίας [σ.σ.: Προεδρική Δημοκρατία] το μόνο που θα κάνει είναι να βοηθήσει στο διαμελισμό της χώρας. Αποκοπήκαμε εντελώς από την Ευρώπη. Το PKK έχει ήδη μεγάλη στήριξη από την Ευρώπη. Οι τωρινές δικαιολογίες των Ευρωπαίων είναι: «Η Τουρκία είναι μια χώρα όπου υπάρχει δικτατορία, δεν υπάρχει ελευθερία του Τύπου, δεν υπάρχει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, οι ανθρώπινες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται. Τι ακριβώς θα υπερασπιστείτε σε αυτή τη χώρα; Πέταξέ την έξω από την Ευρώπη, δώσε της μια στο κεφάλι να σωθείς».
Με το «Ναι» στο δημοψήφισμα, θα παρασυρθούμε σε αυτήν ακριβώς την παγίδα. Η δικτατορική προεδρία από τη μια σε κάνει να σκύβεις το κεφάλι, μη έχοντας άλλη επιλογή, και από την άλλη, επειδή θα ισοπεδωθούν όλες οι ευρωπαϊκές αξίες, θα είναι πιο εύκολο να σε κάνουν να γονατίσεις.
Υπάρχει κάποιος να το εξηγήσει αυτό στον κόσμο;
Μετάφραση: Σοφία Αγγελίδου.
Σχόλιο-επιμέλεια: Σάββας Καλεντερίδης.

10 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό!
    Κατά περίεργο τρόπο επιβεβαιώνει αυτά που γράφονται σε τούτον τον ιστότοπο εδώ και πολυ καιρό.
    Και ναι: είναι πράγματι πολύ σημαντικό ότι η Ουάσιγκτον που τόσο πολύ πίεζε για την εισδοχή τής τουρκίας στην Ευρώπη (κατά τις Αγγλικές επιθυμίες) τώρα αναγωρίζει την πασίγνωστη πολιτιστική και γεωγραφική πραγματικότητα. Ότι δηλαδή η μόνη σχέση τούρκων με την Ευρώπη είναι αυτή τής εισβολής τους στα εδάφη της και τής κατοχής (ακόμη) ιερών Ελληνικών εδαφών.
    Λοιπόν μάλλον κάτι γκρεμίζεται εκεί στην Ανατολία και όπως επανειλημμένα έχει γραφεί, να δείς που πράγματι το υβριδικό έκτρωμα το οποίο έστησε στα άγια χώματά μας και στην ευρύτερη Ανατολή ο Μουστάφα Κεμάλ με την βοήθεια τής Αγγλίας το 1923, τελικά δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη: ουδέποτε θα εορτασθεί εκατονταετηρίδα τής κατά την 29 Οκτωβρίου 1923 ίδρυσης τής τουρκικής “Δημοκρατίας” (Türkiye Cumhuriyeti) . Πολύ πριν το 1923 το σημερινό τουρκικό κράτος θα έχει “ανασχηματισθεί δραματικά”.
    Ας δούμε εμείς τι μάς αναλογεί να πράξουμε.
    Σίγουρα η εποχή είναι ρευστή και εννοείται ότι καλούμαστε να πλεύσουμε υπεύθυνα πάνω στα ρέοντα και να μην παρασυρθούμε ως άβουλα αθύρματα από τις εξελίξεις .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απολύτως.Λίγα τα ψωμιά αυτής της μιξοβάρβαρης χώρας. Οι πρόσφατες οδηγίες ασφαλείας για αμερικανούς διπλωμάτες και τουρίστες στην Τουρκία, οι αντίστοιχες του Ισραήλ και οι επικείμενες της Ρωσσίας κάτι προαναγγέλλουν.Εμείς ας είμαστε πολύ προσεκτικοί ιδίως το Πασχα που ερχεται με τις επισκεψεις Ελλήνων στην Πόλη!

      Διαγραφή
  2. διαμελίζω : αποσπώ με βίαιο τρόπο τα μέλη ενός ανθρώπου ή ζώου (Βίκι-Λεξικό)
    βασικά πρέπει να γίνου διακριτά τα μέλη και να έχουμε εικόνα τι θα απογίνει έκαστο - για να μη τρέχουμε από τον Αλή στον Μπαμπαλή - που έλεγε και η γιαγιά μου η σχωρεμένη-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Plans for Redrawing the Middle East: The Project for a “New Middle East”

    Global Research 18 November 2006

    This article first published by GR in November 2006 is of particular relevance to an understanding of the ongoing process of destabilization and political fragmentation of Iraq, Syria and Yemen. Washington’s strategy consists in breaking up Syria and Iraq.

    The term “New Middle East” was introduced to the world in June 2006 in Tel Aviv by U.S. Secretary of State Condoleezza Rice (who was credited by the Western media for coining the term) in replacement of the older and more imposing term, the “Greater Middle East.”
    ...
    This announcement was a confirmation of an Anglo-American-Israeli “military roadmap” in the Middle East. This project, which has been in the planning stages for several years, consists in creating an arc of instability, chaos, and violence extending from Lebanon, Palestine, and Syria to Iraq, the Persian Gulf, Iran, and the borders of NATO-garrisoned Afghanistan.
    ...
    Lieutenant-Colonel Ralph Peters’ map of the “New Middle East” has sparked angry reactions in Turkey. According to Turkish press releases on September 15, 2006 the map of the “New Middle East” was displayed in NATO’s Military College in Rome, Italy. It was additionally reported that Turkish officers were immediately outraged by the presentation of a portioned and segmented Turkey.8 The map received some form of approval from the U.S. National War Academy before it was unveiled in front of NATO officers in Rome.

    The Turkish Chief of Staff, General Buyukanit, contacted the U.S. Chairman of the Joint Chiefs of Staff, General Peter Pace, and protested the event and the exhibition of the redrawn map of the Middle East, Afghanistan, and Pakistan.9 Furthermore the Pentagon has gone out of its way to assure Turkey that the map does not reflect official U.S. policy and objectives in the region, but this seems to be conflicting with Anglo-American actions in the Middle East and NATO-garrisoned Afghanistan.
    ...
    The redrawing and partition of the Middle East from the Eastern Mediterranean shores of Lebanon and Syria to Anatolia (Asia Minor), Arabia, the Persian Gulf, and the Iranian Plateau responds to broad economic, strategic and military objectives, which are part of a longstanding Anglo-American and Israeli agenda in the region.
    ...
    http://www.globalresearch.ca/plans-for-redrawing-the-middle-east-the-project-for-a-new-middle-east/3882

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. The Sykes-Picot Agreement at 100: Rethinking the map of the modern Middle East | American Enterprise Institute

    Streamed live on May 16, 2016

    https://www.youtube.com/watch?v=b72bRz6QstI

    May 16 marks the 100th anniversary of the Sykes-Picot Agreement, a secret convention that outlined how to partition the Ottoman Empire after World War I and served as the foundation for the modern Middle East. As sectarian conflicts proliferate, we keep hearing that the borders drawn by the former colonial powers of Great Britain and France are no longer relevant and exacerbate tensions among nations. Groups that sought redress at the 1919 Paris Peace Conference, such as the Kurds, have renewed their drive to rethink today’s maps. Meanwhile, ISIS is de facto redrawing them around its self-declared caliphate.

    Is it time to revisit the borders of old? Is the Middle East simply a group of “tribes with flags” confined within the boundaries of artificial nations? What would a post-Sykes-Picot Middle East look like? On the centenary of this pivotal agreement, AEI welcomes historians, practitioners, and analysts to think through these questions and the future of the Middle East.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. May 3, 2016 11:57 am | AEI

    Was Sykes-Picot a bad thing?

    Foreign and Defense Policy, Middle East

    May 16 marks the 100th anniversary of the Sykes-Picot Agreement, a secret deal which divided up the heart of the Middle East (and would have divided up Turkey as well, had it not been for the intervention of Mustafa Kemal Atatürk). Robin Wright, a frequent writer on the Middle East, recently penned an article calling Sykes-Picot “a curse.” Nonsense. Sykes-Picot was a blessing for many in the Middle East.

    To look at the map of the Middle East might be to conclude that Sykes-Picot, the agreement which led to the drawing of so many contemporary borders, also created artificial countries. But just because a border is artificial does not mean that the resulting county is.

    Iraq, for example, became independent in 1932, twelve years after the League of Nations demarcated its borders, but Arabic literature speaks of “Iraq” going back a millennium. Likewise, Syria — under its current artificial borders — became a League of Nations’ Mandate in 1920, but a notion of Syria as a region existed at the time of Muhammad. The same holds true for Turkey and Israel. Mount Lebanon has always had a unique identity, not the least because of the Maronite Christian presence. Syria itself, however, never recognized the Lebanese identity but the divisions of Sykes-Picot enabled the Lebanese among others to win freedom.

    Did anyone lose in the Sykes-Picot Agreement? After a free trip to Iraqi Kurdistan, Wright quotes Kurdish officials to suggest the Kurds did, although the history is a bit more complicated than that: The Kurds lost out not because of the Sykes-Picot Agreement, but because of machinations of great powers in its wake, confirmed first in the Treaty of Lausanne and subsequently by a League of Nations commission to adjudicate a continuing dispute about the Vilayat of Mosul.

    Did Sykes-Picot also create artificial countries? Certainly. Jordan is the primary case in point. Similar arguments are often made about the Gulf Cooperation Council states, despite not being born as the result of Sykes-Picot. The smaller among them may effectively be “tribes with flags,” but even that is a real identity.

    Is it possible to rectify past mistakes? Certainly. The Kurds may win their independence, although to do so today without internal problems resolved would likely result in Kurdistan joining South Sudan, Kosovo, East Timor, and Eritrea as a failed stated. But is discussion about reversing the legacy of Sykes-Picot counterproductive? Absolutely.

    First, after nearly century of nationhood, many of the states which emerged as a result of post-World War I divisions have attained specific identities distinct from their neighbors. One hundred years of history is a lot to reverse.

    Second, to counsel reversing Sykes-Picot and to start again is effectively to double down on imperialism. There is no way to divide borders and create homogeneous states. To even try to is to conduct ethnic and sectarian cleansing. To create new borders and new states with minority populations, meanwhile, is simply to reshuffle the deck, not change the game.

    Thirdly, to suggest the pre-Sykes-Picot order was desirable is, in effect, to return to the Ottoman millet system of basing governance upon religion. This would affirm the Islamic State, not reverse it. And it would do nothing to help those seeking statehood based on ethnic notions of nationalism.

    It’s certainly become vogue to bash imperialism, colonialism, and the West’s legacy. But sometimes what is stylish is not necessarily right. Rather than lament Sykes-Picot, let’s recognize it for what it was: a mechanism born in imperial cynicism which nonetheless provided an opportunity (often missed) for freedom and national aspiration.

    http://www.aei.org/publication/was-sykes-picot-a-bad-thing/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ταϋγέτη.

    "Αν βρίσκεσαι κάτω από μια κυβέρνηση δωσίλογων και αδύναμων, μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της και δεν ξέρει ποτέ τη θέση και τους περιορισμούς της, αυτά συμβαίνουν στη χώρα σου"

    Αὐτὴ ὅλη ἡ φράσις δὲν μ᾿αρέσει καθόλου,ἀφοῦ εἶναι σὰν νὰ μᾶς περιγράφει τὴν δική μας κυβέρνησι.

    Μήπως εἴμαστε καὶ ἐμεῖς χώρα ὑπὸ διαμελισμό;

    Νὰ μὴ ξεχνᾶμε τὰ περί Μακεδονίας,καὶ κάτι κινήσεις ἠλιθίων σὲ Κρήτη καὶ Κέρκυρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ Fotis V, το δεύτερο και τρίτο σχόλιό σου είναι παράθεση του άρθρου κάποιου
    κυρίου Ρούμπιν, το όργανο του American Enterpise Institute. Ρούμπιν...
    Και συνηγορία υπέρ της διατήρησης του κοψίματος της Βασιλόπιτας, ή του Μπακλαβά, με τα αυθαίρετα σύνορα από τους Σ.Π. Τι σου λέει αυτό; Μήπως κάποιου ανησυχίες;
    Μα μια αναθεώρηση του χάρτη των "αυθαιρέτων" δεν θα νομιμοποιούσε τους θιγομένους - και τους ενδεχόμενους μεγάλους προστάτες τους- να εγείρουν αμέσως και θέμα Ισραήλ;
    ΄Η μήπως δεν εντάσσεται και αυτό στην κατηγορία των έξωθεν αυθαίρετων κατασκευών;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Asterios Toxotis έχω απλώς παραθέσει "public domain information", όσον αφορά The Project for a “New Middle East” και συζητήσεις για την Sykes-Picot Agreement.
      Ελπίζω πως σύντομα θα δημιουργηθεί Κουρδικό κράτος, γεγονός που θα ωφελήσει την Ελλάδα και θα αποδυναμώσει την Τουρκία.
      Ανησυχώ για το μέλλον της Ελλάδος, λόγω της πολύ κακής της οικονομικής κατάστασης και της δημογραφικής της αλλοίωσης από τους μουσουλμάνους μετανάστες.
      Να μην ξεχνάμε ότι αυτοί που μπορούν να σχεδιάσουν μία Νέα ευρύτερη Μέση Ανατολή και να εκτελέσουν τα σχέδια τους, μπορούν να κάνουν το ίδιο και στα Βαλκάνια.
      Να παρακαλέσουμε όλοι μας την βοήθεια του Παντοδύναμου Τριαδικού Θεού για την σωτηρία της πατρίδος μας.

      Διαγραφή
  8. Δηλαδή ο Θεός να βάλει το χέρι του.
    Ναι, να το βάλει.
    Αλλά ας είμαστε προσεκτικοί και να διευκρινίσουμε : ΟΧΙ ως "μούντσα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.