Ο αγωγός, που δεν θέλει η Τουρκία και οι νεόδουλοι

Μου έκανε εντύπωση την περασμένη Παρασκευή, κυρίως ως επαγγελματία του Τύπου, όταν βλέποντας το πρωί τις εφημερίδες διαπίστωσα ότι η μία δεν είχε ούτε μία λέξη στην πρώτη της σελίδα για ένα ζήτημα που εμείς είχαμε κρίνει ως πάρα πολύ σημαντικό. Και η κάλυψη που έδινε στις εσωτερικές σελίδες ήταν όση και η κάλυψη που θα έδινε σε ένα ελάχιστου ενδιαφέροντος θέμα. Ήταν η συνάντηση στη Θεσσαλονίκη του Προέδρου Αναστασιάδη και των Πρωθυπουργών Ελλάδας και Ισραήλ και οι σημαντικές αποφάσεις που πήραν. Κυρίως, για μένα, η σημασία που έδωσαν στον σχεδιαζόμενο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου EastMed.
Με προβλημάτισε η δημοσιογραφική εξαφάνιση του θέματος. Και πέρα από τον αντι-επαγγελματισμό των συναδέλφων μου, με προβλημάτισε κυρίως το γεγονός ότι αυτή η εξαφάνιση του θέματος δεν αφορά μόνο τη δημοσιογραφική αντίληψη, αλλά έχει πολιτικές διαστάσεις πολύ επικίνδυνες για την Κύπρο. Και το σχολιάζω γιατί ίσως να εκφράζει και μια μερίδα πολιτών και πολιτικών, που παίζουν, στον βαθμό που τους αναλογεί, ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Κύπρου ή στις προσπάθειες διασφάλισης μέλλοντος. Γιατί; Γιατί η θέσπιση στρατηγικών συμμαχιών με γειτονικές χώρες, προπάντων με το ισχυρό Ισραήλ, και με δεδομένη την επιρροή του στις πανίσχυρες ΗΠΑ, αλλά και στην περιοχή μας, θα έπρεπε να είναι εθνικός στόχος.

Αυτό, όμως, φαίνεται να ενοχλεί όσους έχουν ήδη πάρει την απόφαση ότι η Κύπρος πρέπει να συνεργαστεί με την Τουρκία, πρέπει μάλλον να πέσει στην αγκαλιά της Τουρκίας και να εγκαταλείψει όποιαν άλλη προσπάθεια, όπως, ας πούμε, την προσπάθεια να ισχυροποιήσει τη θέση της ως ανεξάρτητο κράτος. Έχουν συνειδητά αποφασίσει ότι το μέλλον της Κύπρου είναι να μετατραπεί σε ένα προτεκτοράτο, και πιστεύουν ότι έτσι οι νεοσουλτάνοι θα μας επιτρέψουν να ζήσουμε εν ειρήνη και ευημερία, έστω και ως νεόδουλοι. Μια από τις διαδικασίες που επιθυμούν να επιβάλουν για να πραγματοποιηθεί αυτό το όραμα (το κοινό όραμα με τον Ακιντζί) είναι η σύνδεση του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου με τα τουρκικά συμφέροντα. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με τη μεταφορά των κοιτασμάτων μέσω Τουρκίας. Διότι, η Τουρκία δεν έχει άλλο τρόπο, ούτε δικά της κοιτάσματα, για να παίξει οποιονδήποτε ρόλο στις ενεργειακές εξελίξεις.

Στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, οι τρεις χώρες συμφώνησαν ότι θα παρακολουθούν στενά και θα προωθήσουν το έργο του αγωγού EastMed, ο οποίος θα μεταφέρει το αέριο Ισραήλ και Κύπρου στην Ευρώπη μέσω Κύπρου, Ελλάδας, Ιταλίας. Αυτό το σχέδιο βγάζει εντελώς από το σενάριο την Τουρκία ή, πάντως, την υποχρεώνει να αλλάξει πολιτική, να γίνει ειρηνική χώρα και εχέγγυος συνεργάτης, αν θέλει να συμμετέχει. Μάλιστα, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός, Βενιαμίν Νετανιάχου, μίλησε για «έργο που θα μπορούσε να αποτελέσει επανάσταση». Για εμάς, κυρίως, αυτός ο αγωγός είναι κορυφαία εξέλιξη. Αποδείχτηκε με ευρωπαϊκές έρευνες ότι είναι οικονομικά βιώσιμος και τεχνικά πραγματοποιήσιμος, εντάσσει στο πλέγμα της ενέργειας και την Ιταλία, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθιστά την Κύπρο βασικό παίκτη στην ενέργεια (βασικότερος θα είναι με τερματικό σταθμό στο Βασιλικό), εκεί που όλοι μας υποδεικνύουν ότι η ανίσχυρη Κύπρος με την Τουρκία στο κεφάλι της δεν θα μπορέσει ποτέ να αξιοποιήσει τα κοιτάσματά της. Όμως, αυτή η εξέλιξη μπορεί τελικά να μην αφήσει την Κύπρο μόνη της. Κυρίως, αν η Ευρώπη θεωρεί τα κυπριακά κοιτάσματα ως εγχώρια, δικά της δηλαδή, όπως αναφέρεται σε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου («Πρέπει να επιδιωχθεί ενεργητικά η ανάπτυξη των εγχώριων πόρων συμβατικού φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν στην Κύπρο» - 25/10/2016).

Με αυτά τα δεδομένα είναι λογικό να σκέφτεται κάθε υγιώς σκεπτόμενος ότι δεν έχουμε και πολλές επιλογές επιβίωσης σαν αξιοπρεπείς άνθρωποι, παρά μόνο αν κάνουμε την προσπάθεια να επενδύσουμε σε κάθε δυνατότητα και ευκαιρία που προσφέρει το φυσικό αέριο. Ποιους ενοχλεί αυτό και δεν θέλουν ούτε καν να γίνει η προσπάθεια; Μόνο όσους αποφάσισαν ήδη να κάνουν την Κύπρο Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας.

Άριστος Μιχαηλίδης  

Φιλελεύθερος