7/4/18

Παντελής Σαββίδης: Μακάρι η Τουρκία να «πάει» με τη Ρωσία

Τα γεγονότα που συντελούνται είναι καταλυτικής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή από τη Μέση Ανατολή ως τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ασία. Βρίσκονται σε εξέλιξη γεωπολιτικές ανακατατάξεις που ο χαρακτήρας τους μπορεί να είναι μόνιμος και όχι συγκυριακός. Μπορεί δηλαδή να υπερβαίνουν το βιολογικό τέλος του Ταγίπ Ερντογάν. Και εδώ ίσως κάνουν λάθος οι Αμερικανοί που αναμένουν επιστροφή της Τουρκίας στη Δύση μετά την πολιτική εξάλειψη του Τούρκου προέδρου.
Στο τέλος αυτών των εξελίξεων μπορεί να επέλθει μια νέα αναδιανομή περιοχών, αυτήν τη φορά, και όχι κρατών. Κι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Όπως σε κάθε τέτοιου είδους ανακατατάξεις, ο κόσμος βρίσκεται σε ρευστότητα. Ιδιαίτερα εμείς, στην Ελλάδα, τη ρευστότητα αυτή την βιώνουμε έντονα. Σε ό,τι μας αφορά, δεν έχει χαρακτηριστικά κλασικού πολέμου αλλά μιας νέου είδους αναμέτρησης που καλείται υβριδικός πόλεμος. Αυτόν τον πόλεμο τον ζούμε. Τα θερμά επεισόδια με την Τουρκία έχουν αυτόν το χαρακτήρα. Και το πρόβλημα της χώρας είναι πως θα απαντήσει σε ενδεχόμενη κλιμάκωση αυτών των επεισοδίων.
Η μόνη περίπτωση η Ελλάδα να βγει κερδισμένη από μια στρατιωτική αναμέτρηση με την Τουρκία είναι η ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεών της στην κατεύθυνση της αποτροπής. Αλλά τι σημαίνει αποτροπή; Αρκούν οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας; Όχι, φυσικά. Ποια θα μπορούσε να είναι η συνταγή:
  • Άριστη εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων.
  • Ενότητα στο εσωτερικό.
  • Προηγμένης τεχνολογίας έξυπνα όπλα.
  • Καλός σχεδιασμός.
  • Αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας.
Μέχρι τώρα στα θερμά επεισόδια δεν τα πήγαμε καλά. Στο επόμενο, που δεν θα αργήσει να συμβεί, πρέπει να βγούμε κερδισμένοι. Για πολλούς λόγους.
Οι εξελίξεις αυτές έχουν ως αποτέλεσμα την κατάρριψη της πρώτης ψευδαίσθησής μας: Ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος δεν μπορεί να συμβεί. Ένας τέτοιος πόλεμος είναι στη σφαίρα του πιθανού. Δεν υπάρχει καμιά πολυτέλεια να ολιγωρούμε.
Η δεύτερη ψευδαίσθηση που αρχίζει να καταρρέει, αν και έχει αρκετούς υποστηρικτές με το αζημίωτο στην Ελλάδα, είναι η σωτηρία από το «ξανθό γένος». Η μόνη σημαντική βοήθεια που προσφέρθηκε από τη Ρωσία στην Ελλάδα ήταν με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, όταν επιτράπηκε σε Έλληνες πλοιοκτήτες να μεταφέρουν εμπορεύματα με τα πλοία τους αφού ύψωναν τη ρωσική σημαία. Πολύ σημαντική ενέργεια. Αποτέλεσε το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση μιας οικονομικής τάξης που θα βοηθούσε την Επανάσταση.
Οι απογοητεύσεις όμως των Ελλήνων από τη ρωσική πολιτική ήταν περισσότερες. Ακόμη και στη σύγχρονη ελληνική ιστορία δεν ήταν μόνο ύπουλος, και ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα, ο ρόλος των ΗΠΑ στο Κυπριακό το 1974, αλλά και της Ρωσίας. Η Μόσχα άφησε να εξελιχθεί η επιχείρηση κατάληψης της νήσου από την Τουρκία ευελπιστώντας σε κρίση στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Αλλά και στο Αιγαίο, οι ρωσικές θέσεις συγκλίνουν με τις αμερικανικές –και τις τουρκικές– σε ό,τι αφορά το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά....
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news

3 σχόλια:

  1. τώρα είναι αργά και έχει πια νυχτώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παντελή πελαγοδρομείς και όχι μόνο,τ΄αμερικανάκια βάλαν καρούλια στα πόδια και ρολάρουν σιγά-σιγά, για να ησυχάσουμε και μεις οι ταλαιπωρημένοι απλοί πολίτες,σε αντιδιαστολή με τους περισσότερους δημοσιογράφους και πολιτικούς, με όλο το συνονθύλευμα που συναρτούν και κρατούν υπόδουλους όλους μας δυστυχώς.
    Λευτεριά μεγάλη κουβέντα και τεράστια απόλαυση....!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστή η ανάλυση του Σαββίδη, σωστότερη η κεντρική τοποθέτηση ότι ισχυρή αμυντική δύναμη είναι το θεμέλιο, το Άλφα και το Ωμέγα, για την εξασφάλιση της ζωής, της ελευθερίας και ανεξαρτησίας ενός έθνους, του σεβασμού των άλλων, μικρών και μεγάλων εθνών και επομένως της ειρήνης και ευημερίας του λαού του.Είναι η προϋπόθεση για την άσκηση "ήπιας" και "έξυπνης" δύναμης, γιατί χωρίς γερή γροθιά ούτε ήπια δύναμη έχουμε, ούτε σεβασμό και ούτε καν φωνή -μόνο ειρωνικά χαμόγελα και καρπαζιές.
    Η αδυναμία της ανάλυσής του είναι η στατική, φωτογραφική εκτίμηση των δεδομένων μιας ισορροπίας δυνάμεων σε επιταχυνόμενη κλίση ανατροπής. Σε απλή διατύπωση, βλέπει την Μεσόγειο σαν αμετάβλητα "Δυτική" επικράτεια.Αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Και όσοι βάζουν όλα τα αυγά τους σ΄αυτό το καλάθι κινδυνεύουν να χάσουν και τ΄αυγά και τα πασχάλια τους. Και αυτό δεν θάπρεπε να γίνει με την πατρίδα μας.
    Αλλά αυτή η οπτική, της σωφροσύνης του αδυνάτου, λείπει από την ανάλυση Σαββίδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.