Παναγιώτης Μπαλακτάρης
Η Τορδεσίγια είναι μια πόλη της κεντρικής – βορειοδυτικής
Ισπανίας και υπάγεται διοικητικά στην επαρχία Βαγιαδολίδ, Καστίλλης και Λεόν. Η
Τορδεσίγια είναι γνωστή για το ετήσιο φεστιβάλ με ταύρους, το “Toro de la Vega” και τις διαμαρτυρίες
που αυτό έχει προκαλέσει σε οργανώσεις ζωοφιλικών οργανώσεων. Περιττό να
επισημάνουμε, δραττόμενοι της ευκαιρίας, πως οι ταυρομαχίες ουδεμία σχέση έχουν
με τα μινωικά ταυροκαθάψια. Εν πάση περιπτώσει, ουδείς θυμάται ότι η Τορδεσίγια
αποτελεί ένα από τα παλαιότερα σημεία διανομής σφαιρών επιρροής παγκοσμίως.
Οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι, με τους Βαρθολομαίο Ντίας και
Βάσκο ντα Γκάμα, ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι που τον 15ο αιώνα μ.Χ.
άρχισαν επιμόνως της αναζήτηση νέων θαλασσών και εδαφών και στην προσπάθειά
τους αυτή περιέπλευσαν τα παράλια της δυτικής Αφρικής και προσέγγισαν την Ασία.
Τους ακολούθησαν οι Ισπανοί με τον Γενοβέζο Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος έπεισε
τους Φερδινάνδο και Ισαβέλλα – βασιλείς της Αραγωνίας και της Καστίλλης αντιστοίχως
– να επενδύσουν σε εκείνον προκειμένου να ανοιχτεί στο άγνωστο για νέες
εξερευνήσεις. Όπως ήταν φυσικό επόμενο οι δύο χώρες της δυτικής – ατλαντικής
Ευρώπης βρέθηκαν προ συγκρούσεως για την εξουσία που θα ασκούσαν στις θάλασσες
και κατ’ επέκταση στα νέα εδάφη και τους πληθυσμούς τους.
Προς αποφυγή ενός γενικευμένου πολέμου οι δύο πλευρές έστερξαν
να προτάξουν το συμφέρον τους, που ήταν ο αποικισμός και ο εξ αυτού πλουτισμός,
το οποίο δεν θα εξυπηρετείτο με έναν πόλεμο. Ποιος επιλέγει άλλωστε την ανόητη
σύγκρουση από την συμβιβαστική διανομή του πλούτου, όταν το επίδικο βρίσκεται
εκτός εθνικών εδαφών;
Διαιτητής της ισπανοπορτογαλικής διαφοράς ήταν ο Πάπας
Αλέξανδρος ΣΤ΄. Το 1493 χαράχθηκε μια κάθετη γραμμή που διερχόταν δυτικά από
τις Αζόρες στον Ατλαντικό, η οποία έτεμνε την υδρόγειο εγκαρσίως και παραχωρούσε
το δυτικά ευρισκόμενο τμήμα της στην Ισπανία και το ανατολικό τμήμα της στην
Πορτογαλία. Από το όνομα του διαιτητή η νοητή γραμμή ονομάσθηκε «Αλεξανδρινή».
Επισήμως, δηλαδή με υπογραφή των ενδιαφερομένων μερών, η οροθετική αυτή γραμμή
τέθηκε σε εφαρμογή τον Ιούνιο του 1494 με τη «Συνθήκη της Τορδεσίγια». Επειδή παρά ταύτα η Πορτογαλία θεώρησε ότι
αδικήθηκε, λίγο καιρό μετά, η συνθήκη αναθεωρήθηκε και έτσι η Πορτογαλία έφτασε
τελικώς μέχρι την ανατολική Βραζιλία.
Όπως αντιλαμβανόμαστε το παιχνίδι της άσκησης επιρροής και
της διανομής σφαιρών επιρροής είναι πολύ παλαιό και θα εξακολουθεί να παίζεται
όσο θα υπάρχει ο κόσμος. Απαλλαγμένες από έχθρες ή φιλίες, εμπάθειες ή
αντιπάθειες, οι ισχυρές χώρες επεκτείνονται υπολογίζοντας μόνο το εθνικό τους
συμφέρον. Αυτό ίσχυε πάντα και αυτό ισχύει και σήμερα. Με τη μόνη διαφορά ότι
στις ημέρες μας ο τρόπος επιβολής της επιρροής των ισχυρών κρατών δύναται να
αποβεί καταστροφικός για τον πλανήτη, λόγω των όπλων που έχουν αναπτυχθεί.
Ο διαγκωνισμός αυτός είναι ενεργός και τώρα και υφίσταται
μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.
Η Ελλάδα, εξαιτίας της παράνομης τουρκικής εισβολής στην
Κύπρο το καλοκαίρι του 1974, εξήλθε από το στρατιωτικό σκέλος της
βορειοατλαντικής συμμαχίας (ΝΑΤΟ). Μέχρι τότε, το Αιγαίο πέλαγος ήταν μια
ελληνική «λίμνη», υπό την έννοια ότι τον απόλυτο έλεγχο στον αέρα τον ασκούσε η
ελληνική πολεμική αεροπορία. Όμως, η εσφαλμένη ενέργεια της αποχώρησης της
χώρας μας από το ΝΑΤΟ έκανε την Τουρκία φύλακα του αιγαιακού εναερίου χώρου και
εν συνεχεία την κατέστησε και ρυθμιστή της επανόδου μας στη συμμαχία. Έκτοτε, η
Τουρκία με μια σειρά επιθετικών και περισσότερο επιθετικών κινήσεών της
αποσκοπεί στο να διχοτομήσει το Αιγαίο στον 25ο μεσημβρινό
ανατολικώς, ώστε να κατορθώσει να επωφεληθεί του πλούτου που αποδεδειγμένως
υφίσταται και να συγκροτήσει και μια άμυνα ζώνης απέναντι στην Ελλάδα. Το
πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι όλη αυτή η παρανόμως στοχοποιημένη περιοχή
είναι ελληνική, κατά συνέπεια οποιαδήποτε υπόνοια της Άγκυρας για αμφισβήτησή
της πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν σοβαρή πρόκληση. Σημειωτέον ότι ο τουρκικός
σχεδιασμός περιλαμβάνει όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα. Αυτόν
της τον σχεδιασμό επιδιώκει η Άγκυρα να υλοποιήσει και μέσω της συνδιαλλαγής
της με τη Μόσχα.
Η σύγκλιση της Τουρκίας με τη Ρωσία αυξάνει τον κίνδυνο για
την Ελλάδα, επιπλέον των άλλων αιτιών, και επί τω λόγω πως τοιουτοτρόπως
μετατίθεται ανατολικότερα η νοητή γραμμή διαχωρισμού της Ρωσίας από τις χώρες
του ΝΑΤΟ και γενικώς τις δυτικές δυνάμεις. Αυτή η γραμμή, που καθ’ όλη τη διάρκεια
του Ψυχρού Πολέμου βρισκόταν στην καρδιά της Ευρώπης περιλαμβάνοντας την
ανατολική Γερμανία, τις Βαλτικές χώρες, τη Λευκορωσία, την Ουκρανία κ.λπ. στο
νότιο τμήμα της καμπυλωνόταν προς τα ανατολικά περνώντας πάνω από την Τουρκία,
η οποία ήταν ξεκάθαρα στραμμένη προς δυσμάς. Μάλιστα, ήταν η πρώτη γραμμή
άμυνας του επικείμενου αλλά ευτυχώς ουδέποτε κηρυχθέντος πολέμου μεταξύ του
«Ελεύθερου Κόσμου» και της Σοβιετικής Ένωσης. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου
και την κατάρρευση των σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών η γραμμή
διαχωρισμού μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ/δυτικών χωρών έφτασε σε απόσταση αναπνοής
από τη Μόσχα, στα σύνορα των βαλτικών χωρών και καθετοποιήθηκε με μια μικρότερη
αυτή τη φορά διακλάδωση προς ανατολάς.
Ωστόσο σήμερα, με την ουσιαστική στρατηγική συμμαχία Ρωσίας
– Τουρκίας και την συνεπαγόμενη απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση, το θέατρο
του διαχωρισμού μεταξύ δυτικών χωρών και Ρωσίας μεταφέρεται δυτικότερα, με
αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να γίνουμε η πρώτη γραμμή άμυνας του ΝΑΤΟ απέναντι
στη Ρωσία. Αυτή η προοπτική στρατιωτικοποιεί ολόκληρο το Αιγαίο, το οποίο για
τους δυτικούς καθίσταται πολύτιμο, ιδίως η ασφάλειά του, αλλά συγχρόνως το
καθιστά και πεδίο ανταγωνισμού και ίσως και επιχειρήσεων. Και αυτή η εξέλιξη
είναι αρνητική για την Ελλάδα δοθέντος ότι το τελευταίο που η χώρα μας μπορεί
να αντέξει είναι ένας διαρκής νέος Ψυχρός Πόλεμος με επίπτωση στην εδαφική της ακεραιότητα.
Η εκδοχή αυτή είναι εφιαλτική για την Ελλάδα, η οποία πρέπει
να κάνει κυριολεκτικώς το καθετί για να αποτρέψει τη διχοτόμηση του Αιγαίου,
που εξυπηρετεί σε αυτή τη συγκυρία τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Ρωσίας.
Μια συνθήκη παρόμοια με αυτή της Τορδεσίγια θα ήταν καταστροφική για τον
Ελληνισμό.
Μην στρωνουμε εδαφος για τοιουτου ειδους απαιτησεις διοτι καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπαρχει κρεββατι Προκρουστη δια παν θεμα και παν αιτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡωσοτουρκικοί πόλεμοι
Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1568–1570) Ρωσοκριμαϊκοί πόλεμοι Ρωσοκριμαϊκός πόλεμος (1571) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1676–1681) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1686–1700) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1710–1711) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1735-1739) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774)Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1787-1792) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1806–1812) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1828–1829) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1853–1856) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878) Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1914–1917) Τουρκοσοβιετικός πόλεμος (1917–1918)
Λέτε να κερδίσει τώρα το τουρκικό-ερντογανικό κατεστημένο σε έναν νέο ρωσσο-τουρκικό πόλεμο;
Η Τουρκία δεν έχει άλλη επιλογή.
Η Ρωσσία είναι ήδη εγγυήτρια δύναμη στην Μεσόγειο και λόγω των συνεχών άστοχων ενεργειών της "δύσης" θα βρεθεί κα στην Αδριατική.
Ὅλη τήν ὠφέλεια πού θά εἶχε σήμερα ἡ Ἑλλάδα, ἀπό τό ἱστορικό παρελθόν τῶν τουρκικῶν πολέμων κατά τῆς Ρωσίας καί τῆς κεντρικῆς Εὐρώπης, τήν ἔχουν ἰσοσκελίσει α) Ὁ Παπισμός, β) τά Ὀρλωφικά, β) ὁ Πανσλαβισμός, γ) Ἡ ανοησία του "ἀνήκομεν εἰς τήν Δύσιν" ἀκόμη καί μετά τό 2000, καί δ) Οἱ παγκοσμιοποιημένες (βλ. ἀντεθνικές κατά βάθος ἤ καί εὐθέως) "ἰδεολογίες" καί ἐπιδιώξεις τῶν κομμάτων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ἤμασταν "η πρώτη γραμμή άμυνας του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία", ἀπό τό 1951 καί μετά, διότι ἡ Τουρκία ἦταν, εἶναι, καί θά εἶναι, ὁ "ἐπιτήδειος οὐδέτερος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνώριζαν οἱ "σύμμαχοί μας" πόσο μεγάλη ἦταν ἡ σημασία μας, ὡς σταθερῶν συμμάχων τους, ἀλλά δέν μᾶς τό λέγανε,
πρῶτον διότι θά ἐγείραμε μέ αὐτοπεποίθηση καί ἀποτελεσματικότητα τό θέμα τῆς Ἑνώσεως τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα, καί δεύτερον διότι φοβόντουσαν, ὅτι μόλις θά ἔπεφτε ὁ κουμουνισμός, θά στρεφόμασταν σέ φιλία μέ τήν Ρωσία.
Τώρα πού ἡ Τουρκία παίρνει τή θέση της δίπλα στήν Ρωσία, θά μᾶς ποῦνε ὅτι εἴμαστε πολύ πολύτιμοι γιά τήν Δύση. Τόσο πολύ, ὡστε θά μᾶς βάλουνε νά κάνουμε πόλεμο μέ τήν Τουρκία, ὥστε νά πέσῃ ὁ Ἐρντογκάν καί νά ἐλέγξουνε πάλι τήν Τουρκία.
Ὅπως ὁ Λἐνιν ἑτοίμαζε μία Ρωσική Αὐτοκρατορία κομματιασμένη σέ ἐθνότητες καί κρατίδια, γιά φτηνό ἐργατικό δυναμικό γιά μεγάλες πολυεθνικές ἐπιχειρήσεις (βλ. σημερινή Κίνα), στό ὄνομα τῆς ἐξαπλώσεως τῆς κουμουνιστικῆς ἐπαναστάσεως παγκοσμίως, καί ἡ διαδοχή του μέ τόν Τρότσκι ἀπέτυχε, καί ὁ Στάλιν ἔστρεψε τήν ἀνατρεπτική δυναμική στήν αὔξηση τῆς κρατικῆς ἰσχύος τῆς ΕΣΣΔ,
ἔτσι καί ἡ δυναμική τοῦ Γκιουλέν εἶχε σκοπό νά ἐξαπλώσῃ τόν μουσουλμανικό τουρκισμό παγκοσμίως, ὥστε νά ἐλεγχθῆ ἡ παγκόσμια δυναμική τοῦ Ἰσλαμισμοῦ διά τῆς Τουρκίας,
πρός βλάβη καί Ρωσίας καί Κίνας, ἀλλά καί πρός ἐξαφάνιση τῶν σιιτῶν τῆς μέσης Ἀνατολὴς
ὁ δέ Ἐρτνγοκάν μετέστρεψε τή δυναμική αὐτήν τοῦ μουσουλμανικοῦ τουρκισμοῦ,΄σέ κρατική δυναμική γιά αὔξηση ρεαλιστικότατα τῆς κρατικῆς δυνάμεως τῆς Τουρκίας.
Τό κέντρο πού σχεδίασε τήν βασική ἀνατροπή τοῦ 1917 ὑπό τόν Λένιν, πρέπει νά ἔχει ἐμπνεύσει αὐτούς πού σχεδίασαν τόν ρόλο τῆς σόφτ ἐπαναστατικότητας μέ μουσουλμανική κονκάρδα, τοῦ Γκιουλενισμοῦ.
Ὁ Ἐρντογκάν ἄρα, πιό πολύ μοοιάζει μἐ τόν Στάλιν, παρά μέ τόν Χίτλερ. Γι' αὐτό καί "κάνει χωριό" μιά χαρά μέ τούς Ρώσους κρατιστές.
Ἐνῶ ὁ Τσίπρας, ἀνήκει σέ ἄλλη ἐποχή, περασμένη καί γιά τήν Ρωσία καί γιά τίς ΗΠΑ καί γιά τήν Κίνα, τήν ἐποχή τῶν μεταμοντερνιστικῶν ἀναρχο-ἀνατροπῶν, ἀτομικιστικῆς κοπῆς.
Παρόμοια καί ὁ (δογματικῶς καί ἰδιοσυγκρασιακῶς) ἀντικρατιστής Κυριάκος Μηστσοτάκης.
Ζητεῖται ἡγέτης, μετρίου ὕψους, μέ ἀντίληψη τῶν κινήσεων τῶν γεωοπολιτικῶν τεκτονικῶν πλακῶν τῆς γῆς, μέ ἀκλόνητη πίστη στόν ἀληθινό Θεό καί στήν ἀξία τοῦ σεβαμσοῦ τῆς ἱστορικῆς προσεγγίσεως καί ἐπιλύσεως τῶν διεθνῶν ζητημάτων:
Μετά τήν γενοκτονία μας στήν Μικρά Ἀσία, τό Αἰγαῖο εἶναι Ἐλληνική λίμνη, λίμνη καί αἵματος. Δέν διαρεῖται, οὔτε προσφέρονται τά νησιά του, γιά ἔτι περαιτέρω σφαγές στούς ἔνοχους γενοκτόνους Τούρκους.
Tόσο στο άρθρο όσο και στα σχόλια άλλοτε υπολανθάνει και άλλοτε διαφαίνεται μία κάπως μοιρολατρική αντίληψη για την εφαρμοσμένη γεωπολιτική στρατηγική του κράτους μας. Δηλαδή οτι η Ελλάδα ως μικρή χώρα, τόσο σε έκταση όσο και σε πληθυσμό, ελάχιστα μπορεί να αυτοκαθορίσει την εξωτερική της πολιτική απέναντι στους μεγάλους παίκτες της διεθνούς σκακιέρας.Αυτό νομίζω πως είναι λάθος και μας το αποδεικνύει το Ισραήλ το οποίο σε πείσμα όλων των γειτονικών μουσουλμανικών κρατών καταφέρνει να επιβιώνει εμπνέοντας τον σεβασμό ή τον φόβο.Άρα κάτι κάνει σωστά που δεν το κάνουμε εμείς. Σίγουρα δεν υστερούμε σε ικανότητες ως λαός-τουναντίον μάλιστα- αλλά είναι το πολιτικό μας σύστημα το ακατάλληλο εργαλείο που αδυνατεί να αξιοποιήσει αυτές τις ικανότητες για την παραγωγή θετικού έργου. Και όχι μόνο αυτό αλλά καταφέρνει να βγάζει στην επιφάνεια και τα μειονεκτήματα που έχουμε όπως λ.χ. ο υπερτροφικός μας εγωισμός απ' τον οποίο απορρέουν ο φθόνος και η διχόνοια. Έτσι με διασπασμένο το εσωτερικό μέτωπο είναι εύκολο για τις ξένες δυνάμεις να ποδηγετούν τους εκάστοτε κυβερνώντες. Εάν όμως υπήρχε από δεκαετίες συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο-σεβαστό από όλους- για το μέλλον της Ελλάδας και ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα τότε όχι μόνο δεν θα είμασταν τα αθύρματα των ισχυρών αλλά θα καταφέρναμε να συμπλέουν αυτοί με εμάς και όχι το αντίθετο. Αυτό λοιπόν που χρειαζόμαστε είναι αλλαγή του τρόπου διοίκησης του κράτους στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος και αλλαγή του τρόπου εκλογής των διοικούντων. Έχουμε φτάσει να μας κυβερνούν ανώριμοι και ημιμαθείς (ή μάλλον αναλφάβητοι περί την ελληνική παιδεία) άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους και δεν ίδρωσαν για να βγάλουν το ψωμί τους και που μοναδικός τους σκοπός είναι να ικανοποιήσουν το πάθος της φιλαυτίας τους μέσω της εξουσίας και του χρήματος που πηγάζει από αυτήν. Πώς να καταλάβουν αυτοί τον απλό πολίτη αυτού του κράτους που προσπαθεί με όλα τα εμπόδια που του βάζουν να επιβιώσει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενοφων εισαι βεβαιος οτι το Ισραηλ ειναι αυτο που δειχνει ο χαρτης;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου μη λησμονείς οτι ο εκτός συνόρων ελληνισμός- όπως και ο εβραϊσμός- ούτε λίγος είναι ούτε οικονομικά ανίσχυρος.Χρειάζεται μόνο να αξιοποιηθεί κατάλληλα, και θα το κάνει ευχαρίστως, από την μητέρα πατρίδα.Τα ανά τον κόσμο ελληνικά λόμπι μπορούν να βοηθήσουν πολύ ουσιαστικά αρκεί να πεισθούν για το ανιδιοτελές των ελλαδιτών κυβερνώντων.
ΔιαγραφήΚαλέ μου φίλε Ξενοφών πραγματικά το μεγαλύτερο μέρος του σχόλιου σου είναι σωστό κατά την γνώμη μου! Αυτό όμως που συμβαίνει με το Ισραήλ είναι αφ ενός πως το εβραϊκό λόμπι είναι το ισχυρότερο στον κόσμο! Υποστηρίζεται δηλαδή από τις ΗΠΑ μέσα από τους οικονομικά ισχυρούς εβραίους λομπίστες! Αυτό από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα που ξεκίνησε η αναγνώρισή του ως κράτος! Θα μου πεις για το πολιτικό προσωπικό του ότι είναι πατριώτες! Συμφωνώ! Αλλά το ισχυρότερο χαρακτηριστικό τους είναι το πάθος τους να συγκροτήσουν το έθνος τους σε μια περιοχή φωτιά και λαύρα! Πολεμούν όλοι σε όλα τα επίπεδα σαν τα σκυλιά. Γυναίκες παιδιά εντός και εκτός χώρα! Το χρήμα είναι στόχος του γιατί γνωρίζουν την δυναμή του! Αυτό αποπνέει από την διαφορετική ιδιοσυγκρασία τους από εμάς τους Έλληνες! Αυτό χάνεται στα βάθη των αιώνων που θα χρειαζόταν πολύ μελάνι να το αναλύσουμε! Χονδρικά λίγο πολύ όλοι ξέρουμε! Αφ ετέρου δε πέραν των άξιων πολιτικών με τα χαρακτηριστικά που ανέφερες ( δεν ζήτησες δα και τον Περικλή - για να αστειευτώ) αλλά κι αν τώρα ως λαός πληρούσαμε όλες τις προϋποθέσεις να αναπτύξουμε τον πρωτογενή τομέα, την αλιεία, την στρατιωτική βιομηχανία ( ελαφρά έστω) θα συναντούσαμε πρόβλημα με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη που μόνον ενωμένη δεν είναι! Θα χρειαζόμαστε με ιδανικές συνθήκες εσωτερικά τιτάνια προσπάθεια! Αυτό που σήμερα παιρνάει είναι η ισχύς! Δεν υπάρχει ρομαντισμός στον κόσμο!Μέγα γαρ το της θαλάσσης κράτος ( Θουκιδίδης) Αν η Ελλάδα σήμερα ειναι μισοζώντανη είναι από αυτό! Από την ναυτοσύνη η οποία αλλάζει χέρια στην παγκόσμια ανακατάξη!Είναι λοιπόν δύσκολα τα πράγματα και πρέπει πρώτον ως πολίτες να ξαναγίνουμε Έλληνες αληθινοί κι όχι νοσταλγοί των προγόνων μας! Ο Σεφέρης είχε γράψει ένα ωραίο το μαγκάκι ο Έλληνας! Είχε πει πως :" Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιό πικρό".
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε sakis mantas σου απαντώ ό,τι και στον φίλο Ahoy.Επιπροσθέτως συμφωνώ κι εγώ με την άποψη σου πως αυτό που μετράει στη διεθνή σκακιέρα είναι η ισχύς. Μόνο που χωρίς βαθιά δημοκρατικό και δίκαιο πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται να προκύψει τίποτε θετικό ή αν προκύψει θα είναι κάτι συγκυριακό και προσωρινό. Ο λαός μας είναι ακόμη φιλότιμος και με λίγα καλά παραδείγματα από την ηγεσία του είναι ικανός να πάρει φωτιά και να κάνει θαύματα.
ΔιαγραφήΞενοφών αγαπητέ φίλε εγκρίνω και επαυξάνω.Άλλωστε δεν υπάρχει καλυτερος δρομος! Απλά έχε στο νου σου και το Πυθία 1 απλά το αναφέρω για να σκεφτείς πως τότε εναντιώθηκαν πέραν των ""συμμάχων" και εσωτερικοί πολιτικοί δακτυλοι.Ο Δούρειος ίππος δεν πολεμιεται εύκολα...
ΑπάντησηΔιαγραφή