Χρεοκοπία σημαίνει το τέλος ενός μοντέλου οικονομικής δραστηριότητας και πολιτικής διακυβέρνησης

Όταν καταρρέει ένα σύστημα ολοσχερώς, η κοινωνική διάλυση και η πλήρης οικονομική αποδιοργάνωση και οι εξ αυτών προκληθησόμενες εντάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε χάος. Αυτό σαν χώρα το αποφύγαμε και είναι θετικό.

Η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 χωρίς να καταρρεύσει, επειδή ήταν μέλος της Ευρωζώνης. Και κρίθηκε ασύμφορο να αφεθεί σε μία άτακτη χρεοκοπία

Πέραν των θετικών συνεπειών όμως, υπάρχουν και αρνητικές. Όταν δεν καταρρεύσει ένα οικονομικό και πολιτικό μοντέλο, δεν διαλύονται αυτόματα οι παλιές προβληματικές δομές. Και εμφανίζεται δυσκαμψία να οικοδομηθούν νέες. Αυτό είναι μια αρνητική εξέλιξη, γιατί, αν υπάρχει απροθυμία να γίνουν οι απαιτούμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, η επόμενη χρεοκοπία θα είναι θέμα βραχέως χρόνου. Επειδή δεν εξαλείφθηκαν οι αιτίες που προκαλούν χρεοκοπίες.

Είναι συζητήσιμο κατά πόσο "σώθηκε" τελικά η Ελλάδα. Η ήπια δημοσιονομική προσαρμογή που εξασφάλισαν οι δανειακές συμβάσεις έδωσε τη δυνατότητα στο πολιτικό σύστημα και τις παντοειδείς συντεχνίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να συμμαχήσουν, να οργανωθούν, να θέσουν στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης τις κόκκινες γραμμές τους, να επιβάλλουν την άρνηση τους να απωλέσουν προνόμια και κεκτημένα δεκαετιών και τελικά να διασώσουν το κράτος, τις δομές του, και τα συμφέροντα τους. Δηλαδή τους υπαίτιους της χρεοκοπίας.

Πέραν της δημοσιονομικής προσαρμογής, που επιτεύχτηκε με την επίρριψη του συνόλου των βαρών στον ασθενή και ήδη προβληματικό και κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα, ουδεμία σοβαρή διαρθρωτική μεταρρύθμιση έγινε. Ούτε μεταβλήθηκε δραστικά το παρασιτικό προσοδοθηρικό μοντέλο της μεταπολίτευσης. Απλά ο κρατισμός ξέσκισε τις σάρκες της οικονομίας και της κοινωνίας και παραμένει εδώ ισχυρός, νικητής και τροπαιούχος.

George Billinis