Αυστηρά μηνύματα προς την Τουρκία έστειλε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην τελευταία του συνεδρίαση, στις 28 Ιουνίου Photo: European Union
Της Ελένης Θεοχάρους
Αυστηρά μηνύματα προς την Άγκυρα στέλνει τάχα το κείμενο συμπερασμάτων του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ. H ΕΕ τραβά το αφτί της Τουρκίας και παράλληλα την αποζημιώνει με ενισχύσεις και υποσχέσεις. Μια καμουτσιά, πολλά καρότα. Βεβαίως και είναι αυτονόητο και σημαντικό πως αν η Τουρκία δεν προχωρήσει σε εκδημοκρατισμό των κρατικών της δομών, δεν πρόκειται να ανοίξουν ενταξιακά κεφάλαια, και δυστυχώς είναι η μόνη χώρα που απολαμβάνει αυτών των προνομίων, δεδομένου ότι όλες οι άλλες υπό ένταξιν χώρες είχαν και έχουν κάνει σημαντικές προόδους πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Συνεπώς, τούτο δω δεν είναι λόγος θριαμβολογίας. Όπως και η επισήμανση για ευθύνες της Άγκυρας επί των εξωτερικών πτυχών του Κυπριακού. Τα Συμπεράσματα είναι καλά. Ωστόσο η υπόδειξη της σημασίας της Τουρκίας στη διαδικασία των συνομιλιών για το Κυπριακό και ειδικότερα στις εξωτερικές πτυχές, δηλαδή στα ζητήματα ασφαλείας και εγγυήσεων, μπορεί να εκληφθεί ως στήριξη της ΕΕ στον διακαή πόθο των ενθέρμων οπαδών της λύσης ΔΔΟ –όπως η λύση αυτή έχει εξευτελισθεί τελείως μετά το Κρανς Μοντάνα–. Στο κείμενο των Συμπερασμάτων υπάρχει επισήμανση για τη σημασία επανέναρξης των συνομιλιών, στη βάση του εγγράφου Γκουτέρες. Γίνεται επίσης αναφορά στην ομαλοποίηση των σχέσεων της Τουρκίας με την Κυπριακή Δημοκρατία και στην αναγνώρισή της από την Άγκυρα, προ της λύσης του Κυπριακού.
Αυτό είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια όσων πραγματικά επιθυμούν σωστή βιώσιμη λύση.
Η ΕΕ εμμένει στη διαδικασία των συνομιλιών και τα Συμπεράσματα υποδεικνύουν για πολλοστή φορά στην Άγκυρα ότι θα πρέπει να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις. Αλλά για κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης καμία αναφορά. Συνεπώς και αυτό το έγγραφο οδεύει στον κάλαθο των αχρήστων του Λευκού Σαραγιού. Εναπόκειται στην κυπριακή Κυβέρνηση να το χρησιμοποιήσει ορθά για να αντιμετωπιστεί η τουρκική βουλιμία. Αλλά η Κυβέρνηση επιμένει στη διάλυση της ΚΔ σε δυο ισότιμα κράτη αντί στην αναγνώρισή της από την Άγκυρα.
Στην Άγκυρα, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, τόσο στην Προεδρία της Δημοκρατίας όπου έχει εκτελεστικές εξουσίες δικτάτορα όσο και στη Βουλή όπου τον στηρίζουν οι εθνικιστές γκρίζοι λύκοι.
Η πολιτική του παραμένει αμετάβλητη: Επεκτατική, Οθωμανική, κατακτητική. Θα κάνει την Τουρκία μέχρι το 2023 παγκόσμια υπερδύναμη.
Ξαναζούμε λοιπόν μέσα στο κλίμα της άκρατης αγαλλίασης των εν Κύπρω οπαδών του Ερντογάν, (όσων δηλαδή πανηγυρίζουν κάθε φορά που επανεκλέγεται «θριαμβευτικά»), ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία εκλιπαρεί για την επανέναρξη των συνομιλιών αφού δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο. Το βαθύ ανανικό κράτος πανηγυρίζει γιατί ο ΓΓ του ΟΗΕ θα στείλει απεσταλμένη στην περιοχή για να διερευνήσει τις προθέσεις των μερών σχετικά με τη διεξαγωγή μιας νέας διεθνούς διάσκεψής με σκοπό τη λύση στη βάση του κεκτημένου των συνομιλιών και του εγγράφου Γκουτέρες. Ήδη από το κεκτημένο των συνομιλιών η Κυπριακή Δημοκρατία διαλύεται. Διχοτομείται σε δυο κράτη με μια σειρά υπερδικαιωμάτων προς τους Τουρκοκύπριους και τους εποίκους και τους Τούρκους πολίτες, που καθιστούν το νέο πολιτειακό σύστημα θνησιγενές. Εκτός και αν αποδεχθούν οι Έλληνες του τόπου τη μοίρα τους και σκύψουν το κεφάλι αναμένοντας τον προσδιορισμό του όρου «δούλος» συμφώνως προς το γλωσσάρι.
Βεβαίως σε τέτοια περίπτωση το μόρφωμα που θα προκύψει από τη λύση θα είναι προτεκτοράτο της Άγκυρας. Συνεπώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο η παραμονή του κατοχικού στρατού, το μέγεθος και ο στρατωνισμός του, αλλά κυρίως οι συνταγματικές ρυθμίσεις που θα τεθούν σε εφαρμογή.
Η Τουρκία δεν έχει κόστος από το Κυπριακό γι’ αυτό θα συνεχίσει να μας εμπαίζει. Διότι δεν μας υπολογίζει. Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο Κρανς Μοντάνα όπου πήγαμε τάχα για να «εξευτελίσουμε» την Τουρκία, αλλά στην πραγματικότητα παρακολουθήσαμε άλλο ένα μονόπρακτο στο αέναο θέατρο του παραλόγου, και τώρα περιμένουμε να ανοίξει ο καραγκιοζ μπερντές για να δούμε τη συνέχεια. Συνειδητά δεν καταλογίζονται ευθύνες στην τουρκική πλευρά, διότι πρέπει να είναι ανοικτή η προοπτική για τις συνομιλίες. Που για να περάσουν από την ουτοπία στον ρεαλισμό θα πρέπει να υποταχθούμε στις τουρκικές αξιώσεις. Δυστυχώς η πολιτική που ακολουθείται μάς οδηγεί κατ’ ευθείαν στα βράχια. Ίσως για να εμφανισθεί ως εναλλακτική και πλέον απειλητική επιλογή η λύση των δύο κρατών, που φυσικά θα μας κάνει να επιλέξουμε την «επανένωση» της πατρίδας μας. Ειδικά τώρα που το βαθύ ανανικό κράτος, έχοντας κυριαρχήσει σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, μας ετοιμάζει γλωσσάρι για να μάθουμε τρόπους καλής συμπεριφοράς έναντι του Αττίλα.
Αυτό είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια όσων πραγματικά επιθυμούν σωστή βιώσιμη λύση.
Η ΕΕ εμμένει στη διαδικασία των συνομιλιών και τα Συμπεράσματα υποδεικνύουν για πολλοστή φορά στην Άγκυρα ότι θα πρέπει να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις. Αλλά για κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης καμία αναφορά. Συνεπώς και αυτό το έγγραφο οδεύει στον κάλαθο των αχρήστων του Λευκού Σαραγιού. Εναπόκειται στην κυπριακή Κυβέρνηση να το χρησιμοποιήσει ορθά για να αντιμετωπιστεί η τουρκική βουλιμία. Αλλά η Κυβέρνηση επιμένει στη διάλυση της ΚΔ σε δυο ισότιμα κράτη αντί στην αναγνώρισή της από την Άγκυρα.
Στην Άγκυρα, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, τόσο στην Προεδρία της Δημοκρατίας όπου έχει εκτελεστικές εξουσίες δικτάτορα όσο και στη Βουλή όπου τον στηρίζουν οι εθνικιστές γκρίζοι λύκοι.
Η πολιτική του παραμένει αμετάβλητη: Επεκτατική, Οθωμανική, κατακτητική. Θα κάνει την Τουρκία μέχρι το 2023 παγκόσμια υπερδύναμη.
Ξαναζούμε λοιπόν μέσα στο κλίμα της άκρατης αγαλλίασης των εν Κύπρω οπαδών του Ερντογάν, (όσων δηλαδή πανηγυρίζουν κάθε φορά που επανεκλέγεται «θριαμβευτικά»), ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία εκλιπαρεί για την επανέναρξη των συνομιλιών αφού δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο. Το βαθύ ανανικό κράτος πανηγυρίζει γιατί ο ΓΓ του ΟΗΕ θα στείλει απεσταλμένη στην περιοχή για να διερευνήσει τις προθέσεις των μερών σχετικά με τη διεξαγωγή μιας νέας διεθνούς διάσκεψής με σκοπό τη λύση στη βάση του κεκτημένου των συνομιλιών και του εγγράφου Γκουτέρες. Ήδη από το κεκτημένο των συνομιλιών η Κυπριακή Δημοκρατία διαλύεται. Διχοτομείται σε δυο κράτη με μια σειρά υπερδικαιωμάτων προς τους Τουρκοκύπριους και τους εποίκους και τους Τούρκους πολίτες, που καθιστούν το νέο πολιτειακό σύστημα θνησιγενές. Εκτός και αν αποδεχθούν οι Έλληνες του τόπου τη μοίρα τους και σκύψουν το κεφάλι αναμένοντας τον προσδιορισμό του όρου «δούλος» συμφώνως προς το γλωσσάρι.
Βεβαίως σε τέτοια περίπτωση το μόρφωμα που θα προκύψει από τη λύση θα είναι προτεκτοράτο της Άγκυρας. Συνεπώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο η παραμονή του κατοχικού στρατού, το μέγεθος και ο στρατωνισμός του, αλλά κυρίως οι συνταγματικές ρυθμίσεις που θα τεθούν σε εφαρμογή.
Η Τουρκία δεν έχει κόστος από το Κυπριακό γι’ αυτό θα συνεχίσει να μας εμπαίζει. Διότι δεν μας υπολογίζει. Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο Κρανς Μοντάνα όπου πήγαμε τάχα για να «εξευτελίσουμε» την Τουρκία, αλλά στην πραγματικότητα παρακολουθήσαμε άλλο ένα μονόπρακτο στο αέναο θέατρο του παραλόγου, και τώρα περιμένουμε να ανοίξει ο καραγκιοζ μπερντές για να δούμε τη συνέχεια. Συνειδητά δεν καταλογίζονται ευθύνες στην τουρκική πλευρά, διότι πρέπει να είναι ανοικτή η προοπτική για τις συνομιλίες. Που για να περάσουν από την ουτοπία στον ρεαλισμό θα πρέπει να υποταχθούμε στις τουρκικές αξιώσεις. Δυστυχώς η πολιτική που ακολουθείται μάς οδηγεί κατ’ ευθείαν στα βράχια. Ίσως για να εμφανισθεί ως εναλλακτική και πλέον απειλητική επιλογή η λύση των δύο κρατών, που φυσικά θα μας κάνει να επιλέξουμε την «επανένωση» της πατρίδας μας. Ειδικά τώρα που το βαθύ ανανικό κράτος, έχοντας κυριαρχήσει σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, μας ετοιμάζει γλωσσάρι για να μάθουμε τρόπους καλής συμπεριφοράς έναντι του Αττίλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.