11/8/18

Θα αποφύγει η Τουρκία τον εμφύλιο; - Άρθρο του Παντελή Σαββίδη

Για τους σοβαρούς Τούρκους αναλυτές, όπως ο Σονέρ Τσαγαπτάι, η Τουρκία δεν αποκλείεται να οδηγηθεί, υπό προϋποθέσεις, ακόμη και σε εμφύλιο. Είναι μια χώρα διαιρεμένη, με έναν αυταρχικό πολιτικό ηγέτη που μπροστά στις αναμενόμενες δυσκολίες δεν αποκλείεται να ακολουθήσει έναν πιο αυταρχικό δρόμο που θα δώσει τη δυνατότητα σε «φίλους» και εχθρούς να την υπονομεύσουν.
Ο Ερντογάν, τις ικανότητες του οποίου πολλοί εξύμνησαν, οδήγησε τον εαυτό του στο απευκταίο δίλημμα:
Ή θα υποχωρήσει στις αξιώσεις των Αμερικανών, ή θα οδηγήσει τη χώρα σε μια οικονομική κρίση που μπορεί να του αμφισβητήσει και την εξουσία.
Σε μια πολύπλοκη και πολύπλευρη χώρα, όπως η Τουρκία, ο Ερντογάν κατήγαγε εκλογικές επιτυχίες επειδή κινούμενος σε ένα Δυτικό, εν μέρει φιλελεύθερο για τα δεδομένα της Τουρκίας φιλοεπιχειρηματικό πλαίσιο, βελτίωσε πολύ το βιοτικό επίπεδο της χώρας με την υποστήριξη των σημαντικότερων Δυτικών δυνάμεων.
Το προηγούμενο κεμαλικό καθεστώς είχε οδηγήσει τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο Ερντογάν, με τη βοήθεια της Δύσης –και συγκεκριμένα των ΗΠΑ– την έβγαλε από το ΔΝΤ και της έδωσε μια οικονομική ώθηση. Όπως αναφέρεται στο άρθρο στο οποίο παραπέμψαμε στην αρχή, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Ερντογάν οι Τούρκοι ζούσαν όπως οι Σύροι· τα χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία οδήγησε το βιοτικό τους επίπεδο σε σημείο σύγκρισης με το ισπανικό. Αυτή ήταν η δύναμη της κοινωνικής συσπείρωσης δίπλα του.
Η οικονομία τού έδωσε την εξουσία, η οικονομία τον οδήγησε στο απόγειο και η οικονομία απειλεί να τον αποκαθηλώσει. Διότι η Τουρκία αντιμετωπίζει ήδη μια οικονομική κρίση την οποία δεν θα καταφέρει να διαχειριστεί αν ο πρόεδρος επιμείνει στη μέχρι σήμερα πολιτική του.
Ο αυταρχικός χαρακτήρας του δείχνει ότι θα προσπαθήσει να επιμείνει. Αν το κάνει, ο εμφύλιος δεν αποκλείεται. Αν υποχωρήσει, η υποχώρηση θα είναι άτακτη.
Θα ευθυγραμμιστεί στην αμερικανική βούληση. Και οι Αμερικανοί τού έχουν κρατημένα πολλά.
Η Τουρκία διατηρεί, χωρίς αμφιβολία, προνομιακό γεωγραφικό χώρο. Η γεωπολιτική της αξία είναι αναμφισβήτητα υψηλή. Αλλά, όσο και αν φαίνεται παράξενο, είναι ένα αρκετά τεχνητό κράτος. Δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε χάριν της ιδεολογίας του τουρκισμού. Αναγκαστική εθνική συνείδηση τουρκική, σε όλες τις λαότητες και εθνότητες της περιοχής. Και αυτές είναι πολλές. Και ως δευτερεύουσα συνείδηση ας έχουν και την πραγματική τους.
Με αυτά τα δεδομένα, η Τουρκία αποτέλεσε πυλώνα της Δύσης. Αλλά η πολιτική Ερντογάν οδήγησε σε αναγκαστικές γεωπολιτικές συσπειρώσεις, όπως αυτή μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου που με την υποστήριξη των ΗΠΑ μπορεί να προβληθούν ως εναλλακτικές λύσεις. Η ψευδαίσθηση της δύναμης και του μεγαλείου οδήγησε τον Τούρκο ηγέτη στην απομόνωση. Η συμμαχία του με τη Ρωσία και το Ιράν έχει ημερομηνία λήξεως. Τα συμφέροντα της χώρας του με της Μόσχας και της Τεχεράνης ήταν πάντοτε ανταγωνιστικά. Μπορεί να συνέπεσαν ευκαιριακά, αλλά σε βάθος χρόνου η ρήξη θεωρείται αναπόφευκτη. Και τότε η Τουρκία θα διαπιστώσει πως βρίσκεται μπροστά σε μια νέα κατάσταση την οποία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μπορέσει να επηρεάσει.
Ο Ερντογάν προσπαθεί να διαμορφώσει μια αντικεμαλική, οθωμανική συνείδηση με τις μεθόδους του Κεμάλ. Αλλά ο Κεμάλ ήταν ένας ηγέτης της δεκαετίας του 1920. Τα πράγματα από τότε έχουν αλλάξει.
Η Δύση, από της δημιουργίας της σύγχρονης Τουρκίας, όχι μόνο την βοήθησε να παραμείνει ενωμένη αλλά την υποστήριξε σε πολλά θέματα που ήγειρε, ακόμη και σε βάρος του ελληνισμού.
Βασικός λόγος αυτής της υποστήριξης ήταν πως έπρεπε να διατηρηθεί μια ισχυρή κρατική οντότητα που δεν θα επέτρεπε τον κατακερματισμό της περιοχής σε πολλά μικρά κρατίδια.
Η αντίληψη αυτή της Δύσης άρχισε να μεταβάλλεται με το Κουρδικό. Οι Κούρδοι θεωρούνται στρατηγικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην περιοχή. Στο βάθος του ορίζοντα θα πρέπει ...
Η συνέχεια του άρθρου στο Πόντος νιούζ

3 σχόλια:

  1. Αγαπητέ:
    1. Εμφύλιος για μια κακή εποχή (πυροδοτημένη από ξένα κέντρα) στην τουρκ. Οικονομία δεν γίνεται. Οι άξονες που δένουν την τουρκική κοινωνία θα γίνουν ισχυρότεροι.
    2. Η Τ. δεν έχει ψευδαίσθηση δύναμης, είναι η ανώτερη δύναμη στην Αν.Μεσόγειο (εκτός Ισραήλ) και το κυριώτερο είναι ότι η ίδια το ξέρει.
    3. Θεωρίες ελλήνων αναλυτών κ γεωπολιτικών έχουν μέχρι στιγμής διαψευστεί εκ του αποτελέσματος (τα αδόκητα σενάρια διαλύσεως της Τ. λειτουργούν σαν υπνωτικό μας).
    4. Η Τ. με τρείς ζωντανές εισβολές (Κύπρο, Ιρακ, Συρία) δεν έχει κάνει βήμα πίσω κ συνεχίζει...Ας αναλύσετε την ιστορία Τουρκο-Ρωσικών εντάσεων μεταξύ 1900/1930. Ποιοί έχασαν, ποιοί κέρδησαν τότε?
    5. Η Δύση δεν θα αφήσει την Τ. σε χέρια άλλων (ούτε βέβαια στα χέρια των ίδιων των τούρκων).
    6. - Πρέπει να γράφετε ότι μας χαϊδεύει τ΄αυτιά ? Υπάρχει έλλειψη ρεαλισμού κ. Σαββίδη ?
    - Παντελής !
    - Υπάρχει έλλειψη ρεαλισμού Παντελή μου ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απορώ κι ε΄γω γιατί ο κ. Σαβίδης επιμένει με τόση σιγουριά ότι η Τουρκία θα υποχωρήσει άτακτα. Και ότι η σχέση με τη Ρωσία έιναι προσωρινή. Μπορεί να είναι αλλά δεν είναι και απολύτως σίγουρο και πάντως εμάς δεν μας ωφελεί οπωσδήποτε. Με το προηγούμενο καθεστώς έγινε η εισβολή στην Κϋπρο. Τι ακριβώς πιστεύει ο Σαβίδης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κράτος που από την εποχή που επικράτησαν οι νεότουρκοι και αποκαλείται Τουρκία επιστρέφοντας μέσω του ΑΚΡ και του Ερντογάν στον οθωμανισμό εκ των πραγμάτων λειτουργεί αντίρροπα και διαλυτικά και κυρίως στέκεται αντίθετα στα συμφέροντα της Δύσης.

    Δεν υπάρχει περίπτωση ένα τέτοιο κράτος να αφεθεί να λειτουργήσει. Δεν το θέλουν τα δυτικά συμφέροντα, όπως δεν το θέλουν ακόμα και άλλα αλληλοσυγκρουόμενα ισλαμικά κράτη (Σαουδ. Αραβία, Αίγυπτος, Ιράν κτλ), όπως δεν το θέλει και το Ισραήλ, ενώ η Ρωσία θα το ήθελε μέχρι να έλθει αυτό σε πλήρη σύγκρουση με τη δύση οπότε τότε θα ήταν μία ιδανική ευκαιρία για εκείνη να το διαλύσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.