Απάντηση στο άρθρο του Νίκου Μέρτζου περί Συμφωνίας των Πρεσπών

Δημοσίευσε εχθές η Καθημερινή ένα άρθρο του γνωστού Νίκου Μέρτζου, ο οποίος ακόμη μία φορά υπερασπίζεται την Συμφωνία, τον συμβιβασμό, την παραχώρηση του όρου Μακεδονία σε Σλάβους. Απαντώ στο άρθρο του με έξι συγκεκριμένες απορίες στο κείμενό του.
Αξιότιμε κύριε Μέρτζο,
Έχετε τον σεβασμό μου. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα μετά το σχολείο ήταν το βιβλίο σας «Εμείς οι Μακεδόνες». Δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου διαβάζοντας τα άρθρα σας από τον Ιανουάριο του 2018 και μετά.
Ερωτήσεις σχετικά με το πρόσφατο άρθρο σας:

1. Γιατί βάζετε έξι φορές στο κείμενο τη λέξη «Μακεδόνες» και «μακεδονικός» σε εισαγωγικά; Δεν υποτίθεται ότι αυτή η Συμφωνία είναι λύση; Λύση τελική; Λύση χωρίς παρεξηγήσεις και παρερμηνείες; Λύση χωρίς αμφισβήτηση εννοιών; Λύση χωρίς την προσθήκη «λεγόμενη»/«λεγόμενοι» κλπ; Ποια ανάγκη επιβάλει τα εισαγωγικά; Μήπως παραδέχεστε εμμέσως την μόνιμη βλάβη στα εθνικά συμφέροντα;
2. Γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα την φρικαλεότητα του κειμένου της ΑΣΝΟΜ το 1944 στο οποίο υπάρχει παραπομπή στο Σύνταγμα των Σκοπίων. Γράφετε στο άρθρο σας «Τώρα αφαιρέθηκε η φράση «απόφαση του ASNOM» και αντικαταστάθηκε με τη λέξη «ανακοίνωση της απόφασης»». Το ότι η έγινε αυτή η αντικατάσταση της λέξης, παύει την παραπομπή; Αλλάζει την ουσία του κειμένου της διακήρυξης της ΑΣΝΟΜ; Αλλοιώνει το περιεχόμενο στο οποίο παραπέμπει το νέο Σύνταγμα των Σκοπίων, το οποίο μιλάει ευθέως για ένωση όλων των Μακεδόνων της Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας σε μία μεγάλη Μακεδονία;
3. Γράφετε «Αναμενόταν να ψηφιστεί μία από τις εξής προτάσεις των Αλβανών: α) αφαίρεση της λέξης «μακεδονική», β) «ιθαγένεια πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας» και γ) «οι πολίτες έχουν την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας». Δεν ξέρω αν το πληροφορηθήκατε, αλλά τελικά αυτό που «αναμενόταν» δεν υλοποιήθηκε. Η ιθαγένεια παραμένει ως ήταν, δηλαδή «Μακεδόνας / υπήκοος της Βόρειας Μακεδονίας». Γιατί μπαίνουν δύο απαντήσεις στην ιθαγένεια; Φαίνεται ότι δέχεστε ότι αυτό είναι προβληματικό και πράγματι οι τρεις αυτές προτάσεις θα ήταν στη θετική κατεύθυνση. Δεν σας απασχολεί που αυτό δεν έγινε;
4. Γράφετε: «Το προοίμιο και το άρθρο 36 του συντάγματος περιείχαν έως προχθές το κρατικό ιδεολόγημα του αλυτρωτικού «Μακεδονισμού», σύμφωνα με το οποίο η ενιαία Μακεδονία το 1913 διαμελίστηκε και υποτάχθηκε στους κατακτητές Ελληνες, Βουλγάρους και Σέρβους.». Δεν ξέρω αν ενημερωθήκατε, αλλά η αλλαγή στο επίμαχο άρθρο 36 έκανε μόνο την εξής τροποποίηση: το «Μακεδόνες που ζουν σε γειτονικές χώρες» έγινε «Μακεδόνες σε χώρες του εξωτερικού». Μειώνει αυτό τον αλυτρωτισμό; Το «γειτονικές» μας ενοχλούσε ή η φροντίδα στους «Μακεδόνες» που δεν είναι πολίτες της χώρας, αλλά πολίτες «χωρών του εξωτερικού» και οι δεσμοί τους με την «μητέρα πατρίδα»;
5. Γράφετε: «Η συμφωνία βελτιώνει το σημείο αυτό, διότι ρητά αναφέρει ότι η μακεδονική είναι σλαβική και ανήκει στον κλάδο των νοτίων σλαβικών γλωσσών». Αφού την αναφέρει ως σλαβική, γιατί –με βάση το σκεπτικό σας – δεν την αναφέρει ως «σλαβομακεδονική» ή «μακεδονοσλαβική» ή «βορειομακεδονική» ή κάτι τέτοιο; Γιατί σκέτο «μακεδονική»; Αυτό δεν είναι βλαβερό για τα εθνικά μας συμφέροντα;
6. Κλείνετε με το εξής: «Πλέον απομένει να το διαβάσουμε σύντομα και να το συγκρίνουμε με τη Συμφωνία των Πρεσπών ώστε να εκφέρουμε τελική γνώμη.». Δε νομίζετε ότι μία ημέρα μετά τις Συνταγματικές αλλαγές στα Σκόπια και ελάχιστες ημέρες πριν την κύρωση στην Βουλή, δεν επιτρέπεται να λέμε ότι δεν διαβάσαμε τις αλλαγές ώστε να εκφέρουμε γνώμη, αφού το άρθρο σας αυτό ακριβώς επιχειρεί να εκφέρει γνώμη; Θα μας τρελάνετε;

Με τιμή,

Ανδρέας Σταλίδης.

Αντίβαρο.

Ακολουθεί το άρθρο του κ. Μέρτζου:

Αποψη: Μία λύση που δεν αφήνει πληγές στο σώμα της Ελλάδας

ΝΙΚΟΣ ΜΕΡΤΖΟΣ*

Η Βουλή των Σκοπίων επικύρωσε τη συμφωνία των Πρεσπών και ενσωμάτωσε τις καίριες διατάξεις της στο σύνταγμα της χώρας. Η αναθεώρηση του συντάγματος της ΠΓΔΜ βελτίωσε προς όφελος της Ελλάδος κρίσιμα σημεία που η συμφωνία είχε αφήσει ασαφή όπως ιδίως η ιθαγένεια, η εθνική ταυτότητα του γειτονικού λαού, το προοίμιο και το άρθρο 36 του συντάγματος. Επιπλέον, πρώτη φορά το σύνταγμα δέχεται έμμεσα ότι ο λεγόμενος «μακεδονικός» λαός είναι πολυεθνικός: Σλάβοι «Μακεδόνες», Αλβανοί, Βλάχοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Ρομά, Βόσνιοι και Τούρκοι.

Οι σφοδρές αντιδράσεις στην Ελλάδα εστιάζονται στα εξής κεντρικά σημεία: όνομα του γειτονικού κράτους, γλώσσα, ιθαγένεια, αλυτρωτισμός και διεκδίκηση «μακεδονικής μειονότητας» στην ελληνική –«Αιγαιατική»– Μακεδονία.

Ονομα: Μέχρι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας η Ελλάδα, σε πλείστα διπλωματικά έγγραφά της προς το Βελιγράδι, ονόμαζε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας το τότε ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων. Οταν αυτό ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο, η Αθήνα πρότεινε και ο ΟΗΕ το ενέγραψε στα μέλη του με τη γνωστή προσωρινή ονομασία (ΠΓΔΜ). Ο προσδιορισμός αυτός, όμως, αναφέρεται στη λέξη Δημοκρατία και αφήνει ατόφιο το όνομα Μακεδονία. Το 2007 όλα τα ελληνικά κόμματα, πλην του τότε ΛΑΟΣ, είχαν αποδεχθεί έναν γεωγραφικό προσδιορισμό στο όνομα «Μακεδονία». Με αυτήν την κοινή θέση, παρά τις ισχυρές πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων, τον Απρίλιο 2008 η Ελλάδα επέτυχε την ομόφωνη απόφαση στη Διάσκεψη Κορυφής του ΝΑΤΟ που υπήρξε θρίαμβος.

Γλώσσα: Μακεδονική γλώσσα έχει αναγνωρίσει επίσημα η Ελλάδα από το έτος 1977 στο πλαίσιο του ΟΗΕ, που έκτοτε την έχει κατατάξει επίσημα στον κατάλογο των επισήμων γλωσσών των Ηνωμένων Εθνών. Η συμφωνία βελτιώνει το σημείο αυτό, διότι ρητά αναφέρει ότι η μακεδονική είναι σλαβική και ανήκει στον κλάδο των νοτίων σλαβικών γλωσσών. Το σύνταγμα προσθέτει τώρα και την αλβανική γλώσσα.

Ιθαγένεια: Ο όρος «μακεδονική», όπως διατυπώνεται αγγλικά στη συμφωνία, μπορεί να θεωρηθεί ότι σημαίνει εθνικότητα. Αλλά το άρθρο 2 παρ. 2 του συντάγματος διασαφηνίζει ότι η ιθαγένεια δεν σημαίνει εθνικότητα. Αναμενόταν να ψηφιστεί μία από τις εξής προτάσεις των Αλβανών: α) αφαίρεση της λέξης «μακεδονική», β) «ιθαγένεια πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας» και γ) «οι πολίτες έχουν την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας».

Αλυτρωτισμός: Το προοίμιο και το άρθρο 36 του συντάγματος περιείχαν έως προχθές το κρατικό ιδεολόγημα του αλυτρωτικού «Μακεδονισμού», σύμφωνα με το οποίο η ενιαία Μακεδονία το 1913 διαμελίστηκε και υποτάχθηκε στους κατακτητές Ελληνες, Βουλγάρους και Σέρβους. Οι «Μακεδόνες», σύμφωνα με αυτό το αφήγημα, εξεδίωξαν τους Σέρβους κατακτητές το 1944 και στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας ανεκήρυξαν την ομόσπονδη ανεξάρτητη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, την οποία το 1993 κήρυξαν ανεξάρτητο κράτος – τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Επιπλέον –συνεχίζει το ιδεολόγημα– οι υπόδουλοι στην Ελλάδα Σλαβομακεδόνες ξεσηκώθηκαν, πήραν μέρος τον «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Μακεδόνων» και συνταξιοδοτούνται στα Σκόπια όπου κατέφυγαν. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας προστατεύει και ενισχύει τους «Μακεδόνες» στα γειτονικά κράτη και στο εξωτερικό. Τα ανωτέρω ανέφερε η απόφαση της λαϊκής συνέλευσης του ASNOM το 1943, την οποία αντέγραφε αυτούσια έως προχθές το άρθρο 36 του Συντάγματος. Τώρα αφαιρέθηκε η φράση «απόφαση του ASNOM» και αντικαταστάθηκε με τη λέξη «ανακοίνωση της απόφασης».

Εν συντομία παρατίθενται οι ακόλουθες τροπολογίες του συντάγματος:

1. «Η πολιτεία σέβεται την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των γειτονικών κρατών. Προστατεύει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των υπηκόων της που ζουν ή διαμένουν στο εξωτερικό και προωθεί τους δεσμούς τους με την πατρίδα. Μεριμνά για τους ανήκοντες στον μακεδονικό λαό που ζουν στη διασπορά του εξωτερικού».

2. «Η πολιτεία δεν αναμειγνύεται στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών και στις εσωτερικές τους υποθέσεις. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν έχει εδαφικές βλέψεις προς τις γειτονικές χώρες».

3. Καταργείται το άρθρο 49 του συντάγματος σύμφωνα με το οποίο: «Η πολιτεία μεριμνά για την κατάσταση και τα δικαιώματα των μελών του μακεδονικού λαού στις γειτονικές χώρες και για τους αποδήμους από τη Μακεδονία, βοηθά στην πολιτιστική τους ανάπτυξη και την προωθεί».

Οι προαναφερόμενες αυτές καίριες τροπολογίες έχουν αποθησαυριστεί από τις επίσημες ανακοινώσεις και δηλώσεις στη Βουλή των Σκοπίων όπου η ψήφισή τους εθεωρείτο βεβαία. Πλέον απομένει να το διαβάσουμε σύντομα και να το συγκρίνουμε με τη συμφωνία των Πρεσπών ώστε να εκφέρουμε τελική γνώμη.

Ασφαλώς η συμφωνία είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός. Εθιξε βαθιά το αίσθημα των Ελλήνων, αλλά δεν αφήνει ανοικτές πληγές στο σώμα της Ελλάδος. Αντίθετα κλείνει πολλές, εξοικονομεί πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο για άλλα πολύ σοβαρότερα μέτωπα, διασφαλίζει τη ρευστή βαλκανική ενδοχώρα μας, ανοίγει ευρύ πεδίο σε ήδη προγραμματισμένα διεθνή δίκτυα ενέργειας και μεταφορών σε ενιαίο πλέον ευρωατλαντικό χώρο και αναβαθμίζει κατακόρυφα τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδος. Κλειδί η Θεσσαλονίκη.

* Ο κ. Ν. Ι. Μέρτζος είναι τέως πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.