Τουρκία, Ισχύς, Ενέργεια Και Αδυναμίες

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Sr.Security Consultant on InfoSec/CyberTerrorism,
MiddleEast, power balance, International Security
http://www.geopolitics.cc/

Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Recep Tayyip Erdogan είναι κεντρικό θέμα διεθνών ΜΜΕ εδώ και αρκετό καιρό. Ο απρόβλεπτος ηγέτης της Τουρκίας, από το 1994 ακόμη ως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, είχε εμφανίσει δείγμα των φιλοδοξιών του καθώς και τότε ήταν αυστηρός κριτής της ήπιας πολιτικής των διαδοχικών κυβερνήσεων της χώρας του. Προσπαθούσε πάντοτε όμως να κρατάει τα φώτα της προσοχής/δημοσιότητας μακριά του μέχρι να σχηματίσει την δυναμική που ο ίδιος ήθελε. Αρχικά, ως λάτρης και θαυμαστής της πορείας του Μουσταφά Κεμάλ ( ή «Ατατούρκ», που σημαίνει «πατέρας των Τούρκων» όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν οι Τούρκοι) επιδίωξε να ακολουθήσει μια αντίστοιχη πορεία του Τουρκικού κράτους με φόντο την ερυθρά ημισέληνο. Δηλαδή, να επενδύσει σ΄ένα κοσμικό ισλαμικό κράτος ως κομβικό γεωπολιτικό σημείο στις παρυφές της Ευρώπης και της Ασίας.

Όλα αυτά, όμως, άλλαξαν κάπου στο 2014 με την ενσωμάτωση της πολιτικής σκέψης του Ahmet Davutoglu στο δόγμα της ισχυρής Τουρκίας καθώς και με το τελικό σημείο μεταστροφής για τον ίδιο τον Erdogan, το οποίο φάνηκε ολοκάθαρα το 2016 με την προσπάθεια εκτροπής του εντός της Τουρκίας. Σε αυτό το σημείο, και έχοντας ήδη προσπαθήσει να πάρει τον έλεγχο των περιφερειακών συνόρων της Τουρκίας, μέσω συμφωνιών και επιρροών με ωμή ή και ήπια ισχύ, ο Erdogan επέλεξε να ξεκαθαρίσει και να δείξει με κάθε μέσο πώς είναι ο απόλυτος «Άρχων της Ανατολίας».

Για τη συνέχεια geopolitics