25/2/19

Ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στη Θήβα: Η Συμφωνία των Πρεσπών και η πατριωτική αφύπνιση των Ελλήνων. Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019 ώρα 6:30 μμ Συνεδριακό Κέντρο Θήβας

Ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στη Θήβα: 
Η Συμφωνία των Πρεσπών και η πατριωτική αφύπνιση των Ελλήνων.
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019 ώρα 6:30 μμ 
Συνεδριακό Κέντρο Θήβας 
Ομιλητές: 
Γιώργος Καραμπελιάς, 
Σάββας Καλεντερίδης
Συντονιστής: Δημήτρης Παντέλας

Πληροφορίες: Άρδην

2 σχόλια:


  1. Θα ήθελα να συγχαρώ τους ομιλητές, και ιδιαίτερα τον κ. Καραμπελιά, γιατί ενώ προέρχεται απ΄την Αριστερά, ένα χώρο με 'αμαρτωλό παρελθόν' ως προς το Μακεδονικό ζήτημα, έχει καθαρές πατριωτικές θέσεις αλλά και την εντιμότητα να λέει την ωμή αλήθεια για το παρελθόν αυτού του χώρου που έπαιξε καθοριστικό ρόλο όπως φαίνεται [δεν ήταν η Συμφωνία μόνο προϊόν εκβιασμών ή οικονομικών συναλλαγών (συντάξεων κτλ.. όπως έλεγε ο Μητσοτάκης)].
    Μεταφέρω τα λόγια του κ. Καραμπελιά για την σχέση Αριστεράς-Μακεδονικού, που γνωρίζει εκ των έσω:

    «Η Μακεδονία, εγώ στο τέλος της διαδρομής μου έφτασα, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
    Παρ’ ότι η αφετηρία μου είναι διαφορετική.
    Έλεγα το 1992 ακόμα, να βρούμε έναν συμβιβασμό και το έβαζα σε μια λογική αν θέλετε γεωπολιτικών συνθηκών. Τότε η Ελλάδα ήταν πολύ πιο ισχυρή από σήμερα.
    Σήμερα που είναι πιο αδύναμη, δεν έχει τίποτε άλλο από την ταυτότητά της. Δεν έχει τίποτε άλλο από τον πολιτισμό της. Δεν έχει τίποτε άλλο από την ιστορική της διαχρονία. Άρα ούτε ρούπι από αυτό. Δεν μπορούμε να κουνήσουμε ούτε έναν πόντο.
    Και γι’ αυτό οι εθνομηδενιστές που είναι στην εξουσία, αχρείοι εθνομηδενιστές, όλα αυτά τα χρόνια τί κάνουνε; Πολεμάνε την Ελληνική ιστορία, την Ελληνική γλώσσα. Θέλουνε να την χτυπήσουνε, να την πελεκήσουνε για να μπορούνε να περάσουνε αυτά που περνάνε.
    Και γι’ αυτό είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για να περάσουνε αυτήν την επαίσχυντη συμφωνία. Κανένα άλλο Ελληνικό κόμμα δεν θα μπορούσε ακόμη και να ήθελε, να επιβάλλει μία τέτοια συμφωνία.
    Το είδατε πολύ καθαρά στη ΝΔ. Η ΝΔ είχε μία άποψη ότι τέλος πάντων να βρούμε μια συμβιβαστική λύση. Θα μπορούσε η ΝΔ να αποδεχτεί αυτήν την συμφωνία; Θα διαλυότανε το κόμμα της. Επομένως, ποιοι μπορούσαν να το περάσουν; Εκείνοι που είχαν τον ιδεολογικό πυρήνα ότι είναι σωστό να λέγονται «Μακεδόνες».
    Τυχαίο είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι τα προηγούμενα χρόνια -τα ξέρω γιατί σκοτωνόμαστε από το 1992 μαζί τους- υποστήριζαν ότι λέγονται «Μακεδόνες»; Σας πληροφορώ ότι το 1992 όταν είχαμε τους οικολόγους εναλλακτικούς, διαλύθηκαν οι οικολόγοι εναλλακτικοί για το Μακεδονικό και για το ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας που έλεγαν, συμφωνώντας με τον Κον Μπεντίτ και τους λοιπούς, ότι και πρέπει να ονομαστεί «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και καλώς κάνουνε και βομβαρδίζουνε την Γιουγκοσλαβία.
    Αυτό διέλυσε τους οικολόγους εναλλακτικούς με αποτέλεσμα να υπάρχουν αυτά τα απολειφάδια τα οποία είναι στην σημερινή κυβέρνηση και παριστάνουν τους οικολόγους.
    Αυτό ήταν η αφορμή και η αιτία που διελύθη αυτό το σχήμα τότε στο οποίο είχα συμμετάσχει.
    Θέλω να πω λοιπόν ότι εδώ πρόκειται για ένα μπιγκ μπανγκ, κυριολεκτικά για μένα, του Ελληνικού πολιτικού συστήματος.
    (συνεχ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το δράμα της Αριστεράς στην Ελλάδα, είναι ότι ταυτίστηκε με μια κομμουνιστική παράδοση η οποία δεν έχει σχέση με την Ελληνική παράδοση.
    Το 1924 ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ αντέδρασε στην υιοθέτηση του συνθήματος «ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη». Διεγράφη με παρέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς επιτόπου, όπως και όσους διαφωνούσαν και υιοθέτησε αυτήν την άποψη που ήτανε βουλγαρική και σλαβική, για να επιβάλει αυτό το ιδεολόγημα στο Ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα.
    Και μόνο όταν το 1935-36, μέσα στα πλαίσια του ανοίγματος για τα λαϊκά μέτωπα που είχε κάνει τότε η Διεθνής και το Ελληνικό κόμμα, για πρώτη φορά μίλησε απλώς για «μειονότητα». Αφαίρεσε το στοιχείο «ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη» και των «σκλαβωμένων Μακεδόνων». Παρ’ όλα ταύτα η αντίληψη, και παρ’ ότι το 1944 διέλυσε τα «σλαβομακεδονικά» τμήματα του ΣΝΟΦ στην Βόρεια Ελλάδα ο Βαρκιτζής και ο Βαφειάδης, ξαναήρθε μετά από πίεση του Τίτο, του Στάλιν και της αποδυνάμωσης ουσιαστικά του ΕΛΑΣ που είχε στηριχθεί στο τέλος στους «σλαβομακεδόνες». Ξαναέρχεται αυτή η θέση από τον Ζαχαριάδη, αναιρείται στη συνέχεια και πάλι, και όμως παραμένει ένα υπόστρωμα –το έχω ζήσει και το γνωρίζω– αναγνώρισης της «σλαβομακεδονίας», το «πως καταπιέζονται οι σλαβομακεδόνες».
    Αυτό ήταν κάτι με το οποίο, εγώ που προέρχομαι από την Αριστερά, έχουμε μεγαλώσει με αυτό...

    Πιστεύω ότι αυτό που ξεκίνησε και το οποίο άρχισε σιγά-σιγά να πιάνει και ένα κομμάτι, αυτό που θα λέγαμε της πατριωτικής αριστεράς που μεγαλώνει θα αλλάξει κατά την γνώμη μου την πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.
    Αρχίζει μία νέα πορεία. Εγώ προσδοκώ κάτι τέτοιο να το δω έστω σε προχωρημένη ηλικία. Να το δω.
    Αυτή τη διαδικασία ανατροπής ενός πολιτικού σκηνικού που χαρακτηριζότανε απ’ το μίσος για την Πατρίδα, και απ’ τον εθνομηδενισμό...»

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.