12/2/19

Έβαλαν χειροπέδες στη Λουτ και έκανε φτερά η 4η Ιουλίου

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη
Πώς υποσκάπτεται ο Πρόεδρος και τα συνιδρυτικά κράτη του Ακιντζί
Η εναλλακτική επιλογή της συνομοσπονδίας και η διασύνδεση του φυσικού αερίου με την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη λύση
· Το τελευταίο μίλι του Κυπριακού και η συνέχεια της Κ. Δημοκρατίας
· Η ουρά της αναστολής των ενταξιακών της Άγκυρας και η υποκρισία
· Πού συμφωνεί και πού διαφωνεί το ΑΚΕΛ με τον Πρόεδρο
· Ποιος τροφοδοτεί το ΕΛΑΜ και πώς;

Τα πήρε όλα κι έφυγε ο Έσπεν Μπαρθ Έιντε. Εννοούμε τα έγγραφα του Κραν Μοντανά και δη το κείμενο Γκουτέρες της 4ης Ιουλίου. Τα ψάχνουν και δεν τα βρίσκουν. Δεν υπάρχει γραπτώς το πλαίσιο της 4ης Ιουλίου, αφού η Εκπρόσωπος του Γ.Γ. του ΟΗΕ στο Κυπριακό, Τζειν Χολ Λουτ, δηλώνει ότι ούτε είδε ούτε άκουσε ούτε της παραδόθηκε οτιδήποτε σχετικό από τον κ. Έιντε. Αυτά διαπιστώθηκαν στην τελευταία συνάντηση του Προέδρου με την απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής:

Στο δείπνο της 30ής Ιουνίου του 2017 είχε γίνει συζήτηση με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ και τηρήθηκαν πρακτικά. Την επομένη, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκαν τα γεγονότα από τον κ. ΄Ειντε ανάγκασε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προβάλει ενστάσεις. Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος ζήτησε να ληφθούν υπόψη οι ενστάσεις του ως προς τον τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε τα γεγονότα ο κ. Έιντε και τον κάλεσε να φέρει γραπτώς τις θέσεις του Γ.Γ. του ΟΗΕ και τα όσα υποστήριζε ο ίδιος ο Πρόεδρος. Αυτό συνέβη στις 4 Ιουλίου. Απ' όλα αυτά, τίποτε δεν παραδόθηκε στην κ. Λουτ. Μεγάλε Έιντε… Ρεζιλίκια! Ποιος ΟΗΕ και ποια αξιοπιστία; Ποιος υποσκάπτει ποιον…

Η ατζέντα ΑΚΕΛ - Ακιντζί
Και ενώ ψάχνουν τα έγραφα που έκαναν φτερά, επίκειται νέα συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί, με τον τελευταίο να δηλώνει ότι εκείνο, που θα συζητηθεί, είναι «οι διευρυμένες εξουσίες των συνιδρυτικών κρατών». Ποια είναι, λοιπόν, η ατζέντα της νέας συνάντησης των δυο ηγετών; Τα συνιδρυτικά κράτη, λέει ο Μουσταφά Ακιντζί, με τον οποίο συμφωνεί το ΑΚΕΛ και επιδόθηκε σε συναντήσεις συντονισμού πριν από τη συνάντηση του Προέδρου με την κ. Λουτ την περασμένη εβδομάδα.
Δυο ήταν τα κύρια θέματα των συναντήσεων αυτών: Το πρώτο ήταν ο κοινός κατάλογος Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ψηφοφόρων με διπλό στόχο: αφενός να υπάρξει στήριξη προς το ΑΚΕΛ και, αφετέρου, να προκύψουν μεγαλύτερες πιθανότητες εκλογής του Νιαζί Κιζίλγιουρεκ στην Ευρωβουλή, ώστε να υπάρχει το επιχείρημα ότι εκπροσωπούνται και οι Τουρκοκύπριοι. Το δεύτερο είναι η διατύπωση κοινών θέσεων ενόψει την άφιξης της κ. Λουτ.
Πάντως, διαβιβάζοντας η κ. Λουτ τις θέσεις Ακιντζί προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ήταν πρόδηλη η αξίωση για την εκ Περιτροπής Προεδρία, ενώ καμιά αλλαγή δεν διαπιστώθηκε στην τουρκική στάση στο θέμα της ασφάλειας. Γεγονός που, μαζί με τα απολεσθέντα έγραφα, έβαλε τουρκικές χειροπέδες στην κ. Λουτ και ανάγκασε τον Πρόεδρο, με ευγενικό τρόπο, να την στείλει στην Άγκυρα για να ξεκαθαρίσει τι η άλλη πλευρά θέλει στο θέμα της ασφάλειας. Η Τουρκία δεν αποδέχεται την αρχή μηδενική παρουσία στρατού μηδενικές εγγυήσεις.
Αληθές, δε, είναι ότι προ της κ. Λουτ ο Πρόεδρος, ευκαιρίας δοθείσης, έστειλε μήνυμα, μέσω του Έλληνα Πρωθυπουργού, προς την Τουρκία. Όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν: Θα πρέπει να καθοριστεί προ της έναρξης των συνομιλιών ένα χρονοδιάγραμμα για να συζητηθούν τα θέματα της ασφάλειας. Καλά, πριν από και κατά το Κραν Μοντανά δεν είχαν συζητηθεί; Τελικώς, απέτυχαν. Ποιο είναι το νέο στοιχείο που εγγυάται την επιτυχία; Η τουρκική αδιαλλαξία;

Ο νέος εποικισμός
Υπάρχει βεβαίως και το θέμα της εκ Περιτροπής Προεδρίας, που συνιστά τη διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας, ενώ στο τραπέζι είναι, ταυτοχρόνως, το ζήτημα του καθεστώτος των Τούρκων πολιτών στην Κύπρο, που σημαίνει τη συνέχιση του εποικισμού από την πίσω πόρτα. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα μας εντάξει πότε η Ε.Ε. στο Σένγκεν, διότι δεν πρόκειται να επιτρέψει τη ροή Τούρκων πολιτών στις υπόλοιπες χώρες μέσω Κύπρου. Συνεπώς, είτε με βίζα είτε χωρίς βίζα, εδώ θα λιμνάζουν.
Και ποιος θα τους διώξει; Η ομοσπονδιακή αστυνομία; Και αν είναι οργανωμένο σχέδιο της Άγκυρας και αντιδρά η τουρκική πλευρά, τι θα συμβεί; Θα πάρουμε διαζύγιο ή θα βρεθούμε σε παρατεταμένη κρίση; Και αυτό το θέμα εμπίπτει στον τομέα της ασφάλειας και της συνοχής του πολιτειακού συστήματος. Εάν υποτιμηθεί, την πατήσαμε.
Ας υποθέσουμε ότι η Άγκυρα για ένα ζήτημα έχει Α άποψη και εμείς Β, και θέλει να προκαλέσει κρίση ή έχει διαφωνία με την ΕΕ, πόσο δύσκολη θα είναι η εξαγωγή πληθυσμού; Υπάρχει, δε, κανείς που πιστεύει ότι, στο πλαίσιο της πάλης των τάξεων του ΑΚΕΛ ή της οικονομικής νεοφιλελεύθερης αντίληψης του ΔΗΣΥ, θα αποτραπεί η Τουρκία από την υλοποίηση των σχεδιασμών της; Ή ότι θα επέμβει η ΕΕ ή κάποιος άλλος εάν δεν υπάρχει σύγκλιση συμφερόντων;

Τα κομματικά χρώματα
Στο διά ταύτα: Είναι πρόδηλο ότι το ΑΚΕΛ προχωρεί σε παράλληλη με τον Πρόεδρο διαπραγμάτευση, και τελεί υπό καθεστώς συνεννόησης με τον Ακιντζί, διότι έτσι πιστεύει ότι θα πετύχει καλύτερα τη λύση. Αυτό, όμως, υποδηλοί ότι δεν εμπιστεύεται τον Πρόεδρο. Ερώτημα: Γιατί δεν τον εμπιστεύεται, αφού είναι στην ίδια γραμμή; Τι τους χωρίζει; Τα κομματικά χρώματα. Πόσο πιο πέρα να πάει ο Πρόεδρος στο Κυπριακό; Και τι σημαίνει η αντίληψη του ΑΚΕΛ, την οποία ασπάζονται και οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, ότι τιθέμεθα ενώπιον του διλήμματος, ομοσπονδία ή διχοτόμηση;
Μα, οι ίδιοι οι Τούρκοι ισχυρίζονταν από το 1956 ότι η ομοσπονδία είναι συνώνυμη της διχοτόμησης και την απέρριπτε τότε και ο Μακάριος και το ΑΚΕΛ και ο Σπύρος Κυπριανού. Τι άλλαξε από τότε ώς σήμερα; Η εισβολή. Δηλαδή ο πληθυσμιακός, διοικητικός και γεωγραφικός διαχωρισμός της Κύπρου. Και τι επιδίωξαν να πράξουν επί σειράν ετών οι κομματικοί ηγέτες;
Να πείσουν και τον λαό και τους εαυτούς τους ότι αυτό το οποίο ονόμαζαν ως διχοτόμηση, δηλαδή την ομοσπονδία, είναι δήθεν επανένωση! Τώρα δε, επειδή η Τουρκία θεωρεί ως δεδομένη τη διχοτόμηση μέσω της ομοσπονδίας, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι για να γλιτώσουμε από τη διχοτομική συνομοσπονδία με ή χωρίς ορθό περιεχόμενο, θα πρέπει να αποδεχθούμε τη διχοτομική ομοσπονδία με ή χωρίς ορθό περιεχόμενο.

Κατάλοιπο και κυριαρχία
Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο Πρόεδρος συγκλίνει προς τη συνομοσπονδία, δηλαδή τη διχοτόμηση και ότι όσο πιο αποκεντρωτικό είναι το σύστημα, τόσο πιο λειτουργικό θα είναι. Αυτά, δηλαδή, τα οποία συζητούσαν τόσα χρόνια τι ήταν; Δεν ήταν μια άλλη μορφή διχοτόμησης; Το ΑΚΕΛ δεν είναι που στήριζε ώς το Κραν Μοντανά μια μορφή συνομοσπονδίας, την οποία μαζί με την ηγεσία του ΔΗΣΥ ονόμαζαν ως ομοσπονδία; Τι είναι για παράδειγμα το κατάλοιπο εξουσίας, που θα ανήκει στα κρατίδια και όχι στην κεντρική Κυβέρνηση;
Σημαίνει ότι, όσες εξουσίες δεν ανήκουν ρητώς στην Κεντρική Κυβέρνηση, ανήκουν στα δυο συνιστώντα κράτη. Το κατάλοιπο εξουσίας αποτελεί τμήμα της κυριαρχίας, η οποία εδώ τριχοτομείται. Πρόκειται, δε, για την αρχή της επικουρικότητας στην ΕΕ. Δηλαδή, όσες εξουσίες δεν ανήκουν στις Βρυξέλλες, ανήκουν στα κράτη μέλη που συνεχίζουν να είναι κυρίαρχα! Όπως θα είναι και τα συνιστώντα κρατίδια. Έτσι το ερμηνεύει η Τουρκία. Άλλωστε, μέχρι πρότινος η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε την αντίληψη ότι το κατάλοιπο της εξουσίας θα έπρεπε να ανήκει στην Κεντρική Κυβέρνηση.
Μετά το σχέδιο Ανάν, τα πράγματα άλλαξαν. Και στις συγκλίσεις των δυο πλευρών έχει γίνει δεκτή η διάταξη του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν. Αυτή η αρχή, ότι δηλαδή το κατάλοιπο εξουσίας θα ανήκει στα κρατίδια, σε συνδυασμό με εκείνην της εκ Περιτροπής Προεδρίας, η οποία θα ανταλλαγεί με τη φόρμουλα της ασφάλειας, δηλαδή της παραμονής ή όχι στρατού και εγγυήσεων, οδηγεί στον τεμαχισμό της κυριαρχίας. Με άλλα λόγια, στην κατανομή και διεύρυνση των εξουσιών υπέρ των κρατιδίων και σε βάρος της Κεντρικής Κυβέρνησης.
Άλλωστε, υπάρχει και κάτι άλλο πρόσθετο στα ανωτέρω: Η αρχή της ισοϋψούς σχέσης μεταξύ των κρατιδίων από τη μια και μεταξύ των κρατιδίων και της κεντρικής εξουσίας από την άλλη. Κανείς σε τυπικό επίπεδο δεν υπερισχύει του άλλου στη λογική της πολιτικής και συνταγματικής ισότητας, διά της οποίας εμπεδώνεται η συνομοσπονδία. Αυτά δεν έχουν γίνει δεκτά μόνο από τον Πρόεδρο, αλλά και από το ΑΚΕΛ. Αρκετά, δε, εξ αυτών έγιναν σιωπηρώς αποδεκτά και από το ΔΗΚΟ.
Λέγεται ότι ο Πρόεδρος υιοθετεί σε γενικές γραμμές μια συνομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο, που συνιστά μιαν άλλη μορφή διχοτόμησης και ότι οι λοιποί ομοσπονδιακοί, αυτοί που τον κατηγορούν, υποκρίνονται. Όσο, δε, για τους αντιομοσπονδιακούς, την πάτησαν όταν υποστήριξαν στις προηγούμενες Προεδρικές τον ομοσπονδιακό Νικόλα Παπαδόπουλο και τώρα αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Αντιθέτως, διασώζεται το ΕΛΑΜ, το οποίο τροφοδοτείται από τα λάθη των άλλων και, κυρίως, από την πολεμική του ΑΚΕΛ. Και χρησιμοποιείται από τους ομοσπονδιακούς για να χαρακτηρίζονται οι αντιομοσπονδιακοί ως ακραίοι και φασίστες. Να ζήσεις, Αγγλία… και μικροεθνικιστική αφέλεια. Εκρηκτικό κοκτέιλ! Ας είμαστε σοβαροί.

Το μοντέλο της Σοβιετικής Ένωσης…
Το πρόβλημα της λύσης δεν είναι μόνο το τελευταίο μίλι, δηλαδή τα έξι σημεία του εγγράφου Γκουτέρες, τα οποία ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Είναι και ό,τι έχει μέχρι σήμερα συναποφασιστεί μεταξύ των μερών και συνιστά το λεγόμενο κεκτημένο των συνομιλιών και είναι αντίθετο με εκείνο της ΕΕ. Για να ενσωματωθεί σε αυτό της ΕΕ θα πρέπει να έχουμε παρθενογένεση και διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτή η νομική και πολιτική λογική αποτυπώνεται στην υπό συζήτηση ομοσπονδία. Και εξηγούμε: Σήμερα υπάρχει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που τελεί υπό κατοχήν και είναι κράτος μέλος της ΕΕ. Ερώτημα: Τι έχει ώς τώρα συμφωνηθεί; Ότι αυτό το κράτος θα τριχοτομηθεί μεταξύ των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών και της Κεντρικής Κυβέρνησης και ότι θα συνιστά συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ας πάμε, όμως, επί της ουσίας: Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το νέο πολιτειακό σύστημα θα είναι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας επειδή δεν θα χρειαστεί εκ νέου ένταξη στον ΟΗΕ και στην ΕΕ. Ερώτημα: Ούτε η Ρωσία, ούτε οι Βαλτικές χώρες και η Ουκρανία υπέβαλαν εκ νέου αίτηση ένταξης στα Ην. Έθνη. Παρόλ' αυτά, μόνο η Ρωσία αποτελεί συνέχεια της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία, όμως, έχει διαλυθεί. Όπως θα διαλυθεί και η Κυπριακή Δημοκρατία.
Το κρίσιμο σημείο είναι άλλο. Εάν διαλυθεί η ομοσπονδία ή η συνομοσπονδία που θα υπογραφεί στην Κύπρο, ένα είναι σίγουρο: Δεν θα υπάρχει περίπτωση επιστροφής στο ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άρα, επί της ουσίας, δεν υπάρχει συνέχεια. Ερώτημα λοιπόν: Ποιο από τα δυο συνιστώντα κράτη θα αναγνωρίζεται; Και τα δυο, το ένα από τα δυο ή κανένα; Ή μήπως θα αναγνωριστεί η Κεντρική Κυβέρνηση; Πώς όμως θα λειτουργεί η Κεντρική Κυβέρνηση, όταν για τον σκοπό αυτό απαιτούνται και οι δύο συνεταίροι;
Ένας βασικός τρόπος που υπάρχει για την επίλυση και του Κυπριακού και για τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η εφαρμογή του κεκτημένου, το οποίο καθορίζει ρητώς ότι: Για να προχωρήσει η τουρκική ενταξιακή διαδικασία της Άγκυρας, θα πρέπει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία και με βάση την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου να την αναγνωρίσει.
΄Ερχεται, μάλιστα, τώρα η Κυβέρνηση να δώσει οδηγίες στους Κύπριους και Ελλαδίτες ευρωβουλευτές να θέσουν τροπολογίες στην έκθεση αξιολόγησης της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε να διαγραφεί από το αρχικό κείμενο η αναστολή των ενταξιακών διαδικασιών της Τουρκίας με την ΕΕ, διότι θα χάσουμε, όπως λέγεται, τον ενταξιακό μοχλό πίεσης.
Η λογική αυτή έχει βάση, αλλά γίνεται με άγαρμπο τρόπο και είναι υποκριτική. Γιατί; Διότι:
Α. Εάν επιχειρήσεις να διαγράψεις φράση από κοινό κείμενο του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών καθώς και των Φιλελευθέρων, είναι ως να ρίχνεις αβγά στον τοίχο. Εκείνο που θα μπορούσε να συμβεί είναι η πρόσθεση μιας ουράς, που να αναφέρει ότι, εάν η Τουρκία δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία, θα διακοπούν οι ενταξιακές διαδικασίες.
Β. Ενώ κόπτονται οι ηγεσίες μας ότι θα πρέπει να κρατηθεί η Τουρκία στις ενταξιακές ράγες για να υπάρχει μοχλός πίεσης, δεν εγείρεται το θέμα της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, διότι, όπως πολλάκις ελέχθη από πλευράς ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ: «Και να το θέσουμε, δεν θα το δεχθεί η Άγκυρα».
Συνεπώς, αποδέχονται την εξουδετέρωση του κεκτημένου της ΕΕ και την αποδοχή της τουρκικής πολιτικής, που εξουδετερώνει το κεκτημένο της ΕΕ, προς όφελος του κεκτημένου των συνομιλιών, που φέρει τουρκικό χαρακτήρα. Το συναφές ερώτημα έχει ως εξής: Αφού αποδέχονται ότι η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί υποβάλλουν τροπολογίες επί της έκθεσης για την αξιολόγηση της ενταξιακής πορείας της Άγκυρας, με την οποία ζητούν την ενσωμάτωση σε αυτήν της αντιδήλωσης της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005; Για να κοροϊδεύουν την κοινή γνώμη ή τους εαυτούς τους;

Η εναλλακτική πρόταση
Εάν η υιοθέτηση του κοινοτικού κεκτημένου και δη η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν η βάση των συνομιλιών, το πολιτειακό σύστημα που θα προέκυπτε από τη λύση θα ήταν ένα ενιαίο αποκεντρωτικό κράτος, που θα συνιστούσε τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας με μία και αδιαίρετη κυριαρχία. Γιατί αυτή δεν μπορεί να είναι μια εναλλακτική στην ομοσπονδία φόρμουλα λύσης και σώνει και καλά θα πρέπει να είναι η διχοτόμηση;
Ταυτοχρόνως, δε, επειδή στην εξίσωση των συνομιλιών μπαίνει από την ίδια την Άγκυρα ο διαμερισμός ή μια μορφή συνεκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, αυτό θα ήταν δυνατό να συμβεί στην εξής βάση: Συνεργασία για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου επί τη βάσει των υφισταμένων ΑΟΖ και με ό,τι το διεθνές και κοινοτικό δίκαιο καθορίζουν, εφόσον η Τουρκία αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ενιαίο κράτος και εφόσον δεχθεί την αρχή, μηδενικός στρατός και μηδενικές εγγυήσεις, με πλήρη εφαρμογή και χωρίς αποκλίσεις από τις αρχές και αξίες της ΕΕ.

Συστημικά λαμόγια
Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις για τις προθέσεις της ηγεσίας μας. Απλώς καταγράφουμε απόψεις και εισηγήσεις προσδοκώντας στην έκπληξη. Άλλωστε, αν ήταν στο χέρι των κομματικών στρατών, θα μας βούλωναν το στόμα μας και θα μας έκοβαν το γράψιμο και το χέρι από τη ρίζα, για να μην ενοχλούνται τα τσιφλίκια τους και οι παρατρεχάμενοι κολαούζοι τους. Για να μην ενοχλούμε τον Έιντε και τον κάθε Έιντε. Απευθυνόμενοι, δε, προς τον Πρόεδρο, υποβάλλουμε τα εξής:
Δεν κινδυνεύετε, κύριε Πρόεδρε, ούτε εσείς ούτε η Κύπρος από εμάς που έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση στο Κυπριακό και καταθέτουμε εισηγήσεις, οι οποίες, κατά καιρούς, λεηλατούνται και αλλοιώνονται από τη ρηχότητα και την ευτέλεια των κομματικών μηχανισμών. Εμείς δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε. Αυτοί από τους οποίους πρωτίστως κινδυνεύετε, κύριε Πρόεδρε ως θεσμός, είναι οι κατά καιρούς σύμμαχοί σας ή οι εν δυνάμει σύμμαχοί σας, ανεξαρτήτως κομματικής προελεύσεως. Και, όπως φαίνεται, οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ.
Είναι αυτοί που δεν έχουν κανένα πρόβλημα για το δικό τους συμφέρον να σας τραβήξουν, όταν τους δοθεί η ευκαιρία, το χαλί κάτω από τα πόδια. Διότι αυτοί, κύριε Πρόεδρε, είναι υποταγμένοι στις μωροφιλοδοξίες τους και στον καιροσκοπικό κομματικό πατριωτισμό, ο οποίος τροφοδοτεί το έλλειμμα πατριωτισμού και μολύνει τη δημοκρατία μας, αναδεικνύοντας στη βαλτώδη πολιτική σκηνή τα πάσης φύσεως συστημικά λαμόγια, που κολλούν σαν βδέλλες στο σβέρκο μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.