27/2/19

Η ιστορική απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για τον Μαυρίκιο, οι αγγλικές Βάσεις στην Κύπρο και το δούλεμα των ταγών μας

Η είδηση της νομικής μάχης που πέτυχε ο Μαυρίκιος κόντρα στο Ηνωμένο Βασίλειο με την γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σκόρπισε ικανοποίηση. Αποτελεί ιστορική απόφαση και ιστορική νίκη για τον αγώνα αυτοδιάθεσης και την εξάλειψη των όποιων αποικιοκρατικών κατάλοιπων. Δικαίως, κατ’ αυτό τον τρόπο την ανέγνωσαν πολλοί. Δικαίως, η σκέψη όσων δεν κυριαρχούνται ακόμη από αποικιοκρατικές εμμονές ή διασυνδέσεις, μεταφέρθηκε στα δεδομένα της Κύπρου. Στις βρετανικές βάσεις, που συνεχίζουν να βρίσκονται στα εδάφη ενός ανεξάρτητου κράτους και δη, ευρωπαϊκού κράτους.
Έγκριτοι νομικοί παρήλασαν από τα ΜΜΕ και σφράγισαν με την νομική τους κατάρτιση ότι η εν λόγω γνωμοδότηση για τον Μαυρίκιο μπορεί κάλλιστα να συνδεθεί και να προεκταθεί στα δεδομένα της Κύπρου. Φυσιολογικό επόμενο ήταν η προσοχή να στραφεί στις πολιτικές δυνάμεις. Καθόσον, ομοφώνως, οι απόψεις των νομικών συγκλίνουν στο ότι πρόκειται για καθαρά πολιτική απόφαση το εάν και πότε μπορεί να αξιοποιηθεί η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Οι δηλώσεις και οι ανακοινώσεις των πολιτικών δυνάμεων άρχισαν να πέφτουν βροχή. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, εξέφρασαν ικανοποίηση για την ιστορική επιτυχία του Μαυρικίου. Διαβάζοντας ξανά και ξανά τις διάφορες τοποθετήσεις ένας ενθουσιασμός με συνεπήρε. Σε σημείο, που ήμουν έτοιμος να πορευθώ προς το Ακρωτήρι ή την Δεκέλεια...
Συγκρατήθηκα, ωστόσο, και είπα να μελετήσω με περισσότερη προσοχή τις τοποθετήσεις των πολιτικών παρατάξεων. Λογικό επόμενο ήταν να εστιάσω την προσοχή μου στις τοποθετήσεις της κυβέρνησης και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Αφού η δική τους θέση ήταν εκείνη, που ουσιαστικά, θα έδινε το μήνυμα στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης ότι ήρθε η ώρα για το μεγάλο βήμα. Της απαίτησης αποχώρησης των βρετανικών βάσεων από το ανεξάρτητο κράτος μας.
Τι το ‘θελα κι εγώ; Σε μερικά λεπτά ο αρχικός ενθουσιασμός εξανεμίστηκε. Πρώτο φάσκελο εισέπραξα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Δεν είναι μόνο ότι χρήζει μελέτης, είναι και το αν και κατά πόσο και πότε εγείρεις, εάν δικαιολογείται, ένα ανάλογο αίτημα». Αν είναι κάτι που μάθαμε καλά τόσα χρόνια με τους πολιτικούς, είναι πως όταν αρχίσουν τα «αν, κατά πόσο, πότε, αν δικαιολογείται…», βράσε ρύζι. Ουσιαστικά, παραπέμπουν το όποιο υπό συζήτηση θέμα στις ελληνικές καλένδες.
Είπα να στραφώ στο κυβερνών κόμμα. Διάβασα την ανακοίνωση της Πινδάρου: «Αδιαμφισβήτητα, η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου… αποτελεί μια ιστορική γνωμάτευση», άρχιζε. Να, ξανά ο ενθουσιασμός που επέστρεψε. Τα μάτια μου έτρεξαν στην κατάληξη: «Θα πρέπει να αξιολογηθεί και να αποφασιστεί ο πολιτικός χειρισμός του θέματος». Νέο φάσκελο!
Μάζεψα τα απομεινάρια του συντριμμένου πια ενθουσιασμού μου και ανέσυρα το κείμενο της δήλωσης του ΓΓ του ΑΚΕΛ. Μετά από μερικές παραγράφους άνευ ουσίας, έφτασα σε μια παράγραφο, που μου επέτρεψε να αναθαρρήσω. «Το ΑΚΕΛ ανέκαθεν υπογράμμιζε ότι η παρουσία στρατιωτικών βάσεων στην επικράτεια ανεξάρτητων κρατών, ως κατάλοιπο της αποικιοκρατίας, συνιστά παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των κρατών. Συνιστά αμφισβήτηση του διεθνούς δικαίου και παραβίαση των αρχών του ίδιου του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Τη θέση αυτή συνεχίζουμε να προβάλλουμε και σήμερα με πληθώρα δράσεων που αναπτύσσουμε, εντός και εκτός των συνόρων της Κύπρου», ανέφερε.
Οποία απογοήτευση όμως. Η ανακοίνωση είχε ακόμη μια παράγραφο: «Το πότε θα ακολουθήσουμε την οδό του Μαυρικίου, που αποδεδειγμένα συνιστά ένα σοβαρό όπλο στη φαρέτρα μας, αποτελεί καθαρά πολιτική απόφαση. Αυτή θα πρέπει να ληφθεί την πλέον προσφερόμενη στιγμή, δεδομένου ότι σε αντίθεση με τον Μαυρίκιο, έχουμε να αντιμετωπίσουμε, μεταξύ άλλων, την παράνομη τουρκική κατοχή».
Τι δεν καταλαβαίνετε; Τα δύο μεγάλα κόμματα του τόπου έχουν ήδη αποφασίσει. Η ιστορική επιτυχία του Μαυρικίου θα παραμείνει εσαεί επιτυχία δική του και δεν θα γίνει ποτέ και δική μας. Διότι οι μεγαλοταγοί έχουν ήδη αποφασίσει πως δεν ακουμπάνε τις βρετανικές βάσεις. Με πρόφαση όπως πάντοτε το Κυπριακό. Όπως, δηλαδή, αναμένουν 44 χρόνια, έτσι θα συνεχίσουν να αναμένουν και τα επόμενα 44 χρόνια αν δεν βρεθεί λύση. Δεν θα τολμάνε να ακουμπήσουν το θέμα των Βάσεων. Και βεβαίως, το θέμα δεν είναι ότι, απλώς, με την απόφαση του Μαυρικίου θα έπρεπε αμέσως να ζητήσουμε αποχώρηση των Βρετανών. Το θέμα είναι η εξόφθαλμη αδυναμία των ταγών ακόμη και να το σκεφτούν. Φυσικά, αυτό το γνωρίζουν και οι Βρετανοί. Οι οποίοι θα συνεχίσουν ακόμη 44 χρόνια να παρεμβάλουν εμπόδια στην επίλυση του Κυπριακού, ώστε να μην ενοχληθούν οι Βάσεις τους. Αχ βρε ατσίδες πολιτικοί…
Θα συνεχίσουν να υποκρίνονται. Το θέλουμε, το απαιτούμε αλλά μετά το Κυπριακό. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, μάλιστα, πιθανότατα να συνεχίσει να υποκρίνεται στον μέγιστο βαθμό. Κάνοντας εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από τις Βάσεις όπως πολλές φορές στο παρελθόν. Με εξαίρεση την πενταετία Χριστόφια. Όπου συνέχιζε μεν να ζητά –υποτίθεται- την εκδίωξη των Βάσεων, αλλά ουδέποτε τόλμησε να το διεκδικήσει επισήμως, όντας εξουσία. Ποιος ξεχνά το 2010; Στο Brookings Institute ο Δ. Χριστόφιας είχε καθησυχάσει τον Γκόρντον Μπράουν λέγοντας του, «οι Βάσεις δεν θα ενοχληθούν και το μέλλον τους θα αφεθεί στα παιδιά και στα εγγόνια μας»!
Κατάλαβες ευκολόπιστε κυπριακέ λαέ; Συνέχισε να δίνεις βάση στο πολιτικό δούλεμα ένθεν και ένθεν. Διότι ουδείς πολιτικός, την ώρα που κατέχει την εξουσία, δεν πρόκειται να κάνει πράξη τα φούμαρα που σου πουλάει. Ουδείς διαθέτει τα κότσια να ανοίξει ένα τέτοιο κεφάλαιο. Ουδείς τολμά να διεκδικήσει αλλαγή μιας συμφωνίας, τόσο λανθασμένης και αντίθετης με τον αγώνα εκείνων που θυσιάστηκαν για να απαλλαγεί ο τόπος από τους αποικιοκράτες. Άλλωστε, ακόμη συμμετέχουμε σε συνέδρια και αγώνες της Κοινοπολιτείας… Είναι και ο τουρισμός, που στηρίζεται στους Άγγλους… Είναι και η οικονομία, που στηρίζεται στον τουρισμό… Γι’ αυτό, συνεχίστε να ακούτε επαναστατικές εξάρσεις από κάθε πολιτικάντη για τον Μαυρίκιο. Τις Βάσεις, όμως, άστε τες για τα παιδιά και τα εγγόνια σας…
 Φιλελεύθερος

1 σχόλιο:

  1. Τώρα περιμένετε ότι ο ανανιστής Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας(κ.Αναστασιάδης) και το προδοτικό ΑΚΕΛ θα εναντιωθούν στην Αγγλία; Θα πρέπειτα μικρά κόμματα, Δημοκρατικό Κόμμα, Ε.Δ.Ε.Κ, Συμμαχία Πολιτών και Η Αλληλεγγύη να ενώσουν τις δυνάμεις τους με κοινό υποψήφιο για να έχουν ελπίδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.