9/2/19

Επεισόδια λαϊκής κατανάλωσης

Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
dhatz@naftemporiki.gr
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, στις αρχές της εβδομάδας, στην Τουρκία επιβεβαίωσε αυτό που παραμένει μοναδική και κυρίαρχη σταθερά στις διμερείς σχέσεις εδώ και δεκαετίες. Οι δύο χώρες, το ηγετικό προσωπικό τους, οι κατεστημένες δομές εξουσίας, δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο τους καταναγκασμούς που επιβάλλει η γεωγραφία και συναφώς τους κανόνες που διέπουν ένα καθεστώς ειρηνικής συνύπαρξης. Η Ελλάδα και η Τουρκία δεν συμφωνούν ούτε στην εκτίμηση και πολύ περισσότερο στην ερμηνεία της Ιστορίας. Για την Τουρκία, η Ελλάδα θα παραμένει πάντα «ένας αχάριστος, άπιστος υπήκοος που σήκωσε τα όπλα απέναντι στη γενναιόδωρη εξουσία του σουλτάνου, προκαλώντας τη συρρίκνωση και τελικά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».
Για την Ελλάδα, η Τουρκία θα συνιστά πάντα μια ανάμνηση οδυνηρής δουλείας, τον πρόξενο της συρρίκνωσης του Ελληνισμού, την αιτία και την εξήγηση της οπισθοδρόμησής της, τον μόνιμο κίνδυνο για την εδαφική της ακεραιότητα, τον αδίστακτο ανταγωνιστή σε μια μείζονα περιοχή, στην οποία τα ίχνη και οι μαρτυρίες της ελληνικότητας είναι διαρκώς παρόντα. Από την αποτυχία της Μεγάλης Ιδέας και μετά, η Ελλάδα είναι ο ορισμός της χώρας του status quo, όπως αυτό προέκυψε και διαμορφώθηκε από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις. Όλη η στρατηγική του ελληνικού κράτους αρθρώθηκε περί αυτούς τους άξονες κι όλες οι πολιτικές του επιλογές υποτάχθηκαν σ’ αυτήν την αναγκαιότητα. Τη διατήρηση, δηλαδή, του status quo.
Οι όποιες, κατά καιρούς, εξάρσεις εθνικιστικής ρητορικής ήταν και παραμένουν στοιχείο για εσωτερική κατανάλωση, και με εξαίρεση την προδοτική αφροσύνη στην Κύπρο, το 1974, ουδέποτε απέκτησε σοβαρά χαρακτηριστικά μιας αλυτρωτικής διεκδίκησης εις βάρος γειτονικών χωρών. Η Τουρκία δεν βολεύτηκε ποτέ με όσα συμφώνησε ή ό,τι υποχρεώθηκε να αποδεχθεί και από την επομένη της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης δεν σταμάτησε να εργάζεται για την αναθεώρησή της.
Η Τουρκία, με κατά καιρούς διακυμάνσεις στη συμπεριφορά της, ήταν και παραμένει μια αναθεωρητική δύναμη. Ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, δεν αμφισβητεί απλώς το καθεστώς που επιβάλλουν στην περιοχή, αλλά φιλοδοξεί να καταστεί αυτή η ίδια το καθεστώς. Κι αυτό το εκδηλώνει και το υπενθυμίζει διαρκώς, με λόγια κι έργα. Τον Δεκέμβριο του 2017, παραμονή της επίσκεψής του στην Αθήνα, ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έθεσε το πλαίσιο της ατζέντας του, ομιλώντας ευθέως για την αναθεώρηση της Λωζάννης. Προχθές, με ανατολίτικη πονηριά, ανέθεσε στον εκπρόσωπό του, Ιμπραήμ Καλίν, να εγείρει ζήτημα Θράκης και «νησιών». Θέματα, δηλαδή, που ακουμπούν στον πυρήνα της Συνθήκης της Λωζάννης. Είναι σαφές, οι στρατηγικές, οι αντιλήψεις, οι πολιτικές των δύο χωρών είναι ευθέως ανταγωνιστικές και μόνο ως τέτοιες μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα πολύ χαμηλό επίπεδο ελεγχόμενης έντασης. Όλα τ’ άλλα είναι απλώς επεισόδια δημοσίων σχέσεων.
Ναυτεμπορική

2 σχόλια:

  1. Σωστά μέν τά ἀνωτέρω, ἀλλά παραλείπουν τό οὐσιωδέτερο, ἱστορικῶς, πολιτικῶς καί γεωπολτικῶς: Ἔχουμε ἕναν λαό, τόν τουρκικό, πού ἔχει κάνει γενοκτονία σέ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὄχι στό ἀπώτερο μόνον παρελθόν, ἀλλά καί πρόσφατα, στόν 20ό αἰῶνα, μέ σφαγή, κάψιμο, βιασμούς-φόνους καί πορεῖες στό χιότι, 1.600.000 Ἑλλήνων-Ρωμηῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

    Τόσοι λείπουν ἄν μετρήσουμε πόσοι ἦσαν στήν ἀπογραφή τοῦ 1906, καί πόσοι ἔφθασαν στήν Ἑλλάδα (κυρίως) καί στήν Ρωσία (πολύ λίγες χιλιάδες καί στήν Μασσαλία).
    Ἡ γενοκτονία αὐτή δέν ἔγινε στήν δίνη τῶν μαχῶν καί τοῦ πολέμου τό 1922, μεταξύ Ἑλλάδος καί Κεμαλικῆς Τουρκίας. Ἔγινε ἀπό τόν ἐπίσημο στρατό καί τήν χωροφυλακή τῆς τότε Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας πού μετατρεπόταν σέ μόνον Τουρκική σταδιακῶς ἀπό τούς Νεοτούρκους τοπῦ Κεμάλ.
    Ἔγινε μέ σχέδιο, ψύχραιμα καί μέ σύστημα ἀρχικά ἀπό τό 1914 μέχρι καί τό 1917, κάμφθηκε λίγο ἡ ἐκτέλση τοῦ σχεδιασμοῦ μέ τό τέλος τοῦ Α Παγκοσμίου Πολέμου τό 1918, συνεχίσθηκε ὅμως κανονικά στά ἐνδότερα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καί ἀπό τό 1919 μέχρι καί τό 1922 συνεχίσθηκε τό ἴδιο πρόγραμμα γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων-Ρωμηῶν ἀπό τίς στρατιωτικές Ἐπιτροπές τῶν κεμαλιστῶν Νεοτούρκων καί ἀπό σώματα ἀτάκτων , καί μἀλιστα συνεχίσθηκε ἡ σφαγή αὐτή σποραδικά ἀκόμη καί μετά ἀπό τήν πρωτοφανπη τότε στήν ἱστορία συμφωνία γιά τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν, μέχρι τό 1924.
    Τό 1922 ἡ γενοκτονία, "ἁπλῶς", πῆρε μεγάλη ἔκταση, στήν περιοχή τῆς κεντρικῆς καί δυτικῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὁπότε οἱ συστηματικές σφαγές Ἐλλήνων Ρωμηῶν ὁδηγοπῦσαν ἁκτοντάδες χιλιάδες προσφύγων στά δυτικά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου καί ὁλοκληρωνόταν ἡ σφαγή ὅσων δέν κατόρθωναν νά διαφύγουν.
    Ὄλα αὐτά ἔχουν ἐξαιρετικά ἐπίκαιρη, καί γεωπολτική βέβαια, σημασία.
    Διότι οἱ "ἀναθεωρητικές ἀξιώσεις" τῆς σημερινῆς Τουρκίας εἶναι συνέχιση τῆς γενοκτονίας μας.
    Ἐκτός ἀπό τήν ἴδια γενοκτονικά καί συγχρόνως μέ ἐθνοκάθρση ἀναθεωρητική συμπεριφορά τῆς Τουρκίας στήν Κύπρο ἀπό τό 1974, ἡ παρουσία της στίς ὄχθες τοῦ Ἐλληνικοῦ Αἰγαίου μέ ἀξιώσεις της γιά τά Ἑλληνικά νησιά, συνιστοῦν συνέχιση τῆς ἴδιας γενοκτονικῆς της ἐπεκτάσεως.
    Δέν πρόκειται γιά δύο κράτη μέ διαφορές ὁρίων καί οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως στήν μεταξύ τους περιοχή, Αὐτό εἶναι πλήρης παρανόηση.
    Πρόκειται γιά μία πολιτισμένη περιοχή ἀπό τή ἀρχαιότητα, μέ εἰρηνικό λαό σαφῶς ἀνώτερου πολιτισμοῦ ἀπό τήν τουρκική βαρβαρότητα, πού ὑφίσταται γενοκτονία ἐπί αἰῶνες, καί σήμερα ὅμοιες προκλήσεις, ἀπό ἕναν ἐπηρμένο, δόλιας "φιλίας", καί χυδαῖα βάρβαρο σφαγέα-κατακτητή, πού βρίσκει ἀνιστόρητους στήν Ἑλλάδα καί ἐκτός αὐτῆς, γιά νά τούς δελεάζει, μέ δῶρα
    - καί δή μέ δῶρα ἀπό ὅσα δέν τοῦ ἀνήκουν, ἀλλά πού ἑτοιμάζεται νά τά ἁρπάξῃ... - πάλι σέ βάθος πολλῶν δεκαετιῶν. Δόλο διαρκείας, τόν ὁποῖο θεωρεῖ "πολιτισμό"καί "δόξα".

    Δέν πρόκειται λοιπόν γιά δύο κράτη μέ διαφορές ὁρίων καί διαφορές στήν οἰκονομική διαχείριση καί ἐκμετάλλευση στήν μεταξύ τους περιοχή, Αὐτό εἶναι πλήρης παρανόηση, πού εἶναι καί ἀνιστόρητη καί "ἀντιπαραγωγική".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να ερθουμε και στο δια ταυτα. Η Τουρκια καταλαβαινει μονο τη γλωσσα της ισχυος. Με βαση αυτη τη λογικη τα τελευταια 20 χρονια στοχευουν στην αναβαθμιση της ισχης της και την απερξαρτοποιηση της απο Αμερικη και Γερμανια για οπλα. Εμεις δυστυχως δεν καταλαβαμε αυτην την εξισωση και ακομη χειροτερα δεν κανουμε τιποτα για να ανατρεψουμε την εξισωση προς οφελος μας.
    Δεν υπαρχει πλεον αλλος χρονος για χασιμο αν δεν θελουμε να ξαναζησουμε 74 και 96.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.