Όταν μετακόμισα στην Κωνσταντινούπολη το 2006, ένας παλιός φίλος ο οποίος ζούσε για χρόνια στην Τουρκία μου εκμυστηρεύτηκε κάτι πολύ σημαντικό: το να προσπαθείς να καταλάβεις τη χώρα είναι σαν να πίνεις την τοπική ρακί. Το ποτό είναι αρχικά εντελώς διάφανο, αλλά όταν αναμειγνύεται με νερό θολώνει. Μερικά ποτηράκια από το εύγεστο αυτό απόσταγμα (ότι πρέπει με φρέσκο καλαμάρι) προκαλούν, στην καλύτερη περίπτωση, μια μικρή μέθη.
Ομοίως, όσο περισσότερο προσπαθεί κανείς να καταλάβει την Τουρκία, τόσο πιο θολά του φαίνονται τα πράγματα. Έφυγα από την Κωνσταντινούπολη δύο μήνες πριν την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016. Έκτοτε, επισκέπτομαι τη χώρα τακτικά και συνεπώς έχω παρατηρήσει τα σύννεφα που ρίχνουν τη σκιά τους στις θετικές εξελίξεις που διαπίστωσα κατά τη δεκαετή παραμονή μου.
Εδώ και πολλά χρόνια, η οικονομία της Τουρκίας έχει βιώσει μια άνευ προηγουμένου οικονομική επέκταση. Το ΑΕΠ της έχει αυξηθεί από τα $273 δισ. το 2000 στα $851 δισ. το 2017, καθιστώντας τη μια από τις μεγαλύτερες αναδυόμενες οικονομίες στον κόσμο. Η συνετή δημοσιονομική πολιτική και το περιορισμένο εξωτερικό δημόσιο χρέος οδήγησαν σε χαμηλότερο πληθωρισμό και πιο ανεκτά επιτόκια. Εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν από τη φτώχεια, με το κατά κεφαλήν εισόδημα να εκτινάσσεται από τα $9.000 στα $27.000 σήμερα. Από αεροδρόμια και δρόμους μέχρι σχολεία και νοσοκομεία, οι υποδομές άνθισαν.
για τη συνέχεια Euro2Day
Όσο είναι σε ύφεση θα παραμείνουν όνειρα οι γαλαζιες πατρίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφή