26/3/19

Η νέα Μεγάλη Στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών

Οι στοχαστές της Μεγάλης Στρατηγικής των ΗΠΑ: Ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και ο σύμβουλος του, Ναύαρχος Άρθουρ Τσεμπρόβσκι · ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο εμπορικός σύμβουλός του Peter Navarro · και τέλος ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και ο σύμβουλός του Φράνσις Φανόν.

Τιερί Μεϊσάν
Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολύ δραστήριες, αλλά δεν καταφέρουν πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, οι πόλεμοι τους στην διευρυμένη Μέση Ανατολή είναι μια διαδοχή αποτυχιών. Αλλά για τον Τιερί Μεϊσάν, έχουν μια συνεπή στρατιωτική, εμπορική και διπλωματική στρατηγική. Σύμφωνα με τους στόχους τους, προχωρεί με υπομονή και στέφεται με επιτυχία.

Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία) | 26η Μαρτίου 2019

Είναι σύνηθες στις Ηνωμένες Πολιτείες να πιστεύουν ότι η χώρα δεν έχει πλέον Μεγάλη στρατηγική από του τέλους του Ψυχρού Πολέμου.

Μια μεγάλη στρατηγική είναι ένα όραμα του κόσμου που προσπαθούν να επιβάλουν και την οποία όλες οι διοικήσεις πρέπει να ακολουθούν. Έτσι, αν χάσουν σε ένα συγκεκριμένο θέατρο επιχείρησης, συνεχίζει σε άλλα και καταλήγει σε θρίαμβο. 

Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ουάσιγκτον επέλεξε να ακολουθήσει τις κατευθυντήριες γραμμές που έθεσε ο πρέσβης Τζωρτζ Κήναν στο διάσημο διπλωματικό τηλεγράφημά του. Επρόκειτο να περιγραφεί ο υποτιθέμενος σοβιετικός επεκτατισμός για να δικαιολογηθεί η αναχαίτιση της ΕΣΣΔ ( containment ). Πράγματι, αν και έχασαν τους πολέμους της Κορέας και του Βιετνάμ, οι Ηνωμένες Πολιτείες τελικά θριάμβεψαν.

Είναι πολύ σπάνιο να καταφέρει κανείς να σχεδιάσει μια μεγάλη στρατηγική, παρότι υπήρχαν άλλες στην ίδια περίοδο, μεταξύ των άλλων με τον Σαρλ Ντε Γκωλ στη Γαλλία.

Στη διάρκεια των τελευταίων δεκαοκτώ χρόνων, η Ουάσινγκτον κατάφερε σταδιακά να θέσει νέους στόχους και νέες τακτικές για να τους προσεγγίσει.

1991-2001: Περίοδος αβεβαιότητας

Όταν η Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες του πατέρα Μπους θεώρησαν ότι δεν είχαν πλέον αντίπαλο. Ο νικηφόρος πρόεδρος αποστράτευσε ερήμην ένα εκατομμύριο στρατιώτες και φαντάστηκε έναν κόσμο ειρήνης και ευημερίας. Ελευθέρωσε τις κεφαλαιακές μεταβιβάσεις, έτσι ώστε οι καπιταλιστές να μπορούν να πλουτίσουν και, όπως πίστευε, να εμπλουτιστούν με αυτό τον τρόπο και οι συμπολίτες του.

Εντούτοις ο καπιταλισμός δεν είναι ένα πολιτικό σχέδιο, αλλά ένα μέσο για να κερδηθούν χρήματα. Οι μεγάλες αμερικανικές εταιρείες - και όχι το ομοσπονδιακό κράτος - συνενώθηκαν τότε με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (εξ ου και το διάσημο "Ταξίδι στο Νότο" του Ντενγκ Σιαοπούνγκ). Μετέφεραν τις επιχειρήσεις χαμηλής προστιθέμενης αξίας τους από τη Δύση προς την Κίνα, όπου οι εργαζόμενοι δεν ήταν εκπαιδευμένοι, αλλά οι μισθοί ήταν κατά μέσο όρο 20 φορές χαμηλότεροι. Ξεκινούσε η μακρά διαδικασία αποβιομηχανοποίησης της Δύσης.

Για να διαχειριστεί τις διακρατικές του υποθέσεις, το μεγάλο κεφάλαιο μετέφερε τα περιουσιακά στοιχεία του σε χώρες με μειωμένη φορολογία, όπου ανακάλυψε ότι μπορούσε να αποφύγει τις κοινωνικές του ευθύνες. Αυτές οι χώρες, των οποίων η εξευτελιστική φορολογία και διακριτικότητα είναι απαραίτητες για το διεθνές εμπόριο, βρέθηκαν ξαφνικά εμπλεκόμενες σε τεράστια φορολογική βελτιστοποίηση, ακόμη και σε μαζική απάτη, την οποία απολάμβαναν με σιωπή. Ξεκινούσε η βασιλεία των χρηματοοικονομικών επί της Οικονομίας.

Στρατιωτική στρατηγική

Το 2001, ο υπουργός Άμυνας και μόνιμο μέλος της «Κυβέρνησης της Συνέχειας» [1 ], Ντόναλντ Ράμσφελντ, δημιούργησε ένα Γραφείο του μετασχηματισμού της δύναμης (Office of Force Transformation) το οποίο ανάθεσε στον ναύαρχο Άρθουρ Κ. Σεμπρόουσκι. Ο άνθρωπος, ο οποίος είχε ήδη μηχανογραφήσει τους στρατούς, άλλαξε τότε την αποστολή τους.

Ο κόσμος χωρίς τη Σοβιετική Ένωση είχε γίνει μονοπολικός, δηλαδή δεν κυβερνιόταν πλέον από το Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να διατηρήσουν τη δεσπόζουσα θέση τους, έπρεπε να "μοιραστούν τη φωτιά", δηλαδή να χωρίσουν την ανθρωπότητα στα δύο. Από τη μία πλευρά, σταθερά κράτη (τα μέλη της G8 - συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας - και οι σύμμαχοί τους), αφετέρου ο υπόλοιπος κόσμος θεωρημένος ως απλή δεξαμενή φυσικών πόρων. Η Ουάσιγκτον δεν θεωρούσε πλέον αυτή τη πρόσβαση σε αυτούς τους πόρους ως ζωτικής σημασίας για τον εαυτόν της, αλλά ήθελε να επιβάλει ότι θα ήταν προσιτοί σε σταθερά κράτη μόνο μέσω του εαυτού της. Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο να καταστραφούν όλες οι κρατικές δομές σε αυτή τη δεξαμενή πόρων, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί ποτέ να αντιταχθεί στη βούληση της πρώτης παγκόσμιας δύναμης ούτε να κάνει τίποτα χωρίς αυτή [2 ].

Αυτή η στρατηγική εφαρμόστηκε από τότε χωρίς διακοπή. Ξεκίνησε στην ευρύτερη Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λίβανος, Λιβύη, Συρία, Υεμένη). Ωστόσο, σε αντίθεση με ό, τι ανακοινώθηκε από την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον (Pivot to Asia), δεν έχει επεκταθεί προς την Άπω Ανατολή, λόγω της στρατιωτικής ανάπτυξης της Κίνας, αλλά στη λεκάνη της Καραϊβικής (Βενεζουέλα, Νικαράγουα).

Διπλωματική στρατηγική

Το 2012, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε το λάιτ μοτίβ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και έθεσε ως εθνική προτεραιότητα την εκμετάλλευση του σχιστολιθικού πετρελαίου και φυσικού αερίου με υδραυλική ρηγμάτωση (fracking). Μέσα σε λίγα χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες αύξησαν τις επενδύσεις τους και έγιναν ο μεγαλύτερος παραγωγός υδρογονανθράκων στον κόσμο, αντιστρέφοντας τα πρότυπα των διεθνών σχέσεων. Το 2018, ο πρώην διευθυντής του διεθνούς κατασκευαστή πετρελαϊκού εξοπλισμού Sentry international, Mike Pompeo, έγινε διευθυντής της CIA και μετά υπουργός Εξωτερικών. Δημιούργησε το Γραφείο Ενεργειακών Πόρων (Bureau of Energy Resources), το οποίο ανέθεσε στον Francis Fannon. Ήταν το αντίστοιχο του γραφείου μετασχηματισμού των δυνάμεων του Πενταγώνου. θεσμοποίησε μια πολιτική που επικεντρώνεται αποκλειστικά στον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς υδρογονανθράκων [ 3 ]. Γι 'αυτό φαντάστηκε ένα νέο είδος συμμαχίας όπως εκείνη της περιοχής του Ινδο-Ειρηνικού, ελεύθερη και ανοικτή (Free and Open Indo-Pacific). Δεν πρόκειται πλέον για τη δημιουργία στρατιωτικών συνασπισμών, όπως οι Quads, αλλά να οργανώνονται αυτές οι συμμαχίες γύρω από στόχους οικονομικής ανάπτυξης με βάση την εγγυημένη πρόσβαση σε πηγές ενέργειας.

Αυτή η ιδέα ολοκληρώνεται στη στρατηγική Rumsfeld / Cebrowski: δεν πρόκειται για οικειοποίηση των υδρογονανθράκων από τον υπόλοιπο κόσμο (η Ουάσιγκτον δεν τους χρειάζεται πλέον), αλλά για τον προσδιορισμό του ποιος θα μπορέσει να τους έχει για την ανάπτυξη του και ποιος θα στερηθεί απ’ αυτούς. Πρόκειται για πλήρες σπάσιμο του δόγματος της έλλειψης πετρελαίου που προωθήθηκε από το Rockefeller και το Club της Ρώμης από της δεκαετίας του 1960, στη συνέχεια από την Εθνική Ομάδα Ανάπτυξης Ενεργειακής Πολιτικής (National Energy Policy Development Group) του Αντιπροέδρου Ντικ Τσένι. Από τώρα και στο εξής, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμούν ότι, όχι μόνο δεν έχει εξαφανιστεί το πετρέλαιο, αλλά παρά τη δραστική αύξηση της ζήτησης, η ανθρωπότητα το διαθέτει για τουλάχιστον έναν αιώνα.

Κάτω από μια ποικιλία προθέσεων, ο Pompeo μόλις μπλοκάρισε την πρόσβαση του Ιράν στην παγκόσμια αγορά, στη συνέχεια της Βενεζουέλας, και τελικά θα διατηρήσει στρατεύματα στην ανατολική Συρία για να αποτρέψει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που ανακαλύφθηκαν εκεί [ 4 ]. Παράλληλα, πιέζει την Ευρωπαϊκή Ένωση να εγκαταλείψει το ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου Nord Steam 2  και την Τουρκία να εγκαταλείψει το Turkish Stream.

Εμπορική στρατηγική

Το 2017, ο πρόεδρος Donald Trump επιχειρεί να επαναπατριστεί μέρος των αμερικανικών μεταταγμένων θέσεων εργασίας στην Ασία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τη συμβουλή του αριστερού οικονομολόγου Peter Navarro [ 5 ], έθεσε τέρμα στην εταιρική σχέση μεταξύ των χωρών του Ειρηνικού και επαναδιαπραγματεύτηκε τη συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών στη Βόρεια Αμερική. Ταυτόχρονα, θέσπισε τελωνιακά τέλη για τα γερμανικά αυτοκίνητα και τα περισσότερα κινεζικά προϊόντα. Ολοκλήρωσε το σύνολο με μια φορολογική μεταρρύθμιση που ενθαρρύνει τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων. Αυτή η πολιτική έχει ήδη συμβάλει στη βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου και στην τόνωση της απασχόλησης.
Ο μηχανισμός είναι πλέον πλήρης από στρατιωτικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο. Κάθε πλαίσιο αρθρώνεται στο άλλο. Ό καθείς ξέρει τι να κάνει.

Το κύριο πλεονέκτημα αυτής της νέας μεγάλης στρατηγικής είναι ότι δεν έχει γίνει κατανοητή από τις ελίτ του υπόλοιπου κόσμου. Η Ουάσινγκτον, ως εκ τούτω, έχει το πλεονέκτημα της έκπληξης, ενισχυμένη από τη σκόπιμα χαοτική επικοινωνία του Donald Trump. Αν κοιτάξουμε τα γεγονότα και όχι τα προεδρικά τούιτ, βλέπουμε την προέλαση των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τη διπλή περίοδο αβεβαιότητας των προέδρων Κλίντον και Ομπάμα.




[1] Η Κυβέρνηση της Συνέχειας είναι ένα αμερικανικό σώμα που δημιουργήθηκε από τον πρόεδρο Eisenhower κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και που εξακολουθεί να ισχύει. Αποστολή της είναι να εξασφαλίσει τη συνέχεια του κράτους σε περίπτωση κενής θέσης του εκτελεστικού οργάνου, δηλαδή θανάτου του προέδρου, του αντιπροέδρου και των προέδρων των συνελεύσεων κατά τη διάρκεια ενός πυρηνικού πολέμου. Η ακριβής της σύνθεση είναι καταρχήν μυστική παρότι διαθέτει πολύ σημαντικά μέσα.

[2] Αυτή η στρατηγική διαδόθηκε από τον βοηθό του Cebrowski Thomas Barnett. The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004.

[3] “Mike Pompeo Address at CERAWeek”, by Mike Pompeo, Voltaire Network, 12 March 2019.

[4] Χτες βράδυ, το υπουργείο οικονομικών των ΗΠΑ εξέδωσε μια προειδοποίηση για κάθε μορφή εμπορίου πετρελαίου με το Ιράν ή τη Συρία:“Sanctions Risks Related to Petroleum Shipments involving Iran and Syria”, Voltaire Network, 25 March 2019.

[5] Death by China, Peter Navarro, Pearson, 2011. Crouching Tiger : What China’s Militarism Means for the World, Prometheus Books, 2015


9 σχόλια:

  1. Είναι τουλάχιστον περίεργο άρθρο. Βλέπει προέλαση των ΗΠΑ αλλά αυτό δεν είναι ούτε αυτονόητο ούτε ορατό. Και παραλέιπει τις ολοφάνερες συγκρούσεις στις ΗΠΑ εντός της ελίτ. Ο Μεϋσάν ήταν κατά κανόνα σοβαρός... έως τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελίτ δεν είναι ούτε ότι διαβάζεις στα μέσα ούτε ότι βλέπεις στην τηλεόραση.

      Το άρθρο και οι πηγές του είναι διασταυρωμένα. Ουδεμία σύγκρουση υπάρχει στις ελίτ όσον αφορά τον Τραμπ και την ικανότητα του να προωθήσει την μεγάλη στρατηγική. Έχει το πάνω χέρι και για δεύτερη εκλογή. Οι όποιες συγκρούσεις είναι σε επίπεδο τακτικής και χρονικού προσδιορισμού εκτέλεσης αποφάσεων.

      Αυτό που δεν αρμόζει σε μια ηγεμονία είναι να τους ξεφτιλίζει μια τουρκία. Και η τουρκία κυριολεκτικά τους ξεφτιλίζει.

      Δείτε εδώ τον Πομπέο:

      http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/03/blog-post_958.html

      Γλύψιμο και οσφυοκαμψίες στους τούρκους. Δεν συνάδει σε έναν ηγεμόνα τέτοια ξεφτίλα από έναν υποτελή. Και τον Τραμπ - επί προσωπικού - και τις ΗΠΑ δεν τον ξεφτιλίζει μόνο ο Ερντογάν αλλά ολόκληρο το βαθύ κράτος της τουρκίας.

      Το Χόλυγουντ έχει καταντήσει γραφικό χόλυγουντ (με μικρό χ) όταν έχει γίνει κλοτσοσκούφι του τουρκικού παζαριού... αν το συνεχίσουν έτσι οι τούρκοι θα τους μετατρέψουν από μικρό χ σε ΧΧΧ...

      Διαγραφή
  2. Διευκρινίζει όμως ότι αυτά που συμβαίνουν στις ΗΠΑ, δεν είναι αντιληπτό από τις ελίτ, γενικώς. Κι αν έχουν έστω μιά μικρή """συγγένεια """ με την ελληνική, η οποία ξεκοκαλίζει άκριτα κι αριστερόφρονα κάθε τουίτ του Trump, τότε αξίζει να δώσουμε περισσότερη προσοχή στο άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατά πάσαν πιθανότητα ο γραφέας βιάστηκε και δημοσίευσε από τώρα το άρθρο που ετοίμαζε για την 1η Απριλίου.

    Αυτά που γράφει δεν τα πιστεύουν ούτε οι Αμερικάνοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχω την εντύπωση ότι το άρθρο του Τ.Μεϊσάν,γράφτηκε για να δικαιολογήσει την ρωσική παρέμβαση-επέμβαση στη Βενεζουέλα και όχι μόνο, με σκοπό να φρενάρει την "ακαταμάχητη"βουλιμία των Αμερικανών,στην περιοχή της Λατιν. Αμερικής.
    Σ΄αυτήν τη γεωστρατηγική ζυγοστάθμιση,των "ρηξικέλευθων" Αμερικανών δικαιολογείται η πολιτική πρεμούρα τους, πλην όμως δεν ήσαν καλά προετοιμασμένοι,γιατί σε τέτοια ανοίγματα η προπαγάνδα και οι μανούβρες της προετοιμασίας απαιτούν χρόνο για να
    διαπιστώσουν... και εν συνεχεία να κατευθύνουν την όλη διαδικασία.
    Και μόνο που χρησιμοποίησαν έναν ευτελή νεαρό για το εγχείρημα τους,δίνουν πάσα στον Πούτιν να χαμογελά σαρδόνια,απλούστατα γιατί τους περίμενε στη στροφή...αναπάντεχα και ξεκούραστα,αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο.
    Ας ληφθεί δε υπ΄όψη ότι σ΄αυτόν τον-παγκόσμιο κυκεώνα με τον ορυμαγδό των γεγονότων- οπωσδήποτε η Κίνα θα έβαλε πλάτη, για πλείστους τόσους λόγους.....έχουν και το κανάλι τους,εκεί κοντά.
    Σημειωτέον ότι μ΄αυτή την πολιτική Τράμπ,στην οποία αναφέρεται ο Τ.Μεϊσάν εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα, και το κομμάτι της πρωτοβουλίας τους, όσον αφορά το Γκολάν,την Συρία το Ιράν και την όλη περιοχή,με λίγα λόγια δεν τους βγαίνει,απόδειξη οι αντιδράσεις,με τι επακόλουθο κανείς δεν ξέρει για να μην γίνουν όλα μπάχαλο,και είναι φυσικό ο πνιγμένος απ΄τα μαλλιά να πιάνεται,τίποτα δεν τούς σταματά)-(ο Μεϊσάν το εννοεί έμμεσα).
    Δεν θέλω να πιστεύω ότι τεχνητή νοημοσύνη(computer)και ιθύνοντες, συναγωνίστηκαν και χάσαν τ΄αβγά και τα καλάθια.
    Έχουμε και την Ευρώπη με τα... βαλκάνια, τρέχα γύρευε.
    Ήδη η Τουρκία πάλι ξεθάρρεψε...κάτι θα κατάλαβε αν δεν της το σφύριξαν.
    Ο κόσμος μίκρυνε...Τράμπ.
    Μάλλον η Λιβύη θα την πληρώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΡΟΣ P
    'Άλλο αν υπάρχει σύγκρουση στις ελίτ, άλλο αν είναι τακτικης ή στρατηγικης φύσεως η σύγκροηση και αλλο το ποιος επικρατεί. Επίσης αφού λύσατε το θέμα των ελίτκαλό θα ήταν να ασχοληθείτε και με την Τουρκία, γιατί υποκύπτουν οι ΗΠΑ στηνΤουρκία χωρίς ναντρέπονται, όπως εσείς για λογαριασμό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. H Τουρκία ήταν πιόνι και θα παραμείνει ένα θρασύτατο πιόνι τ.τ. υπέρ-ευάλωτο.
    Εν καιρώ ισχυρών συγκρούσεων και πολέμου οι ελίτ ξεχωρίζουν και λιγοστεύουν,γιατί ελίτ χωρίς ισχύ είναι ελίτ απάτη,ή κατ΄άλλους τρωκτικό.
    Οι ελίτ εν γνώσει τους είναι προετοιμασμένες και να αποχωρήσουν άδοξα απ΄τα τερτίπια του χάους...καθότι πλανόδιοι "πλανητάρχες".
    Άλλοι έχουν την εξουσία επί της γής,γι΄αυτό και φοβούνται σφόδρα την εκτράχυνση των τοπικών αψιμαχιών σε ολοκληρωτική τους καταστροφή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. To πόνημα του Τ.Μεϊσάν θα μπορούσες να πεις ότι εκπέμπει διφορούμενα μηνύματα,και να νοιώθεις ότι συμπληρώνει αλλά και επαληθεύει την πεμπτουσία της αμερικανικής ελίτ,η μέριμνα και ανησυχία της οποίας είναι να ξεγελάει εσαεί την παγκόσμια κοινή γνώμη,για να κρατηθεί...μια τέτοια όμως συμπεριφορά είναι η ιδανική πάσα για έρευνα και ευχή για να κατακτηθεί η αλήθεια.
    Αυτήν την παγκόσμια κοινή γνώμη, που έχει τεράστιες δυνάμεις πλέον,οι ανικανοποίητοι ηδονιστές της εξουσίας,την τρέμουν γιατί τείνει να εξισωθεί σαν αντίπαλο δέος και με τις ελίτ αλλά να βρίσκεται σε αγαστή σύμπνοια με την φύση και κατ΄επέκταση με την ιστορία και την φιλοσοφία.(όρα διαμάχη των θρησκειών και μέχρι στιγμής αποτυχημένα πρότυπα της νέας τάξης πραγμάτων, στην ιδεολογική αντιπαράθεση).
    Οι Ρώσοι σ΄αυτό το θέμα της θρησκείας-ιδεολογίας-οράματος είναι πολύ προσεκτικοί και προνοητικοί, όχι τόσο αντιφατικοί ,χωρίς φυσικά να θεωρούνται οι καλλίτεροι των πάντων...
    Η φύση με λίγα λόγια εξασκεί το ετερόκλητο ανθρώπινο γένος, με σκοπό την αποκάλυψη και την αναβάθμιση της, εσαεί.
    ...Είμαι απ΄την μεριά των Ελλήνων Δημοκρατών και πιστεύω στην Ελληνική Ιστορία και Φιλοσοφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κοιτωντας τις φατσες ..τον στοχασμο τον νοιωθεις στις φλεβες σου...σαν κυμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.