23/4/19

Δεκαπέντε χρόνια μετά το δημοψήφισμα και το μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων της Κύπρου στο σχέδιο Αννάν

  Ανδρέας Θεοφάνους    
Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες 15 χρόνια από το δημοψήφισματης 24ης Απριλίου 2004 για το Σχέδιο Ανάν και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ την 1η Μαΐου 2004. Υπενθυμίζεται ότι μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων στις 23 Απριλίου 2003 και το τι επακολούθησε η φιλοσοφία του Σχεδίου Ανάν δεν αντικατόπτριζε τις νέες πραγματικότητες. Συγκεκριμένα, ενώ για χρόνια ο Ραούφ Ντενκτάς επιχειρηματολογούσε υπέρ της θέσης ότι η ισχυρή διζωνικότητα ήταν απαραίτητη για λόγους ασφαλείας, οι χιλιάδες διακινήσεις κάθε βδομάδα χωρίς κανένα επεισόδιο δεν επιβεβαίωσαν τις υποθέσεις εργασίας του. Αρκετοί επίσης παραλλήλισαν τα γεγονότα με την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Στην περίπτωση της Κύπρου όχι μόνο δεν επήλθε η κατάρρευση του κατοχικού καθεστώτος αλλά αντίθετα ισχυροποιήθηκε.  Επιπρόσθετα, για τα γενναιόδωρα μέτρα της Κυπριακής Δημοκρατίας που ακολούθησαν δεν υπήρξε οποιοδήποτε αντάλλαγμα από την τουρκική πλευρά. Αντιθέτως, δεν εκτιμήθηκαν επαρκώς. Παρά το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έβλεπε με συμπάθεια τη φιλοσοφία του Σχεδίου Ανάν δεν επιχείρησε να διαφοροποιήσει τα δεδομένα και την όλη διαδικασία. Μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να περιέχει προτάσεις για μια νέα προσέγγιση στο Κυπριακό σε συνδυασμό με την προώθηση μιας νέας δέσμης Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) τα οποία θα οδηγούσαν σε σημαντικά κοινωνικοοικονομικά οφέλη και για τις δύο πλευρές και ταυτόχρονα θα δημιουργούσαν μια νέα πολιτική ατμόσφαιρα.  Αντί τούτου η ελληνοκυπριακή πλευρά ακολούθησε παθητικά τις εξελίξεις αντί να συμβάλει στη διαμόρφωσή τους. Λίγο πριν από την ένταξη στην ΕΕ κορυφώθηκαν οι διεργασίες και οι πιέσεις της διεθνούς κοινότητας για εξεύρεση συνολικής λύσης του Κυπριακού στη βάση του Σχεδίου Ανάν.
Το τελικό Σχέδιο προέβλεπε δύο συνιστώντα / συνιδρυτικά κράτη και ένα ασθενές κεντρικό κράτος, αυστηρή διζωνικότητα, προεδρικό συμβούλιο και εκ περιτροπής προεδρία.  Στο επίπεδο του Ανώτατου Δικαστηρίου υπήρχε πρόνοια για 3 Ελληνοκύπριους Δικαστές, 3 Τουρκοκύπριους και 3 ξένους.  Κατ’ ουσίαν το Σχέδιο διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία θα αντικαθίστατο από ένα νέο τρικέφαλο κρατικό μόρφωμα όπου καμιά απόφαση δεν θα ελαμβάνετο χωρίς την έγκριση της τουρκικής πλευράς. Πέραν τούτου το νέο κράτος κατ’ ουσίαν δεν θα ήταν στην πραγματικότητα ισότιμο μέλος της ΕΕ. Το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων που διενεργήθηκαν ταυτόχρονα στις ελεύθερες περιοχές και τα κατεχόμενα(75,8% απόρριψη από τους Ελληνοκυπρίους και 64,9% αποδοχή από τους Τουρκοκυπρίους και τους έποικους που ψήφισαν), ήταν ενδεικτικό ενός μη ισοζυγισμένου σχεδίου.  Ταυτόχρονα οδήγησε σε μεγάλο βαθμό στην αποενοχοποίηση της Τουρκίας.  Το τουρκικό αφήγημα, το οποίο εν πολλοίς προωθήθηκε με επιτυχία σε διάφορα κέντρα αποφάσεων, ήταν ότι «οι Ελληνοκύπριοι είναι μαξιμαλιστές και δεν επιθυμούν να μοιρασθούν με τους Τουρκοκύπριους την εξουσία, τον πλούτο του νησιού και τα οφέλη της ένταξης στην ΕΕ».
Ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος και η Κυπριακή Δημοκρατία βρέθηκαν σε δύσκολη κατάσταση καθώς θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη μη λύση του Κυπριακού.  Δυστυχώς χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για την ελληνοκυπριακή πλευρά να επανατοποθετήσει το Κυπριακό σε μια διαφορετική βάση.  Το επίσημο κράτος καθώς και το πολιτικό σύστημα απέτυχαν επίσης να προτάξουν ένα πειστικό αφήγημα στην τουρκική προπαγάνδα που θα αποκαθιστούσε την πραγματικότητα.  Το πρόβλημα αυτό εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι σήμερα. Το 2006, δύο μόλις χρόνια μετά τη συντριπτική καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεσμεύτηκε ότι η επανένωση της Κύπρου θα γίνει «με βάση μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία» όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Προσπάθησε όμως να διαφοροποιήσει τη φιλοσοφία που ακολουθήθηκε προηγουμένως και είχε ως κατάληξη το Σχέδιο Ανάν. Κατέληξε στη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006 με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. 
Το ζητούμενο ήταν «η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» αλλά με το σωστό περιεχόμενο. Με τις συμφωνίες Χριστόφια – Ταλάτ στις 23 Μαΐου 2008 και Αναστασιάδη – Έρογλου στις 11 Φεβρουαρίου 2014 η συζήτηση επανήλθε γύρω από τη φιλοσοφία του Σχεδίου Ανάν που είχε απορριφθεί. Επιπρόσθετα, με την εκλογή του Μουσταφά Ακιντζί ως νέου ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας τον Απρίλιο του 2015 δημιουργήθηκαν ξανά υπέρμετρες προσδοκίες. Τον τελικό λόγο όμως πάντα τον είχε και έχει η Τουρκία. Έτσι παρά τις διαχρονικές υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς το Κυπριακό σήμερα εξακολουθεί να βρίσκεται σε αδιέξοδο… Δεκαπέντε χρόνια μετά, η Κυπριακή Δημοκρατία ως πλήρες και ισότιμο μέλος της ΕΕ, οφείλει να πράξει εκείνο που δεν έπραξε μετά το δημοψήφισμα του 2004. Επιβάλλεται μια νέα προσέγγιση και η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου αφηγήματος για το μέλλον της Κύπρου. Η υιοθέτηση έστω και αργοπορημένα της αξίωσης για ένα κανονικό κράτος πρέπει να αποτελέσει την πυξίδα για τη συνέχεια. 
Φιλελεύθερος

3 σχόλια:

  1. 1 από 2
    - Σαν σήμερα Μεγάλη Τετάρτη, πριν από 15 χρόνια, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, σεβόμενος το σύνταγμα της χώρας του και το δικαίωμα έκφρασης των Κυπρίων, εκφώνησε διάγγελμα προς τον λαό του, σχετικά με την επίλυση του "Κυπριακού Προβλήματος", όπως αυτό παρουσιάσθηκε με το "Σχέδιο Ανάν" (version 5).
    -
    - Ο ίδιος ήταν αντίθετος με το προτεινόμενο (από τον ΟΗΕ και μεγάλες δυνάμεις) σχέδιο, διότι παρουσίαζε πολλά και σοβαρά μειονεκτήματα για την παρούσα χρονική περίοδο, αλλά και για το μέλλον.
    -
    - Ας σημειωθεί ότι είχε δεχθεί ισχυρές πιέσεις από τους Αμερικανούς, Εγγλέζους και μερίδα του Ελληνικού πολιτικού συστήματος,προκειμένου να αποδεχθεί το σχέδιο.
    -
    - Ο ίδιος, δεν θέλησε σε καμία περίπτωση να επιβάλει την δική του θέση. Δήλωσε ξεκάθαρα την προσωπική του κρίση και με δημοκρατικό τρόπο και με αναλυτικά επιχειρήματα, προσπάθησε να ενημερώσει τους συμπατριώτες του και τους ζήτησε να συμπλεύσουν μαζί του.
    -
    - Δεν καταχράστηκε την εξουσία που είχε στα χέρια του, προκειμένου να απορρίψει μια συμφωνία/σχέδιο μείζονος εθνικής σημασίας για την χώρα του, χωρίς προηγουμένως να έχει την ρητή συγκατάθεση του λαού του, μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος δεν την ήθελε.
    -
    - Όρισε δημοψήφισμα και την 24η Απριλίου 2004, ο ίδιος ο Κυπριακός λαός πήρε την απόφαση του, μέσα από τα αποτελέσματα των κάλπεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 2 από 2
    - Ο φασισμός είναι πρωτίστως νοοτροπία και όχι απλώς ιδεολογία. Μπορεί δε, να τον συναντήσει κανείς, σε ανθρώπους κάθε πολιτικής ή κομματικής απόχρωσης. Αυτό, για να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι αριστεροί/αριστερίζοντες είναι εκ τεκμηρίου δημοκράτες. Το αντίθετο μάλιστα. Η ιστορία έχει πολλαπλώς καταγράψει τον φασιστικό, άκαμπτο και πολύ σκληρό τρόπο σκέψης και λειτουργίας των κομουνιστών. Απλά, αυτός ο δικός τους φασισμός, έχει χρώμα "κόκκινο".
    -
    - Ο τσίπρας, παρά το γεγονός ότι:
    -- α. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν συμφωνούσε (και ούτε συμφωνεί) με τους όρους του "κουρελόχαρτου της λίμνης"
    -- β. Δεκάδες έγκυροι γεωπολιτικοί αναλυτές, του επισήμαναν τους κινδύνους από τους όρους του "κουρελόχαρτου".
    -- γ. Δεκάδες έγκυροι στρατηγικοί αναλυτές και διπλωμάτες, του επισήμαναν ότι το "κουρελόχαρτο" δεν είναι "win-win", αλλά αντιθέτως η Ελλάδα δίνει τα πάντα, χωρίς να παίρνει τίποτα απολύτως.
    -- δ. Δεκάδες έγκυροι ιστορικοί, του επισήμαναν και του απέδειξαν τα ιστορικά ψεύδη που αποδέχεται και αναγνωρίζει το "κουρελόχαρτο".
    -- ε. Περί τα 200 συλλαλητήρια έγιναν απ΄ άκρη σ΄ άκρη όλης της χώρας αλλά και της οικουμένης, με την ακομμάτιστη συμμετοχή εκατομμυρίων Ελλήνων, κάθε ηλικίας και κοινωνικής προέλευσης, βροντοφωνάζοντας ότι δεν αποδέχονται να τους πάρουν την ψυχή, την περηφάνια και τα δίκαια τους, μέσα από τα λίγα ζημιωτικά και κακογραμμένα άρθρα του "κουρελόχαρτου".
    -
    : αδιαφόρησε παντελώς για όλα τα παραπάνω και επέβαλε την δική του προσωπική άποψη και ιδεοληψία.
    -
    - Ένας πραγματικά δημοκράτης πολιτικός, ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο και μάλιστα για θέματα μείζονος εθνικής σημασίας, υπό τις συνθήκες που αναφέρθηκαν παραπάνω.
    -
    - Θα μπορούσε κάλλιστα ο τσίπρας να είχε θέσει τις προθέσεις του και να προσπαθούσε με νηφάλια ανάλυση και τεκμηρίωση να πείσει ότι έχει δίκιο και ότι η χώρα μας θα έχει οφέλη. Όπως ακριβώς δηλαδή είχε κάνει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, όταν την Μεγάλη Τετάρτη 07 Απρ 2004, απευθύνθηκε στον λαό του.
    -
    - Να λοιπόν γιατί ο κόσμος ΔΕΝ λέει: "πρώτη φορά αριστερά", ΑΛΛΑ λέει : "πρώτη φορά φασι-στερά", εννοώντας βέβαια την φασιστική νοοτροπία με την οποία ο τσίπρας μας επέβαλε την αρρωστημένη ιδεοληψία του για το Σκοπιανό ζήτημα. Μια ιδεοληψία, η οποία εν πολλοίς μοιάζει με αποπληρωμή χρέους προς τους ηττημένους (στον Γράμμο και στο Βίτσι) ιδεολογικούς προπάτορες τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. - Ο τσίπρας, χρησιμοποίησε και καταχράστηκε την εξουσία που είχε στα χέρια του και έκανε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να περάσει από το κοινοβούλιο το "κουρελόχαρτο", γιατί με τον τρόπο αυτό αισθάνεται ότι αποτίει φόρο τιμής στους χαμένους συντρόφους του, αλλά και στους Βουλγαρο-κομιτατζίδες οι οποίοι είχαν προσχωρήσει στις ένοπλες τάξεις των Κ/Σ (κομμουνιστοσυμμοριτών) και στους οποίους είχαν δοθεί υποσχέσεις από το ΚΚΕ για την παραχώρηση των εδαφών της Μακεδονίας (της μίας και μοναδικής, αυτής δηλαδή που και σήμερα βρίσκεται εντός Ελληνικής επικράτειας), σε περίπτωση νικηφόρας έκβασης του Κ/Σπολέμου.
    -
    - Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς σοβαρός αναλυτής, τα περί δήθεν πιέσεων που δέχθηκε ο τσίπρας από τις μεγάλες δυνάμεις, σχετικά με τις ονομασίες και τους όρους του κουρελόχαρτου. Σκασίλα που έχουν όλοι αυτοί, εάν το νεοσύστατο κρατίδιο θα ονομάζεται "Μακεδονία" ή "Βόρεια Μακεδονία" ή "Βαρδαρία" ή "Κεντρική Δημοκρατία των Βαλκανίων" ή όπως αλλιώς.
    -
    - Σκασίλα που έχουν εάν η εθνότητα τους θα αποκαλείται ως "Μακεδονική" ή ως Σλαβομακεδονική ή ως Βουλγαρική(άλωστε τέτοια είναι), ή όπως αλλιώς.
    - Σκασίλα που έχουν εάν η γλώσσα τους θα αποκαλείται ως "Μακεδονική" ή Βουλγάρικη (άλλωστε τέτοια είναι), ή όπως αλλιώς.
    -
    - Για αυτούς, το μόνο που έχει σημασία, είναι να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη επιρροή στο κέντρο των Βαλκανίων και να επιτύχουν τις ισορροπίες που θέλουν. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την ταμπέλα που θα φέρει το κρατιδίο, η εθνότητα του και η γλώσσας του.
    -
    - Αυτά ήταν προσωπικές ιδεοληψίες και αντιλήψεις του τσίπρα και της παρέας του. Και μας τις επέβαλε με τον πιο αντι-δημοκρατικό και φασιστικό τρόπο, συγκεκαλυμμένο βέβαια με δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες. Είχε δε το απροκάλυπτο θράσος να αποκαλέσει τις αποφάσεις του για το θέμα αυτό, ως "υπευθυνότητα" για το καλό της χώρας. -
    - Διαβάστε εδώ το διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου.
    http://users.uoa.gr/…/3co…/tassos_papadopoulos_diaggelma.htm
    - Ακούστε εδώ το διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου.
    https://www.youtube.com/watch?time_continue=65&v=L5LMTyi9kso

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.