Η πραγματικότητα για την «σύγκρουση» Τουρκίας-ΗΠΑ

- Οι Κάπο της Αμερικής και τα καπάκια της Τουρκίας (και της Ελλάδας)

- Η κατάλυση των ΗΠΑ από τον Υπαρκτό Εθνικοσοσιαλισμό

- Τα αεροστεγή βιομηχανικά συμβόλαια

- Η επιμόλυνση της Ρωσίας

Αντώνης Μποσνακούδης,

δημοσιογράφος-συγγραφέας *

            Ενδοσυμμορίτικος πόλεμος ανάμεσα σε φατρίες, κλίκες της ίδιας μεγάλης  συμμορίας είναι αυτό που βλέπουμε μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας. Μπορεί εξωτερικά να φαίνεται ότι «είναι καλό για την Ελλάδα», αλλά βλέποντας τους δύο «παίκτες» και τον πρότερο μη-έντιμο «βίο» τους, καλό θα είναι να έχουμε γνώση της πραγματικότητας, διότι η εικονική πραγματικότητα που θέλουν να βλέπουμε μπορεί να αλλάξει την επόμενη στιγμή ... και θα αλλάξει. Πάντα κάποιος γκάνγκστερ από τους Κάπο υπερτερεί ή ο μεγάλος Ντον βάζει τάξη (καμμιά φορά εκδίδοντας για κάποιους και «διαζύγια» από την ζωή) και η συμμορία συνεχίζει την δράση όπως πριν. Η συνέχιση αυτής της δράσης θα έχει στόχο πάλι την Ελλάδα, από Θράκη μέχρι Καστελλόριζο.

Το συμφέρον της συμμορίας πάντοτε υπερτερεί από την οποιαδήποτε ανάγκη που έχουν οι φατρίες ή κλίκες μέσα στη συμμορία να αυξήσουν τον έλεγχο και κυριαρχία τους πάντα βέβαια μέσα στα πλαίσια του επιχειρησιακού και οικονομικού συμφέροντος της συμμορίας. Άλλωστε η λέξη «συμμορία» σημαίνει μοίρασμα, εκχώρηση-εκμετάλλευση κλπ της κυριαρχίας σε μία περιοχή ή χώρο ή ακόμη και χώρα και χώρες («λέγε με Ε.Ε»).

            Σήμερα το βαθύ κράτος των ΗΠΑ (δηλαδή, το ναζιστοποιημένο τμήμα της κοινωνίας τους) κυριολεκτικά έχει υπό Κατοχή την ελληνική επικράτεια. Όπως οι Ναζί το ’40 θα πολεμούσαν την Τουρκία αν έκανε επίθεση στην ναζιστικά κατεχόμενη Ελλάδα, έτσι και τώρα οι ΗΠΑ δεν προστατεύουν την Ελλάδα αλλά την γεωγραφική περιοχή που έχουν υπό Κατοχή. Αυτό για να ξέρουμε τι γίνεται. Οι σημερινές ΗΠΑ όχι μόνο δεν έχουν σχέση με τις ΗΠΑ που πολέμησαν τους Ναζί μαζί μας ή με τις ΗΠΑ επί Ψυχρού Πολέμου (έστω και αν είχε αρχίσει η διάβρωση) αλλά μετά την κατάλυση της Ανατολικής Γερμανίας και του καθεστώτος Στάζι ολοκλήρωσαν την μετάλλαξή τους σε ό,τι πιο αντιαμερικανικό και εχθρικό για τον ίδιο τον λαό τους και για εμάς, τους πρώην συμμάχους.

            Το τι είναι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι κάτι το οποίο θα αναπτύξουμε σε άλλο άρθρο, αλλά τώρα για να συσχετιστεί με το θέμα μας αρκεί να αναφέρουμε ότι μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά από την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, οι ΗΠΑ έχουν κάνει μία «μεταμόσχευση» οργάνων ισχύος: Του ναζιστικού ΕθνικοΣοσιαλισμού και της ανατολικογερμανικής έκδοσης του μπολσεβικισμού από τον Υπαρκτό Σοσιαλισμό (είναι «Στάζι και Ναζί, το ίδιο μαγαζί»). Οι Ηνωμένες Πολιτείες και σε μεγάλο βαθμό η Δυτική και Βόρεια Ευρώπη έχουν τον Υπαρκτό ΕθνικοΣοσιαλισμό να ρέει στις φλέβες των κυβερνώντων τους. Είναι αυτό ακριβώς που σιχαίνονται οι λαοί να βλέπουν ότι διοχετεύεται από την Ε.Ε. αν και δεν ξέρουν να το περιγράψουν εύκολα με λόγια. Το αισθάνονται.

Αυτό το μπολσεβικικά ναζιστοποιημένο σύστημα ελέγχου και ισχύος που σταδιακά κατέλαβε τις ΗΠΑ, ολοκληρώθηκε και με το επιχειρησιακό σύστημα δράσης και ελέγχου των δικτύων συμμοριών στις αμερικανικές Πολιτείες και εξτρεμιστικών οργανώσεων όπως η Scientology. Αυτή η ολοκλήρωση των βαρβαροτήτων «συμμοριτοποίησε» τα ναζιστικά και μπολσεβίκικα στοιχεία που υιοθέτησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις δεκαετίες μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Αυτό που βλέπουμε είναι αυτή ακριβώς η συμμορίτικη έκφραση ισχύος την οποία και οι Αμερικανοί αισθάνονται. Ανέδειξαν τον Τραμπ για να την εξαλείψει, αλλά και αυτός…..[δεν θα πούμε κακά λόγια]. Τις ΗΠΑ που γνωρίζαμε τις πάτησε το τραίνο. Με ναζιστικά, στάζικα-μπολσεβίκικα και γκανγκστερικά βαγόνια.

Το παραμύθι της τουρκικής απώλειας του αεροσκάφους F-35

Τα ακόλουθα είναι μία σύντομη και εστιασμένη ανάδειξη και παρουσίαση στοιχείων κατανόησης της κατάστασης στην περιοχή μας (και τι συμβαίνει με το μαχητικό αεροσκάφος F-35  JSF), πάντα με αναφορά στην μεγάλη διεθνή εικόνα και με βάση άμεσες προσωπικές γνώσεις-εμπειρίες από παλαιότερη δημοσιογραφική κάλυψη τέτοιων θεμάτων.

            Κατά την περίοδο της μεγάλης προώθησης εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπως τα προγράμματα παραγωγής μαχητικών αεροσκαφών όπως το Eurofighter Typhoon και το F-35 JSF (τα οποία αποτελούν συμπαραγωγή από βιομηχανίες πολλών χωρών), υπήρξαν και περιστατικά που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως διπλωματικές, πολιτικές και βιομηχανικές παρελάσεις αξιωματούχων από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να προωθήσουν το μαχητικό F-35 (αρχικά με τον χαρακτηρισμό Joint Strike Fighter), στο οποίο η Τουρκία είχε ήδη δεχθεί να συμμετάσχει. Αντίστοιχα γινόταν και για τον ευρωπαϊκό Όμιλο με το Eurofighter Typhoon.  

Ειδικά για το F-35 ήταν αρκετές φορές τόσο κατά τη διάρκεια δημοσιογραφικών παρουσιάσεων όσο και αποστολών στο εξωτερικό, είτε σε αεροπορικά σόου είτε σε άλλες εκδηλώσεις, όπου οι αξιωματούχοι της Lockheed Martin, της Raytheon και άλλων εταιρειών που συμμετείχαν στην παραγωγή του, αντιμετώπιζαν μία άλλη κατάσταση όπου οι δημοσιογράφοι ρωτούσαμε κατά πόσο θα μπορούσε η πιθανή ελληνική συμμετοχή στον Όμιλο κατασκευής να αποτελέσει στοιχείο πίεσης για την τουρκική ηγεσία ώστε να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και να σταματήσει τον εξτρεμισμό που επιδεικνύει. Όλοι οι Αμερικανοί ανεξαρτήτως προέλευσης τόνιζαν (και δεν υπήρξε κάτι που να δείχνει ότι δεν ισχύει αυτό) ότι κάθε χώρα που συμμετέχει στον Όμιλο κατασκευής θα παραλάβει το F-35, για το οποίο έχει πληρώσει ένα είδος «αναπτυξιακής συνδρομής» στον Όμιλο και θα λάβει βέβαια και την ανάλογη τεχνολογική γνώση στους τομείς που ανέλαβε.

Μας έλεγαν μάλιστα ότι τα ίδια έχουν πει και σε στρατιωτικούς και πολιτικούς στην Ελλάδα όταν με διάφορους τρόπους έφερναν το θέμα του να χρησιμοποιηθεί το F-35 ως μοχλός (leverage) απέναντι στο τουρκικό καθεστώς για να σταματήσει την απαράδεκτη συμπεριφορά του. Για την μορφή του συμβολαίου στον Όμιλο μάλιστα χρησιμοποιήθηκε και η περιγραφή «αεροστεγές βιομηχανικό συμβόλαιο» ότι δηλαδή δεν «μπάζει» από πουθενά για πολιτικές παρεμβάσεις. Με τον τρόπο αυτό τόνιζαν ότι αν η Ελλάδα συμμετάσχει στον Όμιλο κατασκευής - ο κόσμος να χαλάσει - θα αποκτήσει το F-35. Παράλληλα έβγαζαν από πάνω τους την ευθύνη για οποιαδήποτε αξιοποίηση της Ελληνικής συμμετοχής ώστε να πιεστεί το τουρκικό καθεστώς να συμμορφωθεί στα στοιχειώδη. 

Τώρα βλέπουμε κάτι που χαρακτηρίζεται ως σταθερή απόφαση των ΗΠΑ ή ως ξεκάθαρη αποφασιστικότητα ή ως αμείλικτη μπλα μπλα μπλα  (και διάφορα άλλα πομπώδη) της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών να αποκλείσει την Τουρκία από την απόκτηση του F-35 υποτίθεται λόγω των ρωσικών S-400 (και σε εμάς έκαναν τα ίδια για τους S-300). Για ελεύθερο ανταγωνισμό και ελεύθερη οικονομία μιλούμε αλλού.

Με βάση τα προηγούμενα πρέπει είτε οι αμερικανικές εταιρείες, πολιτικοί, διπλωμάτες κλπ να μας κορόιδευαν τόσο τους δημοσιογράφους όσο και τους στρατιωτικούς και άλλους στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της καμπάνιας προώθησης του F-35, αν πραγματικά μπορούν νόμιμα και ηθικά οι ΗΠΑ να μπλοκάρουν την απόκτησή του από την Τουρκία, είτε να μην μας κορόιδευαν και πραγματικά αυτοί τουλάχιστον να το πίστευαν ότι δηλαδή το όλο θέμα έχει βιομηχανική συμφωνία ως βάση. Άρα οποιαδήποτε παράβαση ή συμπεριφορά εκτός σύμβασης ενός εταίρου όπως οι ΗΠΑ διέπεται από τους κανόνες του βιομηχανικού-επιχειρηματικού δικαίου, άρα αυτός που χάνει (στην περίπτωσή μας η Τουρκία) δικαιούται να λάβει πολύυυυ χοντρό παραδάκι ως αποζημίωση. Έχει ξοδέψει κάποια δισεκατομμύρια (;) για να αναπτύξει την τεχνολογία και να συμμετάσχει στον Όμιλο κατασκευής, έχει μεν αποκομίσει σημαντικές τεχνολογικές δυνατότητες, τεχνογνωσία κλπ, λόγω της συμμετοχής της, αλλά αν δεν αποκτήσει το «προϊόν» για όλα αυτά, σαφώς έχει σημαντική ζημιά. Συνεπώς αρκεί να προσφύγει σε αρμόδια διεθνή όργανα, τα οποία ακόμη και αν αναγνωρίσουν ορθότητα στους φόβους των ΗΠΑ, ακόμη και αν έχουν εξαιρετικά ευνοϊκή στάση απέναντι στις ΗΠΑ, θα αναγνωρίσουν παράλληλα ότι στο F-35 έχουμε να κάνουμε με μεγάλες μπίζνες (είπαμε: αεροστεγές βιομηχανικό συμβόλαιο) και ότι η Τουρκία πρέπει να αποζημιωθεί.

Δηλαδή θα φτάσουμε σε μία περίοδο μικρή ή μεγάλη όπου η Τουρκία θα λάβει αρκετά δισεκατομμύρια ως αποζημίωση για την μη ικανοποίηση βιομηχανικού συμβολαίου, θα έχει ήδη αποκτήσει τις τεχνολογικές γνώσεις, δυνατότητες κλπ που έχει αναπτύξει η βιομηχανία της και ουσιαστικά οι ΗΠΑ και τα άλλα μέλη του Ομίλου θα τής έχουν επιστρέψει  όχι μόνο αυτά που πλήρωσε αλλά θα έχει και οικονομικό όφελος, διότι προφανώς η αποζημίωση θα υπερκαλύψει τα χρήματα που έβαλε και θα αναγνωρίσει επιπλέον ζημιές από την μη απόκτηση του αεροσκάφους.

Είπαμε «μή απόκτηση»; Λάθος. Ακόμη και έτσι η Τουρκία θα μπορεί να αποκτήσει το αεροσκάφος. Όχι ως μέλος του Ομίλου αλλά ως εξωτερικός πελάτης. Κάτι που ακούστηκε χωρίς να έχει λάβει διαστάσεις δημοσιοποίησης είναι ότι ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες στις ΗΠΑ μίλησαν για «τιμωρία» της Τουρκίας …  πετάγοντάς την έξω από τον Όμιλο. Θα μπορεί να αποκτήσει το αεροσκάφος ως εξωτερικός πελάτης και αυτό είναι τιμωρία στα μάτια κάποιων: να είναι απλός πελάτης.

Υψηλής τεχνολογίας «γουρούνι στο σακί»

Τα F-35 που υποτίθεται ότι δεν θα δοθούν στην Τουρκία, θα δοθούν στην Ελλάδα;  Η Αεροπορία μας όχι μόνο δεν το έχει επιλέξει μέσα σε νόμιμες συνθήκες ελεύθερης οικονομίας και ελεύθερου ανταγωνισμού, υπάρχουν ενδοιασμοί για την καταλληλότητά του και επιπλέον θα αγοράσουμε μαχητικό αεροσκάφος για το οποίο η Τουρκία γνωρίζει στην πράξη «τα μυστικά του» ενώ εμείς όχι μόνο δεν γνωρίζουμε τίποτα αλλά μάλλον θα μας δοθεί «πακέτο» χωρίς κατασκευαστικό έργο και χωρίς πρόσβαση σε πληροφορίες του τις οποίες έχει όμως η Τουρκία. Αυτό δεν είναι «γουρούνι στο σακί»; Υψηλότατης τεχνολογίας γουρούνι μεν αλλά στο σακί δε. Ξεχάστε το αυτό, ποιοί κερδίζουν από αυτό και τί; Εμείς πάντως όχι. Δηλαδή, αυτός που πλήρωσε, κατασκεύασε και ξέρει τα μυστικά του, με το έτσι θέλω του Κάπο δεν θα πάρει αυτό που πλήρωσε και ο Κάπο θα το δώσει σε αυτόν που δεν το διάλεξε και θα τον βάλει να ευχαριστεί και να φωνάζει «Ζήτω ο ελεύθερος ανταγωνισμός».

Θα μείνει όμως αυτή η κατάσταση για πάντα έτσι δηλαδή η Τουρκία να υποτίθεται ότι είναι στα μαχαίρια με τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες; Όλοι απαντήσατε «Όχι βέβαια», ακριβώς. Είπαμε ότι δεν έχουμε ουσιαστική σύγκρουση αξιών κλπ. Απλώς σφάζονται μεταξύ τους κλίκες και φατρίες συμμοριών όπως τα σκυλιά που φαγώνονται στο μοίρασμα.

Οι πόλεμοι μεταξύ συμμοριών ή μεταξύ φατριών μιας συμμορίας είναι περισσότερο ανελέητοι, αιμοβόροι και εξοντωτικοί σε σχέση με τους πολέμους που κάνει η συμμορία με την κοινωνία ή με τις διωκτικές αρχές. Το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, και το βαθύ κράτος της Τουρκίας (δηλαδή όλη η Τουρκία) δεν έχουν «ιερή αγανάκτηση» ο ένας εναντίον του άλλου. Απλώς ο ένας «σφάζει» όσους μπορεί από τους άλλους, ώστε μετά να μένει ενισχυμένος όσο το δυνατόν περισσότερο και ο άλλος να είναι εξασθενημένος μέσα στο σύστημα εξουσίας όσο το δυνατόν περισσότερο. Το συμμορίτικο περιβάλλον και συμφέρον πάντοτε επικρατεί πάνω από τους φατριασμούς και τους κλικαδόρους, ισοπεδώνει τις διαφορές και η συμμορία πάλι έχει ενιαίο, ενοποιημένο, κοινό και αποκρουστικό πρόσωπο. Τότε τί θα κάνουμε; Όταν η Τουρκία θα είναι πάλι το αγαπημένο παιδάκι τους;

Η επιμόλυνση της Ρωσίας

            Το βαθύ κράτος των ΗΠΑ έχει πετύχει ακόμη κάτι κατά της Ελλάδας, μέσω της «συνεργασίας» Τουρκίας-Ρωσίας για αγορά των συστημάτων S-400: Έχει μολύνει το όνομα της Ρωσίας. Τα πολιτικά και μιντιακά «καπάκια» του αμερικανού Κάπο που λειτουργούν στην Ελλάδα έχουν πάθει αμνησία για το γεγονός του εξοπλισμού της Τουρκίας ως αστακό από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές χώρες. Προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας όταν παρουσιάζουν ότι ο εξοπλισμός της Τουρκίας με κάποια ρωσικά συστήματα (ΑΝ πότε γίνει) είναι το μοναδικό πρόβλημα της Ελλάδας. Δημιουργούν εικονικούς «μονόδρομους» παρουσιάζοντας την Ρωσία «μολυσμένη».  Όταν αγοράζαμε ρωσικά συστήματα και μας απειλούσαν ότι θα το πληρώσουμε αυτό που κάνουμε και τώρα όταν και η Τουρκία (όσο βάρβαρη και εγκληματική είναι η ηγεσία της διαχρονικά) λέει ότι θα αγοράσει ρωσικά οπλικά συστήματα, δεν λειτουργήσαμε μέσα στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού;  Η αντίδραση της εξουσίας που ελέγχει τις Ηνωμένες Πολιτείες τόσο στην δική μας περίπτωση όσο και στης Τουρκίας δεν είναι μπολσεβίκικου τύπου αντίδραση; Είναι αντίδραση που σέβεται την ελεύθερη οικονομία και τον ελεύθερο ανταγωνισμό μαζί με την ελεύθερη επιλογή των επιχειρήσεων, των πολιτών και των κρατών να επιλέγουν αυτό που θεωρούν καλύτερο ως προϊόν; 

Η Τουρκία είναι αυτή που όλοι ξέρουν ότι είναι. ΕΜΕΙΣ χρειάζεται να βλέπουμε καθαρά και με ευκαιρία τις Ευρωεκλογές να επιλέξουμε συμμαχίες όπως του ΑΚΚΕΛ που είναι ιδρυτικό μέλος πανευρωπαϊκής συμμαχίας με το ιταλικό Κίνημα 5 Αστέρων και άλλα ευρωπαϊκά κόμματα, μεταξύ άλλων και για τον πόλεμο εναντίον τέτοιων μορφών διαφθοράς και εγκληματικότητας στα ανώτερα πολιτικά επίπεδα. Όσο μας φοβούνται οι διάφοροι Ντον και  Κάπο τόσο καλύτερα για μας.

---------------------------

* Ο Αντώνης Μποσνακούδης είναι δημοσιογράφος σε θέματα άμυνας, ασφάλειας-πληροφορικού πολέμου και των σχετικών τεχνολογιών. Είναι επίσης συγγραφέας των βιβλίων «Ιστορία της NASA» (Κονιδάρης) και «Μισθοφόροι της Νέας Τάξης» (Πελασγός), αντιστοίχως σχετικά με την εξέλιξη του διαστημικού προγράμματος και για την δράση εξτρεμιστικών στρατηγικών-παραθρησκευτικών οργανώσεων όπως η Scientology. Είναι συντονιστής της συμμαχίας ΑΚΚΕΛ, του Αγροτικού και Κτηνοτροφικού Κόμματος Ελλάδας με ελληνικούς φορείς και προσωπικότητες, με το ιταλικό Κίνημα 5 Αστέρων και άλλα ευρωπαϊκά κόμματα.