27/5/19

Γιατί η Αθήνα δεν οριοθετεί την ΑΟΖ της; Δείτε τι αποκάλυψαν τα βρετανικά αρχεία…

της Φανούλας Αργυρού* 
Γιατί η Αθήνα δεν οριοθετεί την ΑΟΖ της, είναι μια εύλογη απορία που συχνά εκφράζεται από διάφορους αλλά καμία απάντηση από τις διαδοχικές ελλαδικές κυβερνήσεις.
Μετά τα σημερινά νέα δεδομένα με  την 3η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο (Κυπριακή Δημοκρατία) αυτή τη φορά στην ΑΟΖ της, και το τονίζω αυτό, 3η εισβολή, εφόσον το 1974 ήσαν ΔΥΟ οι εισβολές και όχι μια. Η πρώτη στις 20 Ιουλίου 1974 και η δεύτερη στις 14 Αυγούστου  1974, ας θυμίσουμε κάποια πράγματα.
Με την αποδέσμευση κάποιων βρετανικών εγγράφων για το 1979 είχα δημοσιεύσει στην Σημερινή δύο άρθρα το πρώτο μέρος στις 22 Φεβρουαρίου 2011 και το δεύτερο μέρος στις 24 Φεβρουαρίου 2011.
Στα έγγραφα αυτά αποκαλύφθηκαν α) η θέση της Αθήνας το 1979 να ΜΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙ  ΑΟΖ και β) απαράδεκτες τουρκικές προτάσεις για μοιρασιά του Αιγαίου και υφαλοκρηπίδας και ένας χάρτης.
Ο τουρκικός χάρτης δεν έδιδε υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά και η τουρκική γραμμή οριοθέτησης περιλάμβανε μια μεγάλη περιοχή προς δυτικά. Προς νότια η τουρκική γραμμή δεν προνοούσε υφαλοκρηπίδα ούτε για την Κρήτη.
Στις 24 Ιανουαρίου 1979, η βρετανική πρεσβεία στην Αθήνα ενημερώνει τον κ. T.L.A. Daunt του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης στο Φόρεϊν Όφις, για τις πληροφορίες που πήρε από τον τότε Γενικό Διευθυντή του ελληνικού ΥΠΕΞ κ. Ιωάννη Τζούνη, σχετικά με τις διαπραγματεύσεις που είχε η ελληνική κυβέρνηση με την Τουρκία, για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Εκ μέρους της Τουρκίας διαπραγματευτής ήταν ο κ. Μπιλτζί.
Χάρτες
Η συνάντηση έγινε στις 23 Ιανουαρίου και είχε ήδη προηγηθεί συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων στο Παρίσι τον προηγούμενο Δεκέμβριο, την οποία ο κ. Τζούνης χαρακτήρισε ως σημαντικό βήμα, όταν αμφότερες οι πλευρές συμφώνησαν στο Παρίσι να συζητήσουν την πρακτική οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, καθώς και η συνάντηση της Βιέννης μεταξύ 9 και 12 Ιανουαρίου 1979.
Στη συνάντηση του Παρισιού είχε, επίσης, συμφωνηθεί όπως αμφότερες οι πλευρές παρουσιάσουν χάρτες, με τις απόψεις τους ως προς τη γραμμή των ορίων αυτών. Τελικά στη Βιέννη, σύμφωνα με τον κ. Τζούνη, οι Τούρκοι άρχισαν τη συζήτηση που διήρκεσε δύο μέρες, κατά πόσο έπρεπε να δώσουν χάρτη. Τελικά δέχθηκαν να δώσουν χάρτη σε κλειστή συνεδρία. Ένα χάρτη που άφησε έκπληκτους τους Έλληνες για την έκταση των τουρκικών απαιτήσεων. Ο τουρκικός χάρτης δεν έδιδε υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά, δεν λάμβανε υπόψη τις προηγηθείσες ελληνικές θέσεις, η τουρκική γραμμή οριοθέτησης περιλάμβανε μια μεγάλη περιοχή προς δυτικά. Προς νότια και πάλιν η τουρκική γραμμή δεν προνοούσε υφαλοκρηπίδα ούτε για την Κρήτη, πράγμα που οι Έλληνες βρήκαν απαράδεκτο, εγκλώβιζε μεγάλο αριθμό ελληνικών νησιών.
Η πρόταση της ελληνικής πλευράς βασιζόταν στην γραμμή ορίων που περνούσε μεταξύ των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των τουρκικών ακτών, και πρότεινε «τρία δάκτυλα» μεταξύ Λήμνου και Λέσβου, Λέσβου και Χίου, και Χίου και Ικαρίας. Η περιοχή νότια της Ικαρίας, τα σύνορα μεταξύ της Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών είχαν διευθετηθεί με διεθνή συμφωνία του 1932. Οι Τούρκοι δικαιολόγησαν τη γραμμή που πρότειναν, λέγοντας ότι η υφαλοκρηπίδα τους πρέπει να επεκτείνεται, δίχως εμπόδια, στο Αιγαίο πέραν των ελληνικών νήσων, για να μπορούν τα τουρκικά πλοία να έχουν προσπέλαση παραμένοντας στη δική τους υφαλοκρηπίδα. Η ελληνική πλευρά, από την άλλη, επέμενε ότι κανένα ελληνικό νησί δεν έπρεπε να μένει εγκλωβισμένο. Ο Τζούνης δεν μπορούσε να κατανοήσει τη λογική των Τούρκων.
Καθησυχαστικές προτάσεις
Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσουν τους Τούρκους, οι Έλληνες προσέφεραν κάποιες δεσμεύσεις, περιλαμβανομένων εγγυήσεων για ελεύθερη διακίνηση για τα τουρκικά πλοία σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ότι καμία πλευρά δεν θα προβεί σε ανακήρυξη αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, και πως καμία πλευρά δεν θα μεταφέρει επιθετικά όπλα στο θαλάσσιο βυθό στη δική της υφαλοκρηπίδα. Οι Τούρκοι ούτε καν ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτές τις ιδέες.
Ο κ. Τζούνης, εν πάση περιπτώσει, επέμενε ότι η ελληνική θέση στο θέμα του μη εγκλωβισμού νησιών δεν ήταν διαπραγματεύσιμη. Ο ελληνικός λαός πίστευε ότι οι Τούρκοι θα εκμεταλλεύονταν την κατάσταση, για να διεκδικήσουν κυριαρχία πάνω στα νησιά. Η ελληνική πλευρά δεν ήταν αισιόδοξη για συμφωνία για το θέμα αυτό με τους Τούρκους.
Τουρκικά τα ελληνικά νησιά
Εν τω μεταξύ, είχε προηγηθεί και η αναφορά του κ. Αθανασίου της Ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο, και πάλιν προς τον κ. T.L.A. Daunt του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης στο Φόρεϊν Όφις, ημερ. 17 Ιανουαρίου 1979, όταν ο κ. Αθανασίου τόνισε και εκείνος ότι «κανένα ελληνικό νησί δεν έπρεπε να εγκλωβιστεί, όμως η Ελλάδα είχε δεχθεί την ιδέα η Τουρκία να εξασφαλίσει υφαλοκρηπίδα μεταξύ των προεξοχών των «δακτύλων» μεταξύ των ελληνικών νησιών». Μετά από αυτή την εισήγηση, προφανώς ο Τούρκος διαπραγματευτής κ. Μπιλτζί διαμόρφωσε το τουρκικό αίτημα: Μια γραμμή που περνά διαμέσου του Αιγαίου δυτικά της διαχωριστικής γραμμής. Έθετε αριθμό μεγάλων ελληνικών νησιών σίγουρα μέσα στην τουρκική περιοχή (περιλαμβανομένων της Λήμνου, Λέσβου, Χίου, Ικαρίας, Σάμου, Κως, Ρόδου, Καρπάθου και Κάσου). Η γραμμή δυτικά της Κάσου ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, τόνισε ο κ. Αθανασίου, γιατί υπονοούσε την τουρκική άποψη, ότι η Κρήτη δεν έχει υφαλοκρηπίδα.
Παραθέτουμε το χάρτη που συνοδεύει τα σχετικά έγγραφα και που βρίσκονται στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο. Ο χάρτης έχει την εξής χειρόγραφη σημείωση στα ελληνικά «Τουρκική ”γραμμή” 11 Ιαν. 79» και διευκρινίζει τις γραμμές 1) Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών και 2) επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή».

Ιστορικό (Σύμφωνα με τα βρετανικά αρχεία)
Μετά από πολύχρονες προσπάθειες ερευνών στο Αιγαίο τον Ιανουάριο του 1974 η Ελλάδα ανακάλυψε πετρέλαιο κοντά στη νήσο Θάσο. Τον προηγούμενο Νοέμβριο του 1973, η τουρκική κυβέρνηση έδωσε άδειες σε τουρκική κυβερνητική εταιρεία πετρελαίου να προχωρήσει με εξερευνήσεις σε 27 σημεία του βορειοανατολικού βυθού του Αιγαίου, να σημειωθεί πλησίον των ελληνικών νήσων Σαμοθράκης, Μυτιλήνης και Χίου (όμως εκτός των χωρικών τους υδάτων). Σε κατάθεσή της η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο το 1976, ισχυρίστηκε ότι οι άδειες που έδωσε η Τουρκία παραβίαζαν την υφαλοκρηπίδα ελληνικών νήσων.
Η Τουρκία απάντησε ισχυριζόμενη ότι κατά την ώρα εκείνη η Ελλάδα δεν είχε οριοθετημένα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, πέραν των δικών της χωρικών υδάτων.
Αφού ανταλλάχτηκαν σημειώσεις τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1975 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι υπουργοί Εξωτερικών αμφοτέρων των χωρών συναντήθηκαν στη Ρώμη το Μάιο (του 1975), όπου πάρθηκε απόφαση να καταθέσουν το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο. Στις 31 Μαΐου 1975, οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες και εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, λέγοντας ότι αποφάσισαν τα προβλήματα μεταξύ των χωρών τους «λυθούν ειρηνικά με διαπραγματεύσεις και όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Η ελληνική πλευρά ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία υπαναχώρησε στην υποχρέωση αυτή. Με σημείωμά της η Τουρκία, ημερ. 18 Νοεμβρίου 1975, διαφώνησε ότι είχαν συμφωνήσει να παραπέμψουν το θέμα της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο. Η τουρκική πλευρά υποστήριζε ότι θα έπρεπε πρώτα να προηγηθούν διμερείς διαπραγματεύσεις και μόνο τα σημεία των διαφωνιών να αφεθούν για το Δικαστήριο.
Τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1976 βγήκε το «Σισμίκ» για έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές στο Αιγαίο. Η Ελλάδα μονομερώς παρέπεμψε το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο στις 10 Αυγούστου 1976, ζητώντας από το δικαστήριο να αποφανθεί για τα σύνορα της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο.
Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, οι 4 δυτικές χώρες, μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, με το ψήφισμα 395 κάλεσαν αμφότερες τις πλευρές να αποφεύγουν εμπρηστικές ενέργειες και μετά από συναντήσεις στη Νέα Υόρκη μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών, συμφωνήθηκε να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις στις 2 Νοεμβρίου. Στις 11 Σεπτεμβρίου… Το δικαστήριο ανέβαλε την απόφασή του ενόσω συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις. Περαιτέρω συνομιλίες έλαβαν χώρα στο Λονδίνο μεταξύ 31 Ιανουαρίου και 4 Φεβρουαρίου 1977, δίχως αποτέλεσμα, όπως και συνομιλίες στο Παρίσι 1 και 2 Ιουνίου 1977…
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 26/5/2019

24 σχόλια:

  1. " Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσουν τους Τούρκους, οι Έλληνες προσέφεραν κάποιες δεσμεύσεις, ...ότι καμία πλευρά δεν θα προβεί σε ανακήρυξη αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, και ... Οι Τούρκοι ούτε καν ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτές τις ιδέες":

    Λάθος διατύπωση (δέν ξέρω ἄν φταίῃ ἡ ἀγγλική γλῶσσα ἤ μιά μπακαλίστικη νομική νοοτροπία "διαπραγματεύσεων" τῶν ἀγλόφωνων ὡς τάχα τρίτων): Στίς διαπραγματεύσεις ποτέ δέν "προσφέρονται δεσμεύσεις". Αὐτό εἶναι ἀδιανόητο νομικῶς.
    Ἁπλῶς, προτείνεται, ὑπό ὅρους, κάτι, καί ἡ πρόταση εἴτε γίνεται ἀποδεκτή μαζί μέ τούς ὅρους πού τίθενται, εἴτε ὄχι.
    Δέν περισσεύουν "δεσμεύσεις" πού "προσφέρθηκαν"!

    Μᾶς θεωροῦν μᾶλλον ὡς ἀγρίους ἰθαγενεῖς ὅποιοι τυχόν ὑποστηρίζουν ὅτι "προσφέραμε" δεσμεύσεις"!
    Τό λέω,διότι ἡ ὁρολογία παράξενα ἐπανέρχεται σέ ὅλες τίς διαπραγματεύσεςι στίς ὁποῖες μετέχουν ὡς τρίτοι οἱ ἀγγλοσάξωνες. Κάτι τρέχει μέ τήν ὁρολογία (ἐπίτηδες, πονηρία) ἤ μέ τήν γλῶσσα τους.
    Ἀκόμη καί στό θέμα τῆς ΠΓΔΜ, ὁ πρέσβης ἀποροῦσε γιατί ἀφοῦ "δεχθήκαμε" τό 2008...., τώρα "κάνουμε πίσω", ἀντιδρᾶμε, κλπ.
    Μᾶλλον δέν καταλαβαίνουν ὅτι στίς διαπραγματεύσεις οἱ προτάσεις εἶναι προτάσεις ὑπό συγκεκριμένους πάντα ὅρους ἀποδοχῆς τους ἤ μή, καί ὄχι προσφορές σέ ἕνα πάρε-δῶσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο Λυπάμαι με αυτά που διαβάζω !!! Η Ελληνικές κυβερνήσεις έριχναν στάχτη στα μάτια του λαού λέγοντας συνέχεια ψέματα για το θέμα του Αιγαίου !!!
    Ανίκανοι πολιτικοί αρχηγοί δεν έχετε σθένος να τα βάλετε με τους Τούρκους και με τσαμπουκά να οριοθετήσετε το Αιγαίο !!!!
    Μπορείτε ; κάντε το !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμπληρώνω: Δηλαδή, ἀπό τά ἔγγραφα αὐτά δέν προκύπτει καθόλου "θέση της Αθήνας το 1979 να ΜΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΑΟΖ". Αὐτό εἶναι καί ἀνακριβές καί, οὐσιαστικά, προπαγάνδα.
    Περί προτάσεως ἐπρόκειτο, καί μάλιστα σέ μιά ἐποχή πού ΑΟΖ δέν ἀναγνωριζόταν ἀκόμη διεθνῶς, ἀλλά τήν εἶχαν πρωτο-εἰσαγάγει κάποιες χῶρες μέ μονομερεῖς ὁρισμούς της.
    Συνεπῶς, τότε ἡ Ἑλλάδα προφανῶς πρότεινε ὄχι ἀπεμπόληση διεθνοῦς δικαιώματός της γιά ὁρισμό ΑΟΖ, ἀλλά ὅτι, σέ περίπτωση πού οἱ Τοῦρκοι δεχθοῦν τήν ὁριοθέτηση τῆς ὑφαλοκρηπίδας ὅπως τήν πρότεινε σύμφωνα μέ τό διεθνές δίκαιο ἡ Ἑλλάδα, τότε νά μή ἀνησυχοῦν ὅτι ἡ Ἑλλάδα θά πάῃ πέραν αὐτῆς τῆς ὁριοθετήσεως χρησιμοποιώντας μονομερῶς τήν ΑΟΖ, ὥστε νά φαλκιδεύσῃ πρός περαιτέρω ὄφελός της τήν ὁριοθέτηση τῆς ὑφαλοκρηπίδος.

    Αὐτά, γιά νά ξέρουμε τί προτείναμε πράγματι, τί δέν ἔγινε δεκτό, καί τί πιάνουμε καί λέμε σήμερα..., ὅτι τάχα "προσφέραμε" "δεσμεύσεις" τό 1979 !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μετά το η Κύπρος κειτε μακριά τώρα αυτό ... ο εθνάρχης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυλαρχος...φιλαρχος...φυλο....στονανεμο...τοτεμ....φυλο και φτερο...

      Διαγραφή
  5. Η εγκυρότητα του άρθρου ελέγχεται, από τη στιγμή που έχει χοντροκομμένα λάθη.

    1) Η έννοια της ΑΟΖ, καθιερώθηκε στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας το 1982 (UNCLOS). Πριν υπήρχε μόνο η έννοια της υφαλοκρηπίδας. ΣΗΜΕΡΑ, το να μιλάει η Ελλάδα για υφαλοκρηπίδα, είναι προδοτικό, αφού η ΑΟΖ υπερκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα και είναι σαφώς υπέρ των ελληνικών θέσεων. Τουναντίον, το δίκαιο της θάλασσας που ίσχυε πριν το 1982, δεν αναγνώριζε πλήρη υφαλοκρηπίδα στα νησιά (κάτι που συνέφερε την Τουρκία).

    2) Δεν είναι αλήθεια πως: "Το δικαστήριο ανέβαλε την απόφασή του ενόσω συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις.". Το δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε κανονικά απόφαση το 1978, αποφασίζοντας πως είναι αναρμόδιο για να δικάσει την υπόθεση, μιας που η Τουρκία από τη μία δεν αναγνώριζε σε μόνιμη βάση τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου και από την άλλη αναγνώρισε το τουρκικό επιχείρημα ότι η κοινή δήλωση πρόθεσης επίλυσης του θέματος του 1975 που είχε επικαλεστεί η Ελλάδα, δεν αποτελούσε ούτε αυτή απόδειξη πως η Τουρκία αναγνώρισε δικαιοδοσία στον δικαστήριο. Ιδού και η απόφαση:

    https://www.icj-cij.org/files/case-related/62/6247.pdf

    Από και και πέρα, τι είναι αλήθεια και τι μύθος σε ένα άρθρο με τόσο χονδροειδή λάθη, είναι κάτι που κανείς δε μπορεί να ξέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προς Oraculum27 Μαΐου 2019 - 3:04 μ.μ.,

    Πολύ ενδιαφέρουσα η τεκμηριωμένη παρατηρησή Σας!

    Αυτή η παρατήρηση βάζει υποψίες στον αναγνώστη και για άλλες ανακρίβειες στα προηγούμενα άρθρα της εν λόγω δημοσογράφου.

    Ε.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα συμφωνήσω και εγώ ότι και επί μέρους και επί της ουσίας το άρθρο αφού πρώτα παραθέτει λάθος τα αναφερόμενα στοιχεία, στην συνέχεια τα εκτιμά εσφαλμένα. Θα προσθέσω σαν γενική συνεκτίμηση επί του θέματος δυο στοιχεία. 1ον)Το Πρακτικό της Βέρνης της 11ης Νοεμβρίου 1976, που υπογράφηκε από τον Έλληνα Πρέσβη Ιωάννη Τζούνη και του Τούρκου Α. Σουάτ Μπίλγκε,( Το Πρακτικό ουσιαστικά αποτελεί ένα κείμενο-πλαίσιο για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για την υφαλοκρηπίδα)αναφέρει:"Τα δύο Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν όπως μη χρησιμοποιήσουν τας διατάξεις του παρόντος εγγράφου, και τας εκατέρωθεν υποβληθησομένας προτάσεις κατά την διάρκειαν της διαπραγματεύσεως ταύτης εν ουδεμία περίπτωση, εκτός του πλαισίου αυτού." και 2ον)Τα δύο Μέρη συμφωνούν όπως η διαπραγμάτευσις αυτή είναι, ως εκ της φύσεώς της, αυστηρώς εμπιστευτική."
    Αυτές λοιπόν οι συμφωνίες δεσμεύουν τα δυο μέρη, όπως επίσης και τα τυχών αρμόδια Διεθνή Δικαστήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ Σάββα εδώ γίνεται μια κουβέντα καφενείου στα σχόλια. Προσπάθησα να βάλω σχόλιο αλλά δεν τα κατάφερα και θα παρακαλούσα πολύ αν μπορείτε να αναρτήσετε εις απάντηση εκ μέρους μου τα εξής. Σας ευχαριστώ. Φανούλα.





    Διαβάζω τα αυθαίρετα σχόλια που αναρτήθηκαν στο άρθρο μου στο Ινφογνώμων και επισημαίνω τα εξής:



    Από το 1985 που μελετώ τα βρετανικά αρχεία για το Κυπριακό δεν επιδίδουμε σε δικά μου εφευρήματα στα άρθρα μου ή στα 9 μου βιβλία (το ένα για τη Ποντιακή Γενοκτονία και τα 8 για το Κυπριακό αναμένεται και το 10ο για το Κυπριακό εντός των προσεχών εβδομάδων) αλλά παρουσιάζω τα αποδεσμευμένα βρετανικά επίσημα έγγραφα που βρίσκονται ελεύθερα για μελέτη από όποιο ενδιαφέρεται να τα μελετήσει στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο. Σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει το περιεχόμενό τους, αυτό είναι αδιάφορο, το περιεχόμενο των εγγράφων είναι ιστορικό και τα μελετούν χιλιάδες φοιτητές, πολιτικοί, καθηγητές , συγγραφείς , δημοσιογράφοι και απλοί πολίτες που ενδιαφέρονται. Είστε και εσείς ελεύθεροι να πάρετε το αεροπλάνο (αν είστε στο εξωτερικό) να καθίσετε σε ένα ξενοδοχείο και να περάσετε λίγες μέρες στο Εθνικό Αρχείο να δείτε όχι μόνο αυτά αλλά χιλιάδες άλλα για θέματα που σας ενδιαφέρουν. (Σημ. είναι όλα στα αγγλικά).

    Όταν είδε την αρχική μου παρουσίαση για αυτό συγκεκριμένα το θέμα ο Δρ. Θεόδωρος Καρυώτης στην Αμερική, ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» της ΑΟΖ, ενδιαφέρθηκε πρώτος και του τα έστειλα. Τα μελέτησε ο άνθρωπος και τα περιέλαβε και στο βιβλίο του «Η ΑΟΖ της Ελλάδας», όπως ενημέρωσε σήμερα με ιμειλ και τον αγαπητό Σάββα Καλεντερίδη.



    «Εξαιρετικό ντοκουμέντο. Η κυρία Αργυρού μου το είχε δώσει και το χρησιμοποίησα στο βιβλίο μου «Η ΑΟΖ της Ελλάδας».



    Φανούλα Αργυρού – ερευνήτρια/δημοσιογράφος/συγγραφέας Λονδίνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητή Κυρία Φανούλα Αργυρίου. Θα ήθελα να απολογηθώ και νας σας ζητήσω για ανυπαίτιο λόγο συγνώμη,για το δικό μου σχόλιο και να σας εκφράσω με κάθε σεβασμό ότι δεν είχα κανένα μα κανένα σκοπό να αμφισβητήσω το έργο σας και την ιστορική σας έρευνα. Ο σχολιασμός μου είναι σε κάθε περίπτωση πρόδηλος μια διάθεσης διαλόγου-ανταλλαγής απόψεων, ακόμη και αντιρρήσεων με σκοπό να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα ως προς το κύριο ερώτημα σας στο παρόν άρθρο σας. Δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να βλάψω την συζήτηση και αν κριθεί από τον Κύριο Σάββα, παρακαλώ να αποσυρθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μέρος 1/2

    Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από την κυρία Αργυρού εάν εθίχθη, όμως μαζί με τη δόξα της δημοσιότητας, αναπόφευκτα έρχονται και τα σχόλια καφενείου. Γιατί ως γνωστόν, στα καφενεία, ο "κοσμάκης" σχολιάζει τους διάσημους και τα πεπραγμένα τους. Είναι η τύχη και η ατυχία των δημοσιολογούντων, να καρπώνονται και τα καλά και τα κακά που πηγάζουν από τη δημοσιότητα.
    Επίσης, καμιά φορά, το πρόβλημα ενός άρθρου δεν έγκειται στις πηγές, αλλά στη μετάφραση όρων και στο σχόλιο που αναμιγνύνεται με στοιχεία των πηγών, σε σημείο που να είναι αδύνατον στον αναγνώστη να διαχωρίσει τι αναγράφεται στην πηγή και πού αρχίζει το σχόλιο.

    Θα ήθελα απλά να προσθέσω σε όσα είχα πει κάποιες άλλες σκέψεις, για τους άλλους θαμώνες τους καφενείου. Θα μου συγχωρέσουν κάποιοι τη χρήση αγγλικών όρων, όμως γίνεται και για λόγους ευκολίας, ώστε ο καθένας να μπορεί να ελέγξει ο ίδιος αυτά που θα γράψω.

    - 1) Πριν το 1982, δεν υπήρχε νομοθετημένη η έννοια της ΑΟΖ (Exclusive Economic Zone). Αυτό έγινε στην UNCLOS III (η διάσκεψη άρχισε το 1973 και τελείωσε με την κωδικοποίηση της Συνθήκης το 1982). H Ελλάδα την υπέγραψε το 1982 και την κύρωσε το 1995:
    https://treaties.un.org/Pages/ViewDetailsIII.aspx?src=TREATY&mtdsg_no=XXI-6&chapter=21&Temp=mtdsg3&clang=_en

    Ο ορισμός της ΑΟΖ στην UNCLOS III:

    Part V
    https://www.un.org/Depts/los/convention_agreements/texts/unclos/closindx.htm

    Άρα, είναι δυνατόν, το 1975-1979, η ελληνική κυβέρνηση να προσέφερε δέσμευση ότι καμία πλευρά δε θα ανακυρήξει ΑΟΖ; Κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι...

    - 2) Τι υπήρχε πριν την UNCLOS III;

    Η UNCLOS I (1958), που υπέστη ήσσονος σημασίας τροποποιήσεις στην UNCLOS II (1960).

    Η Ελλάδα είχε προσχωρήσει σε αυτήν; Ναι, το 1972:

    https://treaties.un.org/Pages/showDetails.aspx?objid=08000002800338fb

    Η Τουρκία όχι.

    - 3) Υπάρχει κάποια σημαντική διαφορά για τα ελληνοτουρκικά μεταξύ των δύο; Υπάρχει.α) Ο Ορισμός ΑΟΖ στην UNCLOS III, όπου η ζώνη μετράται από τις γραμμές βάσεις των ακτών και όχι από το εύρος των χωρικών υδάτων όπως η υφαλοκρηπίδα (πράγμα που λύνει τα χέρια τον πονοκέφαλο της Ελλάδας ως προς το εύρος των υδάτων) και η οποία καλύπτει και το βιολογικό πλούτο (αλιεία) και όχι μόνο τον άυλο πλούτο του βυθού. Επίσης δίνει αποκλειστικό δικαίωμα αδειοδότησης οποιασδήποτε κατασκευής στην περιοχή της ΑΟΖ, από πλατφόρμα πετρελαίου μέχρι τεχνητές νήσους (Part V, άρθρο 60 UNCLOS III) β) το εύρος των υδάτων που μπορεί να επεκταθεί ως 12 νμ (που επηρεάζει τον παλιό ορισμό της υφαλοκρηπίδας, ως περιοχή που εκτείνεται πέραν των χωρικών υδάτων), και γ) ότι τα νησιά αναγνωρίζονται ρητά ως έχοντα τα ίδια δικαιώματα με την ηπειρωτική ακτογραμμή (Part VIII, Άρθρο 121). Που φυσικά είναι εφιάλτης για την Τουρκία. Η UNCLOS III, αναφέρει και ότι κάθε κράτος έχει τον έλεγχο του εναερίου χώρου πάνω από τα χωρικά του ύδατα και αυτό είναι και η διεθνής πρακτική και το θέμα που έχει τεχνικά δίκιο η Τουρκία (6νμ ύδατα, 10 νμ εναέριος χώρος) και είναι και ο λόγος που και σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις, θεωρείται 6νμ ο ελληνικός εναέριος χώρος. Βέβαια, εδώ υπάρχει το παράδοξο, πως αν η Ελλάδα αφηνόταν να εξασκήσει πλήρως τα δικαιώματα της, θα μπορούσε να έχει 12νμ ύδατα και εναέριο χώρο, νόμιμα. Αλλά δεν το κάνει υπό την τουρκική απειλή.

    https://www.un.org/Depts/los/convention_agreements/texts/unclos/closindx.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μέρος 2/2

    - 4) Γιατί; H UNCLOS I-II, δεν αναγνώριζαν έστω υφαλοκρηπίδα στα νησιά, με ίσα δικαιώματα όπως μια ηπειρωτική ακτογραμμή;

    ΄Οχι, δεν έκαναν καμία αναφορά σε νησιά, παρά μόνο σε παράκτια κράτη, που όταν "συγκρούονται" οι υφαλοκρηπίδες τους, θα πρέπει να έρχονται σε συμφωνία. Σε περίπτωση μη συμφωνίας και σε περίπτωση που δεν υπάρχουν "ειδικές συνθήκες", θα ισχύει η μέση γραμμή.

    https://treaties.un.org/doc/Publication/UNTS/Volume%20499/volume-499-I-7302-English.pdf

    Αυτή ήταν η κατάσταση το 1975-1979. Η μεν Ελλάδα θεωρούσε τα νησιά ως την "ακτογραμμή της", η Τουρκία θεωρούσε τη μέση γραμμή στο μέσον του Αιγαίου, αγνοώντας τα νησιά. (Δόγμα 25ου μεσημβρινού, που το πέρασε και στη ζώνη Έρευνας και Διάσωσης). Επειδή και οι ισχύουσα συνθήκη του 1958, τα αγνοούσε και μιλούσε και για "ειδικές συνθήκες". Προέβλεπε η UNCLOS I, την οποία έστω η Ελλάδα είχε υπογράψει, υποχρεωτική διευθέτηση σε διεθνές δικαστήριο σε περίπτωση αντιδικίας; Όχι. Από τα παραπάνω, δεν είναι φυσιολογικό, η Ελλάδα τότε να έχει μπει σε διμερείς συζητήσεις με την Τουρκία;

    - 5) Ενώ η ΑΟΖ στην UNCLOS III, την ανακηρύσσει ο καθένας μόνος του; H UNCLOS III, επίσης καλεί σε συμφωνίες τους γείτονες, αλλα προβλέπει πως σε περίπτωση διαφωνίας, αυτή παραπέμπεται στα αρμόδια δικαστήρια (Χάγη ή Αμβούργο) (Part V, Άρθρο 74), (Part XV)

    https://www.un.org/Depts/los/convention_agreements/texts/unclos/closindx.htm

    Λόγος ακόμα μεγαλύτερος για την Τουρκία, να μην υπογράψει ποτέ την UNCLOS III, γιατί τότε θέλοντας και μη, θα καταλήξει σε δικαστήριο.

    Καφενειακή απορία: Μετά από όλα αυτά, είναι λογικό να αποδίδει κανείς σήμερα τη μη κύρηξη ΑΟΖ στην περίοδο 1975-1979; Μήπως είναι πιο λογικό να πει κανείς μη κύρηξη υφαλοκρηπίδας, που είναι και ο λόγος προσφυγής της Ελλάδας στη Χάγη (continental shelf). Ή μήπως ο πραγματικός λόγος είναι η συνεχής πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας, που είναι και ο ίδιος λόγος που η Ελλάδα έκανε 13 χρόνια για να κυρώσει την UNCLOS III και που είναι ο ίδιος λόγος που δεν πατάει ελληνικό πόδι στα Ίμια;

    Να υπενθυμίσω επίσης το Νταβός, όπου ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου, συμφώνησε να μην προχωρήσει κανείς στις έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Μετά από αυτό, είπε το περίφημο mea culpa. Μα αν είχει ήδη συμφωνηθεί από το 1979, ποιος ο λόγος να το ξανασυμφωνήσει και να πει το mea culpa ο Ανδρέας, αντί να τα ρίξει στον Καραμανλή;

    Τέλος, σήμερα, η Τουρκία, 2 αεροπλανοφόρα, τα θέλει άραγε για την Κύπρο ή μήπως για να επαναλάβει αυτά που κάνει στην Κύπρο, αλλά αυτή τη φορά στην ΑΟΖ Καστελλορίζου και νοτίως της Κρήτης;


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Oraculum
    Σε μια παράγραφο της απάντησης σας αναφέρετε τα εξής:
    "- 4) Γιατί; H UNCLOS I-II, δεν αναγνώριζαν έστω υφαλοκρηπίδα στα νησιά, με ίσα δικαιώματα όπως μια ηπειρωτική ακτογραμμή;

    ΄Οχι, δεν έκαναν καμία αναφορά σε νησιά, παρά μόνο σε παράκτια κράτη, που όταν "συγκρούονται" οι υφαλοκρηπίδες τους, θα πρέπει να έρχονται σε συμφωνία. Σε περίπτωση μη συμφωνίας και σε περίπτωση που δεν υπάρχουν "ειδικές συνθήκες", θα ισχύει η μέση γραμμή."

    Στα άρθρα της Σύμβασης για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ δεν αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ , ως μέθοδος καθορισμού των θαλάσσιων ορίων, η μέθοδος της μέσης γραμμής(ίσως μπερδεύετε την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας με την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων?? όπου εκεί όντως χρησιμοποιείται η μέση γραμμή).Τι εννοείτε με την κατάληξη σας "θα ισχύει η μέση γραμμή"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Θοδωρή,

      Αναφέρομαι στο σύνδεσμο που έδωσα:
      https://treaties.un.org/doc/Publication/UNTS/Volume%20499/volume-499-I-7302-English.pdf

      Στο άρθρο 6.1, του τι προέβλεπε η UNCLOS I σε περίπτωση μη συμφωνίας. "The boundary is the median line" (το όριο είναι η μέση γραμμή). Διαβάστε όλο το 6.1 μόνος σας. Έκανα σύντομη μετάφραση των κύριων σημείων του 6.1, γιατί στην ουσία είναι η θέση της Τουρκίας, που επικαλείται και τις "ειδικές περιπτώσεις". Καλή σας μέρα.

      Διαγραφή
  13. Αγαπητέ Σάββα θα με υποχρεώσεις για ακόμα ένα σχόλιο και δεν θα επανέλθω. Σε ευχαριστώ.

    Αγαπητοί,
    τις απορίες σας δεν μπορώ να σας τις απαντήσω. Η εργασία μου περιορίζεται στο θέμα αυτό, στην δημοσιοποίηση της αποδέσμευσης των σχετικών εγγράφων για γνώση και αυτό έκανα το 2011 όταν τα είδα. Ο άνθρωπος που τον ενδιέφερε το θέμα, ο Δρ. Θεόδωρος Καρυώτης, ζήτησε τότε και του έστειλα τα σχετικά έγγραφα και ως γνώστης του θέματος, τα αξιολόγησε στο βιβλίο του. Επανέφερα το θέμα αυτό εν έτη 2019 λόγω επικαιρότητας και με ερωτηματικό στο τίτλο.
    Τα όσα έγραψα δεν είναι σχόλια δικά μου αλλά το περιεχόμενο των βρετανικών εγγράφων και αν είχα λάθος θα μου το είχε επισημάνει πιστεύω προ πολλού ο Δρ. Καρυώτης.
    Αντιπαρέρχομαι τα περί δόξας και κτλ.
    Δεν πρόκειται να επανέλθω.
    Σας ευχαριστώ,
    Φανούλα Αργυρού, ερευνήτρια/δημοσιογράφος/συγγραφέας – Λονδίνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρία Αργυρού,

      Παρακολουθώ χρόνια την δουλειά σας, για την οποία σάς συγχαίρω. Καταλαβαίνω απολύτως την θέση σας.

      Επειδή, όμως, όπως βλέπετε στα κάθε άλλο παρά καφενείου σχόλια, τα όσα αναφέρετε, ειδικά για την ΑΟΖ, δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά, τα οποία εσείς δεν είστε αρμοδία να απαντήσετε, ούτε κι έχετε τέτοια υποχρέωση, γνώμη μου είναι ότι πρέπει να αναλάβει να δώσει απαντήσεις ο Δρ. Θεόδωρος Καρυώτης, τον οποίο μπορείτε να ειδοποιείστε, είτε εσείς, είτε ο Σάββας. Πάντως, καλό θα ήταν να μην μείνουν τα ερωτηματικά αναπάντητα.

      Διαγραφή
  14. @Oraculum Αγαπητέ, ευχαριστώ για την απάντηση σας :) Θα συμφωνήσω με εσάς, ότι σε αυτό το σημείο είναι και η διαφορά μας με την Τουρκία για την οριστική οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στον Αιγιακό χώρο (συμπεριλαμβανομενου και του συμπλέγματος νήσων του Καστελόριζου). Θέλει πολύ προσοχή εδώ, μήπως οι δημόσιες αναφορές, (Ανθρώπων που δεν εκφέρουν λόγο ανάλογο του "καφενείου")σε ένα επίμαχο και αμφισβητούμενο νομικό θέμα, εκ παρόρμησης, παρασύρουν την κοινή γνώμη σε λάθος ή αβέβαια συμπεράσματα. Επειδή λοιπόν εμείς (Ελλάδα) αναγνωρίζουμε ως μόνο πρόβλημα με την Τουρκία την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, Θέσαμε ως τρόπο επίλυσης της νομικής διαφοράς την προσφυγή (με συνυποσχετικό έγγραφο)στο Διεθνές Δικαστήριο. Αυτό ακριβώς ορίζουν και τα άρθρα της σύμβασης (UNCLOS). Έχουν πάρα πολλοί έγκριτοι νομικοί και διπλωμάτες γνωμοδοτήσει επί του θέματος και πραγματικά περισσεύει η γνώμη ενός απλού Έλληνα πολίτη. Θα επαναλάβω όμως για το θέμα της μέσης γραμμής ότι δεν καθορίζεται με αυτήν την μέθοδο η οριστική οριοθέτηση μιας υφαλοκρηπίδας σε περίπτωση μη συμφωνίας. Σε τέτοιες περίπτωσις, (σσ όπως η δίκη μας)ο μόνος τρόπος επίλυσης ειρηνικά της διαφοράς είναι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Η σύμβαση UNCLOS εμβαθύνει στο 6ο άρθρο που αναφέρεστε και ορίζει, ακριβώς το σκεπτικό και τον αρχικό σχεδιασμό (στάδια) που θα ακολουθήσει το Διεθνές Δικαστήριο, πριν αποφανθεί στην τελική του κρίση. Έτσι λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις σχεδιάστηκε η μέση γραμμή, μόνο όμως σε αρχικό στάδιο όπως τόνισε το ΔΔΧ στις αποφάσεις του, και στη συνέχεια αυτή μετατοπίστηκε ανάλογα το βάρος και τις μόνιμες συνθήκες της περιοχής, στη προσπάθεια για την εξεύρεση μιας δίκαιης λύσης. Φυσικά η συμβολή σας στην συζήτηση σας είναι πολύτιμη και άξια συγχαρητηρίων, διότι δώσατε με την τοποθέτηση σας την ευκαιρία να γίνει ένας μικρός (πολύτιμος)διάλογος για όλους εμάς που συμμετέχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1/2
      Κύριε Θοδωρή, η ελληνική κοινή γνώμη, ποσώς απασχολείται με το να καταλάβει, έστω από περιέργεια τα προβλήματα με την Τουρκία. Μάλλον θα τρέχει κατόπιν εορτής όπως έγινε με τις Πρέσπες. Ως προς τη φράση σας αυτή: "Θα επαναλάβω όμως για το θέμα της μέσης γραμμής ότι δεν καθορίζεται με αυτήν την μέθοδο η οριστική οριοθέτηση μιας υφαλοκρηπίδας σε περίπτωση μη συμφωνίας. ". Εγώ προσπαθησα, ίσως ανεπιτυχώς, να εξηγήσω την εξέλιξη της κατάστασης, μεταξύ UNCLOS I και UNCLOS III, γιατί κάθε νέα συνθήκη αντικαθιστά την παλιά. Επίσης, δε μπορώ να μεταφράσω στα ελληνικά ολόκληρη τη συνθήκη. Επίτηδες έβαλα τους συνδέσμους, ώστε οποιοσδήποτε με γνώση της αγγλικής, να διαβάσει όσο θέλει και να μην ακούει τα σχόλια ενός ανώνυμου στο ίντερνετ. Προσπάθησα να εξηγήσω ότι για την Ελλάδα (και τις λοιπές χώρες που υπέγραψαν), το 1975-1979, ίσχυε η UNCLOS I, η οποία όριζε την έννοια της υφαλοκρηπίδας. Οι "ειδικές περιστάσεις", αφορούν ακριβώς περιπτώσεις όπου οι ακτές δεν είναι απλά αντικρυστές και μονοκόμματες, οπότε φυσικά εκεί δεν ισχύει η μέση γραμμή. Γι αυτό υπήρχε πρόνοια για "ειδικές περιστάσεις", πράγμα που υπάρχει και στην UNCLOS ΙΙΙ (αναλογικότητα κλπ). Το καίριο σημείο όμως, είναι πως η UNCLOS III, ρητά αναφέρει τα νησιά. Η Τουρκία, δεν προσχώρησε σε καμία από τις 2, απλά διαλέγει ό,τι της αρέσει από την ισχύουσα συνθήκη και το εφαρμόζει για τον εαυτό της (πχ 12νμ σε Μαύρη Θάλασσα).


      H UNCLOS I, ήταν επίσης πολύ πιο χαλαρή στο θέμα μη συμφωνίας. Υπήρχε ξεχωριστό, ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ πρωτόκολλο, εκτός κειμένου κύριας συμφωνίας, που αφορούσε την υποχρεωτική επίλυση διαφωνιών, που ούτε η Ελλάδα είχε δεχθεί, ενώ είχε προσχωρήσει στην UNCLOS I. Επίσης, το ΔΔΧ, το 1958, μετρούσε 10 χρόνια λειτουργίας και είχε δικάσει ελάχιστες υποθέσεις (χαρακτηριστικά η πρώτη υπόθεση υφαλοκρηπίδας ήταν φιλική προσφυγή Γερμανίας-Δανίας το 1967 περίπου), οπότε και στην UNCLOS Ι, η έννοια της δικαστικής προσφυγής πέραν της προαιρετικής, ήταν ακόμα μη ευρέως διαδεδομένη.

      https://treaties.un.org/Pages/showDetails.aspx?objid=08000002800332b0
      Επειδή η UNCOS I, όριζε υφαλοκρηπίδα, η Ελλάδα γι αυτό το 1976, προσέφυγε στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα (αλλά η Τουρκία ξεγλίστρησε).

      Διαγραφή
    2. 2/2
      H διαφορά με την UNCLOS III (1982), είναι ότι 1) πλέον ορίζει για πρώτη φορά ΑΟΖ (που είναι άλλη έννοια από την υφαλοκρηπίδα και δεν έχει σχέση με τα χωρικά ύδατα, όπως η υφαλοκρηπίδα) και 2) είναι ότι πλέον στο Part ΧV, του ίδιου κειμένου, υπάρχει πια αναλυτική αντιμετώπιση των διαφωνιών και όχι μόνο, αλλά ιδρύθηκε και το ITLOS (Ιnternational Court for the Law Of the Sea), στο Αμβούργο, με μοναδικό αντικείμενο ενασχόλησης, τις διαφορές ως προς την εφαρμογή της συνθήκης. Και είναι και ο λόγος, που η Τουρκία, φοβάται να την υπογράψει. Γιατί θα είναι πολύ δύσκολο να "ξεφύγει" από 2 πιθανά δικαστήρια. Το δε συνυποσχετικό που αναφέρουν και Έλληνες διπλωμάτες, έχει ακριβώς να κάνει με τη "φοβία" που έχει η Τουρκία για τα διεθνή δικαστήρια, εξ ου και δεν αναγνωρίζει σε μόνιμη βάση το Δικαστήριο της Χάγης, ενώ η Ελλάδα (με κάποιες εξαιρέσεις), το κάνει.
      https://www.icj-cij.org/en/declarations

      Eδώ είναι η ελληνική αναγνώριση της δικαιοδοσίας της Χάγης ως υποχρεωτικής (μάλιστα επί Ευάγγελου Βενιζέλου, τροποποιήθηκε, αυξάνοντας τις εξαιρέσεις).
      https://www.icj-cij.org/en/declarations/gr

      Αν και η Τουρκία είχε κάνει το ίδιο, τότε είτε η Ελλάδα είτε η Τουρκία, θα μπορούσε να εγκαλέσει την άλλη σε δίκη. Επειδή η Τουρκία "φοβάται" τη Xάγη (γιατί η Χάγη δε μπορεί να δικάσει με βάση το "Ερντογανικό δίκαιο της Θάλασσας"), η λύση που απομένει θεωρητικά, είναι το συνυποσχετικό, όπου δηλαδή, οι 2 χώρες θα συμφωνήσουν για ένα συγκεκριμένο θέμα να ζητήσουν εκδίκαση της υπόθεσης κατ' εξαίρεση. Το πρόβλημα είναι, πως, αν η Τουρκία είχε τέτοια διάθεση, θα το είχε κάνει. Δεν το κάνει, γιατι δε θέλει να λύσει το θέμα δικαστικά, αλλά με πολιτική (διμερή ή υπό τη σκέπη ισχυρού τρίτου,) διαπραγμάτευση. Για παράδειγμα. Γίνεται θερμό επεισόδιο, η Τουρκία καταλαμβάνει νησιά και σε καλεί μετά σε γενικές διαπραγματεύσεις, όπου ως ηττημένος, θα δεχθείς τουρκικές θέσεις που δε θα περνούσαν σε δικαστήριο. Ή έρχεται τουρκικό γεωτρύπανο νότια της Κρήτης, με συνοδεία πολεμικών και τρυπάει και στη χειρότερη περίπτωση, βρίσκει και αέριο. Και σε καλεί σε διμερείς διαπραγματεύσεις, αλλιώς θα συνεχίσει να τρυπάει ή να αντλεί το αέριο μόνη της.
      Παραθέτω τέλος, άρθρο του καθηγητή κ. Καρυώτη, που εξηγεί, το γιατί είναι λάθος (από τουρκοφοβία), να επιμένει ακόμα σήμερα η Ελλάδα, να μιλά για υφαλοκρηπίδα, αντί για ΑΟΖ:

      http://www.kathimerini.gr/445226/article/epikairothta/politikh/yfalokrhpida-kai-aoz-my8oi-kai-pragmatikothta

      Διαγραφή
    3. Αγαπητέ Oraculum μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες και σε πολλά συμφωνούμε. Σχετικά με την Σύμβαση παραθέτω την ακριβή και αυθεντική μετάφραση από το ΦΕΚ και αυτό περισσότερο διότι έχουν καταργηθεί (1958)ή έχουν τροποποιηθεί πολλές διατάξεις από το 1982 και μετά. https://justiceforgreece.wordpress.com/2013/03/31/%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1/ Επιπλέον πρόσφατα έχουν ξεκινήσει πολλές συζητήσεις για την ΑΟΖ, με σημαντικές προεκτάσεις (Αντιρρήσεις) γύρο από τα νομικά θέματα. (Παραθέτω μια με την άδεια του Κυρίου Σάββα) που μεν δεν συμμερίζομαι απόλυτα, αλλά αναλύουν πολλά θέματα σημαντικοί επί του θέματος άνθρωποι (με ψευδώνυμα). https://belisarius21.wordpress.com/2019/02/02/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BF%CE%B6-%CF%88%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1/
      Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στο ότι, η Τουρκία δεν θα δεχτεί την Ειρηνική λύση του Δικαστηρίου και προωθεί λύσεις εκβιασμού, απειλής πολέμου και τετελεσμένων.
      Περί Φόβων και φοβιών:
      Δυστυχώς ο μέσος Έλληνας βιώνει μια τρομαχτική πίεση από μέσα, αναλυτές που προσπαθούν να πείσουν την ΚΓ ότι Δεν κινδυνεύουμε με πόλλεμο και να μην ανησυχούμε...
      Τι κρίμα πραγματικά να φοβόμαστε αυτούς (Τους Τούρκους) που φοβόνται πολύ πολύ περισσότερο από μας! Να ήδη διαφαίνεται η γνώμη μου. Η Ελλάδα εάν χρησιμοποιήσει την στρατιωτική αποτροπή που διαθέτει έχει την δύναμη και την ισχύ να κερδίσει ακόμα και αν οι Τούρκοι μας πάνε σε πόλεμο. Όπως έχει και την δύναμη να προστατέψει και να νικήσει και στην Κύπρο (Περί του Ελληνισμού πρόκειται) Αυτά όμως δεν τα προβάλλουν οι "ειδικοί" παρότι είναι μεγάλες αλήθειες. Το διεθνές δίκαιο δυστυχώς εξισούται με την ισχύ και τη αποφασιστικότητα να την χρησιμοποιήσεις.

      Διαγραφή
    4. Κύριε Θοδωρή, σας ευχαριστώ για τους ενδιαφέροντες συνδέσμους, τους έριξα ήδη μια γρήγορη ματιά και θα τους διαβάσω αναλυτικά αργότερα. Το διεθνές δίκαιο υπάρχει, όντως, αν έχεις την ισχύ να το υπερασπιστείς ή αν έχεις πολιτισμένο γείτονα. Δυστυχώς, φοβάμαι πως θα υπάρξουν εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά τα επόμενα 4 χρόνια, που δε θα είναι οι καλύτερες δυνατές για την Ελλάδα. Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά υπάρχει μια κινητικότητα, στόχευση και πρωτοβουλία από πλευράς Τουρκίας και μια παθητικότητα από πλευράς Ελλάδας, που σε συνδυασμό με τη γενική διολίσθηση της Ελλάδας σε πολιτιστική παρακμή (πέρα από την οικονομική) και τη δημογραφική αλλοίωση, ενθαρρύνουν την Τουρκία να δράσει, όταν θα είναι πια έτοιμη για όλα. Και η Ελλάδα δείχνει ότι την περίφημη αποτροπή τη συνεχίζει ασθμαίνοντας εδώ και 15 χρόνια, για τα μάτια του κόσμου.

      Η Ελλάδα, θα έπρεπε, για να παρακάμψει το τουρκικό casus belli για τα 12νμ, να έχει κηρύξει ΑΟΖ το 2001, όταν η Τουρκία είχε σοβαρά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα ή ταυτόχρονα με την Κύπρο το 2004. Και στρατιώτικα τότε ήταν πολύ καλύτερα, λόγω των μεγάλων εξοπλιστικών μετά τα Ίμια (η Ελλάδα πάντα δρα κατόπιν εορτής). Τώρα, είναι κάθε πέρισυ και καλύτερα.

      Η Ελλάδα όντως δεν κινδυνεύει με πόλεμο, αν η πολιτική ηγεσία έχει ήδη αποφασίσει πως θα πάει σε "Πρέσπες" και απλά δεν το λέει για να μην κατηγορηθεί ως προδοτική.

      Η Τουρκία, κάνει ό,τι κάνει γιατί θεωρεί πως έχει τα στρατιωτικά περιθώρια να το κάνει. Η μεν Κύπρος, είναι πολύ μικρή για να αντιδράσει και πολεμάει διπλωματικά, αν και έχει κι αυτή παραμελήσει την άμυνά της. Η Ελλάδα δυστυχώς, έχει ουσιαστικά σταματήσει μείζονα εξοπλιστικά απο το 2005 και επίσης έχει δείξει στην Τουρκία, ότι ακόμα κι όταν είχε μεγαλύτερη δύναμη, δεν ήταν έτοιμη να τη χρησιμοποιήσει. Η αποτροπή είναι άθροισμα στρατιωτικής ικανότητας και εμφύσησης στον αντίπαλο της πεποίθησης πως είσαι έτοιμος να τη χρησιμοποιήσεις. Η Τουρκία έχει μετρήσει την Ελλάδα εδώ και καιρό και νομίζω τη βρήκε ελλιποβαρή. Ψεύτης να βγω.

      Διαγραφή
    5. Χαίρομαι που σας φάνηκαν ενδιαφέροντα τα λινκ αυτά. Διαβάστε και αυτό για την εξαιρετικά έγκυρη ανάλυση (βασισμένη σε διεθνή πρότυπα) που αφορά την Μαχητική Ισχύ των χερσαίων δυνάμεων Ελλάδας, Κύπρου-Τουρκίας, δηλαδή για την πραγματική αποτροπή των Χερσαίων Δυνάμεων σήμερα. Στο επανιδείν Αγαπητέ Oraculum.

      Υγ ο Κ Ηλίας από Κομοτηνή, είναι παλιός γνώριμος του χώρου εδώ και του Κ Σάββα.

      Διαγραφή
    6. https://amynagr.blogspot.com/p/bodydivtabletheadtbodytfoottrthtdp-font.html

      Διαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.