Η παραγωγική Ελλάδα τελείωσε. Η Ελλάδα του τεμπέλη επιδοματούχου και του "σκεπτικιστή" του καφενείου είναι το κόστος ΣΥΡΙΖΑ, από τώρα ως το 2030.
Γιατί μέχρι το 2030; Γιατί στη μεταπολιτευτική Ελλάδα (ανεξάρτητα από την πορεία της οικονομίας ή τις κρίσεις της) η διάβρωση της κοινωνίας (από τις αριστερές πολιτικές, ασχέτως χρώματος ή δήθεν ιδεολογίας) συντηρείται μια 10ετία το ολιγότερο.
Στη συνέχεια συμπληρώνεται ή ελαφρώς μεταβάλλεται... Πάντως δεν γιατρεύεται... Γιατί αν συμβεί αυτό θα καταρρεύσει όλο το σύστημα. Αυτό έδειξε η μέχρι σήμερα ιστορία της μεταπολίτευσης.
Τη 10ετία 1974-1984 η κοινωνία διαβρώθηκε από τις ιδέες του κρατισμού (ως εναλλακτική λύση στην οικονομική κρίση του 1973) αντί της επιλογής (των ανεπτυγμένων κοινωνιών) να ανοίξουμε την οικονομία και να αντεπιτεθούμε με ανταγωνιστικότητα.
Ο κρατισμός του 1974-1984 δημιούργησε (εκτός των προσλήψεων από πόρτες και παράθυρα...) και 150.000 θέσεις σε κρατικά συμβούλια και Διοικήσεις Οργανισμών, μαζί με 20-25.000 καρέκλες στα υπουργικά γραφεία, με τον τίτλο του συμβούλου ή του ενδιάμεσου... μεταξύ υπουργείου και ΔΕΚΟ.
Σωστο ειναι να αυτοματοποιηθουμε. Υπαρχει ομως μια λεπτομερεια. Τι ακριβως θα κανουμε αυτους που περισσευουν??? Soylent Green ?????
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάσου να έμπαινες στον Super Market με ύφος παρακαλετικό, κατεβασμένο το κεφάλι και με ψεύτικο μεγάλο χαμόγελο να ρώταγες στα αλαντικά: "Μήπως θα είχατε την ευγενή καλοσύνη να μου κόψετε δέκα φετούλες ζαμπόν?"
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υπάλληλος χυμένη σε μια καρέκλα με φραπέ, δεν σου απαντάει καν.
-Γκουχ γκουχ ... Χίλια συγγνώμη, λίγο ζαμπονάκι μήπως θα μπορούσα να έχω?
Η υπάλληλος σηκώνει το φρύδι και κοιτάει νευριασμένη.
-Δεν βλέπετε ότι είμαι απασχολημένη κυρία μου? Πηγαίντε στη συνάδελφο δίπλα
-Μάλιστα και χίλια συγγνώμη, αλλά η συνάδελφος σας δίπλα δεν είναι στη θέση της.
-Τι να κάνουμε κυρία μου. Είμαστε υποστελεχομένοι. Κι έτσι κι αλλιώς είναι και τριήμερο που κολλάει με την Παρασκευή κι έχουν φύγει πολλοί συνάδελφοι.
-Το καταλαβαίνω και έχετε χίλια δίκια, αλλά θα είχατε την καλοσύνη να μου πείτε πως θα μπορέσω εγώ να πάρω δέκα φέτες ζαμπονάκι?
-Κατεβείτε στο ισόγειο πάρτε μια αίτηση από τις πληροφορίες, συμπληρώστε την, πηγαίντε στη διεύθυνση για υπογραφή και ελάτε πίσω σε εμένα να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
-Μάλιστα. Χίλια ευχαριστώ και πάλι
-Μμμμμμμ....καλά καλά.
Κατεβαίνεις κάτω, παίρνεις αιτηση, συμπληρώνεις, παίρνεις υπογραφή, ανεβαίνεις επάνω, πας ξανά στα αλαντικά
Η υπάλληλος δεν είναι εκεί.
Ρωτάς έναν άλλο κύριο που περιμένει στα τυριά, "Μήπως είδατε την υπάλληλο των αλαντικών?"
-Βγήκε πριν κάνα τέταρτο για τσιγάρο. Θα γυρίσει λέει. Κι εγώ εδώ περιμένω για 100 γραμμάρια γραβιέρα από την περασμένη Τρίτη.
Περιμένεις.
Η υπάλληλος επιστρέφει από το τσιγάρο.
-Ορίστε τι θέλετε? (Σαν να μην σε έχει ξαναδει στη ζωή της)
-Δεν με θυμάστε? Είμαι εγώ που πριν μισή ώρα είχα έρθει εδώ για εκείνες τις φέτες με το ζαμπονάκι και με στείλατε για αίτηση και υπογραφές. Ορίστε τις έφερα.
-Πολύ ωραία. Αφήστε εδώ την αίτηση και περάστε σε 7-10 μέρες να πάρετε το ζαμπονάκι σας.
-Μα ξέρετε, το χρειάζομαι το ζαμπονάκι. Εδω μπροστά σας είναι. Δεν θα μπορούσατε να κόψετε δέκα φετούλες να το πάρω τώρα για να μην καθυστερώ?
-Τι λέτε τώρα κυρία μου!!!
Σας παρακαλώ πολύ. Εδώ υπάρχουν διαδικασίες. Δεν έχετε φέρει ούτε καν φωτοτυπία ταυτότητας. Κι έτσι κι αλλιώς τώρα έχει πάει 13:00 η ώρα. Κλείσαμε.
(Εσύ που φοβάσαι μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι αυτό το μοντέλο υποστηρίζεις. Αυτός είναι ο Σοσιαλισμός. Δημόσιο, μονιμοτητα, αναξιολόγητοι υπάλληλοι, τεμπέληδες, αγενείς... κλπ. Άμα σου συνέβαινε στο super market θα έβγαινες από τα ρούχα σου. Στο δημόσιο όμως το υποστηρίζεις με μανία. Τράβα τώρα ψήφισε πάλι Σοσιαλισμό.)
Alexandros Papadopoulos