Τον χαβά του ο τραμπούκος της περιοχής

  Χρήστος Μιχαηλίδης    

>Δεν καταλαβαίνει τίποτα η Τουρκία. Παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο με τρόπο που, αφού δεν έχει επιπτώσεις, το εξευτελίζει.  Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ρωσία και άλλες καταδίκασαν τα καουμποιλίκια της στην κυπριακή ΑΟΖ. Ο Ερντογάν τους γράφει εκεί που θεωρεί ότι βρίσκεται η δύναμή του. Ο Τσαβούσογλου λέει ότι όλοι όσοι αντιδρούν, «είναι εκτός πραγματικότητας». Κλασικό σύμπτωμα δικτατόρων. Δαιμονοποιούν εκείνους που καταπατούν.  
Φαντάσου, λέω, να μην ήμασταν στην ΕΕ και να μην είχαμε οικόπεδο φιλέτο και με πλούσια κοιτάσματα; Για τους Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Αιγύπτιους είμαι σίγουρος ότι αντιδρούν στις γεωτρήσεις της Τουρκίας στ’ ανοικτά της Πάφου διότι έχουν τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή, και αυτά υποστηρίζουν – για τους Ρώσους έχω επιφυλάξεις. Εν πάση περιπτώσει, εάν κοντά σε αυτό κύμα αλληλεγγύης υπάρχει και κάποια υποσημείωση «περί δικαίου», μια χαρά με βολεύει. Το αγοράζω.Προτιμώ χίλιες φορές να ανήκω στο δυτικό τόξο, παρά να εξαρτώμαι από το ανατολικό και όποια απομεινάρια των κάποτε, και δήθεν, αδεσμεύτων που ήταν κάποτε η αγαπημένη μας ασπίδα και είδαμε τα χαΐρια.
>Με όλα όσα λέγονται, συζητούνται και αναλύονται στον δρόμο προς τις εκλογές, πολλοί ξεχνούν ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε καθεστώς capital controls.  Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι πολλές επιχειρήσεις εδώ έχουν το ταμείο τους έξω. Με αυτά τα χρήματα πληρώνουν μισθούς, πληρώνουν τις πρώτες ύλες που αγοράζουν, τα προϊόντα που εισάγουν, κλπ. Για αυτό και όπως τονίστηκε προχθές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, μιλώντας σε επιχειρηματίες στην Θεσσαλονίκη, είναι ανάγκη όποια κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές ( που αυτός πιστεύει, μάλλον βάσιμα, ότι θα είναι η δική του) να αποκαταστήσει το ταχύτερο το cash flow στην αγορά. Δυστυχώς, το πρόβλημα αυτό, ελάχιστα συζητείται. Τρωγόμαστε ακόμα με τα συνδικαλιστικά και τις μαζικές διεκδικήσεις. Καλές είναι, και απαραίτητες, το δίχως άλλο. Όμως δεν πρέπει να θυμάται κάποιος και το από που έρχονται τα χρήματα που θέλουμε να ενισχύσουν τους μισθούς μας;
 Ο δημόσιος υπάλληλος κοιμάται ήσυχος ενώ δεν θαπρεπε. Το κράτος που τον πληρώνει, μόνο από δύο πήγες μπορεί να βρει χρήματα - δεν υπάρχουν άλλες. Από φόρους και από δανεισμό. Η πρώτη πηγή εξαντλήθηκε. Πόσους φόρους να βάλει ακόμα; Η αγορά έχει λιώσει. Και ο δανεισμός, μόνο από τις ξένες αγορές θα έρθει πια. Οι  λιγοστές απόπειρες που έγιναν ως τώρα απέφεραν τόσα που φτάνουν-δε-φτάνουν για τους μισθούς χιλίων δημοσίων υπαλλήλων τον χρόνο.  Οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ, ότι είχαν να δώσουν έδωσαν. Άρα; 
Ας αφήσω το ερώτημα να αιωρείται...
>Επί τη ευκαιρία: Στην μόνη ως τώρα απογραφή που έγινε στην Ελλάδα για τον καθορισμό του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων τη διετία 2009-2012 επί υπουργίας Ραγκούση στο Εσωτερικών, κατεγράφησαν  περίπου 768.000. Είναι γνωστό όμως ότι πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι αρνήθηκαν να προσέλθουν και να δώσουν στοιχεία για την εργασία τους, επειδή οι συνδικαλιστικοί τους φορείς, αλλά και οι ίδιοι βεβαίως, θεωρώντας ότι τους φακέλωνε το κράτος.
> Μέχρι στιγμής, αρχηγοί και υποψήφιοι οργώνουν την Ελλάδα προς αναζήτηση ψήφων. Όπου, και όποτε μπορώ, πηγαίνω. Έγινα δημοσιογράφος επειδή μου άρεσε να παρατηρώ τον κόσμο και να γράφω για αυτόν. Οι εκλογές είναι το πάρτι μου, πάντα. Πολλές φορές πηγαίνω σε εκδηλώσεις όπου μιλούν άνθρωποι που δεν γνωρίζω καθόλου. Κατεβαίνουν για πρώτη φορά, και ό,τι έχω μάθει για αυτούς είναι ή από στόμα-σε-στόμα ή από το ίντερνετ.
Σε όσες τέτοιες συγκεντρώσεις/εκδηλώσεις έχω πάει, οι περισσότεροι «πρωτάρηδες» είναι απαισιόδοξοι για την δική τους εκλογή διότι, όπως μου υποδεικνύουν, στις πρόσφατες ευρωεκλογές ψηφίστηκαν κατά κόρον οι κομματικοί και οι λεγόμενοι «επώνυμοι». Ένας άνθρωπος που δεν ανήκει στον μηχανισμό, και δεν έχει προβολή από τα ΜΜΕ, είναι σχεδόν χαμένος από χέρι. Ένα ακόμα από τα πολλά κεφάλαια με τίτλο «Τα ελλείμματα της Δημοκρατίας».
>Καλημέρα σας, καλή εβδομάδα, και εμείς τα ξαναλέμε εδώ την Τετάρτη.

Εικονογράφηση από τους VisualEyes Artists

Φιλελεύθερος