Πώς μετέτρεψαν σε ρίγκ τη Βουλή στα «Ιουλιανά» του 1965!

Η σύγκρουση Στέμματος και Κυβερνήσεως για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ δίχασε την Βουλή με ξυλοδαρμούς και ύβρεις πεζοδρομίου 

 Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου υποδέχεται στη Μητρόπολη τον Κωνσταντίνο, στην δοξολογία για την 25^η Μαρτίου, όταν οι σχέσεις τους ήταν άριστες 

Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης

akontogiannidis@yahoo.gr

Στα «Ιουλιανά» του 1965, τα πολιτικά πάθη πυροδότησε, η σύγκρουση Στέμματος και Κυβερνήσεως, του βασιλιά Κωνσταντίνου με τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, μετά τις επιστολές που αντήλλαξαν και οι οποίες κορύφωσαν την πολιτική κρίση που είχε εκδηλωθεί μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης «ΑΣΠΙΔΑ».

Μετά τον θάνατο του βασιλιά Παύλου, μεταξύ Κωνσταντίνου και  Παπανδρέου αναπτύχθηκε αμοιβαίος πολιτικός έρωτας. Ο νεαρός βασιλιάς ασκούσε πάνω στον πολύπειρο πρωθυπουργό μια παράξενη γοητεία που δεν απέκρυπτε ο ίδιος ο Παπανδρέου μετά από κάθε συνάντηση τους. Είχε την εντύπωση και την αίσθηση ότι καθοδηγούσε πολιτικά τον νεαρό βασιλιά, ο οποίος, μετά την μεσημεριανή  ορκωμοσία  του  Παπανδρέου ως πρωθυπουργού στις  Φλεβαρη του 1964  και τον εκλογικό του θρίαμβο, τον  συνόδευσε αργά το απόγευμα στον πατέρα του  στο Τατόϊ και του ανακοινώθηκε ότι ηταν βαριά άρρωστος και θα έπρεπε να εγχειρισθεί (απεβίωσε δυο εβδομάδες μετά....) 

Από την στιγμή εκείνη ο διάδοχος Κωνσταντίνος ορίσθηκε αντιβασιλεύς και όταν αποχωρούσαν από το Τατόϊ, είπε απευθυνόμενος στον Παπανδρέου: «είμαι ευτυχής που έχω στα πρώτα μου βήματα υπεύθυνο συνάδελφό μου, της δικής σας πείρας…» 

Χάριν αυτής της εγκαρδιότητας, των προσωπικών σχέσεων, ο Παπανδρέου δεχόταν να τοποθετηθούν στα υπουργεία Εθνικής Αμύνης και Εξωτερικών έμπιστοι των Ανακτόρων όπως ο Πέτρος Γαρουφαλιάς και ο Σταύρος Κωστόπουλος.  Ο Γαρουφαλιάς υπήρξε από το 1944 πολιτικός φίλος, υποστηρικτής και χρηματοδότης του Γ. Παπανδρέου δεξί του χέρι  ως υφυπουργός Τύπου στην κυβέρνηση της Απελευθερώσεως.

Τα σύννεφα στις σχέσεις Κωνσταντίνου– Παπανδρέου, εμφανίστηκαν, πρώτα με την συνταξιοδότηση της Φρειδερίκης με 3 εκατ. δρχ. το χρόνο που προκάλεσε σάλο και εκείνη την αποποιήθηκε και μετά με την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου εμφανιζόταν ως πολιτικός αρχηγός του. Εκείνο το διάστημα έντονα ζητούσε κάλυψη ο Ανδρέας από τον πατέρα του. Αλλά για να τον καλύψει θα έπρεπε να είχε στα χέρια του το υπουργείο Αμύνης που κρατούσε τότε ο Πέτρος Γαρουφαλιάς.  Ο Γέρος ζητούσε  τότε να αναλάβει ο ίδιος υπουργός Αμύνης,  ενώ ο Βασιλιάς αρνιόταν και συμφωνούσε μόνο υπό τον όρο, όταν και εφόσον η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ  περνούσε από την στρατιωτική, στην πολιτική δικαιοσύνη… Αυτό βεβαίως δεν το ήθελε ο γιός και φυσικά ο πατήρ.

Η σύγκρουση των δύο «φίλων» έφερε την παραίτηση Παπανδρέου, με τις επιστολές που αντηλλάγησαν μεταξύ τους, την επίσκεψη στα Ανάκτορα του Γ. Παπανδρέου στις 7 μ.μ. τη 15^ης Ιουλίου 1915, την διαπιστωθείσα διαφωνία τους, την εμμονή του βασιλιά στην θέση της παραμονής του Γαρουφαλιά στην θέση του και της αποπομπής που ζητούσε ο Παπανδρέου

« Ώστε Μεγαλειότατε ευρισκόμεθα εν διαφωνία…»

«Δυστυχώς κ. πρόεδρε… και αυτό σημαίνει  ότι παραιτείστε του αξιώματός σας;»

«Βεβαιότατα… αύριο θα σας υποβάλλω γραπτώς  την παραίτησιν της κυβερνήσεως μου…»

«Λυπούμαι, δεν χρειάζεται κ πρόεδρε… μου αρκεί η προφορική  υποβολή της… Την θεωρώ ως δεδομένην από την στιγμήν αυτήν…»

Μετά από αυτό τον σύντομο διάλογο, ο Παπανδρέου προσποιήθηκε να αποχωρήσει εκνευρισμένος, μετά γύρισε κοίταξε τον βασιλιά κι εκείνος του λέει «δεν θα με αποχαιρετήσετε;»

«Με συγχωρείτε Μεγαλειότατε, μου ξέφυγε…»

«Λυπούμαι πολύ  κύριε πρόεδρε  που θα στερηθώ  της συνεργασίας σας… ξέρετε τα αισθήματα μου στο πρόσωπο σας…»

Ακολούθησαν οι διαδοχικές κυβερνήσεις των λεγόμενων «Αποστατών» (Αθανασιάδη – Νόβα, Τσιριμώκου και Στ. Στεφανόπουλου), στις οποίες μετείχαν σχεδόν όλα τα κορυφαία στελέχη της Ενώσεως Κέντρου  (Στεφανόπουλος, Τσιριμώκος, Αθανασιαδης- Νόβας, Μητσοτάκης, Κωστόπουλος,  Παπασπύρου, Τούμπας, Μπακατσέλος,  Κοθρής  Γκλαβάνης,  Μελάς, Μαυριδόγλου κ.α.)

Μετά την ανακοίνωση της ανάθεσης της κυβερνήσεως στον  πρόεδρο της Βουλής Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα, άρχισε ο ξεσηκωμός των οπαδών της Ενώσεως Κέντρου και ης ΕΔΑ. Λαϊκές μάζες να ξεχύνονται στους δρόμους σε καθημερινές διαδηλώσεις κατά των Ανακτόρων και των κυβερνήσεων των λεγόμενων «Αποστατών», ενώ οι συνεδριάσεις της Βουλής μεταβάλλονταν σε πραγματικό Ρίγκ.

Στα πρακτικά της Βουλής, οι πρακτικογράφοι για να αποφύγουν την καταγραφή των ύβρεων, πρόσθεταν: «Βουλευτής ομιλών μη ακουόμενος…» ΄Ηταν όμως φορές που τις κατέγραφαν και θα βρει κανείς πληθώρα ύβρεων, προσβολών, απειλών και σοβαρών επεισοδίων που προκαλούσαν τα αβυσσαλέα πάθη. Όλα αυτά είχαν καταβιβάσει το επίπεδο του κοινοβουλίου στο έσχατο σημείο της ανυποληψίας.

 Συχνά οι θερμόαιμοι βουλευτές  από τις ύβρεις και τις απειλές προχωρούσαν σε χειροδικίες και συμπλοκές μετατρέποντας  τη Βουλή σε ρίγκ 

Εφημερίδα της εποχής έγραψε ότι «αν οι βουλευταί εξεστόμιζον τας φοβεράς αυτάς ύβρεις ως ιδιώται, εναντίον ιδιωτών, θα κατέληγον  πιθανώς εις το ποινικόν δικαστήριον ή εις το νοσοκομείον!...». Σταχυολογούμε από τα πρακτικά της Βουλής:

- Συνεδρίαση της 24-9-1965: « Εις βουλευτής:  Είσαι λωποδύτης! Έτερος: ΄Αει στο διάολο μην έρθω και σε πλακώσω στο ξύλο!...»

- 2-8-1965: « Εις βουλευτής: Πάψε κάθαρμα ! Έτερος:  Θα τα πούμε εμείς οι δύο έξω, παλιοκολόπαιδο…»

- 10-8-65: « Εις βουλευτής:  Πόσα πήρες ρε κάθαρμα! ΄Ετερος: Προδότη! Στο χωριό σου θα φας, το ξύλο της χρονιάς!..»

- 25-4-1966: « Εις βουλευτής εν εξάλλω καταστάσει:  Δεν σου ομιλώ εσένα κάθαρμα! Έτερος: Κάθαρμα είσαι εσύ και παλιάνθρωπος και το άλλο που ξέρεις…» (ο νοών… νοείτο!)Συνηθισμένη εικόνα του Κοινοβουλίου ήταν οι συμπλοκές, όταν υβρίζοντες και υβριζόμενοι, έχαναν τελείως την ψυχραιμία τους και πιάνονταν στα χέρια. Παρά τα συνεχή χτυπήματα της κουδούνας από τον πρόεδρο της Βουλής Δημ. Παπασπύρου που εισέπραττε από τους θερμόαιμους το: « Σκάσε ρε παλάντζα με την κουδούνα σου…» η αίθουσα μετατρεπόταν σε ρίγκ.

Μόνιμοι πρωταγωνιστές των επεισοδίων στη Βουλή, δύο Μακεδόνες βουλευτές και ένας Κεφαλλονίτης της Ενώσεως Κέντρου. Ο ένας εξ αυτών, καταγόμενος από την Δράμα, γεροδεμένος, δεν δίσταζε να σηκώσει το έδρανό του και να το καταφέρει με μίσος εναντίον συναδέλφων του. Ο βουλευτής αυτός –αιωνία του η μνήμη-  μετανάστευσε στη Γερμανία, επέστρεψε, ήταν συνομιλητής της Χούντας και πέθανε από την  επάρατο τα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια.

Τα επεισόδια στη Βουλή, ήταν σε πλήρη αρμονία με τις καθημερινές διαδηλώσεις, όπου κυριαρχούσαν αντιβασιλικά συνθήματα: «πάρ’ τη μάνα σου κι εμπρός, δε σε θέλει ο λαός», «κάτω τα ανδρείκελα του παλατιού», «Εκλογές» και φυσικά το κυρίαρχο σύνθημα «1-1-4».

 

Διαδηλώσεις και φωτιές σε κεντρικό δρόμο στην Αθήνα, στην οδό Σταδίου… 

Οι διαδηλώσεις ξεκινούσαν μετά το απόγευμα, σχεδόν καθημερινά, με αιχμή του δόρατος τους σκληρούς οικοδόμους… Είχαν απέναντί τους την  άοπλη αστυνομία με τα… γκλόπς. Δεν υπήρχαν οι σημερινές εικόνες με τις μολότοφ και την καταστροφή τραπεζών και καταστημάτων. Οι διαδηλωτές της εποχής εκείνης σέβονταν τις βιτρίνες  των μαγαζιών και γενικά την περιουσία των άλλων… Ωστόσο, δεν δίσταζαν να μεταφέρουν  απορρίμματα κάδων και άλλα αντικείμενα στη μέση των οδών και να ανάβουν φωτιές…