Ναι δίνουν γιατί γεννάνε αυτούς που θα πάνε στον πόλεμο και είναι αυτές που τους μεγαλώνουν με τον κατάλληλο τρόπο για να πάνε στον πόλεμο και να νικήσουν. Χωρίς να έχουν γενικά μίσος για άλλους λαούς και χωρίς είναι επιθετικοί άνθρωποι υπό φυσιολογικές ειρηνικές συνθήκες αλλά το αντίθετο.
Στρατιώτες φτιάχνει η μάνα όχι ο στρατός.
Και πέρα απ' αυτά...ξέρεις πόσες γυναίκες έχουν πολεμήσει και μάλιστα αποτελεσματικά? Όχι απαραίτητα χρησιμοποιώντας το όπλο. Μερικές από τις πιο δύσκολες αποστολές.
Δεν έχει να κάνει με άντρα ή γυναίκα. Έχει να κάνει με την προσωπικότητα(κι αυτή όπως κι άλλα έχουν να κάνουν με γονίδια + περιβάλλον) κάθε ανθρώπου κι αν κάνει για τη δουλειά. Άλλοι είναι υποτίθεται άντρες κι έχουν οπλοφοβία "Ααα φοβάμαι τα όπλααα". Τι φοβάσαι ρε? Πάρτο και ρίξε να μετανιώσουν την ώρα και τη στιγμή που το ξεκίνησαν.
Κι άλλες ήταν πχ λεπτοκαμομένα κολλεγιοκόριτσα (κυριολεκτικά με γαλλικά και πιάνο που λένε) κανονικού προς ελαφρά ψηλού αναστήματος, που είχαν μάθει με τον μπαμπά τους να ρίχνουν με καραμπίνα και περίστροφο από τα 15 τους. Και όχι μόνο αυτά...παίζανε βόλεϊ όπως άλλα κορίτσια στο γαλλικό κολλέγιο αλλά ήταν και αθλήτριες καράτε και πολύ καλές στο χειρισμό μηχανής...περίμεναν πότε θα κατέβουν διακοπές κάνα Σαββατοκύριακο στο χωριό, να βάλουν δερμάτινο(ναι το χαμηλών τόνων κολλεγιοκόριτσο είχε αγοράσει δερμάτινο για να το φοράει όταν ήταν στη μηχανή), να καβαλήσουν τη μηχανή του μπαμπά να κάνουν καμιά κόντρα και να κερδίζει παρακαλώ τον γιο του δήμαρχου και τη παρέα του(έφηβα πιτσιρίκια όλοι/ες) σε κόντρα. Ο πατέρας της από τη μια ούρλιαζε(κι αυτή από μεριά της φωνές τέρμα...κακός χαμός στο σπίτι εκείνη τη μέρα, ενώ γενικά επικρατούσε "στρατιωτική" πειθαρχία και γενικά οργάνωση στο σπίτι) για την εμμονή και ανυπακοή της να πάρει στα κρυφά τη μηχανή κι από την άλλη καμάρωνε που νίκησε. Αρχές δεκαετίας 80 αυτά να τα κάνει η άλλη σε χωριό Χαλκιδικής, να τους ξεφτιλίζει τους πιτσιρικάδες και μετά να πηγαίνει με φίλες της(άλλες κοπελίτσες που τις είχε γνωρίσει στο χωριό όταν κατέβαινε) σε καφετέρια. Τι να κάνουμε...η κοπελίτσα είχε μοιάσει σχεδόν σε όλα στον μπαμπά...ήταν η θηλυκή έκδοση του :)
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ). - Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.
Θέλω νὰ καλύψῃς τὸ τριχωτὸ μέρος τῆς κεφαλῆς σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή...
Εὐχαρίστως, γιὰ νὰ μὴν σὲ προσβάλλω ἀδελφὲ μετανάστη.
Σαν να βγηκε μολις απ το Δαφνι ειναι..Αν ειχε και το καπελο του Ναπολεοντα θαταν ολα τα λεφτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπομονη. Οταν γινουμε μειονοτητα στη χωρα μας τοτε θα αναγνωριστουν τα δικαιωματα μας!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ανοητος εδωσε δικαιωμα ψηφου στις γυναικες ??? Δινουν τετοιο σε οσους δεν πανε στον πολεμο ??
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Δημήτρης Κ.
ΔιαγραφήΝαι δίνουν γιατί γεννάνε αυτούς που θα πάνε στον πόλεμο και είναι αυτές που τους μεγαλώνουν με τον κατάλληλο τρόπο για να πάνε στον πόλεμο και να νικήσουν.
Χωρίς να έχουν γενικά μίσος για άλλους λαούς και χωρίς είναι επιθετικοί άνθρωποι υπό φυσιολογικές ειρηνικές συνθήκες αλλά το αντίθετο.
Στρατιώτες φτιάχνει η μάνα όχι ο στρατός.
Και πέρα απ' αυτά...ξέρεις πόσες γυναίκες έχουν πολεμήσει και μάλιστα αποτελεσματικά? Όχι απαραίτητα χρησιμοποιώντας το όπλο. Μερικές από τις πιο δύσκολες αποστολές.
Δεν έχει να κάνει με άντρα ή γυναίκα. Έχει να κάνει με την προσωπικότητα(κι αυτή όπως κι άλλα έχουν να κάνουν με γονίδια + περιβάλλον) κάθε ανθρώπου κι αν κάνει για τη δουλειά.
Άλλοι είναι υποτίθεται άντρες κι έχουν οπλοφοβία "Ααα φοβάμαι τα όπλααα". Τι φοβάσαι ρε? Πάρτο και ρίξε να μετανιώσουν την ώρα και τη στιγμή που το ξεκίνησαν.
Κι άλλες ήταν πχ λεπτοκαμομένα κολλεγιοκόριτσα (κυριολεκτικά με γαλλικά και πιάνο που λένε) κανονικού προς ελαφρά ψηλού αναστήματος, που είχαν μάθει με τον μπαμπά τους να ρίχνουν με καραμπίνα και περίστροφο από τα 15 τους. Και όχι μόνο αυτά...παίζανε βόλεϊ όπως άλλα κορίτσια στο γαλλικό κολλέγιο αλλά ήταν και αθλήτριες καράτε και πολύ καλές στο χειρισμό μηχανής...περίμεναν πότε θα κατέβουν διακοπές κάνα Σαββατοκύριακο στο χωριό, να βάλουν δερμάτινο(ναι το χαμηλών τόνων κολλεγιοκόριτσο είχε αγοράσει δερμάτινο για να το φοράει όταν ήταν στη μηχανή), να καβαλήσουν τη μηχανή του μπαμπά να κάνουν καμιά κόντρα και να κερδίζει παρακαλώ τον γιο του δήμαρχου και τη παρέα του(έφηβα πιτσιρίκια όλοι/ες) σε κόντρα. Ο πατέρας της από τη μια ούρλιαζε(κι αυτή από μεριά της φωνές τέρμα...κακός χαμός στο σπίτι εκείνη τη μέρα, ενώ γενικά επικρατούσε "στρατιωτική" πειθαρχία και γενικά οργάνωση στο σπίτι) για την εμμονή και ανυπακοή της να πάρει στα κρυφά τη μηχανή κι από την άλλη καμάρωνε που νίκησε.
Αρχές δεκαετίας 80 αυτά να τα κάνει η άλλη σε χωριό Χαλκιδικής, να τους ξεφτιλίζει τους πιτσιρικάδες και μετά να πηγαίνει με φίλες της(άλλες κοπελίτσες που τις είχε γνωρίσει στο χωριό όταν κατέβαινε) σε καφετέρια.
Τι να κάνουμε...η κοπελίτσα είχε μοιάσει σχεδόν σε όλα στον μπαμπά...ήταν η θηλυκή έκδοση του :)