Τα σύνορα ήταν κλειστά και όσοι επιχειρούσαν την μεγάλη απόδραση στην Ελλάδα ανακηρύσσονταν εχθροί της πατρίδας και εκτελούνταν με συνοπτικές διαδικασίες.
Το κόστος των γενναίων αποφάσεων πλήρωναν και οι οικογένειες τους. Τους περίμεναν ποινές φυλάκισης ή στην καλύτερη περίπτωση εξορία.
Για σχεδόν μισό αιώνα, οι Αλβανοί αθλητές έπεσαν θύματα των αυστηρότατων περιορισμών που επέβαλε η δικτατορία του Χότζα. Το 1987, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του ηγέτη της Αλβανίας, την σκυτάλη έχει παραλάβει ο Ραμίζ Αλία, ο οποίος συνέχισε το έργο του μέντορα του.
Για τη συνέχεια apenandi
" «Το κράτος πήρε δραστικά μέτρα. Οι οικογένειες των δύο ποδοσφαιριστών εξορίστηκαν σε ορεινές περιοχές. " Η "οικογενειακή ευθύνη" ήταν χαρακτηριστικό των κομμουνιστικών καθεστώτων. Συνήθως δεν χορηγούσαν άδειες να επισκεφθείς το εξωτερικό αν δεν είχες οικογένεια να αφήσεις πίοω. Αν τολμούσες να το σκάσεις ήξερες ότι όλο σου το σόι θα είχε συνέπειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για τους αλβανούς αναγνώστες, να ξέρετε ότι την περίοδο που εσείς είσασταν στο λεωφορείο Λούζνια - Χειμάρρα και η καρδιά σας είχε φτάσει στο στόμα σας από το φόβο μην σας πιάσει αστυνόμος χωρίς άδεια μετακίνησης, ένα μεγάλο μέρος του "εξυπνότερου λαού του κόσμου ονειρευόταν να ζήσει σε καθεστώτα Χότζα.
Την ιστορία να τη λετε όπως είναι για τη όταν λες ότι πέθανε το 1987 την μαθαίνουν όλη λάθος για τη πέθανε το 1985.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το 1987, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του ηγέτη της Αλβανίας,"
ΔιαγραφήΤι νταλκα τραβάς ρε φίλε. Τόσο άσχετος είσαι; Είναι δυνατόν να μείνει ακυβέρνητη μια χώρα για δύο χρονια; το 1985 πέθανε ο Χότζα και το 1985 ανέλαβε ο Αλια. Δεν ασχολείσαι με το τώρα, με την πολιτική των κυβερνήσεων που αφήνουν και φεύγουν οι επιστήμονες στο εξωτερικό;
ΔιαγραφήΠροφανώς έχεις πρόβλημα όρασης... Πήγαινε πρώτα σε έναν οφθαλμίατρο και μετά ξαναδιάβασε με προσοχή το κείμενο!
Διαγραφή