ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε την επετειακή ομιλία του Σάββα Καλεντερίδη με θέμα:
"Το Έπος του '40"
"Οι ιστορικογεωπολιτικές συνθήκες που οδήγησαν στο ΟΧΙ και το μήνυμα του Έπους σήμερα"
Ο ομιλία θα λάβει χώρα την Κυριακή 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019, μετά τὴν Θεία Λειτουργία στὸ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ τοῦ Ἱ. Ἐνοριακοῦ Παρεκκλησίου Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός
Μὲ τιμὴ
Γιὰ τὸ Διοικητικό Συμβούλιο
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΥΡΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ-ΞΥΔΙΑ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ &
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
"ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ’"
Δροσίνη 11, Αγία
Παρασκευή ΤΚ 15342 Τηλ: 210 66 67 628
Επίκαιρη ερώτηση κρίσεως προς σκεπτόμενους πατριώτες και πάντα ενδιαφερόμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν το ΟΧΙ στα Ελληνοαλβανικά το 1940 το είπε ο περήφανος Ελληνικός Λαός και όχι ο Ι. Μεταξάς,
το ΝΑΙ το 1974 στη Κύπρο ποιός το είπε; και μάλιστα δις εντός 25 ημερών (αττίλας1, αττίλας2);
Ρητορική ερώτηση; Αυτή είναι απλά άλλη μια μπούρδα της ελληνικής αριστεράς, προκειμένου να μην αναγνωρίσει τα τους Καίσαρος τω Καίσαρι. Σύμφωνα με τη "λογική" σκέψη της ελληνικής αριστεράς, ο λαός είπε το ΝΑΙ στο μνημόνιο και όχι ο ΓΑΠ και επίσης ο λαός είπε το ΝΑΙ στη Συμφωνία των Πρεσπών και όχι ο Τσίπρας (με την πολύτιμη βοήθεια Καμμένου).
ΔιαγραφήΤι ψάχνετε να βρείτε σε μια χώρα που η πτώση του τείχους του Βερολίνου, δε σήμανε τίποτα για αυτούς που λένε αυτές τις μπούρδες...
".....Η ώρα του Μεταξά ως εθνικού ηγέτη σήμανε όταν τον ξύπνησε ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. "Σαν έτοιμος από καιρό" ο Μεταξάς επωμίστηκε ανενδοίαστα την ιστορική ευθύνη του ΟΧΙ. Εκείνη τη νύχτα, υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος –αν όχι ο μόνος κατάλληλος– να απαντήσει στο ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν στη θέση του Μεταξά είχε βρεθεί ως δικτάτορας ο Πλαστήρας, αν δηλαδή είχε επικρατήσει το Κίνημα του 1935, είναι βέβαιο ότι η απάντησή του θα ήταν διαφορετική. Δεν είναι μόνο ότι ο Πλαστήρας είχε γίνει από αρκετά χρόνια άκριτος θαυμαστής του Μουσολίνι, όπως δήλωνε ήδη το 1933, ούτε ότι φιλοδοξούσε να μιμηθεί αυτόν περισσότερο από κάθε άλλον δικτάτορα. (1) Το 1941, από τη Γαλλία όπου παρέμενε εξόριστος, κατηγορούσε τον Μεταξά και τον Γεώργιο Β' ότι οδήγησαν την Ελλάδα σε άνισο πόλεμο με την Ιταλία και τη Γερμανία, που μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Πρώτα
«η αδεξιότης της εξωτερικής πολιτικής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου ωδήγησε τον Ελληνικόν Λαόν εις ένα άνισον πόλεμον με μίαν μεγάλην δύναμιν, ως η Ιταλία» . (2)
Ύστερα
δεν αξιοποιήθηκε η προτεινόμενη από τη Γερμανία “διευθέτηση” της ιταλοελληνικής σύρραξης, στην οποία (“διευθέτηση”) μπορούσε να είχε συμβάλει και ο ίδιος.
Και το μοιραίον επήλθεν !
« Η Ελλάς ήχθη προς αυτοκτονίαν παρά μιας Βασιλικής Κυβερνήσεως δεχθείσης μετ' απεριγράπτου αφελείας ν' αντιμετωπίση τας δύο μεγαλυτέρας στρατιωτικάς δυνάμεις της Ευρώπης, καίτοι της υπεδείχθη υπό της συμμάχου της Αγγλίας ότι η βοήθεια θα είναι αυστηρώς περιωρισμένη. Η ανήκουστος κουφότης της Βασιλικής Κυβερνήσεως υπήρξεν η αφορμή μιας τραγικής καταστροφής της Χώρας εντός ολίγων ημερών και, ως να μη ήρκει τούτο,... παρέτεινεν ασκόπως τον πόλεμον, διά να συντελεσθή η πράξις η τελευταία του δράματος, διά της μετατροπής εις ερείπια της ωραίας, αλλ' ατυχούς νήσου Κρήτης...» (3)
Αυτά έγραφε ασυλλόγιστα στον Έλληνα πρεσβευτή στο Βισύ, στις 16 Ιουλίου 1941, σε ένα γράμμα που έγινε γνωστό το 1945. Κατά λογική συνέπεια, ο Πλαστήρας δεν θα είχε απορρίψει το ιταλικό τελεσίγραφο ή μάλλον θα είχε φροντίσει να μην υπάρξει καν ανάγκη τελεσιγράφου. Άλλωστε, ήταν έτοιμος να συνεργαστεί με τις δυνάμεις του Άξονα. Βαυκαλιζόταν, όπως φαίνεται, με την ελπίδα ότι αυτές θα τον εγκαθιστούσαν δικτάτορα στην κατεχόμενη Ελλάδα.
Με το ΟΧΙ, ο Μεταξάς ....εφάρμοσε συνειδητά την πολιτική που είχε προ πολλού αποφασίσει – τη μόνη που υπηρετούσε μακροπρόθεσμα τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Είναι επίσης εξαιρετικά αμφίβολο αν μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση, συγκροτημένη από τους ηγέτες του Βενιζελισμού και του Αντιβενιζελισμού που είχαν απομείνει, θα μπορούσε να αποκτήσει την ενιαία και χαλύβδινη θέληση που απαιτούσε η προετοιμασία για πόλεμο και, στο τέλος, η αποδοχή του ως αναγκαίου. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ανάμεσά τους επικρατούσε η ηττοπάθεια. (5)
Είχε ο Ιω. Μεταξάς την πεποίθηση ότι η Ελλάδα, ακόμα και “δουλωμένη προσωρινώς” στη διάρκεια του πολέμου, θα βρισκόταν τελικά στο στρατόπεδο των νικητών και μάλιστα μεγαλωμένη, τουλάχιστον κατά τα Δωδεκάνησα (όπως ακριβώς έγινε)......"
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :
1. Βλ. ιδίως το άρθρο του «Κοινοβουλευτισμός ή δικτατορία;», εφ. Δημοκρατικός Αγών, 28 Απριλίου 1934.
2. Ιωάννης Αναστ. Πεπονής, Νικόλαος Πλαστήρας στα γεγονότα 1909-1945 (Αθήνα, 1948), τ. 2, σσ. 641-642.
3. Στο ίδιο, σ. 644.
4. Στο ίδιο, σ. 641. Πρβλ. Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα: Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης 1941-1944 (Αθήνα: Παπαζήσης, χ.χ.), τ. 1, σ. 153, για τις επαφές του Πλαστήρα με τους Γερμανούς.
5. Ο Καφαντάρης, για παράδειγμα, είχε τις ίδιες απόψεις με τον Πλαστήρα: ότι δηλαδή μπορούσε και έπρεπε να αποφευχθεί ο πόλεμος με την Ιταλία και οπωσδήποτε με τη Γερμανία. Βλ. Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου 1939-1944: Ιστορική αναδρομή και κείμενα (Αθήνα, 1964), σσ. 20-21 (υποσ.).
Πηγή :
https://m.lifo.gr/print/book_feature/165737/to-nai-toy-plastira-kai-to-oxi-toy-metaksa
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου
«Μετά το 1922: Η παράταση του Διχασμού» που το 2017 .