Γράφει ο Σταύρος Λυγερός
Για να κατανοηθούν
οι κινήσεις της Άγκυρας όλο αυτό το
διάστημα, πρέπει να ληφθούν υπόψη δύο
παράγοντες: Πρώτον, ότι το γεωστρατηγικό
τοπίο αφήνει χώρο στην επιθετικότητά
του. Δεύτερον, ότι --ειδικά μετά την
απόπειρα πραξικοπήματος του 2016-- ο
Ερντογάν θεώρησε ότι στο πλαίσιο της
κυοφορούμενης νέας τάξης πραγμάτων
στην περιοχή μεθοδεύεται και ο δυνάμει
ακρωτηριασμός της Τουρκίας.
Είναι ξεκάθαρο,
άλλωστε, πως το Κουρδικό Ζήτημα έχει
για τα καλά μπει στη γεωπολιτική ατζέντα
και είναι μάλλον απίθανο να διαγραφεί.
Το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει αναφανδόν
ταχθεί υπέρ της ίδρυσης και αναγνώρισης
κουρδικού κράτους είναι μία ένδειξη
και για τον προσανατολισμό του αμερικανικού
βαθέος κράτους. Μπορεί ο πρόεδρος Τραμπ
να αντιστέκεται, αλλά δεν θα μπορεί για
πολύ ακόμα.
Πριν από το
αποτυχημένο πραξικόπημα, ο Ερντογάν
δεν περιοριζόταν στη νεοοθωμανική
ρητορική του Νταβούτογλου πως η Τουρκία
πρέπει να ενδιαφέρεται για τους "αδελφούς"
της στον ευρύτερο μουσουλμανικό-σουνιτικό
κόσμο. Ούτε έμεινε στη δήλωση πως «Τουρκία
δεν είναι μόνο η Τουρκία». Έχει κάνει
ένα κρίσιμο βήμα παραπέρα. Όπως είπε το
2017, «όταν αλλάζουν τα πάντα, δεν μπορούμε
να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε
τότε», δηλαδή στα σύνορα που χάραξε η
συνθήκη της Λωζάννης.
Διαβάστε τη
συνέχεια στο slpress.gr
Θα στηριξουμε λοιπον το μελλον της χωρας ..στον χρονο του Ερτογαν.Και καθαρισαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ντε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυπικές μανούβρες καθιερωμένων σχολιαστών,καλού κακού να τα βρίσκουμε μ΄όλους στους σημερινούς δύσκολους καιρούς.
Όμως το πουλάκι της ουσίας πέταξε.
Κι άντε πάλι απ΄την αρχή...
Τι είχες Γιάννη?
Τι είχα πάντα.
Πολύ εύστοχη ανάλυση, στην ουσία των εξελίξεων. Δρομολογειται πλέον η κάθοδος και πτώση του Ερντογαν,εφόσον οι Κουρδοι αντέξουν. Όπως και να'χει, η φάση αυτή είναι άκρως επικίνδυνη για όλους και φυσικά κατ' επέκταση για εμάς. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, δε βλέπω πως η Ελλάς θα αποφύγει μακροπροθεσμα τη σύγκρουση με τη γείτονα χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή