11/10/19

Αμερικανός αρθοργράφος στην Washington Post: "Ο Τράμπ δεν έχει τρελαθεί. Απλά είναι ένας απατεώνας"

Του Jim Hoagland, The Washington Post
9 Οκτωβρίου 2019.
Όχι, ο Πρόεδρος Τράμπ δεν έχει τρελαθεί, καθησυχάζω τον Φίλιππο, τον Χανς και μια ντουζίνα ξένους φίλους που μου τηλεφώνησαν πανικοβλημένοι μετά το πανδαιμόνιο για την Ουκρανία και τη Συρία.
Ο Τράμπ ξέρει τι κάνει. Είστε εσείς που χρησιμοποιείτε λάθος αναλυτικά εργαλεία, τους λέω. Υποθέτετε ότι πρόκειται για εξωτερική πολιτική. Δεν υπάρχει εξωτερική πολιτική του Τράμπ. Υπάρχουν μόνο λαμπερά ξένα παιχνίδια με τα οποία παίζει, στο μονομερές σχέδιο επανεκλογής του που έχει πάρει πλήρη μορφή. Θα διεξάγει τώρα πόλεμο στους διπλωμάτες της Αμερικής, στους G-άνδρες, στους κατασκόπους, στις επιτροπές του Κογκρέσου και σε άλλες συνιστώσες αυτού που ο Τράμπ ονομάζει “το βαθύ κράτος”.
Στον κόσμο του Τράμπ, δεν έχει σημασία αν τα στρατεύματα των ΗΠΑ αποσυρθούν απο την Συρία. Δεν θα ενδιαφερόταν αν το τουίτερ του για απόσυρση βοηθούσε ή πονούσε τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασαντ ή τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Δεν σηματοδοτεί την εξωτερική πολιτική με τον τρόπο που το κάνει ο Philippe, ο Hans και εγώ.

Αυτό που έχει σημασία για το Τράμπ είναι να δημιουργήσει και να εξομαλύνει την εικόνα του ως ενός που αγωνίζεται να αποσπάσει τα αμερικανικά στρατεύματα από τους “ατελείωτους πολέμους” στους οποίους η ελίτ της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής τους έχει βυθίσει. Αυτό που έχει σημασία για το Τράμπ είναι να δείξει στους υποστηρικτές του ότι προσπαθεί να φέρει τα αγόρια πίσω στο σπίτι ενάντια στη βούληση του βαθέως κράτους, που τον θυματοποιεί και ενοχοποιεί τους ίδιους με φόρους και πόλεμο. Το Πεντάγωνο ή το FBI, παραβιάζοντας τις διαταγές του ή ακόμα και αγωνιζόμενα εναντίον του, δεν αποτελούν κόστος που πρέπει να καταβληθεί, αλλά ένα επίδομα που πρέπει να εισπραχθεί απο τον αυτοπροσδιοριζόμενο ώς έχοντα μυαλό ιδιαίτερης ευφυίας.

Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Είναι μόνο μια πολύ πιο δραματική εκδοχή του μηνύματος της καμπάνιας του Τράμπ, της θυματοποίησης των Ηνωμένων Πολιτειών απο ξένες χώρες και τους αμερικανούς παγκοσμιοποιητές με το οποίο κέρδισε τις εκλογές το 2016.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη και είναι βαθύτατα ανησυχητικό είναι ότι έχει υψηλού προφίλ βοηθούς, με επικεφαλής τον γενικό εισαγγελέα William P. Barr και τον υπουργό Εξωτερικών Mike Pompeo. Ενωμένοι με τον Τράμπ, διεξάγουν έναν πεισματικό, καταστρεπτικό πόλεμο στα θεσμικά όργανα που υποτίθεται ότι καθοδηγούν, φαινομενικά αγνοώντας ότι θα τελειώσουν ως μέρος των συντριμμιών και καταστροφών που βοηθούν τον Τράμπ να δημιουργήσει.

Οι πράξεις του Pompeo να ταπεινώνει, απογοητεύει και να πυροβολεί διπλωμάτες καριέρας στο πλαίσιο της περαιτέρω εκστρατείας εκφοβισμού απο τον Τράμπ, φαίνεται ιδιαίτερα ντροπιαστική σε μένα. Αυτό μπορεί να αντανακλά εν μέρει τις πολυάριθμες φιλίες μου στη διπλωματική κοινότητα και την μεγάλη μου εκτίμηση για το τι κάνουν τα μέλη της Εξωτερικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ για τη χώρα. Είναι μόνο παράπλευρες ζημιές για τον Τράμπ, τον Πομπέο και τους μπράβους τους. (Βλέπε Sondland, Gordon D.)

Αλλά είναι πλέον ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των σημαντικότερων θεσμών της χώρας αυτής για τους διπλωμάτες, τους στρατηγούς και τους υπόλοιπους να κατανοήσουμε τη φύση αυτού του αγώνα. Αν ο Τράμπ επιβιώσει στην προεδρία, δεν θα επιβιώσει το κράτος δικαίου. Ο Τράμπ δεν αγνοεί, απλώς, τις συνήθειες της Ουάσιγκτον ή παραβιάζει τους κανόνες της γραφειοκρατίας. Παίζει εντελώς διαφορετικό παιχνίδι – ένα απο τα οποία ανατρέπει οτιδήποτε δεν συμφωνεί μαζί του. Κάποιος που προσπάθησε να συνεργαστεί στενά με τον Τράμπ στον Λευκό Οίκο τον περιγράφει ως “αδιαπέραστο στο γεγονός”. Ό, τι συμβαίνει στη Συρία ή στους ξαφνικά καταδικασμένους Κούρδοι που ήταν σύμμαχοί μας ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, δεν θα του αλλάξει γνώμη ή σχέδιο.

Επομένως, είναι άσκοπο να τον επικρίνουμε για μια ασυνεπή εξωτερική πολιτική. Δεν είναι σε θέση να συσχετίσει τις συνέπειες των ενεργειών του με κάτι πέρα από τον εαυτό του και τις προσωπικές, πολιτικές και οικονομικές του περιουσίες. Έχει χτίσει την προεδρία του με τέτοιο εγωισμό και αναμένει από τους οπαδούς του να τον μοιάζουν σε αυτό. Μέλη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο Κογκρέσο, σιωπούν για τις υπερβολές και τα εγκλήματά του ελπίζοντας στην υποστήριξή του στις εκλογές. Οι Ευαγγελικοί Χριστιανοί συγχωρούν την ανηθικότητά του και τους βλάσφημους τρόπους σε αντάλλαγμα να κάνουν δικούς τους δικαστές στο Ανώτατο Δικαστήριο που αντιτίθενται στην άμβλωση. Και οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης πολύ συχνά προσχώρησαν στον Barr, τον Pompeo και άλλους που συμμετέσχουν στη διαφθορά των Τραμπιστών, καλύπτοντας τα ακροβατικά του και τα tweets του για να αυξήσουν τα ποσοστά τους.

Αυτό μπορεί να αρχίσει να αλλάζει. Η άρνηση του Chuck Todd στο “Meet the Press” της Κυριακής να αφήσει τον Γερουσιαστή Ron Johnson (R-Wis.) να μιλά ασταμάτητα γλοιωδώς, για το FBI και την CIA, αντί να απαντήσει στις τεκμηριωμένες ερωτήσεις του Todd και την αξιοπρεπή αλλά σταθερή αντίσταση του Jeff Mason του Reuters στη συνέντευξη τύπου του Τράμπ είναι πρότυπα δημοσιογραφικής καλής συμπεριφοράς. Αυτός ο πρόεδρος δεν έχει τρελαθεί. Αυτός και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του έχουν γίνει απατεώνες. Αποδυναμώνουν την εθνική ασφάλεια της χώρας για το κέρδος τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάθε ένας από εμάς, στην κυβέρνηση, στην πολιτική, στο εμπόριο ή αλλού, πρέπει να βρούμε τρόπους να υπογραμμίσουμε ότι ζούμε σε εξαιρετικά επικίνδυνες περιόδους και δεν θα προσποιούμαστε διαφορετικά.
Μετάφραση: Παντελής Σαββίδης
Πηγή: Ανιχνεύσεις

2 σχόλια:

  1. Αυτοί εκεί στο αμέρικα, όπως δείχνει το πράγμα...έχουν σοβαρότατα εσωτερικά προβλήματα, αλλά ο Τραμπ δεν αντανακλά παρά την εκλογική του πελατεία που τον ανέδειξε, τους γνωστούς ευαγγελιστές και λοιπούς προβληματικούς των μεσοδυτικών πολιτειών, των υπέρμαχων της οπλοκατοχής και κάθε καθυστερημένης ιδέας και αντίληψης, φυσικά υπέρμαχων και του απομονωτισμού της Αμερικής, κάτι που ως πολιτική ιδέα δεν είναι νέα, αλλά πάει αρκετά πίσω..το ζήτημα είναι όμως πως η ως τώρα "ενασχόληση" (κατά βάση επεμβατική πολιτική) της Αμερικής σε διάφορα σημεία ανά τον πλανήτη, μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, έχει δημιουργήσει ένα σωρό υποχρεώσεις και "χρέη" στην υπερδύναμη, από τα οποία δεν μπορεί τόσο εύκολα όσο νομίζει ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του να αποχωρήσει. Και όπως βλέπουμε και στα πράγματα δεν συμφέρει σίγουρα και εμάς εδώ, στα τεκταινόμενα της περιοχής μας, στην Ανατολική Μεσόγειο, πραγματικά περίεργοι και επικίνδυνοι καιροί και εμείς ως Έλληνες κοιμόμαστε ως συνήθως πάντα αφελείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγω θέτω το εξής ερώτημα,Αν στη θέση του τραμπ είχε εκλεγεί η Χιλαρι,άκρως πιθανόν αφού η διαφορά ηταν της παλαιας, τι διαφορετικό θα βλέπαμε ? Την ύστατη ωρα της κρίσιμου επιλογής η Χιλαρι θα έβγαζε την Τουρκία απο τκ ΝΑΤΟ η θα αντί παρέθετε Αμερικανούς στρατιώτες απέναντι σε Τούρκους ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.