Του Δημήτρη Τσαϊλά*
Η τρέχουσα αντι-δυτική συμπεριφορά της Τουρκίας δεν βασίζεται στις ιδιοτροπίες ενός αυταρχικού, αντι-δυτικού και ισλαμιστού ηγέτη της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αντίθετα, η τουρκική προσέγγιση στη ρωσική σφαίρα επιρροής, η οποία ξεκίνησε με την αγορά των S-400 που ενώ εξέπληξε αρκετούς, δείχνει τελικά να αντικατοπτρίζεται η εκπλήρωση και η εκδήλωση των μακροχρόνιων φιλοδοξιών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής για την εξυπηρέτηση της ασφάλειας της. Όμως, το πιο ανησυχητικό για τη δύση είναι, η αξιοσημείωτη απόσυρση της αμερικανικής επιρροής από τη Μέση Ανατολή.
Ενώ το 2003, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάρτισαν σχεδιασμό με σκοπό τη μετατροπή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής προς όφελος των δυτικών συμφερόντων ασφαλείας, το εγχείρημα αυτό, όχι μόνο απέτυχε να εξασφαλίσει μια πιο φιλελεύθερη, ευημερούσα και σταθερή Μέση Ανατολή, αλλά και να αποξενώσει την Τουρκία, που ήταν το προπύργιο της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, και τα απόρθητα τείχη της Ανατολικής Ευρώπης και της Ευρασιατικής, εν γένει, πολιτικής. Το μεγαλύτερο αγκάθι αυτής της οπισθοδρόμησης, είναι ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να επανεξετάσει όλες αυτές τις πολιτικές, και όχι μόνο τη σχέση της με την Άγκυρα.
Ενώ το 2003, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάρτισαν σχεδιασμό με σκοπό τη μετατροπή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής προς όφελος των δυτικών συμφερόντων ασφαλείας, το εγχείρημα αυτό, όχι μόνο απέτυχε να εξασφαλίσει μια πιο φιλελεύθερη, ευημερούσα και σταθερή Μέση Ανατολή, αλλά και να αποξενώσει την Τουρκία, που ήταν το προπύργιο της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, και τα απόρθητα τείχη της Ανατολικής Ευρώπης και της Ευρασιατικής, εν γένει, πολιτικής. Το μεγαλύτερο αγκάθι αυτής της οπισθοδρόμησης, είναι ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να επανεξετάσει όλες αυτές τις πολιτικές, και όχι μόνο τη σχέση της με την Άγκυρα.
Για τη συνέχεια Liberal
Αφού γίνεται ξανά και ξανά επίκληση της ιστορίας για να αναλύσουμε τα σημερινά δεδομένα ας το κάνουμε λοιπόν χωρίς παρωπίδες. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά προ της οκτωβριανής επανάστασης και μετά από αυτήν. Ουσιαστικά μιλάμε για άλλο κράτος. Η αυτοκρατορική Ρωσία είναι κάτι άλλο από την σοβιετική ένωση. Αυτό δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το κατανοήσουν πολλοί που αναλύουν την ιστορία. Η κρατική ιδεολογία είναι διαφορετική. Οι προτεραιότητες διαφορετικές. Στην σοβιετική ένωση των αρχών της δεκαετίας του ‘20 κυριαρχούσε το αίσθημα της απομόνωσης στην οικονομία που σύμφωνα με τις τότε αναλύσεις θα οδηγούσε σε θάνατο τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Αν μια οποιαδήποτε χώρα του κόσμου πρόσφερε στους μπολσεβίκους την δυνατότητα να αναπτύξουν σχέσεις έστω και σαν μελλοντική υπόσχεση δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν την συνεργασία ακόμα και αν αυτή ήταν η ακαθορίστου τότε προσδιορισμού Τουρκία. Εκείνο που θα πρέπει να μας προβληματίζει ιστορικά είναι η ελληνική εμμονή στην επίκληση της συμμαχίας της “Αντάντ” στα 1920 όταν ουσιαστικά κανείς άλλος εκ των συμμάχων δεν μιλούσε γι’ αυτή. Ποια ήταν η “συμμαχική” στάση της Γαλλίας, της Ιταλίας ή ακόμα και της Αγγλίας στην Μικρασιατική Εκστρατεία; Τι συνειρμούς δημιουργεί αυτό σε σχέση με τη σημερινή δική μας εμμονή σε θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Αυτό το αφήνω ασχολίαστο και ας γίνει αντικείμενο προβληματισμού από σκεπτόμενους ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς έρθουμε στο σήμερα. Διάβαζα σχετικά πρόσφατα μια πολύ ενδιαφέρουσα εργασία στα ελληνικά για τις ιδεολογικές ζυμώσεις στον Ρωσικό χώρο. Πώς το αίσθημα κατωτερότητας του Κριμαϊκού Πολέμου, επηρέασε τα διάφορα ρεύματα της ρωσικής διανόησης που ένα απ’ αυτά ήταν η Σλαβοφιλία. Το οποίο επί Σοβιετικής Ένωσης αντικαταστάθηκε από την δημιουργία του επί γης “σοσιαλιστικού παραδείσου”. Ανασυγκροτήθηκε αυτό το ιδεολόγημα της Σλαβοφιλίας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και άρχισε να μετασχηματίζεται σε ιδεολόγημα του Ευρωασιανισμού στις μέρες μας. Όλα αυτά εδράζονται σε μια αίσθηση διαφορετικότητας της Ρωσίας στην σχέση της με την Δύση. Αιτία γι’ αυτό το αίσθημα του απομονωτισμού είναι η συμπεριφορά της Δύσης την οποία πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε και εμείς σε πολλά θέματα. Βέβαια, μιλώντας εντελώς ρεαλιστικά, το θέμα αυτό ως Έλληνες μας ξεπερνάει κατά πολύ αλλά βρε αδερφέ δεν χρειάζεται εδώ και τώρα να γίνουμε Δυτικότεροι των Δυτικών χωρίς και έχουμε απτά οφέλη.-