Οι υπέρμαχοι του Brexit δεν μπορούν νομίζω να αντιληφθούν την ειρωνεία. Η Ε.Ε. έχει βαλτώσει, οδύρεται ο Εμανουέλ Μακρόν, επειδή θυμίζει περισσότερο μια αγορά από ότι μια πολιτική κοινότητα εθνών. Και έχει γίνει δυσκίνητη. Μια ένωση των 28 (σύντομα θα είναι 27) εθνών, με ρωγμές από τα Ανατολικά προς τα Δυτικά και τον Βορρά προς τον Νότο, τις οποίες δυσκολεύεται να γεφυρώσει.
Η ενιαία αγορά και η διεύρυνση φαίνεται πως ευθύνονται για πολλά. Πρόκειται βέβαια για εγχειρήματα τα οποία επιδίωξαν με ενθουσιασμό τη δεκαετία του 1980 και του 1990 δύο συντηρητικοί πρωθυπουργοί, η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Τζον Μέιτζορ. Θα μπορούσε κανείς να τα αποκαλέσει ως και σπουδαία βρετανικά success stories.
Αλλά οι πολιτικές των Βρυξελλών που ήταν αναγκαίες για τη δημιουργία ίσων όρων ανταγωνισμού και οι εργαζόμενοι που έφταναν στη Βρετανία από πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα παρουσιάζονταν από τους υπέρμαχους του Brexit στο συντηρητικό κόμμα ως λόγος για έξοδο από την Ε.Ε. «Κερδίσαμε, οπότε φεύγουμε», θα μπορούσαν να είχαν κάλλιστα πει το 2016. Δεν υπάρχει λογική όταν οι Βρετανοί υποφέρουν από μια από τις περιοδικές κρίσεις αυτοκρατορικής νοσταλγίας.
Για τη συνέχεια Euro2Day
Γέλασα με την καρδιά μου διαβάζοντας αυτό το "Ο Γάλλος πρόεδρος έχει δίκιο που επικρίνει τη μετατροπή της Ε.Ε. από μια κοινότητα εθνών σε μια αγορά. Γιατί οι υπόλοιποι ηγέτες πρέπει να ακούσουν την προτροπή του για αυτόνομη ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική"! Το μόνο που ενδιαφέρει τον Γάλλο πρόεδρο είναι με τον πλάγιο αυτό τρόπο να εμφανίσει και πάλι βγάζοντας την από τη ναφθαλίνη, την Γαλλία ως δύναμη παγκόσμια σαν να είμαστε στις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς την γαλλική αποικιοκρατία και την επέμβαση στις παραδοσιακές περιοχές επιρροής της, όπως στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή, όλο αυτό το πακέτο να έχει έναν "ευρωπαϊκό αέρα" μόνο που δεν πείθει ούτε τον εαυτό του!
ΑπάντησηΔιαγραφή