 |
| Το βιομηχανικό σύστημα εγκαινίασε ένα νέο τρόπο παραγωγής. Χαρακτηριστικό της ήταν ότι τα παραγόμενα αγαθά δεν προορίζονταν για κατανάλωση μόνο από τους λίγους έχοντες και κατέχοντες αλλά για κατανάλωση από εκείνους που μέχρι τώρα είχαν διαδραματίσει αμελητέο ρόλο ως καταναλωτές. Ο στόχος του βιομηχανικού καπιταλιστικού συστήματος, ήταν να παραχθούν φτηνά προϊόντα για τους πολλούς. |
Ιστορικές προκαταλήψεις
Υποστηρίζεται γενικά ότι η ιστορία της σύγχρονης βιομηχανοποίησης και ιδιαίτερα η ιστορία της βρετανικής «Βιομηχανικής Επανάστασης» παρέχουν μια εμπειρική επαλήθευση του «ρεαλιστικού» ή «θεσμικού» ιδεώδους και καταρρίπτουν τον «θεωρητικό» δογματισμό των οικονομολόγων.1
Οι οικονομολόγοι αρνούνται κατηγορηματικά ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και η κυβερνητική κανονιστική νομοθεσία μπορούν και ωφελήσουν μακροπρόθεσμα το σύνολο των μισθωτών και να αυξήσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Αλλά τα γεγονότα, λένε οι επικριτές των οικονομολόγων, έχουν αντικρούσει αυτές τις πλάνες. Οι πολιτικοί και οι νομοθέτες που επέβαλαν τους εργατικούς νόμους στα εργοστάσια επέδειξαν μια καλύτερη εικόνα της πραγματικότητας από τους οικονομολόγους. Ενώ η φιλοσοφία του laissez-faire, χωρίς λύπη και συμπόνια, δίδασκε ότι τα βάσανα των σκληρά εργαζόμενων μαζών είναι αναπόφευκτα, η κοινή λογική των απλών ανθρώπων μπόρεσε να εξουδετερώσει τις χειρότερες υπερβολές των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων. Η βελτίωση των συνθηκών των εργαζομένων είναι εξ ολοκλήρου ένα επίτευγμα των κυβερνήσεων και των εργατικών συνδικάτων, λένε οι απολογητές του κράτους.
Για τη συνέχεια Αγορά
Ὥστε λοιπόν, ἡ ἱστορία ξεκίνησε ἀναγκαστικά γιά ὅλον τόν κόσμο μέ τήν δημιουργία τῆς Μεγάλης Βρετανίας καί ἰδίως μέ τήν δημιουργία τῆς ἀγγλικῆς γλώσσης μόλις τόν 16ομ.Χ. αἰῶνα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαί ἡ οἰκονομική ἱστορία τοῦ κόσμου ἄρχισε μόνο μέ τήν ἀπεμπόληση τῶν μονοπωλίων τῶν φεουδαρχῶν τόν 17ο μΧ. αἰῶνα, ὁπότε ἀναπτύχθηκε α) ἡ ἀστική τάξη τῆς Μ. Βρετανίας καί, β) μέ τήν βοήθεια της ἀστικῆς τάξεως, ἡ ἀπληστία τῶν βασιλεων καί βασιλισσῶν τῆς ἴδιας μικρῆς χώρας, γιά θαλασσοκρατορία;
Ὅπως μεταφέρθηκε στίς Ὀρθόδοξες χῶρες τῆς Εὐρώπης, Ἀνατολικῆς καί Νότιας, τό ἀγγλικό κατασκεύασμα τοῦ κουμουνισμοῦ,
πού ἀρχικά εἶχε χρησιμοποιηθῆ στήν Γαλλία καί στήν Γερμανία (1848) καί ὕστερα στήν Νότια Ἰταλία (1860 καί μετά), γιά νά καταρρακωθοῦν οἱ κοινωνίες τῶν χωρῶν αὐτῶν, ἔτσι ὥστε "τό διαίρει καί βασίλευε" τῆς Μ. Βρετανίας νά γίνη δυναμίτης μέσα στίς χῶρες στόχους της,
ἔτσι καί τώρα,
μᾶς σερβίρουν ἀνοησίες μέ ψευδῆ διλήμματα, μεταξύ τῶν ἀπεχθῶν καί σφαλλόντων κρατιστῶν, καί τῶν ὀπαδῶν τῆς "ἐλεύθερης οίκονομίας" , δηλαδή τῶν πιστῶν στόν Μαμωνᾶ τῆς ἀσύδοτης ἐξουσίας τοῦ χρήματος.
Ἀπό τό διαίρει καί βασίλευε σέ βάρος μας, κάτι θά ἔχουννά κερδίσουν κάποιοι τραπεζίτες...
Καί ἐμεῖς, μή ἔχοντας οὔτε γνώση ἀληθινή, οὔτε ἐπίγνωση, οὔτε συναίσθηση καί αὐτοσυνειδησία, τῆς Ρωμαιωσύνης μας καί τῆς ἱστορίας μας, ἀναπαράγουμε τήν λεπτή χειραγώγηση τῶν τάχα διανουμένων τῶν "μεταμοντέρνων καιρῶν" τῆς δυούσης Δύσεως,
ἐπειδή καί μόνον φοβόμαστε τά ψεῦδη καί τήν ὑποκρισία τῆς ἀναδυομένης πρός Βορράν Ἀνατολῆς.
Ὁ Ὀδυσσέας διῆλθε διά μέσου τῆς Σκύλλας καί τῆς Χάρυβδης παρά τίς ἀπώλειες σέ ἔμψυχο ὑλικό. Δέν πῆγε ούτε πρός τή Σκύλλα (βλ. π.χ. σήμερα "ἐλεύθερη ἀγορά" καί παγκόσμια Τυραννία) οὔτε πρός τή Χάρυβδη (βλ. π.χ. σήμερα "κρατισμό" καί ὑπόγειο ἔλεγχο ὅλων).