Γιατί προκαλεί (πάλι) η Τουρκία;

Ήδη, η νέα δομή του ΝΑΤΟ καταργεί τα σύνορα στο Αιγαίο. Αναμφίβολα το CΑΟC-4 σηματοδοτεί τη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκή «ομπρέλα». Η εν λόγω ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου δεν οδηγεί μόνο στη σταδιακή απεμπόληση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά ανοίγει το δρόμο -μέσω των μνημονίων- και στο γαλλογερμανικό διευθυντήριο να θέσουν τους φυσικούς πόρους της χώρας υπό πλήρη οικονομικό έλεγχο και πολιτική κηδεμονία.

Του Κώστα Γουλιάμου

«…Είδατε κάποιον να φωνάζει λευτεριά κι άλλος να εννοεί φαρμάκι και άλλος φονικό Είδατε να ’ρχονται απ’ το ξημέρωμα οι ελπίδες κρατώντας καθεμιά μαχαίρι τεφροδόχη τρόπαιο Φαγιά νυχτερινής Εκάτης;»(Δημήτρης Παπαδίτσας)

«Η ευημερία των ανθρώπων, η βιομηχανική ανταγωνιστικότητα και η συνολική λειτουργία της κοινωνίας εξαρτώνται από την ασφαλή, βιώσιμη και οικονομικά προσιτή ενέργεια. Τώρα μελετώνται και κατασκευάζονται η υποδομή για να τροφοδοτούνται με ενέργεια το 2050 τα σπίτια των πολιτών, η βιομηχανία και οι υπηρεσίες, καθώς και τα κτήρια που θα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι. Καθορίζεται ήδη το μοντέλο παραγωγής και χρήσης ενέργειας του 2050».

Το συγκεκριμένο εδάφιο αποτελεί την εισαγωγή στην επίσημη ανακοίνωση για τον «Ενεργειακό χάρτη πορείας για το 2050» που κατέθεσε τον περασμένο Δεκέμβρη (15.12.2011) η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Ευρωκοινοβούλιο, στο Συμβούλιο, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και, τέλος, την Επιτροπή Περιφερειών.

Τούτου δοθέντος, μπορεί κανείς εύλογα να κατανοήσει και την στρατηγική σημασίας νέα συνάντηση που έγινε στην Αθήνα πριν από λίγες μέρες οι καθ’ ύλην αρμόδιοι Υπουργοί Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ (28 και 29 Μαρτίου 2012). Αναντίλεκτα, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις οι τρεις χώρες αναδεικνύονται πλέον σε ουσιαστικό ρυθμιστή των εξελίξεων στην εκμετάλλευση και μεταφορά ενέργειας από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη. Επιπλέον, το γεγονός αυτό αποκτά περισσότερη σημασία επειδή ακριβώς περιλαμβάνει και τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας μέσω του δικτύου «Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα». Με αυτά τα δεδομένα, εύκολα ερμηνεύονται και οι πρόσφατες προκλήσεις της Άγκυρας με το «Πίρι Ρέις» να περιφέρεται μεν στο Αιγαίο, τη δε φρεγάτα “GΑΖΙΑΝΤΕΡ” να εισέρχεται «….την 24 Μαρτίου (06:30) σε ελληνικά χωρικά ύδατα νότια Ν. Κύθνου και εξήλθε αυτών με βορειοανατολική πορεία πλέοντας το στενό του Καφηρέαστις 10:00» (σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ).

Προφανώς η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι στο νέο ενεργειακό χάρτη κινδυνεύει να μείνει εκτός. Γι` αυτό και προκαλεί με νέα κρίση, ανάλογη των Ιμίων, Ελλάδα και Κύπρο, αν Αθήνα και Λευκωσία επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. «Θα επαναλάβουμε ό,τι έγινε στο Καρντάκ» τόνισε ο υποδιευθυντής του τμήματος Ναυσιπλοΐας και Αεροπλοΐας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, CagatayΕrciyes. Τον ίδιο άλλωστε σκοπό (εξ)υπηρετεί και η απαίτηση του Ταγίπ Ερντογάν ο έλεγχος της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Κρήτης και λιβυκών ακτών να δοθεί στην Τουρκία. Επομένως με την προκλητικά επιθετική της στάση στο Αιγαίο λογου χάρη -και όχι μόνο- η Τουρκία θέλει να δημιουργήσει συνθήκες αμφισβήτησης και, συνάμα, έντασης.

Η ιστορία βέβαια είναι από το `74 γνωστή. Η “βήμα προς βήμα προσέγγιση”, που ξεκίνησε στη Μαδρίτη το 1997 - στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ - από τον κ. Κ. Σημίτη ως συνέχεια της αντίστοιχης πολιτικής Μητσοτάκη, αναγνωρίζοντας “νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα” της Τουρκίας στο Αιγαίο, μετασχηματίσθηκε (κατά την εύστοχη επισήμανση του Ριζοσπάστη) σε “βήμα προς βήμα διολίσθηση” προς την αναγνώριση των τουρκικών αξιώσεων περί γκρίζων ζωνών, όπως προέκυψε πρόσφατα κι από έγγραφο του Αμερικάνου διοικητή του ΝΑΤΟικού Αεροπορικού Στρατηγείου της Σμύρνης, που κηρύσσει το Αιγαίο ως “γκρίζα ζώνη”. Σε κάθε περίπτωση, οι κλιμακούμενες εντάσεις της Τουρκίας είχαν τη στήριξη και υποστήριξη του αμερικανικού παράγοντα με αποτέλεσμα να επιχειρείται πλέον η μετατροπή του Αιγαίου σε ΝΑΤΟική
“λίμνη”.

Ήδη, η νέα δομή του ΝΑΤΟ καταργεί τα σύνορα στο Αιγαίο. Αναμφίβολα το CΑΟC-4 σηματοδοτεί τη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκή «ομπρέλα». Η εν λόγω ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου δεν οδηγεί μόνο στη σταδιακή απεμπόληση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά ανοίγει το δρόμο -μέσω των μνημονίων- και στο γαλλογερμανικό διευθυντήριο να θέσουν τους φυσικούς πόρους της χώρας υπό πλήρη οικονομικό έλεγχο και πολιτική κηδεμονία. Οι εξελίξεις αυτές διαμορφώνουν επικίνδυνη κατάσταση, σε μια περίοδο που στην περιοχή της Α. Μεσογείου οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Και όταν δεν οξύνονται, τότε περιπλέκονται αφού οι ΝΑΤΟικές χώρες, ειδικότερα οι ΗΠΑ, παρατηρώντας τη ρωσική κινητικότητα στην περιοχή, επιθυμούν τη συγκρότηση ενεργειακών αναχωμάτων απέναντι στη Μόσχα.

* Ο Κώστας Γουλιάμος είναι αντιπρύτανης στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο.