Το Νέο Τοπίο - Θα διχασθούμε ή θα αναγεννηθούμε από την τραγωδία που βιώνουμε;

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Θα διχασθούμε ή θα αναγεννηθούμε  από την τραγωδία που βιώνουμε;

Οι οιωνοί, όπως φαίνονται την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές Παρασκευή μεσημέρι- είναι αίσιοι για μια συμφωνία με την Ευρωζώνη αλλά, η διαπίστωση αυτή είναι μάλλον σχετική. Παλαιότερα, με το αίσιοι, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων,  αντιλαμβανόταν την κοινή πορεία προς την Ευρώπη αλλά, τώρα πλέον, αυτό δεν ισχύει. Αν όχι οι μισοί, ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης επιθυμεί διακαώς την έξοδο της χώρας από το ευρώ, χωρίς να μπορεί να στοιχειοθετήσει το γιατί. Έτσι. Γιατί και με το που είμαστε μέσα δεν έχουμε κανένα όφελος, είναι η απάντησή του.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις- οι κεντροδεξιές με την αποτυχημένη διαχείρισή τους και ο Συριζα με τα ιδεολογήματά του- έχουν εργαστεί να αντιμετωπίζουμε σήμερα ως δύσκολη και αγχωτική πορεία, τη στρατηγική επιλογή της χώρας μετά τον πόλεμο. Μια επιλογή έκανε η Ελλάδα και αυτή αμφισβητείται. Με το διχασμό που επήλθε στην κοινή γνώμη και με τις δυσκολίες που θα συνεχίσει να  αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός μέσα στην  ευρωζώνη, τίποτε δεν θα είναι όπως χθες. Το γυαλί έσπασε, οι σταθερές κατευθύνσεις αμφισβητούνται. Το τραγικό είναι πως σε μια χώρα, χωρίς ίχνος δημόσιου λόγου και πολιτικού προβληματισμού, σταθεροί προσανατολισμοί με πειστικά επιχειρήματα δεν πρόκειται να διαμορφωθούν και το υποτυπώδες και ανεπαρκέστατο πολιτικό προσωπικό θα άγεται και θα φέρεται από τις επιθυμίες ισχυρών μειοψηφιών που θα διαμορφώνονται   à la carte και προσωρινά. Οι κίνδυνοι μιας τέτοιας ρευστής λαϊκής μάζας, είναι τεράστιοι για τη χώρα και το λαό. Το δημοψήφισμα παγίωσε αυτούς τους συσχετισμούς, έστω και αν στο συντριπτικό «όχι», υπάρχουν δυνάμεις που, απλώς, ήθελαν να στείλουν μήνυμα και δεν επιθυμούν την οριστική ρήξη με την Ευρώπη.

ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ- ΝΕΟΣ ΣΥΡΙΖΑ

Το δημοψήφισμα, λειτούργησε, κυρίως, ως μπούμεραγκ, για την ηγετική ομάδα της κυβέρνησης η οποία δεν είναι γνωστό πότε διαμόρφωσε την οριστική της άποψη σε σχέση με την Ευρώπη. Ήθελε, εξ αρχής να κρατήσει τη χώρα στην Ένωση και ελίσσονταν ώστε να πετύχει κάποια καλύτερη συμφωνία ή, η παραμονή στην Ε.Ε. κρίθηκε στην πορεία και μέσω μικρών ή μεγάλων συγκρούσεων που, ακόμη, βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η σημασία αυτών των συγκρούσεων είναι τεράστια διότι θα αναδιαμορφώσουν τον πολιτικό χάρτη. Η επόμενη μέρα ενός Συριζα που θα εγκρίνει στη βουλή τη συμφωνία με τους δανειστές, θα είναι πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες.

Αυτό θα διευκολύνει τη διαμόρφωση νέων συσχετισμών και νέων πολιτικών σχηματισμών. Ο νέος Συριζα θα έχει σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό αλλά, παράλληλα, και έναν ριζοσπαστικό λόγο μέσα στην Ευρώπη. Αυτόν τον Συριζα τον έχει ανάγκη και η Ευρώπη και η Ελλάδα. Και στο νέο πολιτικό φάσμα έχει διακριτό πολιτικό λόγο και ρόλο. Οι υπόλοιπες δυνάμεις θα περάσουν τις δικές τους κρίσεις, οι οποίες όσο πιο βαθιές θα είναι τόσο πιο κοντά στη νέα ελληνική πραγματικότητα θα βρίσκονται. Η σημερινή τους μορφή δεν είναι καθόλου πειστική.

Γιατί λειτούργησε ως μπούμεραγκ για την ηγετική ομάδα του Συριζα, το δημοψήφισμα; Διότι, κυρίως, από δυνάμεις του κυβερνώντος κόμματος και του μπλόκ του «όχι», γίνεται κριτική στη στροφή που επέβαλε ο ρεαλισμός στην άσκηση της κυβερνητικής  πολιτικής. Είναι πολύ διαφορετικό πράγμα να έχεις να διαχειριστείς τις τύχες ενός λαού και διαφορετικό να ασκείς αντιπολίτευση έστω και ως συγκυβέρνηση. Μια χώρα με μια άπειρη κυβέρνηση, διαλυμένη κρατική μηχανή, ελλιπή προετοιμασία, χωρίς γνώση της πορείας θα οδηγούνταν στην καταστροφή ύστερα από μια έξοδο από την ευρωζώνη, επιλέγοντας πορεία εθνικού νομίσματος. Το εθνικό νόμισμα, λένε οι ειδικοί,  έχει νόημα, για να ενισχυθούν οι εξαγωγές μιας χώρας που το επιλέγει,  μέσω της υποτίμησης. Αλλά, ο εξαγωγικός τομέας της Ελλάδος είναι πενιχρός.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Οι συνέπειες, όμως, μιας εξόδου δεν θα είναι μόνο οικονομικές.

-Όσα ζήσαμε μετά το κλείσιμο των τραπεζών, και τις οικονομικές δυσκολίες, θα αποτελούν παιδική εμπειρία σε σχέση με ότι θα συμβεί ύστερα από μια έξοδο. Ενδεχομένως, αρκετά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος που απέκτησαν πολιτική συνείδηση στις σχολές των κούτβιδων της Σοβιετικής Ένωσης, να βιώνουν την εμπειρία της ζωής τους, αναπαράγοντας τους όρους της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 με τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας αλλά, ο ελληνικός λαός πόρρω απέχει από τέτοιες νοοτροπίες.

-Από την αρχή της κρίσης, προκάλεσε εντύπωση η προσέγγιση μιας ομάδας «επιχειρηματιών», χωρίς επιχειρήσεις, στον Συριζα. Η ομάδα αυτή, είχε πουλήσει τις επιχειρήσεις της και «έβγαλε» τα χρήματά της στο εξωτερικό. Διασυνδέθηκε με ισχυρούς διεθνείς οικονομικούς παράγοντες και αναμένει την επιστροφή στη δραχμή για να εξαγοράσει, αυτή και οι πάτρωνές της, τη χώρα έναντι πινακίου φακής.  Η οικτρή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο λαός, της παρέχει, δυστυχώς, ένα αριθμητικά σημαντικό ακροατήριο

-Πριν την έναρξη της κρίσης, οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ήταν περίπου 260 δις. Από αυτά τα μισά, μόνο, βρίσκονται σήμερα στο εσωτερικό της χώρας. Άρα, τα συμφέροντα του κεφαλαίου έχουν διχοτομηθεί. Η διαφορά είναι ότι στο εσωτερικό, έμειναν τα κεφάλαια των ασθενέστερων τάξεων οι οποίες, είτε από πατριωτισμό, είτε λόγω αδυναμίας, δεν μπόρεσαν να μεταφέρουν τις μικρές οικονομίες τους σε ξένες τράπεζες. Αυτά τα χρήματα, των πλέον αδυνάμων, θα υποστούν την άγρια μεταχείριση του «κουρέματος», αν, παρ ελπίδα, οι εξελίξεις στην οικονομία είναι αρνητικές.  Και αυτά τα στρώματα, υποτίθεται, πως εκφράζει η κυβέρνηση.

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

-Οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι είναι σοβαρότεροι.  Αμερικανοί και Ευρωπαίοι κάνουν την εκτίμηση ότι μετά από μια έξοδο από την Ευρώπη η Ελλάδα, και λόγω της φύσης του καθεστώτος της, θα στραφεί προς την Ρωσία. Είναι ευνόητο τόσο η Ευρώπη όσο και οι ΗΠΑ, να επιχειρήσουν γεωπολιτική εξισορρόπηση στα βαλκάνια. Λογική συνέπεια θα είναι η επιτάχυνση των συνομιλιών για ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. και, αύριο, μετά μια κυβερνητική αλλαγή, και  των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Με μια Ελλάδα εκτός Ευρώπης και των γειτονικών χωρών- συμπεριλαμβανομένης και της Βουλγαρίας- εντός, είναι περισσότερο από σαφές ότι η γεωπολιτική ισορροπία θα ανατραπεί σε βάρος της χώρας μας. Ελάχιστα πράγματα θα μπορούσε να κάνει η παρουσία της Ρωσίας. Θα ενεργοποιηθούν, επίσης, όπως γίνεται πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις, εξωτερικές δυνάμεις διαρκούς εθνικής υπονόμευσης. Αν η Ελλάδα απέφυγε τη ρευστότητα και την αστάθεια τη μακρά περίοδο της κατάρρευσης του κομμουνισμού, οφείλεται στο ότι η χώρα ήταν ενταγμένη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Η εκτίμηση αυτή δεν υποτιμά τις αμερικανογερμανικές διαφορετικές προσεγγίσεις σε βαλκανικά θέματα, ούτε και την ενόχληση της Ουάσιγκτον από μονομερείς, πολλές φορές, κινήσεις του Βερολίνου. Αλλά, στην Ελλάδα, βολεύει μια βαλκανική σταθερότητα με ενισχυμένο γεωπολιτικό ρόλο της χώρας παρά μια αστάθεια με την παρουσία ΗΠΑ, Γερμανίας, Ρωσίας και ενδεχομένως, ανταγωνιστικά στον οικονομικό τομέα, της Κίνας.

-Χειρότερα θα εξελιχθεί η ισορροπία με την Τουρκία. Η διακριτική, μέχρι σήμερα, υποστήριξη των θέσεών της από τη δύση, θα γίνει απροκάλυπτη. Αλλά και η ίδια η Τουρκία, θα επιδιώξει να κυριαρχήσει επι της Ελλάδας: την κρατά αιχμάλωτη στη Θράκη, είναι οικονομικά και στρατιωτικά πολύ ισχυρότερη και θα αναβαθμίσει τι σχέσεις της με τη δύση, τα συμφέροντα της οποίας θα εξυπηρετεί στην περιοχή, λαμβάνοντας, πάντα, υπόψη και τα δικά της. Θεωρείται, επίσης,  περισσότερο από βέβαιο πως η νέα τουρκική κυβέρνηση θα επιδιώξει τη βελτίωση της σχέσης της με το Ισραήλ. Ήδη, σχετικές παρασκηνιακές κινήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Ο περίφημος γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας στο ΝΑ Μεσόγειο θα αποτελεί όνειρο θερινής ή χειμερινής νυκτός, καθώς, ακόμη και η προσέγγιση με την Αίγυπτο επετεύχθη λόγω της ενθάρρυνσης που είχε από την αμερικανική κυβέρνηση.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ

-Η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδος είναι σημαντική όταν η χώρα είναι ενταγμένη σε διεθνείς συμμαχίες και οργανισμούς. Μόνη δεν έχει καμιά δυνατότητα να αξιοποιήσει τη γεωπολιτική της θέση. Αντιθέτως, τα πλεονεκτήματά της γίνονται μειονεκτήματα. Η Μόσχα είναι ειλικρινής όταν ενθαρρύνει την Αθήνα να παραμείνει στον πυρήνα της Ε.Ε. Εκτός του ότι αποκτά έναν σύμμαχο στο ευρωπαϊκό κέντρο, καθίσταται και η ίδια οικονομικός παίκτης στην περιοχή, και όχι στρατιωτικός, σεβόμενη, την αδήριτη επιβολή των ισορροπιών της ιστορίας. Όχι ο Συριζα αλλά, πολύ ισχυρότερες δυνάμεις, δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν αυτές τις ιστορικές ισορροπίες.

-Ο ισχυρισμός ότι έξοδος από την ευρωζώνη δεν σημαίνει και έξοδο από την Ε.Ε. έχει σχετική σημασία. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, πολύ περισσότερο να ελέγξει, τη δυναμική των πραγμάτων.

-Υπάρχουν δύο ακόμη παράγοντες που δεν θα πρέπει να περάσουν απαρατήρητοι. Ο ένας είναι η κρίση στην Κίνα, που απειλεί με αποσταθεροποίηση τη διεθνή οικονομία. Η κινεζική κρίση σε συνδυασμό με την ελληνική δημιουργεί ένα επικίνδυνα εκρηκτικό μίγμα το οποίο, θα μπορούσε με κατάλληλους χειρισμούς να αξιοποιήσει η Ελλάδα. Δυστυχώς, το ελληνικό κεφάλαιο εξαντλήθηκε στη «Θεωρία Παιγνίων» του ανεκδιήγητου πρώην υπουργού οικονομικών, ο οποίος προέταξε την προσωπική του προβολή, του δράματος του ελληνικού λαού.

-Ο άλλος είναι ο διαφαινόμενος γερμανικός προσανατολισμός προς τη μεσευρώπη, μια γεωπολιτική επιλογή στην οποία δόθηκε πολύ μεγάλη σημασία στο μεσοπόλεμο και από τη χιτλερική ιδεολογία. Η επιλογή αυτή επαναπροσανατολίζει τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και προτεραιότητες. Αυτός ο επαναπροσανατολισμός είναι επικίνδυνος για τον ευρωπαϊκό νότο. Οι συμμαχίες τις οποίες θα έπρεπε να επιδιώξει η ελληνική κυβέρνηση είναι μεταξύ των λαών του νότου για να αποφευχθούν δυσάρεστες εξελίξεις στο, υπο διαμόρφωση, νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Συμμαχίες λαών και όχι ιδεολογικών τάσεων.

Η Ελλάδα δεν καλείται αν επιλέξει μεταξύ ευτυχίας και δυστυχίας. Καλείται να επιλέξει μεταξύ διαφορετικού βαθμού δυσκολιών και μεταξύ του πώς θα κατανείμει τα βάρη στην κοινωνία. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα κρίσιμο δίλημμα: Είτε να συμφωνήσουμε σε ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας που συνθλίβει την ζωή των νέων και των πιο  αδύναμων στρωμάτων, παραμένοντας στην Ευρώπη,  είτε να επιστρέψουμε σε αποτυχημένες και επικίνδυνες πολιτικές που έφεραν τη χώρα στη σημερινή τραγική κατάσταση.

Από τη συμμετοχή σε ευρύτερα σύνολα, η Ελλάδα έχει μόνο να κερδίσει.  Αυτό αποδεικνύει και η μακραίωνη ιστορία της. Μ αυτήν την ιστορία κρίνεται η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία και ο σύγχρονος ελληνισμός.

Η τραγωδία που βιώνουμε θα μας διχάσει ή θα μας αναγεννήσει;

http://www.anixneuseis.gr/?p=122517