Η τραγωδία δεν είναι κυβερνητική αλλά κοινωνική. Η εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων ψηφοφόρων δείχνει την εξάντληση των εναλλακτικών λύσεων που διέθεταν, αλλά και την ευκολία με την οποία εμπιστεύονται την ψήφο τους. Επιπλέον, το στελεχιακό δυναμικό της κυβέρνησης ηδονίζεται με την περιδίνησή του σε πολιτικά ιδεολογήματα που διαμόρφωσε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και δεν φρόντισε να παρακολουθήσει τη συνέχεια ή τα αδιέξοδά τους. Έτσι, ένα «άρωμα» υπαρκτού σοσιαλισμού, με όλες τις τάσεις του, δημιουργεί την αίσθηση ενός πολιτικού παλιμπαιδισμού.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Ωστόσο ας αναρωτηθούμε γιατί αυτό το άρωμα του "υπαρκτού σοσιαλισμού" φαντάζει τόσο μεθυστικό για μια πολύ μεγάλη μερίδα της κοινωνίας πέρα απο προηγούμενες της πολιτικές πεποιθήσεις της...προσωπικά νομίζω πως αυτό φανερώνει την αλύγιστη θέληση του λαού μας να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του, να φτιάξει το κράτος εκείνο που του αξίζει και νομίζει πως όλο αυτό μπορεί να του το προσφέρει αυτός ο "υπαρκτός σοσιαλισμός" (πάντα σε εισαγωγικά επειδή έλληνας και υπαρκτός ή ανύπαρκτος γιαλαντζί σοσιαλισμός πάντα είχαν μια αντιθετική σχέση)ή τουλάχιστον το βλέπει ως πράξη αντίδρασης απέναντι στους ευρωπαϊκούς εφιάλτες που τον ζώνουν απο παντού, ένα κοστούμι που ποτέ του δεν του ταίριαξε, γιατί και ο ίδιος μάλλον δεν ήθελε να το φορέσει, προτιμούσε την ελευθερία που προσφέρει ενα τζιν και ενα μπλουζάκι κάτω απο τον καλοκαιρινό ήλιο της Ελλάδας, απο το κοστούμι με της ευρώπης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Πέρα ἀπό τήν ὅποια χειραγώγηση)
Ὁ κ. Παντελής Σαββίδης βλέπει, σκέπτεται καί ἐκφράζεται. Πρᾶγμα πού "προσλαμβάνεται" ἀπό τό λεγόμενο σύστημα, ἐφ' ὅσον δέν προβαίνῃ σέ προτάσεις.
Τίς διαπιστώσεις, τίς ψάχνει ἡ Διέθυνσις τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, Τμῆμα Ἐλευθερίας Ἐκφράσεως, διότι ἐνδιαφέρεται γιά τήν τακτική καί τίς τυχόν ἀντιστάσεις, στό πεδίο ἐφαρμογῆς τῶν εἰλημμένων ἀποφάσεων αὐτῆς.
Τίς προτάσεις ὅμως, τίς ἀπεχθάνεται. Τίς ἀποσιωπᾶ, ἀλλιῶς τίς ὑπονομεύει. Ἀκόμη καί ἄν αὐτές ἁπλῶς δέν εἶναι σὐμφωνες μέ τούς στόχους της.
Ἄν εἶναι ἀντίθετες, τίς ἐξαφανίζει.
Οἱ προτάσεις αὐτές, προξενοῦν "θόρυβο" καί ἐπιβράδυνση διότι στοχεύουν σέ κατεύθυνση εἴτε ἀντίθετη εἴτε διαφορετική ἀπό αὐτήν στήν ὁποίαν στοχεύουν οἱ εἰλημμένες ἀποφάσεις.
Ἡ Παγκοσμιοποίηση ἀπεχθάνεται ἰδίως προτάσεις γιά πλαίσια δράσεως προκειμένου νά ἐπαναφερθῆ ἡ ροή τῶν δρωμένων καί τῶν πραγμάτων στήν φυσική τους κοίτη.
Τό κύριο χαρακτηριστικό τῆς Μετανεωτερικότητας, εἶναι ἡ σύγχυσις, τό χάος. Κάθε τί τό συμπαγές καί διαχρονικό ἤ ἐπαναλαμβανόμενο, πού δίδει ρυθμό καί εὐμορφία στό εἶναι, ἀποδομεῖται καί, εἴτε καταστρέφεται, εἴτε ἀντιστρέφεται ὅταν αὐτό εἶναι ἐφικτό.
Τό κύριο χαρακτηριστικό τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, εἶναι ἡ ταχύτης μέσα σέ πραγματικό ἤ τεχνητό χάος. Ταχύτης, γιά νά μήν αἵρεται ἡ σύγχυσις.
Γιά τήν δημοκρατία δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα, ὄχι διότι ὑπάρχουν οἱ ἐκλογές, ἀλλά διότι ὑπάρχει ὁ λαός, συγκροτημένος σέ εὐέλικτα δομημένη κοινωνία.
Γιά τήν Παγκοσμιοποίηση ὅμως, τά ἀδιέξοδα εἶναι τό κλειδί γιά τίς προκαθορισμένες ἐξελίξεις. Ἔτσι ὁ λαός καί ἡ δομή τῆς κοινωνίας ἀποτελοῦν ἐμπόδια, γιά τήν βουλησιαρχία τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, καί γι'αὐτό δέχονται ἀνηλεῆ ἐπίθεση.
Ἀντίθετα, ἡ ἴδια ἡ κοινωνία ἀναμοχλευόμενη ποικιλοτρόπως, συμβάλλλει στήν σύγχυση καί στό χάος. Εἶναι τό κατ' ἐξοχήν ἐργαλεῖο, μαζί μέ τίς παγκοσμιοποιημένες ἠγεσίες καί τά μετανεωτερικά ἄτομα, τύπου Βαρουφάκη ἤ ὅπως ἡ Λαγκάρντ, πού ὁδηγοῦν στήν ἀναμόρφωση ὄχι μόνον τῆς ἀνθρώπινης σκέψεως καί τοῦ τρόπου ζωῆς, ἀλλά καί α) τοῦ ἀνθρωπολογικοῦ καί πολιτικοῦ προτύπου σέ πρώτη φάση καί β) τοῦ άνθρωπίνου εἴδους σέ ἑπόμενη φάση.
Ἡ λέξις τοῦ μέλλοντος, σύμφωνα μέ τήν ἐφιαλτική βουλησιαρχία τῆς Παγκοσμιοποίησεως, εἶναι ἡ κατά περίπτωση, ἐκούσια ἤ ἐπιβαλλόμενη, ΜΕΤΑΛΛΑΞΙΣ.
Μετάλλαξις ἤδη τῶν πολιτικῶν. Μετάλλαξις τῶν πλέον παραδοσισκῶν λαῶν (πλήν τῶν Ἑβραίων). Μετάλλαξις τῆς Δημοκρατίας ....
Μετάλλαξις τοῦ ἀνθρώπου, ὡς ἀέναο ὄνειρο τοῦ μέλλοντος καί ὡς ἐφιάλτης τοῦ κάθε παρόντος.
Στήν περιδίνηση αὐτήν λοιπόν, στήν ὁποία ἔσπρωξαν πειραματικῶς τήν Ἐλλάδα, διά τῆς οίκονομικῆς κρίσεως πρῶτα καί διά τοῦ "προσφυγικοῦ" ὕστερα, ἀλώβητοι δέν θά βγοῦμε. Ἀλλά, θἀ ἐπιβιώσουμε καί θά νικήσουμε ὅλη αὐτήν τήν παγκόσμια ΔΑΙ-ΜΟ-ΝΙ-ΚΗ περιδίνηση, ἐάν θά μείνουμε σταθερά, μέ σθένος, μέ ἀνδρεία, ὡς πρόσωπα, ὡς κοινωνία, ὡς λαός, ὅ,τι καί ἄν συμβῆ, μέ τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.