Σχόλιο του Σάββα Καλλεντερίδη στο άρθρο "ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: Μια καθαρίστρια χάνει τη δουλειά της και γίνεται εθνικό θέμα - Όταν τη χάνει ένας με διδακτορικό, που κάθησε 25 χρόνια στα θρανία;" και απάντηση στα σχετικά με αυτό σχόλια φίλων του ιστολογίου:
Προφανώς έχουμε διαφορετικές απόψεις για το τι είναι αγώνας και τι και πώς εξυπηρετείς το κοινωνικό και το εθνικό συμφέρον.
Για τον υποφαινόμενο αγώνας είναι να μελετάς, να σπουδάζεις, να κοπιάζεις για να γίνεις χρήσιμος στην κοινωνία και την πατρίδα, και όταν θεωρείς ότι αδικείσαι, να αγωνίζεσαι για το δίκιο σου, χωρίς να γίνεσαι ουρά και ενερογούμενο κανενός κόμματος και ειδικά εκείνου που θέλει, αντί να κάνει υπεύθυνη και εθνικά επωφελή αντιπολίτευση, λαϊκίζοντας να αρπάξει την εξουσία, εκμεταλλευόμενο τη μια φορά τους μαθητές του δημοτικού και του γυμνασίου, καλώντας τους να εξεγερθούν για να ρίξουν την κυβέρνηση, την άλλη τις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ και την παραάλλη το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Επαναλαμβάνω, ο ορισμός της υποκρισίας και της εθνικής ανευθυνότητας είναι το θέμα του χαϊδολογήματος των δημοσίων υπαλλήλων, που κορυφώνεται με την περίπτωση των καθαριστριών, όπως αυτό εξελίσσεται, με τον κάθε ανεύθυνο να σπεκουλάρει και να εκμεταλλεύεται την απόλυση μερικών δεκάδων γυναικών από το δημόσιο, το υπερβολικό μέγεθος του οποίου ευθύνεται κατά μείζονα λόγο για την κρίση και για την απόλυση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων από τον ιδιωτικό τομέα και για τον εκπατρισμό δεκάδων χιλιάδων πτυχιούχων νέων από την Ελλάδα. Και όλα αυτά για να μην απολυθούν εκατό χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που προσλήφθηκαν χωρίς ΑΣΕΠ, με άθλιες διαδικασίες, κάνοντας χρήση των προσβάσεων που είχαν στα κόμματα εξουσίας και όχι μόνο, για να εξαργυρώσουν "αγώνες" που είχαν κάνει για να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους τα κόμματα αυτά.
Αν αυτή είναι κρατούσα άποψη για το τι είναι αγώνας στην ελληνική κοινωνία, προφανώς έχουμε κι άλλο κατήφορο να διαβούμε ως χώρα και ως έθνος.
Σημείωση: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να κάνει υπεύθυνη αντιπολίτευση, αντί να χρησιμοποιεί τις καθαρίστριες, θα μπορούσε για παράδειγμα να καταγγείλει την τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Υπουργείο που είναι αρμόδιο για να κάνει τις αξιολογήσεις και τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, λόγω της εμπλοκής του στη σκανδαλάρα SIEMENS. Άκουσε κανείς τίποτε γι' αυτό;
Οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι αποσπασμένοι σε πολιτικά γραφεία εξαιρέθηκαν από τη διαθεσιμότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένα κόμμα δεν σήκωσε σκόνη γι'αυτό το θέμα.
Αυτοί δλδ που δεν προσφέρουν υπηρεσίες στον πολίτη ούτε κάνουν αυτό για το οποίο προσλήφθηκαν, είναι ΟΙ ΜΟΝΟΙ που δεν κινδυνεύουν με απόλυση.
Συμπέρασμα: ΟΛΑ τα κόμματα είναι της ίδιας συνωμοταξίας, ήτοι μηχανισμοί επιβολής κοινωνικής ανισότητας και αδικίας.
Αν απέλυαν όσους είναι αποσπασμένοι σε πολιτικά γραφεία για χρονικό διάστημα > από 18 μήνες, θα γλύτωνε το δημόσιο από όλους όσους είναι original κομματόσκυλα.
Αλλά τα κόμματα θέλουν μόνο κομματόσκυλα. Δεν πιστεύω να τολμήσει κανείς να το πει αυτό "αλλοίωση πολιτεύματος"...
Tα πολιτικά κόμματα είναι δημιούργημα των Άγγλων ευγενών, ώστε να κρατούν τον λαό διχασμένο, για να μπορούν αυτοί να κυβερνούν ανενόχλητοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κοινοβουλευτισμός λεγόταν παλαιότερα και παρλιαμενταρισμός, από την αγγλική λέξη parliamentarism.
Συν τω χρόνω, τα κόμματα εξελίχθησαν σε συμμορίες, οι οποίες αντικατέστησαν την ολιγαρχία της αριστοκρατίας δια της δικής των, την κομματαρχία.
Διαχρονική παραμένει η περιγραφή των κομμάτων από τον αείμνηστο Εμμ. Ροΐδη.
Δυστυχώς η ''Κουλτούρα''του κομματικού Στρατού που δημιούργησαν τα 2 υπόψη εγκληματικά κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια επιβραβεύτηκε πανυγηρικά στις τελευταίες κρίσιμες εκλογές(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή ΕΛΙΑ-ΠΟΤΑΜΙ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πλειοψηφία οι ''ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΤΕΣ'' στο Ελληνικό λαό που ακόμη και τώρα που είμαστε κατεστραμένοι και πτωχευμένοι τρέχουν να ''γλείψουν'' τα καθίκια που υποθήκευσαν τις επόμενες 2 γεννεές.
Αν και δεν είχα σχολιάσει το αρχικό άρθρο, μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω αυτό το σχόλιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καθαρίστριες είναι γυναίκες κάποιας ηλικίας οι οποίες μένουν στο δρόμο χωρίς καμία εξειδίκευση, και κατ’ επέκταση, χωρίς καμία προοπτική για άλλη δουλειά και τις υποχρεώσεις τους να τρέχουν. Είναι λογικό να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο και κάθε δυνατή παρέμβαση, από όπου κι αν προέρχεται, για να πάρουν πίσω τη δουλειά τους, είναι ζήτημα επιβίωσης. Το γεγονός ότι κόμματα της αντιπολίτευσης και λοιποί φορείς τις στηρίζουν, και φυσικά εκμεταλλεύονται την κατάσταση για την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, δεν μειώνει τη σημασία του αγώνα τους.
Όσο για το μέγεθος του δημοσίου που ευθύνεται για την κρίση και την απόλυση των ιδιωτικών υπαλλήλων, θα ήθελα να ήξερα σε ποια επιστημονικά δεδομένα εδράζεται αυτή η άποψη που τόσο έντονα αναπαράγεται σε όλους τους τόνους από τα μέσα προπαγάνδας. Μήπως και για τις μειώσεις μισθών και την κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα φταίνε πάλι οι δημόσιοι υπάλληλοι; Ή απλώς για άλλη μια φορά καλλιεργείται, στο γνωστό προπαγανδιστικό πλαίσιο, η τεχνητή αντιπαράθεση μεταξύ δημοσίων-ιδιωτικών υπαλλήλων για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη και να καλυφθούν τα πραγματικά αίτια; Και, τέλος, αν δεχτούμε ότι πρέπει να απολυθούν εκατό χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, ποιος μας εγγυάται ότι θα είναι αυτοί που διορίστηκαν αναξιοκρατικά από τα κόμματα, όταν τα ίδια αυτά κόμματα που τους διόρισαν καλούνται να τους «αξιολογήσουν»;
Σημείωση: καλό το σχόλιο για το Μητσοτάκη και τη SIEMENS, αλλά μη αναμενόμενο από κάποιον που στηρίζει την κυβερνητική πολιτική. Μήπως εντός κυβέρνησης έχουν βγει τα μαχαίρια στον απόηχο της ήττας στις ευρωεκλογές;