Νίκος Παναγιωτίδης
Η επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974 δεν ήταν μια αυτόνομη και σπασμωδική αντίδραση στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, αλλά ούτε και το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ήταν μια αυτόνομη και σπασμωδική ενέργεια της χούντας για να ξεφορτωθεί τον Μακάριο. Ήταν και τα δύο όψεις του ίδιου νομίσματος με σκοπό την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εμπέδωση συνθηκών ηγεμονικού ελέγχου στο νησί από ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις. Μαέστρος αυτού του σχεδίου, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ. Φυσικά το σχέδιο δεν εξελίχθηκε ακριβώς όπως θα ήθελαν αυτοί που είχαν συμμετοχή στην υλοποίησή του. Όπως και να ’χει, στην πολιτική αρκετές φορές οι συνέπειες των πράξεων των πολιτικών δρώντων ξεφεύγουν από αυτό που αρχικά επιδίωκαν.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Τα OTH είναι ραντάρ.. Σχετικά με την άρνηση χρήσης των βάσεων μάλλον θα αναφέρεστε στη περίπτωση άρνησης του δικτάτορα Παπαδόπουλου να επιτρέψει την χρήση των ελληνικών βάσεων για ανεφοδιασμό των Ισραηλινών.Πραγματικά εκπλήσσομαι από το εύρος της άγνοιας σας για ένα τόσο σημαντικό θέμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν εκπλήσσομαι με την άγνοια σου- η οποία είναι δεδομένη- αλλά με την αναίδεια σου. Τα ραντάρ του Τροόδους τι τα είχα οι Εγγλέζοι; Να ενισχύουν το σήμα του ΡΙΚ; Οσον αφορά το δεύτερο που λες, πρόκειται για άλλο ιστορικό συμβάν. Ότι λέω εγώ είναι τεκμηριωμένο. Σε παραπέμπω σε ότι έχει γραφεί για τον πόλεμο του Γιομ Κιπουρ, αλλά και στο βιβλίο του Brendan O' Malley " H συνομωσία της Κύπρου".
ΑπάντησηΔιαγραφή