Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης είναι Πόντιος αλλά τον αποκαλούν «Σπαρτιάτη». Είναι αθλητής στις πολεμικές τέχνες που προϋποθέτουν ελεύθερο πνεύμα αλλά μάχεται μέσα σε... κλουβί! Περίεργα αλλά αληθινά, χαρακτηριστικά ενός 28χρονου μαχητή μικτών πολεμικών τεχνών (MMA) που συλλέγει νίκες.
Ο Ανδρέας είναι γνωστός στον αθλητικό κόσμο για τους πολλούς νικηφόρους αγώνες του που γεννούν προσδοκίες για τη συνέχεια.
Στους φιλάθλους έμεινε αξέχαστος ο εντυπωσιακός και νικηφόρος αγώνας με διπλό νοκ άουτ, που δόθηκε από τον νεαρό αθλητή στην Τσετσενία το φθινόπωρο του 2015, με αντίπαλο τον Άρμπι Μαντάγιεφ. Αργότερα, τα καλά νέα ήρθαν από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου ο Μιχαηλίδης κέρδισε στο Άμπου Ντάμπι τον γνωστό παγκοσμίως Ρουμάνο παλαιστή Ίον Πάσκου.
«Ήταν δύσκολος ο αγώνας», λέει στο pontos-news.gr ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, και με καμάρι συνεχίζει: «ο Ρουμάνος Ίον Πάσκου είναι από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Η συγκεκριμένη νίκη έχει ιδιαίτερη αξία για μένα. Οι κανόνες του ΜΜΑ μας επιτρέπουν να δίνουμε μόνο έναν αγώνα σε κάθε διοργάνωση. Οι αγώνες είναι τόσο εξαντλητικοί, που ακόμα και η πρώτη προπόνηση μετά από αυτούς γίνεται ύστερα από μια εβδομάδα!».
Το προσωνύμιο του Έλληνα αθλητή στους διεθνείς αθλητικούς κύκλους είναι «Σπαρτιάτης».
Στο Άμπου Ντάμπι μαζί με τον Ανδρέα πήγε και ο πατέρας του, Ιωάννης Μιχαηλίδης, πρώην πυγμάχος και εμπνευστής της ενασχόλησης του γιου του με τις πολεμικές τέχνες. Το 1994 μαζί με τη Ρωσίδα γυναίκα του έφερε την εξαμελή οικογένειά του από το Καζακστάν στην Ελλάδα. Ο Ανδρέας ήταν τότε έξι χρόνων, και τώρα, μετά από είκοσι δύο χρόνια ζωής στην Ελλάδα, μοιράζεται μαζί μας την ιστορία του.
«Ο μπαμπάς μου είναι φανατικός Πόντιος. Σε ηλικία μόλις τριών ετών έζησε την εξορία των Ελλήνων από την Αμπχαζία στην Ασία. Ήταν το 1949. Παρόλο που στην οικογένειά μου προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανά τα ποντιακά ήθη και έθιμα, δεν έχω μάθει σε ικανοποιητικό βαθμό τα ποντιακά. Για λόγους γρήγορης προσαρμογής στην ελληνική κοινωνία, οι γονείς μου έδωσαν βάρος στο να μάθουμε τα νεοελληνικά».
Η οικογένεια Μιχαηλίδη εγκαταστάθηκε από την αρχή στο Μενίδι της Αττικής, όπου ο Ανδρέας τελείωσε το σχολείο και το ΤΕΕ Πληροφορικής. Χάρη στις προσπάθειες του πατέρα του, ο οποίος μετά από τις τρεις κόρες του μεγάλωνε... επιτέλους και έναν γιο, αλλά και λόγω της επιμονής του ιδίου του αγοριού, η συστηματική άθληση ξεκίνησε σε μικρή ηλικία.
«Στα οχτώ μου χρόνια ξεκίνησα την ελευθέρα πάλη και το kickboxing. Μεγαλώνοντας κατέληξα στο ΜΜΑ και ασχολούμαι με αυτό εδώ και επτά χρόνια. Αυτό το άθλημα γίνεται τελευταία όλο και πιο γνωστό. Είναι ένας αγώνας στο κλουβί. Περιέχει και πάλη και kickboxing και τζούντο. Μπορείς να βγάλεις τον αντίπαλο νοκ άουτ. Οι περιορισμοί σε αυτό το άθλημα είναι κλασικοί· απαγορεύονται χτυπήματα στα γεννητικά όργανα, δαγκώματα, τραβήγματα μαλλιών.
»Παρόλο που δεν υπάρχει μια ενιαία ομοσπονδία, συμφωνήθηκαν οι ίδιοι κανόνες για όλους όσοι ασχολούνται με το ΜΜΑ σε όλο τον κόσμο. Σε αυτό το άθλημα δεν υπάρχει πρωτάθλημα, μόνο αγώνες. Το σύστημα δουλεύει με τις ζώνες. Οι οργανωτές βλέπουν πως κερδίζεις μια, δυο, τρεις φορές, και τότε προάγεσαι σε υψηλότερη κατηγορία. Όταν κερδίσεις αρκετούς αντιπάλους και δείξεις επαγγελματισμό, φθάνεις στο σημείο να παλέψεις για τη ζώνη», λέει οΑνδρέας Μιχαηλίδης, εξηγώντας τις άγνωστες πτυχές του σχετικά νέου αυτού αθλήματος.
«Παίζω στα 84 κιλά. Προπονητής μου είναι ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, που έχει τώρα ανοίξει σχολή ΜΜΑ στην Αθήνα. Γνωριστήκαμε σε κάποιους αγώνες, πήγαμε μαζί στις ΗΠΑ και τελικά γίναμε φίλοι.»
Ο δυνατός Έλληνας αθλητής βάζει πλώρη για περισσότερους αγώνες από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Για την ώρα, έχοντας τραυματιστεί στο χέρι, αδυνατεί να απαντήσει θετικά σε προτάσεις που έρχονται από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες.
Στην ερώτησή μου τι τον εμψυχώνει κατά την προετοιμασία και την εξέλιξη της μονομαχίας σε ένα κλουβί, μπροστά σε εκατοντάδες θεατές, ο Πόντιος «Σπαρτιάτης» απαντά χωρίς τον παραμικρό δισταγμό: «Με εμψυχώνει η ενδεχόμενη πραγματοποίηση του ονείρου μου, του ονείρου ενός αθλητή. Σε αυτού του είδους τα αθλήματα δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Δεν έχεις χρόνο για δεύτερη σκέψη. Πρέπει να προβλέπεις τις κινήσεις και να προφυλάσσεσαι από τα χτυπήματα του αντίπαλου. Όταν νικάς, βέβαια, σου έρχεται τόση χαρά που θέλεις να την μοιραστείς με όλους τους Έλληνες.
»Το να βγαίνεις με την ελληνική σημαία στους ώμους στην παλαίστρα και να σε χειροκροτούν οι θεατές για τη νίκη, κάνει οποιονδήποτε Έλληνα αθλητή ευτυχισμένο.
»Όμως πριν από τον αγώνα δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τίποτε άλλο από την τεχνική που θα σου φέρει τη νίκη».
Βασίλης Τσενκελίδης
- Οι φωτογραφίες και τα βίντεο είναι από τη σελίδα του Ανδρέα Μιχαηλίδη στο fb (Andreas Michailidis, αθλητής).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.