Π Ε Ν Τ Ε ΧΡΟΝΙΑ συμπληρώνονται την Παρασκευή από εκείνη την κορυφαία Ημέρα του Λαού. Της Λαϊκής Κυριαρχίας. Της Εθνικής Αξιοπρέπειας. Της Άρνησης υποταγής και υποδούλωσης. Της Απόρριψης του εξανδραποδισμού. Της Απόκρουσης του αγγλο-αμερικανικού «Σχεδίου Ανάν». Και της «λύσης - έκτρωμα», που θα σήμαινε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και μετατροπή ολόκληρης της Κύπρου σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο. Με «πολίτευμα» τη δικτατορία των «τριών ξένων δικαστών»!
Π Ε Ν Τ Ε ΧΡΟΝΙΑ από εκείνο το Σάββατο, 24η Απριλίου 2004, κατά το οποίο: Η συντριπτική πλειοψηφία του δημοκρατικού λαού, αψηφώντας τις ιταμές απειλές, τους πρόστυχους εκβιασμούς, την αισχρή προπαγάνδα και τα αίσχιστα αργύρια των δυνατών της γης και ημεδαπών προσκυνημένων, είπε το μεγάλο και σωτήριο ΟΧΙ του γνησιότερου πατριωτισμού
Η Η Μ Ε Ρ Α που οι Ελληνίδες κι οι Έλληνες ψηφοφόροι της διακυβευόμενης Κύπρου, προερχόμενοι απ' όλα τα κόμματα, Ακελιστές, Συναγερμικοί, Δηκοϊκοί, Εδεκίτες, Νέων Οριζόντων, Οικολόγων, Ελευθέρων Δημοκρατών, μαζί με τους ακομμάτιστους, αφού μελέτησαν με πίκρα, πόνο και αγωνία, κι αφού ακροάστηκαν τους κατ’ αντιμωλίαν προσεκτικοί, διάβασαν, ξανά διάβασαν, συζήτησαν και ξεψάχνισαν, επί δύο χρόνια, κάθε μικρή ή μεγάλη λεπτομέρεια και «εποικοδομητική ασάφεια» του Εκτρώματος Ανάν κι αφού υπήκουσαν, πρωτίστως και εν τέλει, ο καθένας στη δική του εθνική συνείδηση, πιο δυνατή από κάθε κομματικής ηγεσίας τις αποφάσεις, όρθωσαν, με το 76% των ψήφων, στην ιστορία της Κύπρου, στην ιστορία του ανυπότακτου Ελληνισμού, το αγέρωχο ανάστημα του υπέρλαμπρου ΟΧΙ, του δημοκρατικά πιστοποιημένου με τη λαϊκή κυριαρχία πατριωτισμού των Κυπρίων.
Μ Ε Θ Ο Δ Ε Υ Ο Υ Ν , τώρα, νέο και χειρότερο «Σχέδιο Ανάν». Μεθοδεύουν και τρόπους να μην την ξαναπάθουν όπως το 2004. Να παραγκωνίσουν, να διαστρέψουν, να ακρωτηριάσουν και να εξουδετερώσουν την κυριαρχία του λαού. Για να τού φορέσουν τον «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς», τουρκικών προδιαγραφών, για τη νόμιμη επέκταση του τουρκικού ελέγχου εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου. Διαισθάνεται ο λαός και ψηλαφεί, ανάγλυφη και υπαρκτή την έρπουσα απειλή. Οσφραίνεται τα όσα τεκταίνονται. Οσμίζεται όσα εξυφαίνονται πίσω από τις πλάτες του. Γι’ αυτό και την Παρασκευή, ξαναβγαίνει από το περιθώριο όπου τον θέλουν παραιτημένο και διεκδικεί ξανά την ενσάρκωση της λαϊκής κυριαρχίας: Παρών στο συλλαλητήριο της Παρασκευής 24.4.09 στο κατοχικό οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΑΥΡΟΥ
επιμελήθηκε sub92
ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ Ν ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΟΤΕ…
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε απ τη ζωή τον περασμένο Δεκέμβρη.
Το δάκρυ του όμως θα μείνει ανεξίτηλο για να ποτίζει την ελπίδα και τα οράματά μας…
Το πολιτικό του ανάστημα η ιστορία θα το καταγράψει σαν τον πλέον αυθεντικό ορισμό του πολιτικού ανδρισμού…
Είναι το ανάστημα που κάθε σοβαρός αντίπαλος ξέρει να σέβεται και να τιμά γιατί αποτελεί τεκμήριο και του δικού του πολιτικού ανδρισμού και ταυτόχρονα σημαντική και πολύτιμη παρακαταθήκη.
Ωστόσο και το δάκρυ του και το ανάστημά του, θα ρίχνουν μόνιμα τη βαριά σκιά τους σ όλους αυτούς που δεν έμαθαν να δακρύζουν για πατρίδες, που δεν εμπνεύστηκαν και δεν ενέπνευσαν οράματα, που δεν έμαθαν να στέκονται όρθιοι απέναντι σ όλους αυτούς που τους ήθελαν σκυμμένους, προσκυνημένους και σκυθρωπούς.
Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως και στις μέρες μας ο Γολιάθ είναι καταδικασμένος να βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, όταν η μοίρα του τον αναγκάσει να κοιτάξει κατάματα τον όρθιο Δαυϊδ, που δεν διστάζει να του τρίψει στην απαίσια μούρη του, το δίκιο και την αλήθεια.
Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως όταν έχεις οράματα και προσήλωση σ αυτά, ούτε σεισμοί έρχονται, ούτε καταποντισμοί που κάποιοι σκόπιμα επικαλούνται, είτε για να δικαιολογήσουν την ατολμία τους, είτε για να επιβάλουν τις λύσεις που τους βολεύουν.
Υπάρχει όμως δυστυχώς κι ένας λαός που δε τον τίμησε. Και είναι ο ίδιος ο λαός που λίγα χρόνια πρίν πανηγύριζε το θρίαμβο της αξιοπρέπειας του.
Είναι ο λαός που επέλεξε να ανακόψει – έστω και προσωρινά – μια πορεία θριάμβου της αξιοπρέπειας. Που επέλεξε να «δοκιμάσει» την άλλη λύση.
Ο λαός αυτός θα ξαναβρεί το δρόμο του, γιατί θα έρθει έτσι κι αλλιώς αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα του. Οφείλουμε όμως να αναδεικνύουμε την ευθύνη του γι αυτά, όπως οφείλει κι ίδιος αυτή την ευθύνη κοιτώντας τον εαυτό του κατάματα να την αναλάβει.
Κρίση τώρα στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ, γιατί η προεδρία Χριστόφια τσαλαβουτάει σε παραλλαγές του ΑΝΑΝισμού…
Διότι ότι δεν πέρασε τότε από την πόρτα, επιχειρείται να μπει σήμερα φτιασιδωμένο από τις κερκόπορτες…
Διότι τα νεοφώτιστα παληκάρια της ηγεσίας ξανάβαλαν πιθανά τις υψωμένες σημαίες στα συρτάρια διπλωμένες όπως όπως κι έχουν αρχίσει να επιδίδονται στο προσφιλές σπορ πολιτικής κλπ καριέρας… (όχι που δε θα έβρισκαν μιμητές τα δικά μας πρωτοπαλήκαρα…)
Μα δεν φαινόταν???
Δεν ήταν ξεκάθαρο???
Δεν ήταν αποκαλυπτική της μελλοντικής τακτικής όλων, η στάση που κράτησαν τις στιγμές που γραφόταν ιστορία???
Κάποιες στιγμές λοιπόν πρέπει και οι λαοί να μάθουν ν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες…