To "κουρδικό ζήτημα" της Πεντέλης

Tα γειτονικά σπίτια σώθηκαν από τις φωτιές χάρη στη βοήθεια των Κούρδων

Η εφιαλτική φωτιά που έπληξε την Πεντέλη τον Αύγουστο του 2009, κατέστρεψε ολοσχερώς τον προσφυγικό καταυλισμό των Κούρδων που υπάρχει από το 1997 στην οδό Τρύφωνος 9. Στην έκταση, η οποία ανήκει στην Eκκλησία, αυτή τη στιγμή βρίσκονται περίπου 80 πρόσφυγες, καθώς μετά τις φωτιές 40 από αυτούς αναγκάστηκαν να φύγουν. Οι συνθήκες άθλιες. Τα 24 κοντέινερ που χρησιμοποιούσαν για σπίτια κάηκαν ολοσχερώς και πλέον oι κάτοικοι βρίσκουν κατάλυμα σε πρόχειρες κατασκευές ή στα τσιμεντένια κτήρια που πριν χρησιμοποιούνταν για τουαλέτες. Δεν έχουν ηλεκτρικό και τα σημάδια της φωτιάς παραμένουν στον καταυλισμό, για να τους θυμίζουν καθημερινά τον εφιάλτη που έζησαν το καλοκαίρι.

Οι Κούρδοι, όπως υποστηρίζουν και οι κάτοικοι της Πεντέλης, βοήθησαν στην κατάσβεση των πυρκαγιών, βοηθώντας με αυταπάρνηση στην διάσωση σπιτιών από την πύρινη λαίλαπα. Όταν όμως οι φλόγες έφτασαν στον καταυλισμό, τα πυροσβεστικά οχήματα που βρίσκονταν στην περιοχή αρκέστηκαν στο να ρίχνουν νερό απ` έξω. Κανένα δεν μπήκε μέσα και όπως τονίζει στο newstime.gr ο Δήμαρχος Δημήτρης Στεργίου, από θαύμα δεν κάηκε κάποιος άνθρωπος. Οι υποσχέσεις που ακολούθησαν μετά τις πυρκαγιές πολλές. Τόσο από την τοπική αυτοδιοίκηση, όσο και από τον Αρχιεπίσκοπο. Η μόνη ενίσχυση που είδαν όμως οι Κούρδοι προήλθε από τους κάτοικους της περιοχής, οι οποίοι τους μετέφεραν ρούχα και κουβέρτες. Το newstime.gr βρέθηκε στον καταυλισμό μία βροχερή μέρα του Φεβρουαρίου, περιηγήθηκε από τους φιλόξενους Κούρδους στα καταλύματα τους και συνομίλησε με τον Δήμαρχο και κάτοικους της περιοχής.

Ο Xέμεν Μοχάμεντ ζει στην Ελλάδα εδώ και περίπου 13 χρόνια. Όπως μας είπε ο ίδιος: "Από 17 χρονών ήρθα εδώ, τώρα είμαι 29 και πάω 30. Τη μισή ζωή μου έχω περάσει στην Ελλάδα, αλλά αυτή τη στιγμή θέλω να φύγω. Να πάω σε μια χώρα όπου θα ζω σαν άνθρωπος. Εδώ δεν το κάνουμε πια... Τα παιδιά που μένουν εδώ όλοι είναι μάστορες, τεχνίτες. Ο ένας βάφει, τα άλλα παιδιά που μένουν πάνω χτίζουν, άλλοι σοβαντίζουν. Όλοι ξέρουν να κάνουν τις δουλειές τους. Αλλά δεν βρίσκουμε τίποτα. Από τα παιδιά που βλέπετε εδώ μόνο εγώ δουλεύω, οι άλλοι δεν δουλεύουν. Είμαι δέκα χρόνια εδώ για αυτό βρίσκω δουλειά, με ξέρουν και με εμπιστεύονται. Αν υπάρχουν 80 άτομα στον καταυλισμό, σχεδόν τα 20 δουλεύουν". Ο Χέμεντ μας φιλοξένησε σε ένα από τα κτήρια που χρησιμοποιούταν ως τουαλέτες και πλέον προσφέρει κατάλυμα σε πέντε άτομα. Παρά την δύσκολη κατάσταση, οι Κούρδοι δεν έχουν χάσει το αίσθημα φιλοξενίας τους. Μας κέρασαν τσάι και παρά τα όσα μας είπε στη συνέχεια ο Δήμαρχος της Πεντέλης περί προβλημάτων υγιεινής, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας κάτι τέτοιο. Η συζήτησή μας ξεκίνησε με τα προβλήματα στέγασης.

"Δεν μπορούμε να κάνουμε δουλειά για να φτιάξουμε ξανά τα σπίτια μας, ότι κάνουμε χαλάει με τέτοιον καιρό. Δεν έχουμε ρεύμα να βάλουμε ζεστό νερό. Με τη γεννήτρια δεν γίνεται τίποτα.. Ούτε ψυγείο δεν μπορούμε να βάλουμε μέσα. Μας είχαν πει θα φέρουν σπίτια μόλις τελείωσαν οι φωτιές από το Δήμο. Ήρθαν κανάλια, ήρθαν από το Δήμο, μίλησαν με τα παιδιά που ήταν εδώ. Μας είπαν ότι θα μας φέρουμε σπίτια ή κοντέινερ. Τίποτα δεν έφεραν. Και πότε δηλαδή περιμένουν να μας τα φέρουν; το καλοκαίρι; Τώρα τα χρειαζόμαστε. Ήρθαν μόνο και πήραν τα ξύλα από τα δέντρα που είχαν καεί. Επίσης μετά τη φωτιά είχαν μαζευτεί αρκετά σκουπίδια. Αρχικά μας είπαν να τα βγάλουμε έξω γιατί το φορτηγό δεν μπορούσε να μπει μέσα να τα μαζέψει. Τα βγάλαμε έξω και επειδή ήταν κοντά στο σπίτι του δήμαρχου και τον ενοχλούσαν, μας είπαν να τα ξαναβάλουμε μέσα! Μετά, το φορτηγό μπορούσε να μπει μέσα να τα μαζέψει στην αρχή όχι".

Όταν μεταφέραμε στο δήμαρχο τις καταγγελίες περί μη εισόδου του πυροσβεστικού οχήματος στον καταυλισμό, απάντησε: "Που να μπει εκεί μέσα; Δεν υπήρχε στην Πεντέλη πυροσβεστικό σώμα. Η τοπική αυτοδιοίκηση έδωσε τη μάχη της για να σβήσει τη φωτιά. Άλλωστε, όπως ήταν εκεί τα παραπήγματα μία σπίθα αρκούσε για να τα κάψει όλα όπως και έγινε. Ευτυχώς που γλίτωσε ο οικιστικός ιστός που ήταν δίπλα. Αυτά ήταν πολύ πρόχειρα πολύ εύφλεκτα, υπήρχαν μαζεμένα ξύλα, χαρτιά πεταμένα απορρίμματα δεξιά και αριστερά. Ήταν εν δυνάμει μια πυριτιδαποθήκη και αυτό που μπορώ να σας πω είναι ευτυχώς που δεν κάηκε άνθρωπος".

"Xρειαζόμαστε σπίτια"
Το πρόβλημα των μεταναστών πάντως είναι πρωτίστως αυτό της στέγης. "Αυτό που χρειαζόμαστε είναι σπίτια. Αν δουλεύουμε σε μία βδομάδα δύο μέρες, μπορούμε να πάρουμε φαγητό. Πόσο πάει; 50; 100 ευρώ; Βγαίνει. Αλλά όμως αν πρέπει να νοικιάσουμε σπίτι με 300 ευρώ ή με 500 ευρώ δεν γίνεται να βγούμε. Τώρα εδώ έχουμε 12 σπίτια και όλα τα παιδιά είναι μέσα σε αυτά τα σπίτια", τονίζει ο Χέμεν Μοχάμεντ στο newstime.gr και προσθέτει: "Τα πρώτα σπίτια που κάναμε μετά από την φωτιά ήταν από λαμαρίνα. Μόνο τις τουαλέτες είχαμε φτιάξει με πέτρες και τσιμέντο. Αυτό το σπίτι που είμαστε τώρα ήταν τουαλέτα σκεφτείτε. Πριν τις φωτιές είχαμε κοντέινερ για όλους. Υπήρχαν 37 σπίτια. Καθάρισαν μετά τη φωτιά και μας είπαν ότι θα φέρουν άλλα σπίτια".

Τα σημάδια της φωτιάς είναι εμφανή στον Καταυλισμό. Στην πλευρά του δρόμου, όπου κάποτε βρίσκονταν τα κοντέινερ στα οποία έμεναν οι πρόσφυγες αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα, πέραν μερικών ερείπιων. Καμένα μαυρισμένα δέντρα κείτονται στο χώμα, ενώ η βροχή κάνει τα πράγματα χειρότερα, δημιουργώντας παντού λιμνάζοντα νερά. Τα κτήρια που "επέζησαν", είναι εκείνα κοντά στην είσοδο. Εκεί που κάποτε ήταν τα γραφεία των Γιατρών του Κόσμου, με μια παλιά πινακίδα να θυμίζει ότι κάποτε ο καταυλισμός αυτός ήταν οργανωμένος. Οι Γιατροί του Κόσμου στήριξαν τον καταυλισμό στο ξεκίνημά του, στην έκταση η οποία ανήκει στην Εκκλησία και είχε παραχωρηθεί στις κατασκηνώσεις της Αγροτικής Τράπεζας. Λίγα χρόνια αργότερα, το πρόγραμμα των Γιατρών σταμάτησε και ξεκίνησε ο μαρασμός. "Αυτός ο χώρος ανήκει στην εκκλησία. Αν άνηκε στο Δήμο, θα μας είχαν διώξει ήδη. Πριν από χρόνια ήθελαν να μας διώξουν, αλλά ο χώρος δεν ήταν δικός τους. Μόνο η εκκλησία μπορεί να μας διώξει από εδώ. Βοηθάει η εκκλησία, αλλά όχι πάρα πολύ. Μόνο το ότι μας κράτησε όμως, είναι βοήθεια", τονίζει ο Χέμεντ Μοχάμεντ.

"Το κράτος εγκατέστησε αυθαιρέτως τον καταυλισμό σε δασική περιοχή"
Ο Δήμαρχος Πεντέλης διηγείται στο newstime.gr από την πλευρά του την ιστορία του καταυλισμού, θεωρώντας πως από την αρχή ήταν λάθος η τοποθέτηση των Κούρδων στη συγκεκριμένη έκταση. "Από το 1997 χωρίς καμία συζήτηση έγκριση, συνεννόηση με την τοπική αυτοδιοίκηση το κράτος όλως αυθαιρέτως έφερε και εγκατέστησε σε μια ακραιφνώς δασική περιοχή των πρώην κατασκηνώσεων της Αγροτικής τράπεζας γύρω στα 100 σπίτια κούρδων προσφύγων. Αυτά τα άτομα σε εκείνο το χώρο εγκαταστάθηκαν και σταδιακά λειτουργώντας στα πλαίσια της παρανομίας άρχισαν να φτιάχνουν παραπήγματα και δημιουργήθηκε εκεί στην ουσία ένας πρόχειρος καταυλισμός. Την λειτουργία αυτού του καταυλισμού τα πρώτα χρόνια, την είχαν οι γιατροί του κόσμου. Εμείς ως τοπική αυτοδιοίκηση, διαβλέποντας την επικινδυνότητα από πλευράς υγειονομικής κατάστασης που είχε ο καταυλισμός λόγω των πολλών λημμάτων και των άλλων αποβλήτων, περάσαμε δίκτυο αποχέτευσης προκειμένου να παίρνουμε τα λήμματα και ήταν η συνδρομή μας στον τομέα της καθαριότητας του καταυλισμού καθημερινή, όπως είναι και τώρα. Κάναμε ένα βιβλίο εγγράφων προς την κεντρική εξουσία ζητώντας να καθοριστούν αρμοδιότητες για την λειτουργία του καταυλισμού και ζητώντας να μετακινηθεί σε καταλληλότερη περιοχή, αφού η ύπαρξη ενός καταυλισμού σε δασική περιοχή και οι ενέργειες που γίνονταν εκεί είχαν κινδύνους όχι μόνο για τους ίδιους τους ανθρώπους που έμεναν εκεί αλλά και για την πέριξ περιοχή. Μετά από αυτή τη διαδικασία φτάσαμε στις 3/9/08 οπότε συστάθηκε μία επιτροπή η οποία προβλέπεται κατά νόμο.

Η επιτροπή αποφάσισε ότι ο καταυλισμός των Κούρδων που βρίσκεται στη δασική έκταση του Δήμου Πεντέλης δεν πληροί τις απαιτούμενες συνθήκες ασφάλειας και περιβάλλοντος καθώς και υγιεινής για τους κατοίκους και τους πρόσφυγες. Επιπρόσθετα, η συνέχιση της καθημερινής λειτουργίας του δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους πυρασφάλειας του Πεντελικού. Ως εκ τούτου, η επιτροπή θεωρεί αναγκαία την απομάκρυνση με κάθε τρόπο του καταυλισμού εκτός των ορίων του Δήμου Πεντέλης. Αυτή ήταν η απόφαση της επιτροπής εκείνης την οποία είχε συστήσει η περιφέρεια και ισχύει μέχρι σήμερα. Η φωτιά η οποία έγινε 22,23,24 του Αυγούστου του 2009 κατέστρεψε τον καταυλισμό και ενώ θα περίμενε κανένας ότι το κράτος θα επενέβαινε και θα λειτουργούσε για την μετακίνηση του καταυλισμού σε άλλη ασφαλή και για τους ίδιους και για τους κάτοικους περιοχή, τους άφησε έρμαιο της κατάστασης αυτής με αποτέλεσμα σταδιακά αυτοί στο χώρο αυτόν να χτίζουν παράνομα σπιτάκια ή να φτιάχνουν ξύλινες κατασκευές μέσα στις οποίες και άρχισαν να επανέρχονται και να διαμένουν, συνεχίζοντας δε και την λειτουργία επαγγελματικής στέγης με επισκευές αυτοκινήτων σε παρακείμενο κτήριο το οποίο υπήρχε από παλιά στις κατασκηνώσεις" και πρόσθεσε:

"Εμείς είπαμε ότι η περιοχή είναι ακατάλληλη πρώτα-πρώτα για τους μετανάστες Κούρδους και δεύτερον για τους κατοίκους της Πεντέλης. Και είπαμε παράλληλα ότι ως εναλλακτική λύση μπορεί να εξεταστεί και η δική μου πρόταση για συνεργασία 10 περίπου Δήμων για την απορρόφηση και κοινωνική ένταξη 40 περίπου Κούρδων προσφύγων ανά δήμων, θεωρώντας την πρόταση αυτή ως έχουσα σοβαρά πλεονεκτήματα ανθρωπιστικά. Η επιτροπή την δέχτηκε γιατί εμείς σαν Δήμος το να απορροφήσουμε ένα μεταναστευτικό δυναμικό πάνω από 500 άτομα σε ένα δήμο 5000 δημοτών είναι αδύνατο. Είπαμε λοιπόν ότι αν μας πουν πάρε πενήντα Κούρδους, βρες τους χώρο, δώσε τους παραπήγματα και ενέταξε τους στην κοινωνία της Πεντέλης μπορεί να γίνει. Αυτό σημαίνει όμως ότι θα υπάρχει σχέδιο από κεντρική εξουσία με κατανομή των Κούρδων σε περιοχές και το κυριότερο ότι πρέπει να βρεθεί μία μη δασική περιοχή, μέσα στην οποία να μπουν τα κοντέινερ, να εγκατασταθούν και μετά να γίνουν όλα υα υπόλοιπα. Ο Αρχιεπίσκοπος προθυμοποιήθηκε να διαθέσει τέτοιο χώρο από εκείνους που έχει η Αρχιεπισκοπή, αλλά μέχρι σήμερα έμεινε μόνο στην πρόθεση".

"Οι φωτιές άλλαξαν τα πάντα..."
"Ήμουν εδώ από το 1998. Οι γιατροί του κόσμου παλιά ήταν μια χαρά. Φρόντιζαν για όλα, για φάρμακα, για φαγητά, ζούσαμε σαν... Αμερικάνοι. Όταν έφυγαν οι Γιατροί του Κόσμου δεν είχαμε ούτε ρεύμα, ούτε φαγητό. Από τότε που έφυγαν το 2002-03 δεν είχαμε ρεύμα. Παλιά ήμασταν πάνω από 1000 άτομα, δεν είχαμε τέτοια, είχαμε μόνο σκηνές. Αλλά από ότι ξέρουμε δεν υπήρχαν λεφτά για να συνεχίσει το πρόγραμμα των Γιατρών", μας λέει ο Χασάν Γκοράν, από τους πρώτους πρόσφυγες του καταυλισμού και στη συνέχεια ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας του:

"Όταν ήρθα εδώ ήμουν 18 χρονών. Πριν τον πόλεμο. Είχα 10 αδέρφια στο Ιράκ. Ο μεγάλος αδερφός μου προσπάθησε να φύγει 2-3 φορές, αλλά τον έπιασαν στα σύνορα με Τουρκία και τον έστειλαν πίσω. Την τέταρτη φορά πήγα εγώ και κατάφερα να περάσω. Όταν πρωτοήρθα είχα δουλειά, ήταν διαφορετικά τότε. Δεν ζητάμε δουλειά τώρα, ζητάμε να μας δοθούν χαρτιά ώστε να μπορούμε να φύγουμε από την Ελλάδα". Ο Χασάν πήγε για κάποιους μήνες στην Φιλανδία, ωστόσο η μεταναστευτική πολιτική της χώρας τον ανάγκαζε να επιστρέψει στην Ελλάδα. "Στη Φιλανδία ζούσα σαν άνθρωπος. Με έστειλαν εκεί με συγκεκριμένη άδεια διαμονής, έμεινα 8 μήνες, αλλά έπρεπε να γυρίσω πίσω. Στην Φιλανδία είχαμε σπίτι, θέρμανση και κάθε 15 μέρες έπαιρνα 180 ευρώ. Σχολείο δωρεάν, σπίτι δωρεάν... Εδώ για να μάθουμε ελληνικά πρέπει να πληρώνουμε. Αυτή τη στιγμή έχουμε περίπου 10 παιδιά, τα οποία δεν πηγαίνουν σχολείο. Πριν τις φωτιές πήγαιναν κανονικά σχολείο εδώ στην Πεντέλη. Οι φωτιές άλλαξαν τα πάντα. Τα παιδιά θέλουμε να φύγουν από Ελλάδα. Να πάνε Ιταλία, Γερμανία, Φιλανδία γιατί αν δεν έχει σπίτι, αν δεν σου αρέσει να μένεις στο σπίτι σου με τι όρεξη να πας σχολείο; Μία γυναίκα έχει 6 παιδιά αλλά δεν έχει χρήματα... τα παιδιά μερικές φορές αναγκάζονται να ζητιανεύουν. Στο εξωτερικό δεν είδα να συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο".

"Σώσαμε τα σπίτια τους και ήθελαν να μας διώξουν"
Όπως παραδέχεται και ο Δήμαρχος, οι Κούρδοι είχαν καλή συμπεριφορά στις φωτιές. Οι σχέσεις με τους κατοίκους δεν είναι κακές. Ο Χέμεντ Μοχάμεντ υποστηρίζει: "Κάποιοι κάτοικοι είναι καλοί μαζί μας κάποιοι κακοί. Τα παιδιά που ήταν εδώ δεν είχαν νερό να σβήσουν τα δικά μας σπίτια και πήγαν και βοήθησαν και έσβησαν τα σπίτια που είναι πάνω στο δρόμο. Και μετά τη φωτιά κάποιοι από τους γείτονες ήθελαν να μας διώξουν. Κάποιοι άλλοι βέβαια είπαν όχι, που να φύγουν τα παιδιά; Να πάνε που; Εμείς πήραμε από την πισίνα του σπιτιού για να σβήσουμε τη φωτιά. Ενώ τα δικά μας σπίτια είχαν ήδη καεί. Ήρθαν πυροσβεστικά οχήματα, σταμάτησαν έξω από την κατασκήνωση. Αυτά τα δύο που είχαν έρθει αν είχαν μπει μαζί μέσα θα είχαν σβήσει τη φωτιά. Αλλά δεν μπήκαν, φοβήθηκαν, σταμάτησαν και έριχναν νερό από πάνω. Πιστεύω ότι ήθελαν να καούν όλα για να φύγουμε από εδώ μέσα. Απέναντι από την πόρτα είναι το σπίτι του δήμαρχου. Σταμάτησαν απ` έξω, έσβησαν τη φωτιά και έμειναν εκεί".

Η Λίτσα, καταστηματάρχης της περιοχής μας δηλώνει ξεκάθαρα ότι οι Κούρδοι πρόσφυγες δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα και είναι πλήρως εναρμονισμένοι με την τοπική κοινωνία. Ο Βαγγέλης από την πλευρά του, καταστηματάρχης σε κεντρικό σημείο, υποστηρίζει πως ο ίδιος δεν έχει αντιμετωπίσει προβλήματα. Έχει ακούσει όμως συζητήσεις πελατών του να κάνουν λόγο για διάφορες παράνομες δραστηριότητες τους, κυρίως όσον αφορά θέματα υγιεινής αλλά και για πιο ακραίες περιπτώσεις, όπως πώληση ναρκωτικών. Ο κύριος Στεργίου μας είπε: "Οι Κούρδοι γενικά δεν προκαλούν σοβαρά προβλήματα εγκληματικότητας. Στο παρελθόν υπήρξαν δύο νεκροί στον καταυλισμό, οι οποίοι προήλθαν από τσακωμούς μεταξύ τους. Εκτός καταυλισμού τα προβλήματα είναι ότι έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνα που βάζει ο ΟΤΕ με δική τους διαδικασία και να παίρνουν τηλέφωνα χωρίς να τα πληρώνουν. Το δεύτερο είναι ότι κλέβουν το ρεύμα από τις κολώνες του περιμετρικού δικτύου της πόλης και αφήνουν την πόλη χωρίς φως για να ηλεκτροδοτηθεί ο καταυλισμός".

Εμείς όταν πήγαμε στον καταυλισμό μας έδειξαν τις γεννήτριές τους. Ο δήμαρχος επέμεινε: "Κλέβουν ρεύμα και το κάνουν από παλιά, δεν είναι καινούργιο. Το θέμα είναι ότι και σε αυτό οφείλει η πολιτεία να δώσει λύση. Δεν μπορεί να εθελοτυφλεί. Αυτοί είναι άνθρωποι. Δεν μπορεί να είναι πεταμένοι εκεί πέρα τόσοι άνθρωποι. Όταν πιάσει ένα χιόνι καλό, τα πιτσιρίκια που υπάρχουν εκεί θα αντέξουν ή θα τρέχουμε όπως πρόπερσι στο παρά πέντε να τα μεταφέρουμε σε άλλους χώρους; Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει η πολιτεία αυτό το θέμα να το κουκουλώνει. Πρέπει κάποτε να το δει. Έχουν περάσει μέχρι τώρα 12-13 χρόνια και πρέπει κάποια στιγμή να σκύψει να το δει και να δώσει λύση. Να μην αφήνει να ταλαιπωρούνται οι Κούρδοι, να ταλαιπωρούνται οι Πεντελιώτες, να μην ξέρει ``ανευθυνο-υπεύθυνος`` ποιος είναι και να υπάρχει μια κατάσταση χαώδης για αυτόν τον καταυλισμό".

Εκκληση σε βοήθεια

"Πλέον, δεν πιστεύω τίποτα..."
Για το θέμα έθεσε ερώτηση στη Βουλή στις αρχές του Δεκέμβρη που μας πέρασε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως:

" Η μεγάλη πυρκαγιά του περασμένου Αυγούστου στην Αττική, κατέστρεψε ολοσχερώς τις εγκαταστάσεις του καταυλισμού, με συνέπεια περισσότεροι από 120 πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και 5 οικογένειες με μικρά παιδιά, να μένουν, ελλείψει αξιοπρεπούς εναλλακτικής λύσης, σε πρόχειρες σκηνές χωρίς ρεύμα στον ίδιο, καμένο πλέον, χώρο.
Με δεδομένο ότι για ανθρωπιστικούς και υγειονομικούς λόγους η Πολιτεία οφείλει να δράσει άμεσα.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
• Έχει αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για τη μετεγκατάσταση των άστεγων κούρδων προσφύγων του καταυλισμού της Πεντέλης, οι οποίοι έχασαν τις εστίες τους εξαιτίας της μεγάλης πυρκαγιάς που έπληξε την Αττική τον περασμένο Αύγουστο;
• Έχει εξευρεθεί ο κατάλληλος χώρος; Αν όχι, ποιοι οι λόγοι της καθυστέρησης;

Καμία λύση δεν έχει δοθεί φυσικά και από κανέναν. Τοπική αυτοδιοίκηση, κράτος και Αρχιεπισκοπή έχουν μείνει στα λόγια. "Φυσικά νιώθουμε ξεχασμένοι... αν είχαμε κάποιον τρόπο να φτιάξουμε τα σπίτια μας.... Υπάρχουν παιδιά που μένουν στο δρόμο. Για πήγαινε στην Ιταλία να δεις τους προσφυγικούς καταυλισμούς, δεν κοιμάται κανείς στον δρόμο. Μέχρι και από Αμερική έχουν έρθει δημοσιογράφοι για εμάς, αλλά δεν έχει γίνει τίποτα", τονίζει απαισιόδοξα ο Χασάν Γκοράν για να προσθέσει ο Χέμεντ Μοχάμεντ: "Τίποτα δεν πιστεύω πια... Μας έχουν πει πολλά και δεν έχουν κάνει τίποτα. Πλέον θέλουμε να φύγουμε". Οι ελπίδες των Κούρδων έχουν εξανεμιστεί. Προσπαθούν απλά να περάσουν τον χειμώνα και από καλοκαίρι έχει ο Θεός...

- Το ρεπορτάζ πραγματοποιήθηκε με την πολύτιμη συμβολή του George Mesthos

http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=32302