Το «Μαύρο Χρήμα» στην πολιτική, η διαπλοκή των κομματικών μηχανισμών όχι μόνον με τους οικονομικά ισχυρούς αλλά ευθέως με τον μαφιόζικο υπόκοσμο είναι μια σταθερά της γαλλικής πολιτικής ζωής.Το «Μαύρο Χρήμα» στην πολιτική, η διαπλοκή των κομματικών μηχανισμών όχι μόνον με τους οικονομικά ισχυρούς αλλά ευθέως με τον μαφιόζικο υπόκοσμο είναι μια σταθερά της γαλλικής πολιτικής ζωής. Οι κατά καιρούς αποκαλύψεις είναι προφανές ότι υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες καθώς προφανώς επιταχύνουν τη φθορά της προσωπικότητας που στοχοποιείται.
Τα «Διαμάντια του Μποκάσα» έδωσαν τη χαριστική βολή στον Ζισκάρ Ντεστέν γύρω στο 1980 όταν το πείραμά του είχε αποτύχει: Δεν μπόρεσε να διασπάσει την Ενωμένη Αριστερά και να κυβερνήσει στο Κέντρο και επί πλέον η ανταρσία του Σιράκ τον είχε καταστήσει όμηρο της μεγαλύτερης πολιτικής συνιστώσας της Κεντροδεξιάς.
Το κύμα αποκαλύψεων για τα σκάνδαλα των κυβερνήσεων των Σοσιαλιστών στην περίοδο 1988-93 που είχαν σαν τραγική κατάληξη την αυτοκτονία του στενού συνεργάτη του Μιτεράν, Μπερεγκοβουά, λίγες μέρες μετά την εκλογική συντριβή της κυβερνητικής παράταξης την άνοιξη του 1993, προετοίμαζαν την δυναμική επάνοδο μιάς Δεξιάς η οποία υπό τον Μπαλαντύρ θα προσπαθούσε να συνδυάσει την γκολική παράδοση και τον φιλελευθερισμό.
Οι σημερινές αποκαλύψεις κατά του Σαρκοζί, ανεξάρτητα από το εάν θα στοιχειοθετηθούν νομικά για να υπάρξει δικαστική συνέχεια, επιβεβαιώνουν πανηγυρικά το πρόωρο πολιτικό του τέλος μόλις τρία χρόνια μετά την σαρωτική εκλογική του νίκη την άνοιξη του 2007:
-Το στοίχημά του για προσαρμογή του γαλλικού μοντέλου κρατικής παρέμβασης στην Οικονομία -μια παράδοση με ρίζες στην εποχή της Απόλυτης Μοναρχίας- με την ευρύτατη δυνατή στήριξη και συναίνεση την οποία συμβόλιζε η συμμετοχή προσωπικοτήτων από τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο στην κυβέρνηση ανήκει πλέον στο παρελθόν. Το πρωτοφανές στα γαλλικά πολιτικά χρονικά πρόγραμμα λιτότητας που υιοθέτησε καθ΄ υπαγόρευσιν της Μέρκελ πλήττει ευθέως όχι μόνον τους κοινωνικά αποκλεισμένους αλλά τον πυρήνα της γαλλικής κοινωνίας, τη μεσαία τάξη με ορατό τον κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης από την οποία θα ωφεληθούν τόσο η Άκρα Δεξιά όσο και η Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Μια κοινωνική ανάφλεξη ανάλογη με αυτήν που παρέλυσε τη Γαλλία στα τέλη του 1995 όταν οι Σιράκ-Ζιπέ επεχείρησαν να επιβάλουν περιοριστική πολιτική στο όνομα του Μάαστριχτ θα ήταν σήμερα μοιραία εν μέσω κρίσης τόσο για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας όσο και για την θέση της στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.
-Συντρίμμια και θρύψαλα είναι πλέον και η προσπάθεια Σαρκοζί να ισχυροποιήσει τη θέση της Γαλλίας στην Ευρώπη και τον Κόσμο. Η προσέγγιση με τις ΗΠΑ που κορυφώθηκε με την επιστροφή της Γαλλίας στο Στρατιωτικό Σκέλος του ΝΑΤΟ την Άνοιξη του 2009 ήταν μια κίνηση χωρίς συνέχεια καθώς τίποτε δεν δείχνει ότι η Ουάσιγκτον υπολογίζει το Παρίσι ως τον προνομιακό του εταίρο στην Ευρώπη. Επιπλέον η υποταγή Σαρκοζί στη σκληρή περιοριστική πολιτική της Μέρκελ οριοθετεί εκ των πραγμάτων τη συνεργασία με την κυβέρνηση Ομπάμα. Παρόμοια διαπίστωση αποτυχίας και στην προσέγγιση με την Βρετανία που είχε αποτυπωθεί συμβολικά στη στήριξη της υποψηφιότητας Μπλερ για την θέση του πρώτου προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αλλά και στην πρόσκληση του Μπράουν στην πρώτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης τον Νοέμβριο του 2008. Η Βρετανία των Κάμερον-Κλεγκ έχει εισέλθει σε μια άγνωστης διάρκειας περίοδο εσωστρέφειας.
Θα αντέξει ο Σαρκοζί μέχρι τις εκλογές της άνοιξης του 2012; Μόνη παρηγοριά η διαπίστωση ότι το ίδιο ερώτημα τίθεται πλέον και για τη Μέρκελ με ορίζοντα το 2011.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Ούκ ολίγες φορές έχω ακούσει ανθρώπους να σχολιάζουν τα σκάνδαλα στη χώρα μας και να λένε ότι αυτά μόνο εδώ συμβαίνουν. Σε ποια χώρα του πολιτισμένου κόσμου γίνονται αυτά που γίνονται εδώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά η ερώτηση θα έπρεπε να είναι αλλιώς. Σε ποια χώρα του "πολιτισμένου" κόσμου ΔΕΝ γίνονται αυτά;
Κι αυτό όχι για να δείξουμε ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, αλλά για να πάψουμε να έχουμε αυτή την εξιδανικευμένη εικόνα της πολιτισμένης Δύσης που μας δημιουργεί σε μερικούς από εμάς σύνδρομο κατωτερότητας.
Δημήτριος
Δημήτριος: "...την εξιδανικευμένη εικόνα της πολιτισμένης Δύσης που μας δημιουργεί σε μερικούς από εμάς σύνδρομο κατωτερότητας..."
ΑπάντησηΔιαγραφή... και ενοχής για να καταπίνουμε τα μέτρα του ΔΝΤ αμάσητα.
@Δημήτριος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμφωνώ.
Διαφθορά με διαφθορά έχει διαφορά !
Άλλο πράγμα να τα πάρει ένας πολιτικός μιας χώρας κάποια στιγμή και άλλο αυτό να γίνεται συστηματικά από το 10% των πολιτικών και του κρατικού μηχανισμού μιας άλλης.
Η διαφθορά είναι μετρήσιμη ως μέγεθος και η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης και από τις ...ηγέτιδες δυνάμεις παγκοσμίως!!!
τζιμης
Η διαφορά της διαφθοράς μου θυμίζει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο άνθρωπος θέλει να σκοτώσει έναν τίγρη αυτό λέγεται αθλητισμός, όταν ο τίγρης θέλει να σκοτώσει τον άνθρωπο αυτό ονομάζεται σκληρότητα.
Σω Μπέρναρ
Αγαπητέ Τζίμη όταν φτάνει ένας λαός να αρχίζει να μετράει αν κάποιος έκλεψε λίγο, ή πολύ , ή κάτι λιγότερο από το πολύ, τότε σίγουρα έχουμε χάσει το μέτρο και την αίσθηση των εννοιών και των αξιών μας.
Η διαφορά της ποινής δεν αλλάζει την βαρύτητα της πράξεως
Υπάρχει πρόβλημα με τον χρόνο του server; Αν καθυστερήσει κανείς να στείλει το σχόλιο, δεν το παίρνει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πάση περιπτώσει κι εγώ νομίζω ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν παντού. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Στην Ελλάδα είναι όλος ο πολιτικός και κρατικός μηχανισμός διεφθαρμένος. Πολιτικοί, κρατικοί λειτουργοί, γιατροί, οι πάντες τα παίρνουν και κυρίως ουδείς τιμωρείται.
Στην Γερμανία κάποιος έδωσε χρήματα για την CDU και ήθελαν να περάσουν τον πρώην καγκελάριο Helmut Kohl από δίκη, διότι δεν δήλωνε το όνομα αυτού που τα έδωσε, όπως προβλέπει η γερμανική νομοθεσία. Τι σχέση έχει η νοοτροπία του κόσμου στην Γερμανία μ’ αυτήν του Έλληνα, που έμαθε πια να ζει με την καθημερινή διαφθορά;
ΥΓ: Για την ακρίβεια δεν ήταν διαμάντια, αλλά ελεφαντόδοντο, αυτό που είπαν ότι έδωσε ο Μποκάσα. Τίποτε δεν αποδείχτηκε τελικά.
ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαφθορά, μικρή ή μεγάλη, είναι το πρόσχημα. Ο στόχος είναι να υποκύψει η ΕΕ στις ΗΠΑ (δια της εξοντώσεως των ηγετών της)και να μειωθει η ισχύς (οικονομική και πολιτική)των μεσαίων στρωμμάτων. Ενα πρόβλημα ισχύος και ένα πρόβλημα κοινωνικό. Ο μόνος που αντέχει ακόμα είναι ο Μπερλουσκόνι.
Απόδειξη ότι η διαφθορά είναι πρόσχημα είναι ότι και στη Γερμανία, όπου δεν υπάρχει διαφθορά, τα μέτρα λιτότηττας, είναι αυστηρότατα.
Αφού η διαφθορά είναι μετρήσιμη ως μέγεθος, υπάρχει διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σεισμός με σεισμό έχει διαφορά.
Αλλιώς είναι ένας σεισμός 3 ρίχτερ που δεν σε αποσυντονίζει σαν χώρα και άλλο πράγμα ένας 7,5 που θα σε καταστρέψει.
Στην Ελλάδα, το μέγεθος της διαφθοράς είναι μεγατόνων.
Όποιος το προσεγγίζει ...ποιητικά επικαλούμενος τον Σώ, μάλλον θέλει να απαλύνει τις εντυπώσεις στην λογική του "αφού κλέβουν και οι άλλοι, πολλά ή λίγα, το ίδιο είναι".
Η διαφθορά είναι οικονομικό μέγεθος που αποτυπώνεται με αριθμούς και νομικό ζήτημα χωρίς φιλολογικές προεκτάσεις.
Γι' αυτό και οι ποινές που επιβάλλονται στους κλέφτες διαφέρουν ανάλογα με το μέγεθος της κλοπής. Και σωστά διαφέρουν! Εφ'όσον βέβαια εξεταστούν τα ελαφρυντικά ή επιβαρυντικά στοιχεία.
τζιμης
Πάντως, το μέγεθος του μαύρου χρήματος στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια εκτιμάται ότι βρίσκεται ΑΚΡΙΒΩΣ στο ύψος του ελλείμματος !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου σημαίνει ότι εάν δεν ήταν μαύρο και έμπαινε στα δημόσια ταμεία, θα είχαμε μηδενικό έλλειμμα.
Η παραγωγικότητα είναι άλλο πράγμα.
Εάν στην Ελλάδα ήταν υψηλή, θα είχαμε και πλεόνασμα.
Βέβαια το ΚΚΕ δεν το δέχεται αυτό.
"Αφού ο καπιταλισμός είναι κακός, επόμενο να φέρει τα ελλείμματα" !
τζιμης