Απελευθερώνεται το καθεστώς φαρμακείων;

της Ελίνας Γαληνού
Τα κλειστά επαγγέλματα, είναι πολλά ενώ επηρεάζονται το καθένα ξεχωριστά από διαφορετικές παραμέτρους. Το ίδιο ισχύει και για τις επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσουν όχι μόνο στους επαγγελματίες, αλλά στο κοινωνικό σύνολο και την αγορά. Για παράδειγμα, τα Φαρμακεία απεργούν δύο μέρες αντιδρώντας στο επικείμενο νομοσχέδιο "απελευθέρωσής τους". Ποιός νοιάζεται για τον κόσμο που θα χρειαστεί ένα φάρμακο επειγόντως και δεν θα το βρίσκει πουθενά; Ετσι όμως συμβαίνει με τις απεργίες, άλλοι πιέζουν και άλλοι πιέζονται...

Ισως το καθεστώς κλειστών επαγγελμάτων, να έπρεπε κάποια στιγμή να αναθεωρηθεί βέβαια γιατί από τον καιρό που θεσπίστηκε ως τώρα, έχουν αλλάξει πολλά. Ισως να είναι κατά κάποιο τρόπο αναγκαία η άρση περιορισμών που ίσχυαν για το επάγγελμα του φαρμακοποιού. Μέχρι τώρα, για να ανοίξει κάποιος φαρμακείο, έπρεπε να διαθέτει πτυχίο Φαρμακοποιού και να έχει εξασφαλίσει άδεια λειτουργίας του φαρμακείου, είτε κληρονομικά είτε με αγορά. Αυτό το καθεστώς, ευνοούσε περισσότερο τους γόνους παλιών φαρμακοποιών σε σχέση με άλλους που αναγκάζονταν να αγοράσουν άδεια φαρμακείου. Διότι η αγορά αδείας κοστίζει σαν ένα περιουσιακό στοιχείο που καθένας για να αποκτήσει, πολλές φορές χρεωνόταν. Οι δεσμεύσεις αυτές, ήταν σίγουρα ανασταλτικές για την διεύρυνση άσκησης του επαγγέλματος. Πολλοί ήταν εκείνοι που λόγω αυτών των περιορισμών παραιτήθηκαν από το να ανοίξουν φαρμακείο, ενώ πολλοί άλλοι, έγιναν απρόθυμα φαρμακοποιοί για να συνεχίσουν το φαρμακείο του γονιού τους. "Η άδεια φαρμακείου όμως, εκδίδεται από το κράτος οπότε θεωρείται "δημόσιο αγαθό". Και σύμφωνα με αυτή τη λογική, δεν νοείται αυτό το "αγαθό" να γίνεται αντικείμενο αγοροπωλησίας ή να διαβιβάζεται κληρονομικώ δικαιώματι", ισχυρίζεται ο υπουργός. Ας πούμε ότι δεν είναι εντελώς λάθος ο συλλογισμός του. Ομως, ούτε η βίαιη αποστέρηση κεκτημένων δικαιωμάτων, είναι λογικό να εφαρμόζεται με τόσο απόλυτο τρόπο. Διότι οι άδειες που έχουν σήμερα οι φαρμακοποιοί, αυτόματα αχρηστεύονται, άσχετα αν κάποτε τις πλήρωσαν ή τις κληρονόμησαν πληρώνοντας φόρο κληρονομίας.
Από την στιγμή που θα ισχύσει το νέο καθεστώς, ούτε να τις πουλήσουν θα μπορούν ούτε να τις μεταβιβάσουν στα παιδιά τους. Και όσοι επιθυμούν να ασκήσουν το επάγγελμα, θα γραφτούν στις λίστες αναμονής του κράτους και θα περιμένουν πότε και πού θα είναι διαθέσιμο κάποιο φαρμακείο για να υποβάλουν αίτηση έκδοσης αδείας. Ισως η άδεια αυτή να μην κοστίζει μια περιουσία, αλλά περιορίζεται πολύ η δυνατότητα επιλογής φαρμακείου όσον αφορά κατηγορίες και περιοχές προτίμησης. Ενα φαρμακείο όμως στο οποίο έχουν επενδυθεί πολλά χρήματα και εργασία, είναι ιδιωτική περιουσία και ο κάτοχός της όταν παύσει να την λειτουργεί, πώς θα αποζημιωθεί όταν αυτή περάσει σε κάποιον άλλον που ήρθε η σειρά του στην κρατική λίστα; "Το μέτρο αυτό, θα διευρύνει την αγορά φαρμάκων και θα δημιουργήσει προυποθέσεις για φθηνότερα φάρμακα" ξαναλέει ο υπουργός. Θα έπρεπε όμως παράλληλα να σταθμίσει την διαθεσιμότητά τους ανά περιοχές ώστε να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περιοχής. Είναι δυνατόν να ισχύουν τα ίδια μέτρα για τα αστικά κέντρα όπου υπάρχει πληθώρα φαρμακείων, ενώ σε χωριά και νησιά, υπάρχει μόνο ένα ή δύο και σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων μεταξύ τους; Λογικά στις απομακρυσμένες και δύσβατες περιοχές, χρειάζονται πολύ μεγαλύτερες διευκολύνσεις στο καθεστώς λειτουργίας φαρμακείων και στη διακίνηση φαρμάκων, απ΄ότι στα αστικά κέντρα. Και το κράτος, θα πρέπει να μεριμνήσει για την έγκαιρη εξόφληση οφειλών προς τα φαρμακεία όλης της χώρας, πράγμα που πολλές φορές έχει δημιουργήσει αδιέξοδα στην αγορά και διαθεσιμότητα του φαρμάκου με τα ...ευνόητα προβλήματα στην κοινωνία. Οταν λοιπόν προβάλει η κυβέρνηση τα ελκυστικά επιχειρήματα "δημόσιο και κοινωνικό αγαθό" προκειμένου να στηρίξει την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης, οφείλει να έχει συνειδητοποιήσει ολοκληρωμένα τη σημασία τους. Διότι μια αποσπασματική και αμελέτητη "απελευθέρωση", θα φέρει περισσότερη σύγχυση και επιπτώσεις παρά εξυγίανση.