Η μείωση του ύψους του δημόσιου χρέους στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 είναι μια από τις βασικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας στο πλαίσιο του δεύτερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Υπάρχουν προβλήματα στην επίτευξη του στόχου αυτού, όπως διαφαίνεται από τις εκτιμήσεις και αναλύσεις έγκυρων οικονομικών εμπειρογνωμόνων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πρόσφατο δημοσίευμα της «WSJ» ανέφερε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που είναι ένας από τους πιστωτές της χώρας, πιέζει τα άλλα δύο μέρη, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προχωρήσουν σε περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, για να γίνει διαχειρίσιμο.
Οπως έχει επισημανθεί κατ' επανάληψη, για να αποδεσμεύσει τα ποσά που αναλογούν στη συμμετοχή του στη δανειακή σύμβαση το ΔΝΤ πρέπει να έχει στη διάθεσή του έκθεση από την οποία να προκύπτει η βιωσιμότητα του χρέους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την πλευρά της έσπευσε να δηλώσει ότι αυτό που θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, μία από τις οποίες είναι και η μείωση του χρέους ως ποσοστού του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος στο 120%.
Το ερώτημα το οποίο σαφώς προκύπτει είναι αν με βάση τις τρέχουσες συνθήκες είναι ρεαλιστικός ο στόχος για μείωση του χρέους στα επίπεδα που προσδιόρισε το δεύτερο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής.
Το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών στην τριμηνιαία έκθεση επισημαίνει ότι ο στόχος αυτός εξαρτάται από μια σειρά κομβικών συνιστωσών, με κυριότερες το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ, τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων στο ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης, καθώς και το επιτόκιο δανεισμού. Η οικονομική συγκυρία, οι πολιτικές εξελίξεις, πλήθος εξωγενών παραγόντων και το διεθνές περιβάλλον είναι εξίσου ζωτικής σημασίας μεταβλητές που δύνανται να επηρεάσουν την εξέλιξη του παραπάνω λόγου.
Η Τράπεζα της Ελλάδος στην ετήσια έκθεσή της επισημαίνει ότι η επιτάχυνση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερο ΑΕΠ, γεγονός που θα βελτίωνε περαιτέρω τη δυναμική του χρέους. Χρησιμοποιεί το παράδειγμα ότι η αύξηση των ονομαστικών ρυθμών ανάπτυξης κατά 1% ετησίως θα συνέβαλλε σε περαιτέρω πτώση του δημόσιου χρέους, κοντά στο 105,5% του ΑΕΠ το 2020, ενώ το αντίστροφο σενάριο, δηλαδή η μείωση των ονομαστικών ρυθμών ανάπτυξης κατά 1% ετησίως, θα οδηγούσε το χρέος στο 129% του ΑΕΠ το 2020.
Υπάρχουν κίνδυνοι και αβεβαιότητες, επισημαίνει το κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα της χώρας ως προς το στόχο, που συνδέονται με τυχόν καθυστέρηση ή μη υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, αστοχίες στη δημοσιονομική προσαρμογή και χαμηλότερη ανάπτυξη. Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη. Και το ερώτημα είναι αν το τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΚΟΥΤΣΗΣ - dplak@naftemporiki.gr
Υπάρχουν προβλήματα στην επίτευξη του στόχου αυτού, όπως διαφαίνεται από τις εκτιμήσεις και αναλύσεις έγκυρων οικονομικών εμπειρογνωμόνων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πρόσφατο δημοσίευμα της «WSJ» ανέφερε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που είναι ένας από τους πιστωτές της χώρας, πιέζει τα άλλα δύο μέρη, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προχωρήσουν σε περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, για να γίνει διαχειρίσιμο.
Οπως έχει επισημανθεί κατ' επανάληψη, για να αποδεσμεύσει τα ποσά που αναλογούν στη συμμετοχή του στη δανειακή σύμβαση το ΔΝΤ πρέπει να έχει στη διάθεσή του έκθεση από την οποία να προκύπτει η βιωσιμότητα του χρέους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την πλευρά της έσπευσε να δηλώσει ότι αυτό που θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, μία από τις οποίες είναι και η μείωση του χρέους ως ποσοστού του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος στο 120%.
Το ερώτημα το οποίο σαφώς προκύπτει είναι αν με βάση τις τρέχουσες συνθήκες είναι ρεαλιστικός ο στόχος για μείωση του χρέους στα επίπεδα που προσδιόρισε το δεύτερο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής.
Το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών στην τριμηνιαία έκθεση επισημαίνει ότι ο στόχος αυτός εξαρτάται από μια σειρά κομβικών συνιστωσών, με κυριότερες το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ, τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων στο ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης, καθώς και το επιτόκιο δανεισμού. Η οικονομική συγκυρία, οι πολιτικές εξελίξεις, πλήθος εξωγενών παραγόντων και το διεθνές περιβάλλον είναι εξίσου ζωτικής σημασίας μεταβλητές που δύνανται να επηρεάσουν την εξέλιξη του παραπάνω λόγου.
Η Τράπεζα της Ελλάδος στην ετήσια έκθεσή της επισημαίνει ότι η επιτάχυνση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερο ΑΕΠ, γεγονός που θα βελτίωνε περαιτέρω τη δυναμική του χρέους. Χρησιμοποιεί το παράδειγμα ότι η αύξηση των ονομαστικών ρυθμών ανάπτυξης κατά 1% ετησίως θα συνέβαλλε σε περαιτέρω πτώση του δημόσιου χρέους, κοντά στο 105,5% του ΑΕΠ το 2020, ενώ το αντίστροφο σενάριο, δηλαδή η μείωση των ονομαστικών ρυθμών ανάπτυξης κατά 1% ετησίως, θα οδηγούσε το χρέος στο 129% του ΑΕΠ το 2020.
Υπάρχουν κίνδυνοι και αβεβαιότητες, επισημαίνει το κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα της χώρας ως προς το στόχο, που συνδέονται με τυχόν καθυστέρηση ή μη υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, αστοχίες στη δημοσιονομική προσαρμογή και χαμηλότερη ανάπτυξη. Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη. Και το ερώτημα είναι αν το τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΚΟΥΤΣΗΣ - dplak@naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.