Ακριβό το αίμα

της Ελίνας Γαληνού
Η υπόθεση σχετικά με την διακοπή διαθεσιμότητας αίματος από τον Ερυθρό Σταυρό Ελβετίας που συνέβη πριν λίγο καιρό, μας φέρνει στο προσκήνιο ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα. Ενα θέμα που ευχόμαστε να μην αναδείξει την αναγκαιότητά του κατά τις ημέρες των πασχαλινών μετακινήσεων, όπου συνήθως σημειώνεται αύξηση τροχαίων ατυχημάτων...
Εφ΄όσον όμως το ελληνικό κράτος αμέλησε να πληρώσει τα συμφωνημένα ποσά, διακόπτεται η παροχή αίματος που αριθμούσε σε περίπου 28.000 φιάλες κατ΄έτος. Αυτό βεβαίως, δείχνει την έλλειψη νοικοκυροσύνης μας σαν κράτος που θα έπρεπε να σέβεται τους πολίτες του. Μας δηλώνει όμως ακόμα ότι οι φιάλες που δεν θα έρχονται πια από την Ελβετία, θα πρέπει να αναπληρωθούν οπωσδήποτε εδώ στην Ελλάδα.

Δεν το λέμε αυτό για να ενισχύσουμε τη δικαιολογία κατά την οποία "καλύτερα που διακόπηκε η παροχή, για να ευαισθητοποιηθούν οι Ελληνες", διότι δεν είναι και τόσο αμελητέα ζημιά να αποστερηθεί η χώρα τόσες φιάλες αίματος, επειδή το κράτος δεν κανόνισε τους λογαριασμούς του.  Οχι πως η ευαισθητοποίηση για την εγχώρια αιμοδοσία, δεν χρειάζεται σε διαρκή βάση... Η αιμοδοσία δεν είναι μονάχα ζήτημα αλληλεγγύης, αλλά μπορεί αύριο να αφορά τον ίδιο τον αιμοδότη. Καθένας λοιπόν που αποφασίζει να προσφέρει αίμα για να υπάρχουν αποθέματα, θα πρέπει να σκέφτεται αυτό κυρίως."Σήμερα έχει ανάγκη ένας συνάνθρωπός μου, αύριο μπορεί να έχω ανάγκη εγώ ο ίδιος ή κάποιος δικός μου..."

Μ΄αυτό το σκεπτικό όμως, πολλοί άνθρωποι έχουν κινηθεί εδώ και χρόνια να δίνουν αίμα, αλλά και πολλοί έχουν αποθαρρυνθεί από τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα. Οταν ο άλλος αποφασίζει να πάει να δώσει αίμα, θα έπρεπε να έχει στη διάθεσή του περισσότερα κέντρα λήψης αίματος τα οποία να λειτουργούν περισσότερες ώρες μέσα στην ημέρα. Οταν η λήψη γίνεται σε ένα σημείο της πόλης και μόνο μέχρι νωρίς το μεσημέρι, είναι σαφές ότι ο κάθε εθελοντής, υποβάλλεται σε αρκετή ταλαιπωρία, ιδίως εάν η δουλειά του ή η κατοικία του είναι σε μακρινό σημείο. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι πρώτα γίνεται τέστ και μετά τους ξανακαλούν για την κανονική αιμοληψία, αυτό σημαίνει ότι ο εθελοντής αιμοδότης θα πρέπει να πάει δύο φορές ή και τρείς ακόμα.. Αυτήν την ταλαιπωρία αντιμετωπίζουν πολλοί  όταν δυσκολεύονται λόγω των υποχρεώσεών τους να κάνουν κάτι σημαντικό μια κι΄έξω, ή όταν το κάνουν, ταλαιπωρούνται χωρίς λόγο. Σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα να βλέπεις την γενική αίματος σε μια ώρα από την λήψη, μπορούσαν όλα να γίνονται αυθημερόν, αφού αυτά τα τέστ εξασφαλίζουν άλλωστε υψηλή διαθεσιμότητα αμόλυντου αίματος στην Ελλάδα.  Και όσον αφορά την αξιολόγηση της ποιότητας αίματος του αιμοδότη, έχουν ακουστεί περιπτώσεις αποκλεισμών τους, δίχως σπουδαίο λόγο. Για παράδειγμα, ένας νέος 38 ετών που πρόσφατα ήθελε να δώσει αίμα για μια φίλη του, τον απέκλεισαν γιατί είχε 50 αιμμοπετάλια παραπάνω από το κανονικό, πράγμα που όταν το άκουσε αιματολόγος, αιφνιδιάστηκε. Καλό είναι βεβαίως να λαμβάνονται μέτρα προστασίας, όπως ο ανά δίμηνο έλεγχος του δότη, αλλά και κάποιες υπερβολές, μπορεί να δυσκολέψουν μια κατάσταση αιμοδοσίας, χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Γενικά όμως, μπορεί να πεί κανείς ότι τα τελευταία χρόνια, έχει αυξηθεί η ευαισθητοποίηση του κόσμου και οι εθελοντές αιμοδότες στην χώρα μας. Οι διαθέσιμες ποσότητες είναι πολύ βελτιωμένες σε σχέση με προηγούμενες εποχές, αλλά αυτό δεν αμνηστεύει το κράτος, που αμέλησε να πληρώσει τους λογαριασμούς του και στερείται τώρα η χώρα, τόσες φιάλες αίμα από το εξωτερικό. Θα μου πείτε, η περίπτωση αυτή, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ένα κίνητρο, για να αυξηθούν οι αιμοδότες και να βελτιωθούν περισσότερο οι συνθήκες αιμοδοσίας. Μπορούν όμως να δημιουργηθούν και άλλα κίνητρα, τα οποία θα ενεργοποιήσουν το ενδιαφέρον περισσοτέρων αιμοδοτών σε ευρύτερες κοινωνικές κλίμακα.  Μην ξεχνάμε ότι το αίμα μπορεί να μην πληρώνεται, αλλά είναι κάτι το πολύ ακριβό! Γι΄αυτό, όσοι οδηγούν ασυνείδητα στις λεωφόρους και τις εθνικές οδούς όπου θυσιάζεται πολλές φορές το αίμα στον Μολώχ της ασφάλτου, ας σκεφτούν πόσες ζωές θα μπορούσε να σώσει το ίδιο αίμα, αν το έδιναν στους συνανθρώπους τους.