Περί φασισμού ο λόγος: το επεισόδιο της ΕΡΤ

Το αδιαμφισβήτητο τοτέμ της μεταπολιτευτικής περιόδου είναι το Πολυτεχνείο. Η 17η Νοεμβρίου αναγορεύθηκε σε σχολική γιορτή ισότιμη με την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου, και ολόκληρες γενιές μαθητών γαλουχήθηκαν με την αντίληψη ότι το ύψιστο ιδανικό είναι η αντίσταση στον φασισμό. Πράγμα θετικό κατ' αρχήν, εκτός αν η έννοια “φασισμός” αρχίσει να ξεχειλώνει και να ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Και επειδή το σύνθημα έλεγε “εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία”, κάθε γενιά άρχισε να ορίζει τον φασισμό όπως τη βόλευε, για να βρει αφορμή “αντίστασης” - παρ' ότι η Ελλάδα απολάμβανε πια μια πλήρη, λειτουργική δημοκρατία. Κι έτσι οι λέξεις άρχισαν να χάνουν το νόημά τους.
“Φασισμός” βαφτίστηκαν κατά καιρούς κάθε είδους νόμιμες πράξεις δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, για να βρεθούν αφορμές για “της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία”. “Φασισμός” βαφτίστηκαν όλες οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις – και δώστου καταλήψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια: να μυηθούν τα παιδιά στους “αγώνες”, κι ας μη μπορούν μετά να πουν ούτε δυο κουβέντες στα αγγλικά, αν το φέρει ο διάολος και βγουν κάποτε στο CNN ως αρχηγοί κόμματος... “Φασισμός” βαφτίστηκε και η ιδιωτικοποίηση των λεωφορείων επί Μητσοτάκη - ενώ το δημόσιο ξεβράκωμα των νέων οδηγών από συνδικαλιστές ονομάστηκε “δημοκρατική αντίσταση”. “Φασισμός” βαφτίστηκαν και οι επιχειρήσεις “Ξένιος Δίας” για να συλληφθούν οι παράνομοι μετανάστες – και δώστου αντιφασιστικές/ αντιρατσιστικές” μοτοπορείες και συλλαλητήρια. “Φασισμός” βαφτίστηκε και η αστυνομική εκκένωση παράνομων καταλήψεων όπου κατασκευάζονταν βόμβες μολότωφ σε βιομηχανική κλίμακα. Και πολλά άλλα, όλα "φασισμός".

Σε ένα τέτοιο “αντιφασιστικό” υπόβαθρο, τι πιο φυσιολογικό από τον “αντιφασιστικό” παροξυσμό που ξεσηκώθηκε λόγω της κυβερνητικής απόφασης για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Το “μαύρο” στις οθόνες χτύπησε την απαραίτητη συναισθηματική χορδή στις παλιότερες γενιές, ενώ στους νεότερους έδωσε την ψευδαίσθηση ότι (επιτέλους!) έχουν να κάνουν με χούντα, με το φασισμό που έμαθαν στο σχολείο ότι πρέπει να αντιπαλέψουν. Κάπως έτσι το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ μετατράπηκε σε “πανηγύρι δημοκρατίας”, σε “κάστρο αντίστασης κατά του φασισμού” κλπ.

Κι όμως: ο φασισμός δε βρίσκεται στο κλείσιμο της ΕΡΤ. Αλλού βρίσκεται. 

Η ελευθερία των ΜΜΕ και η πλουραλιστική ενημέρωση είναι πράγματι βασικά συστατικά στοιχεία της δημοκρατίας – αλλά η απόφαση Σαμαρά για το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν τα έπληξε: το κράτος έκλεισε προσωρινά τα δικά του ΜΜΕ, ενώ όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ παρέμειναν ανοιχτά – όχι μόνο όσα ανήκουν “στους καναλάρχες και τα μεγάλα συμφέροντα”, αλλά και “Η Αυγή”, ο “Ριζοσπάστης”, ο τηλεοπτικός σταθμός “902”, ο ραδιοσταθμός “Στο Κόκκινο”, και πολλά άλλα. Επομένως η πλουραλιστική ενημέρωση του ελληνικού λαού δεν κινδύνεψε από την απόφαση Σαμαρά.

Από ποιον κινδύνεψε η πλουραλιστική ενημέρωση του ελληνικού λαού; Από το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, την ΕΣΗΕΑ. Πριν ξαναμιλήσει οποιοσδήποτε για φασισμό και δημοκρατία, αξίζει να διαβάσει ολόκληρη τη χθεσινήανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που ορίζει ποιες εφημερίδες μπορούν να κυκλοφορήσουν (!), αλλά και το πρόγραμμα που επιτρέπει (!!) η ΕΣΗΕΑ στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ. Η ανακοίνωση μιλάει μόνη της:

"Στα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι Ενώσεις μας επιτρέπουν:
1. Την αναμετάδοση του προγράμματος των εργαζομένων της ΕΡΤ. 
2. Την μετάδοση προγράμματος από τον χώρο της ΕΡΤ σχετικά με τις κινητοποιήσεις και τις εξελίξεις για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Και 
3. Τη μετάδοση έως τριών 5λεπτων δελτίων ειδήσεων την ημέρα, επικεντρωμένων αυστηρά στα ζητήματα των κινητοποιήσεων και των πολιτικών εξελίξεων που σχετίζονται με το πραξικόπημα κατά της ΕΡΤ, και με τη συμμετοχή μόνον του απολύτως αναγκαίου προσωπικού." 

Εν ολίγοις, αν λέτε αυτά που θέλουμε, μπορείτε να εκπέμπετε - αλλιώς απεργήστε (= σωπάστε) υποχρεωτικά. Οι όροι αυτοί έρχονται σε συνέχεια της αρχικής απόφασης της ΕΣΗΕΑ στις 12/6/2013, με την οποία ανακηρύχθηκε απεργία σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ και ορίστηκε ότι "από την απεργία θα εξαιρεθούν τα μέσα που προβάλλουν το απεργιακό πρόγραμμα των εργαζομένων της ΕΡΤ". Οι όροι αυτοί, και μάλιστα όπως εξειδικεύθηκαν χθες (βλ. παραπάνω), δεν είναι κήρυξη απεργίας, ούτε "καθορισμός πολιτικού πλαισίου" της. Είναι ευθεία υπαγόρευση του περιεχομένου του προγράμματος όλων των ΜΜΕ της χώρας, ως εάν η χώρα να βρισκόταν υπό τον έλεγχο ολοκληρωτικού καθετώστος, με αρμόδιο για την "ενημέρωση" το σοβιέτ της ΕΣΗΕΑ. 

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν το εξής: το Σύνταγμα δίνει στους εργαζομένους το δικαίωμα να απεργούν, και γενικά θεωρείται ότι καλύπτει και το δικαίωμα των συνδικαλιστικών τους ενώσεων να κηρύσσουν απεργίες. Το Σύνταγμα όμως δεν επιτρέπει σε κανέναν να προδιαγράφει στα ΜΜΕ τι θα λένε και τι δεν θα λένε, ούτε υπό το κάλυμμα των “όρων της απεργίας”. Αυτό ναι, αυτό είναι φασισμός ή αν προτιμάτε σταλινισμός: είναι πρακτικές που θα τις ζήλευε και ο Γκαίμπελς, ή για να είμαστε πιο κοντά στο κλίμα της ηγεσίας της ΕΣΗΕΑ, ο Μπέρια...

Μπροστά σε αυτές τις πρακτικές, είναι φυσικά μάταιο να συζητήσουμε για "ήσσονα" ζητήματα, όπως το ότι η ΕΣΗΕΑ έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την απόφαση της Δικαιοσύνης που κήρυξε την απεργία παράνομη, ή εκείνο το τμήμα της ανακοίνωσης που “επιτρέπει” σε συγκεκριμένες εφημερίδες να κυκλοφορήσουν ως επιβράβευση της τήρησης της “γραμμής” (πρακτική όχι μόνο αντιδημοκρατική και φασιστική, αλλά και βαθύτατα ανήθικη). Αυτά τα "ήσσονα" όμως, μαζί με το "μείζον" της υπαγόρευσης του περιεχομένου των εκπομπών στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, δείχνουν και την πολιτική παιδεία, αλλά και το ηθικό περιεχόμενο όσων ηγούνται της συντεχνίας που λέγεται ΕΣΗΕΑ. 

"Fasces", το έμβλημα του ιταλικού φασιστικού κόμματος
"Ισχύς δια της ενώσεως"...

Και μια που είπαμε "συντεχνία", να θυμίσουμε ότι η ετυμολογία της λέξης "φασισμός" προέρχεται (και) από την ιταλική λέξη "fasci", που σημαίνει τις πολιτικοποιημένες συντεχνίες που χρησιμοποίησε ο Μουσολίνι στην επιβολή του καθεστώτος του, ενώ το σύμβολο των ενωμένων ράβδων "fasces" παρέπεμπε στο σύνθημα "Ισχύς δια της ενώσεως"... Μήπως κάτι ανάλογο πρεσβεύουν τελικά και η ΕΣΗΕΑ, η ΠΟΣΠΕΡΤ και οι υπόλοιπες δημοσιογραφικές συντεχνίες που λυμαίνονται τα ΜΜΕ και έλεγχαν την ΕΡΤ;

Διόλου απίθανο. Ας μην ξεχνάμε ότι ήδη στην προ- ΣΥΡΙΖΑ εποχή ο (τότε) "Συνασπισμός" έπαιρνε στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ ποσοστά που ούτε μπορούσε να ονειρευτεί σε επίπεδο κοινωνίας. Στην ΠΟΣΠΕΡΤ βέβαια κυριαρχούσε το ΠΑΣΟΚ (αυτά κάνει η νομή της εξουσίας, διαφθείρει τους επαναστάτες...), αλλά ο σκοπός του ελέγχου των ΜΜΕ είναι κοινός και διαχρονικός. Ο δε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Δ. Τρίμης, έχει δώσει πλουσιοπάροχα σταλινικά διαπιστευτήρια: μέσω του αλήστου μνήμης "Ιού" της Ελευθεροτυπίας πρωτοστατούσε στο στιγματισμό κάθε πατριωτικής φωνής ως "ακροδεξιάς", ενώ την ίδια ώρα υπό το κάλυμμα του κοσμοπολίτικου διεθνισμού υποστήριζε όλες τις επιλογες της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Δεν είναι τυχαίος ο κ. Τρίμης, ούτε είναι τυχαία η σταλινική στάση της ΕΣΗΕΑ υπό την προεδρία του.

Εκεί είναι λοιπόν ο φασισμός ή αν θέλετε ο σταλινισμός – στη συντεχνία που έχει "πιάσει τα πόστα" στα ελληνικά ΜΜΕ εδώ και δεκαετίες, και απαιτεί να περνά τη "γραμμή" της με κάθε κόστος. Και θα τους δούμε σε όλο τους το μεγαλείο, αν γίνουν ποτέ κυβέρνηση.
Πηγή: Εν Κρυπτώ