Ακόμη και με υπεύθυνη δημοσιονομικά διαχείριση τη διετία 2008-2009 πάλι δεν θα αποφεύγαμε το 1ο Μνημόνιο. Αυτό που θα αποφεύγαμε είναι η δριμύτητα των Μνημονίων, το μέγεθος της απαιτούμενης λιτότητας
Το ερώτημα του τίτλου επανέρχεται στο δημόσιο διάλογο ακόμα και επτά χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδας στα Μνημόνια. Διότι, λέγοντας πως ο Γιώργος Παπανδρέου μάς έβαλε στα Μνημόνια σημαίνει ότι με ένα άλλο πρόσωπο, μια άλλη κυβέρνηση, μια άλλη πολιτική θα ήταν δυνατό να αποφευχθεί ο αποκλεισμός μας από τις αγορές και η ένταξή μας στα Μνημόνια. Κανονικά το ερώτημα χρειάζεται μια εικόνα (διάγραμμα Ι, στοιχεία Eurostat εδώ) και λίγες σειρές για να απαντηθεί.
Η Ισπανία το 2007 είχε λόγο χρέους προς ΑΕΠ 36% και εκτινάχτηκε σε 86% του ΑΕΠ το 2012. Η Πορτογαλία το 2007 είχε λόγο χρέους προς ΑΕΠ 68% και εκτινάχτηκε σε 126% του ΑΕΠ το 2012. Η Ελλάδα το 2007 είχε λόγο χρέους προς ΑΕΠ 103%. Πού θα έφτανε το 2012; Ακόμη και με τους πιο επιεικείς υπολογισμούς θα έφτανε στο 160%, άρα η Ελλάδα θα έπρεπε να καταβάλει για τόκους το 7,5% του ΑΕΠ ετησίως. Ποιος θα δάνειζε τη χώρα με αυτά τα δεδομένα; Κανείς! Οι αγορές θα είχαν κλείσει για την Ελλάδα πολύ νωρίτερα (όπερ και εγένετο).
Για τη συνέχεια Protagon
Κούκλα το άρθρο του Protagon.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα χρεωκόπησε γιατί από το 2008 έως το 2009 η τότε κυβέρνηση "το τερμάτισε" δημοσιονομικά, ενώ παρέλαβε την χώρα από παρθενογένεση.
Ευπατρίδιδες πολιτικοί, πχ Σημίτης έκαναν πλήρως το καθήκον τους, σε αντίθεση με τους εθνοπροδότες της περιόδου 2008 - 2009.
Έτσι εξηγείται βεβαίως και η λυκοφιλία Καραμανλή - Τσίπρα.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον το επόμενο επεισόδιο της καθαρής αρθρογραφίας.
Όσο και αν το σπείρεις το "αν", όπου και αν το σπείρεις, ποτέ δεν φυτρώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σκληρά τα μνημόνια, αλλά σκληρότερη είναι η κακοδιοίκηση μας, αφού αρνούμαστε να κάνουμε το ελάχιστο για να βελτιώσουμε την λειτουργία τής κρατικής μηχανής και όλων των παραμηχανισμών της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άντε και μάς έπεισε το protagon, με την τεράστια foto του Jeffrey GAP στο σχετικό άρθρο ότι ο τελευταίος δεν μπορούσε παρά να φέρει το μνημόνιο και ότι η δριμύτητα των μνημονίων οφείλεται στην ανεύθυνη δημοσιονομικά διαχείριση τη διετία 2008-2009, όπως γράφει στην εισαγωγή τού άρθρου.
Ποιά σημασία έχουν αυτά; Μόνο μια σκοπιμότητα μπορούν να εξυπηρετούν σήμερα πια τέτοιες αλχημικές παραναλύσεις: να απαλύνουν τις αρνητικές αναμνήσεις που έχουμε από την ζοφερή πρωθυπουργία GAP και να λειτουργήσουν ως ύδατα τού Ιμβράσου ποταμού, όπου λουζόταν η Ήρα κατά την μυθολογία και ανακτούσε την παρθενία της.
Και κανείς να μην αναλύσει τα πριν τού 2008-2009, αφού μόνον σε αυτά τα χρόνια πρέπει να εντοπίζονται ευθύνες (στους "άλλους")ώστε να εξυπηρετηθεί
η "αγιοποίηση" τού καλού GAP, που έκανε ό,τι καλύτερο γινόταν αλλά ... να εκείνη η κακούργα "κεντροδεξιά" κυβέρνηση τού είχε ναρκοθετήσει τον όμορφο δρόμο για το καλύτερο μέλλον να μάς κάνει Δανία τής Μεσογείου.
Μάλλον έχουμε υποδειγματική εφαρμογή τής κλασσικής έκφρασης "εδώ ο κόσμος χάνεται και βαρκούλες αρμενίζουν" ....
Ευριπίδης Μπίλλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΝεοταξικοί μύθοι δικαιολόγησης του συνεχιζόμενου εγκλήματος.
Απόδειξη;;
Και τον Ιανουάριο του 2010 οι αγορές που ήξεραν, δάνειζαν με πολύ χαμηλό επιτόκιο την Ελλάδα.
Πριν αρχίσει να εφαρμόζεται το σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε υπόδουλο πειραματόζωο δήμευσης του Εθνικού της πλούτου. Με τους «απατεώνες» Έλληνες, τον Τιτανικό , το ψευδές έλλειμμα κτλ.
Ντροπή Έλληνες να διαδίδουν τέτοια ψευδή στοιχεία.
Ο ίδιος ο Στρος καν εχει απαντήσει το ερώτημα του τίτλου και εχει πει πως ΝΑΙ μπορούσαμε να αποφύγουμε το μνημόνιο ! Περαν αυτής της πλέον επίσημου δηλώσεως τι αλλο να συζητήσουμε ;
ΑπάντησηΔιαγραφήTο προβλημα "Eλληνικο χρεος" δεν αφορα επουδενι οικονομικα δεδομενα,αλλα γεωπολιτικα...παιξαμε γιαλλη μια φορα τον ρολο του κομπαρσου στο παιχνιδι του AIPAC στην Μ.Ανατολης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο είναι γεμάτο ατεκμηρίωτες παραδοχές περί ύφεσης και μελλοντικής ανάπτυξης και σίγουρα γεμάτο σφάλματα περί τα μελλοντικά επιτόκια, τα οποία στη συνέχεια της κρίσης έπεσαν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουμε συνειδητοποιήσεις όταν κάποιος μάγκας το 2010 έλεγε "τέρμα, σύνταξη όλοι στα 65, πλην βαρέων και ανθυγιεινών στα 60", το πράγματα θα σωζόταν σε μεγάλο βαθμό. Ήρθε το Μνημόνιο και είπαν "όσοι έχουν κατοχυρωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα μέχρι 31-12-2010 τα κρατάνε". Μα σοβαρά; Είχαμε χρεωκοπήσει, αλλά με τα "κατοχυρωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα" όλα εντάξει; Τρία πουλάκια κάθονταν δηλαδή;
Πάρα πολλοί άνθρωποι πήραν σύνταξη τότε στα 40 τους και στα 50 τους, τρομοκρατημένοι μην τυχόν και δεν πάρουν σύνταξη αργότερα. Ειδικά το ελληνικό δημόσιο στερήθηκε πολύτιμο προσωπικό που συνταξιοδοτήθηκε πανικόβλητο, το δε ΔΝΤ μετρούσε τους πρόωρα συνταξιοδοτημένους ως "μείωση του προσωπικού του δημοσίου", που μάλιστα έφτασε τις 150.000 στα μνημονιακά χρόνια! Μιλούμε για οικονομική και διοικητική καταστροφή! Έφυγαν ένα σωρό ικανοί υπάλληλοι σε παραγωγική ηλικία, που τους πληρώναμε πια για να κάθονται και το δημόσιο κατέρρεε από θέμα παραγωγής εργασιών αναγκαίων για τη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας.
Το βασικό αρνητικό που έφερε το Μνημόνιο ήταν η ατμόσφαιρα χρεωκοπίας και αναξιοπιστίας της οικονομίας. Αν είχαμε ένα πρόγραμμα λιτότητας με την αντίληψη ότι "έχουμε απλώς ελλείμματα που πρέπει να τα μειώσουμε" χωρίς πολλές περικοκλάδες που έφερε τότε ο ΓΑΠ, θα υπήρχε λίγη γκρίνια, έστω και πολλή γκρίνια για τη "σκληρή λιτότητα", αλλά δεν θα είχαμε βιώσει την κατάρρευση των ετών 2010-2012. Αυτή η κατάρρευση ήταν όλη έργο του ΓΑΠ. Δεν ξέρω τι σκοπιμότητες εξυπηρετούν όσοι διακινούν τέτοιες ανοησίες, μπορεί να μην βλέπουν απλώς την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι για να πει κανείς "με βάση τα οικονομικά του 2008-2009 θα καταρρέαμε", θα πρέπει να υπήρχαν και κάποιοι που να το θεωρούσαν αναπόφευκτο και από τότε.
Τέτοιοι δεν υπήρχαν δημοσίως γνωστοί κανένας. Για την ακρίβεια, μόνον ένας: ο ΓΑΠ. Τα συμπεράσματα δικά σας.