του Α. Ανδριανόπουλου
Μιλώντας παλαιότερα με Τούρκο συνάδελφό μου στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου με είχαν εντυπωσιάσει οι διαβεβαιώσεις του πως το ΑΚΡ (Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης) δεν ήταν ένα αρχεγονικό ισλαμικό κίνημα. Σύμφωνα με την ανάλυσή του το κόμμα του κ. Ερντογάν δεν ήταν παρά μια παραλλαγή ενός μεταρρυθμιστικού σοσιαλδημοκρατικού κινήματος. Επειδή μάλιστα απειλούσε τα κοινωνικά προνόμια της φιλοδυτικής τουρκικής ελίτ είχε σκόπιμα βαφτιστεί ακραίο ισλαμικό ώστε να πανικοβάλει τους δυτικούς υποστηρικτές της Τουρκίας και να κινητοποιήσει τις περισσότερο συντηρητικές και φιλοκεμαλικές τάσεις στην τουρκική κοινωνία και να το οδηγήσει έτσι εκτός εξουσίας.
Για αρκετά χρόνια η ερμηνεία αυτή έδειχνε να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πολλοί δυτικοί υποστηρικτές της Τουρκίας με επικεφαλής αξιωματούχους των Ηνωμένων Πολιτειών δεν δέχονταν πως υπήρχαν ζητήματα σοβαρής ισλαμικής αναβίωσης. Και πίεζαν την ΕΕ να δεχθεί την Τουρκία σαν μέλος της ώστε να αποτραπεί η όποια πορεία της προς το σκληρό Ισλάμ και την Ανατολή. Μάλιστα ο Υπουργός Αμύνης Ρόμπερτ Γκεητς και σήμερα υποστηρίζει πως η Ευρώπη είναι υπεύθυνη για την στροφή της Τουρκίας προς την Ανατολή. Δικαιολογώντας τις κινήσεις αβροφροσύνης του Προέδρου Ομπάμα προς την Τουρκία (υπήρξε η πρώτη χώρα που επισκέφθηκε μετά την ανάληψη των επίσημων καθηκόντων του) παραβλέπει τις καθυστερήσεις της Τουρκίας στη συμμόρφωσή της με τους κανόνες της ΕΕ και επιχειρεί να φορτώσει στους Ευρωπαίους (Γάλλους και Γερμανούς κυρίως) το τέλμα των σχετικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Η αλήθεια είναι πως η νέο-οθωμανική ιδεολογία που προωθείται, σε μια περισότερο σίγουρη εσωτερικά Αγκυρα, βλέπει στην εκμετάλλευση του Ισλάμ ένα μέσο γρήγορης καταξίωσης της Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο. Αυτό δεν έχει σχέση με την προοπτική της Ευρώπης που, για τους σχεδιαστές των γεωστρατηγικών θεωρήσεων της Τουρκίας, δεν συνιστά παρά μία μικρή μόνο παράμετρο των γενικότερων οραματισμών τους.
Αποκαλύπτεται πλέον πως η ευρωπαική προοπτική δεν ήταν για το νέο Τούρκικο κατεστημένο παρά μια κίνηση συσκότισης των πραγματικών ευρύτερων Παντουρανικών και Πανισλαμικών περιφερειακών του στοχεύσεων.
"Η Τουρκία ταξιδεύει Ανατολικά"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου κατευόδιο
κι αγέρας στα πανιά σου
κι ούτε πουλί πετούμενο
να μην βρεθεί μπροστά σου....
Ήταν αναμενόμενο και αναπόφευκτο. Η Τουρκία είναι ένα κράτος ασιατικό και βαθιά ισλαμικό. Δεν μπορείς να καταπνίξεις τα φυσιογνωμία ενός λαού με τα όπλα. Ο Ατατούρκ νόμισε ότι μπορεί να εξευρωπαΐσει του Μογγόλους της Στέπας, όπως εξευρωπάισε ο Μ. Πέτρος τους Ρώσσους. Υπάρχει, όμως, μία διαφορά. Οι Ρώσσοι ήσαν χριστιανοί και κατά τούτο ήδη πλησιέστερα στην Δύση, έστω κι αν τους χώριζε το δόγμα (Ορθοδοξία-Καθολικισμός/Προτεσταντισμός).
Προσέλαβαν το δυτικό πολιτισμό, τον οποίο κατάφεραν αν φέρουν στα μέτρα τους, μέχρι τινός. Ανέπτυξαν δική τους σκέψη, κλασική μουσική επηρεασμένη από την δική τους, φιλολογία κλπ. Είχαν έναν γίγαντα της σκέψης που ακούει στο όνομα Ντοστογιέφσκι, έναν βέρο Ρώσσο στην σκέψη και το συγγραφικό τάλαντο.
Οι Τούρκοι τι πολιτισμό έχουν μέχρι σήμερα να αντιπαρατάξουν; Από τους Άραβες πήραν την θρησκεία, αλλά τίποτε άλλο. Οι Άραβες είχαν πολιτισμό, τέχνες, επιστήμες, γράμματα.
Οι Τούρκοι; Ιδού ο τουρκικός πολιτισμός, ο οποίος δεν άλλαξε έως σήμερα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΊ ΛΑΛΙΣΤΑΤΕ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΛΕΠΕΣ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε των 1:45 π.μ. φοβάμαι ότι αδικείς κατάφωρα τον Ανδριανόπουλο σχετικά με τη διορατικότητά του. Αυτά τα έλεγε από τη δεκαετία του '80, όταν οι "προοδευτικοί" ηγέτες που ψηφίζαμε και εξακολουθούμε να ψηφίζουμε ούτε καν είχαν πάρει μυρωδιά από τις διαστάσεις του προβλήματος (διάβασε το "Ο ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" και θα καταλάβεις)... Μάλιστα κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι "προοδευτικοί" δε δίσταζαν να τον βαφτίσουν Έλληνα Μιλόσεβιτς γι' αυτό! http://www.iospress.gr/ios2003/ios20030330a.htm!
ΑπάντησηΔιαγραφή