Η ΣΥΡΙΑαποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση στο περίπλοκο σκηνικό της Μέσης Ανατολής. Έτσι τώρα οι περισσότεροι αναλυτές κρατούν την αναπνοή τους και περιμένουν να δουν αν οι εξελίξεις στη χώρα αυτή θα αποσταθεροποιήσουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Τα αιτήματα των διαδηλωτών για ελευθερία, για πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, για άρση του στρατιωτικού νόμου που ισχύει από το 1962, κάθε άλλο παρά παράλογα ακούγονται. Οι επαναστάσεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία αποτελούν παράδειγμα για τους Σύριους νέους, που ζητούν επίμονα αλλαγή. Τη ζητούν χωρίς να λογαριάζουν τίποτα και κανένα.
Μέχρι στιγμής ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ δείχνει διατεθειμένος να πνίξει τις διαδηλώσεις στο αίμα. Η στάση του αυτή έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα που έβγαζε ώς τώρα προς τα έξω.
Μπορεί να μη θεωρείται τόσο σκληρός όσο ήταν ο πατέρας του Χάφεζ, αλλά με το που ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες, έδειξε ένα εξίσου απάνθρωπο πρόσωπο. Οι νεκροί από τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων έχουν ξεπεράσει τους 100. Ενδεχομένως και να μην έχει άλλη επιλογή.
Ακόμη και αν ο ίδιος πιστεύει ότι ήρθε η ώρα για μεταρρυθμίσεις, πολλοί στο οικογενειακό περιβάλλον έχουν έντονες αντιρρήσεις. Γνωρίζει πως περιμένουν το παραμικρό του λάθος, για τον βγάλουν από τη μέση.
Το ερώτημα είναι αν θα αντέξει ο Μπασάρ αλ Ασαντ. Το καθεστώς αντιμετωπίζει τις διαδηλώσεις με μεγάλες αντιδιαδηλώσεις οπαδών του, που ζητωκραυγάζουν έτοιμοι να θυσιαστούν για τον πρόεδρο.
Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι υπάρχουν ρήγματα στο καθεστωτικό μέτωπο, καθώς μερικοί τάσσονται υπέρ των μεταρρυθμίσεων, ώστε να αμβλυνθεί η δυναμική της εξέγερσης, ενώ οι σκληρότεροι θέλουν απλά αίμα και βίαιη καταστολή. Μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος η σκληρή απάντηση.
Η ένταση στη Συρία πυροδοτεί την ανησυχία στη διεθνή σκηνή, απειλώνταςτις λεπτές ισορροπίες στο μεσανατολικό τόξο. Οι συνέπειες από μια αποσταθεροποίηση θα είναι πολλές. Το Ισραήλ αυτή τη στιγμή έχει τα μάτια στραμμένα στην Αίγυπτο. Με καμία περίπτωση δεν θέλει ένα άλλο μέτωπο ανοικτό με τη Συρία. Η Δαμασκός επίσης, έχει ανάμιξη και στα εσωτερικά του Λιβάνου, έστω και αν δεν το παραδέχεται επισήμως.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά μια αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό τι συνέπειες θα έχει για τους γείτονές της. Ακόμη και η Άγκυρα τρέμει στην ιδέα να ενωθούν οι Κούρδοι της Βόρειας Συρίας με τους διαδηλωτές και να «μεταδώσουν» την εξέγερση στους Κούρδους της Ανατολίας.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 12/04/2011
ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες οι αναλύσεις/παρεμβάσεις (φυσικά και η δική μου)πάσχουν επειδή κανείς εδώ δεν ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει εκεί. Έτσι ο καθενας μας πιάνει μια ακρη (πχ τι (νομίζουμε ότι)θα ήθελε το Ισραήλ ή η Τουρκία)και γράφει διάφορα, σωστά ή λάθος. Που κανείς επίσης δεν μπορεί να κρίνει επειδή και οι κρίνοντες δεν ξέρουμε αρκετά.
Ένα πρόβλημα πολύ σοβαρό είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι ξένοι (ΗΠΑ/Αγγλία/Γαλλία/Ρωσία)διαφωνούν με αποτέλεσμα η στάση τους και οι αναλύσεις τους να θολωνουν τα πράγματα.
Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε ούτε την έκταση ούτε την ένταση της ανάμιξης των ξένων (σε υλικό, πράκτορες, εκπαιδευτές, χρήμα κλπ)σε όλη αυτή την ιστορία-η γαλλική MONDE έγραψε ότι πριν να ξεσπασει στην Τυνησία η έκρηξη είχαν φθάσει στη Μ.Ανατολή περίπου τρεις χιλιάδες πράκτορες...
Τα προβλήματα υπάρχουν αλλά όπως στην Ελλάδα κανείς δεν κινείται επειδή δεν υπάρχει ηγεσία να κινητοποιήσει τον κόσμο έτσι και εκεί κανείς δεν θα έβγαινε στο δρόμο από μόνος του (και μάλιστα υπό δικτατορία)αν δεν υπήρχε καποια παρακίνηση/οργάνωση. ΟΙ αδελφοί μουσουλμάνοι (η μόνη γνωστή οργανωμένη δύναμη στην Αιγυπτο)ήταν αντίθετη και κρατήθηκε μακριά (στην αρχή)από τις διαδηλώσεις και μετά κινήθηκε με την πιο μεγάλη μετριοπάθεια όπως έγραψαν αμερικανικές/αγγλικές εφημερίδες.
Θέλει υπομονή, προσοχή και αυτοσυγκράτηση (όχι ενθουσιασμούς για λέξεις "ελευθερία,δημοκρατία")διότι πίσω απότις λέξεις κρύβονται συμφέροντα.
Πολυ σωστο σχολιο ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθεσω οτι ακομη και δημοσιευματα οπως αυτο της MΟNDE ισως θαπρεπε να τα βλεπει κανεις με καχυποψια.
Παντως πιστευω οτι η πολιτικη της ευρωπαικης ενωσης πρεπει να αλλαζει οσον αφορα την β.αφρικη απο πολιτικη της "ειρηνικης" προσεγγισης σε μια πιο επιθετικη...
Στη Συρία υπάρχει αξιόλογη μειονότητα Ρωμιών-Ορθόδοξων, που η Ελλάδα έχει χρέος να προστατεύσει και επανελληνοποιήσει, χορηγώντας υπηκοότητες σε όποιον από αυτούς θέλει να ξαναγίνει Έλληνας.
ΑπάντησηΔιαγραφή