Ειρήσθω Απαρνησάμενος έκλαυσε πικρώς

Τ Ρ Ε Ι Σ ΦΟΡΕΣ, εν μιά νυκτί, απαρνήθηκε τον ήδη συλληφθέντα και ανακρινόμενο Χριστό ο αγαπημένος μαθητής Σίμων Πέτρος, προτού το κοκόρι λαλήσει. Σ’ αυτό συμπίπτουν οι περιγραφές και των τεσσάρων ευαγγελιστών: Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννη. Μία διαφορά εντοπίζεται στου Μάρκου το Ευαγγέλιο (ιδ΄68+72), όπου δυο φορές λάλησε ο πετεινός (αλέκτωρ). Προ της συλλήψεως είχε προηγηθεί η διαβεβαίωση του Πέτρου, την οποία ο Λουκάς αποδίδει με τον ισχυρότερο τρόπο (κβ΄-33) «Κύριε, μετά σού έτοιμος ειμί και εις φυλακήν και εις θάνατον πορεύεσθαι».

Τ Ρ Ε Ι Σ ΕΚ των τεσσάρων ευαγγελιστών γράφουν ότι ο Χριστός απάντησε λέγοντας στον Πέτρο:

- «Αμήν λέγω σοι ότι εν ταύτη τη νυκτί πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις απαρνήση με» (Ματθ. κστ΄34).
- «Λέγω σοι, Πέτρε, ου φωνήσει σήμερον αλέκτωρ πριν ή τρις απαρνήση μη ειδέναι με» (Λουκ. κβ΄34).
- «Αμήν αμήν λέγω σοι, ου μη αλέκτωρ φωνήσει έως ου απαρνήση με τρις» (Ιω. ιγ΄38).

Μ Ο Ν Η ΔΙΑΦΟΡΑ στου Μάρκου (ιδ΄30): «Αμήν λέγω σοι ότι συ σήμερον εν τη νυκτί ταύτη πριν ή δίς αλέκτορα φωνήσαι τρις απαρνήση με». Περιγράφοντας την 1η απ’ τις τρεις απαρνήσεις του Πέτρου στην αυλή του «ανακριτηρίου», το κατά Μάρκον ευαγγέλιο ιδ΄67+68., γράφει: «Καί ιδούσα τόν Πέτρον [μία τών παιδίσκων τού αρχιερέως] εμβλέψασα αυτώ λέγει, και σύ μετά τού Ναζαρηνού Ιησού ήσθα, ο δέ ηρνήσατο λέγων, ουκ οίδα ουδέ επίσταμαι τί σύ λέγεις καί εξήλθεν έξω είς τό προαύλιον, καί αλέκτωρ εφώνησε». Για την 3η άρνηση του Πέτρου, γράφει ο Μάρκος (ιδ΄71+72): «Ο δε ήρξατο αναθεματίζειν και ομνύειν ότι ουκ οίδα τον άνθρωπον τούτον όν λέγετε, και εκ δευτέρου αλέκτωρ εφώνησε και ανεμνήσθη ο Πέτρος το ρήμα ό είπεν αυτώ ο Ιησούς ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι δις, απαρνήση με τρις και επιβαλών έκλαιε».

Ε Κ Λ Α Υ Σ Ε πικρώς ο Πέτρος. Το γράφει κι ο Ματθαίος και ο Λουκάς. Διότι, προτού κράξει μια ή δύο φορές ο πετεινός, ο Πέτρος, την ίδια εκείνη νύκτα, τρεις φορές απαρνήθηκε τις δικές του υποσχέσεις. Παρέβη τις δικές του ρητές δεσμεύσεις και πρόδωσε τις δικές του διαβεβαιώσεις. Το πικρό του κλάμα έδειξε τη συναίσθηση ότι εξέπεσε από τη θέση του αγαπημένου μαθητή. Ο αναστηθείς όμως Χριστός, λίαν πρωΐ της μιας σαββάτων, τού έστειλε τη συγχώρεση. Μέσω του ιστάμενου στον κενό τάφο λευκοντυμένου νεανίσκου αγγέλου και των τριών γυναικών, Μαρίας της Μαγδαληνής, Μαρίας του Ιακώβου και Σαλώμης: «Υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς αυτού ΚΑΙ ΤΩ ΠΕΤΡΩ ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν» (Μάρκου ιστ΄7)…

Κ Α Λ Η Ν Ανάστασιν, Ελληνίδες, Έλληνες, Κερυνειώτες, Καρπασίτες, Μορφίτες, Αμμοχωστιανοί, πάντες Τουρκοκρατούμενοι και Τροϊκοκρατούμενοι. Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν…

ΕΡΩΤΗΣΗ
Αφού ένας Όλεθρος στο Μαρί και 13 Ανθρωποκτονίες έδειξαν και απέδειξαν το μέγεθος της τραγωδίας να κυβερνάται αυτός ο τόπος από την αχαμπαροσύνη της πολιτικής των Πουζιασμένων Κκοντέινερς, ήταν δυνατόν να μην ομολογεί τώρα ο διατελέσας 3ος υπουργός τους ότι «μαύρα μεσάνυχτα έκαναν κράτος και τράπεζες», ο δε επίσημος κομματικός της δημαγωγίας εκπρόσωπος και βουλευτής, να μη συλλαμβάνεται αχάμπαρος ακόμα και για όσα γράφει στο βιβλίο του ο 1ος υπουργός τους των Οικονομικών;

η σημερινή