γράφει ο κ. Αλέξανδρος Ναυπλιώτης, διδάκτωρ Διεθνούς Ιστορίας του London School of Economics
Όταν, τον Νοέμβριο του 1973, ο Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο, τερματίζοντας εν τη γενέση του το «πείραμα Μαρκεζίνη», οι Βρετανοί διπλωμάτες αντιλήφθηκαν αμέσως ότι πίσω από την κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου βρισκόταν η «κάπως σκιώδης φιγούρα» του Δημήτριου Ιωαννίδη. Ως συνέπεια των εξελίξεων στην Ελλάδα, ωστόσο, η Βρετανία αποφάσισε να υιοθετήσει εκ νέου στάση αναμονής, βαδίζοντας, όμως, πιο προσεκτικά λόγω της κοινοβουλευτικής κριτικής στο πρόσωπο του νέου δικτάτορα.
Λίγους μήνες αργότερα - και πριν προλάβει να γιορτάσει δεκαπέντε χρόνια ως ανεξάρτητο κράτος - η Κυπριακή Δημοκρατία έπαψε να υφίσταται με την αρχική της μορφή. Το πραξικόπημα
κατά του Μακάριου και η εγκαθίδρυση του καθεστώτος Σαμψών άνοιξαν το
δρόμο για την εισβολή της Κύπρου από την Τουρκία, η οποία ακόμη διατηρεί
υπό την κατοχή της περισσότερο από το ένα τρίτο του νησιού. Στις 16
Αυγούστου 2014 συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την κατάληψη της Μόρφου.
Στις 16 Αυγούστου 2010 (ακριβώς επτά
χρόνια μετά τον θάνατο του δικτάτορα της Ουγκάντα, Ιντί Αμίν και τέσσερα
μετά τον θάνατο του Παραγουανού στρατιωτικού ηγέτη, Αλφρέδο Στρέσνερ) η
είδηση του θανάτου του Δημήτριου Ιωαννίδη - πρωτεργάτη της Απριλιανής
δικτατορίας, διοικητή της ΕΣΑ και μετέπειτα επικεφαλής νέου
πραξικοπήματος - έκανε τον γύρο του κόσμου. Στα τηλεγραφήματα των
διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων παρουσιάστηκε (δικαίως) ως ο
άνθρωπος που προκάλεσε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Η είδηση αυτή
καθ’ αυτή δεν εντυπωσιάζει· ένας στυγνός δικτάτορας πεθαίνει σε ηλικία
87 ετών, ενώ εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Αυτό που μας διδάσκει,
όμως, είναι ότι δεν πρέπει κανείς να υποτιμά την ειρωνεία της Ιστορίας.
Στις 16 Αυγούστου 2010, την ημέρα που απεβίωσε ο «αόρατος δικτάτορας», συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την επίσημη ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποδεικνύοντας ότι η μοίρα των δύο ήταν συνυφασμένη. Το Κυπριακό ζήτημα, το οποίο αποτέλεσε και την ταφόπλακα της χούντας, ήταν η κύρια ανησυχία (σε βαθμό μανίας) στον τομέα εξωτερικής πολιτικής της δικτατορίας, και του Ιωαννίδη προσωπικά. Ο λόγος για αυτήν την εμμονή ήταν η πίστη των χουντικών πως η απομάκρυνση αυτού του αγκαθιού από την εσωτερική και την εξωτερική σκηνή θα ενίσχυε το κύρος του καθεστώτος και θα έθετε ένα τέλος στη διεθνή απομόνωση της χώρας.
Τρία χρόνια μετά τη συμφωνία της Ζυρίχης, ο
Ιωαννίδης θα βρεθεί να υπηρετεί στη Μεγαλόνησο- εμπειρία που θα
συντελέσει σημαντικά στη διαμόρφωση της άποψής του για το μέλλον της Κύπρου. Τα πρώτα σημάδια εμφανίστηκαν
το καλοκαίρι του 1970, όταν το νησί «έβραζε» στον απόηχο της απόπειρας
δολοφονίας του Προέδρου Μακάριου. Ο χειρισμός της κατάστασης στην Κύπρο
από τον Παπαδόπουλο, σε συνάρτηση με κάποιες πρωτοβουλίες που είχε λάβει
ο τότε πρωθυπουργός για να αμβλύνει τις έξωθεν επικρίσεις, επέφεραν
αντιδράσεις στο εσωτερικό της χούντας.
Τα προβλήματα κορυφώθηκαν όταν ο Παπαδόπουλος αποφάσισε να προβεί σε περαιτέρω συγκέντρωση της εξουσίας στο πρόσωπό του, αναλαμβάνοντας (πέρα από την Πρωθυπουργία και το υπουργείο Άμυνας) και τη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Η οξεία κρίση στο εσωτερικό της χούντας τερματίστηκε τον Σεπτέμβριο, με σημαντικότερες απώλειες την ικανότητα του Παπαδόπουλου να αντιμετωπίσει ευθέως τους «σκληρούς» του καθεστώτος, καθώς και τις υποτιθέμενες προσπάθειες σταδιακού εκδημοκρατισμού.
Στις 16 Αυγούστου 2010, την ημέρα που απεβίωσε ο «αόρατος δικτάτορας», συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την επίσημη ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποδεικνύοντας ότι η μοίρα των δύο ήταν συνυφασμένη. Το Κυπριακό ζήτημα, το οποίο αποτέλεσε και την ταφόπλακα της χούντας, ήταν η κύρια ανησυχία (σε βαθμό μανίας) στον τομέα εξωτερικής πολιτικής της δικτατορίας, και του Ιωαννίδη προσωπικά. Ο λόγος για αυτήν την εμμονή ήταν η πίστη των χουντικών πως η απομάκρυνση αυτού του αγκαθιού από την εσωτερική και την εξωτερική σκηνή θα ενίσχυε το κύρος του καθεστώτος και θα έθετε ένα τέλος στη διεθνή απομόνωση της χώρας.
Τρία χρόνια μετά τη συμφωνία της Ζυρίχης, ο
Ιωαννίδης θα βρεθεί να υπηρετεί στη Μεγαλόνησο- εμπειρία που θα
συντελέσει σημαντικά στη διαμόρφωση της άποψής του για το μέλλον της Κύπρου. Τα πρώτα σημάδια εμφανίστηκαν
το καλοκαίρι του 1970, όταν το νησί «έβραζε» στον απόηχο της απόπειρας
δολοφονίας του Προέδρου Μακάριου. Ο χειρισμός της κατάστασης στην Κύπρο
από τον Παπαδόπουλο, σε συνάρτηση με κάποιες πρωτοβουλίες που είχε λάβει
ο τότε πρωθυπουργός για να αμβλύνει τις έξωθεν επικρίσεις, επέφεραν
αντιδράσεις στο εσωτερικό της χούντας.Τα προβλήματα κορυφώθηκαν όταν ο Παπαδόπουλος αποφάσισε να προβεί σε περαιτέρω συγκέντρωση της εξουσίας στο πρόσωπό του, αναλαμβάνοντας (πέρα από την Πρωθυπουργία και το υπουργείο Άμυνας) και τη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Η οξεία κρίση στο εσωτερικό της χούντας τερματίστηκε τον Σεπτέμβριο, με σημαντικότερες απώλειες την ικανότητα του Παπαδόπουλου να αντιμετωπίσει ευθέως τους «σκληρούς» του καθεστώτος, καθώς και τις υποτιθέμενες προσπάθειες σταδιακού εκδημοκρατισμού.
Όταν, τον Νοέμβριο του 1973, ο Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο, τερματίζοντας εν τη γενέση του το «πείραμα Μαρκεζίνη», οι Βρετανοί διπλωμάτες αντιλήφθηκαν αμέσως ότι πίσω από την κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου βρισκόταν η «κάπως σκιώδης φιγούρα» του Δημήτριου Ιωαννίδη. Ως συνέπεια των εξελίξεων στην Ελλάδα, ωστόσο, η Βρετανία αποφάσισε να υιοθετήσει εκ νέου στάση αναμονής, βαδίζοντας, όμως, πιο προσεκτικά λόγω της κοινοβουλευτικής κριτικής στο πρόσωπο του νέου δικτάτορα.
Λίγους μήνες αργότερα - και πριν προλάβει να γιορτάσει δεκαπέντε χρόνια ως ανεξάρτητο κράτος - η Κυπριακή Δημοκρατία έπαψε να υφίσταται με την αρχική της μορφή. Το πραξικόπημα
 |
| Νικόλαος Σαμψών |
Δε γνωρίζουμε αν η ανάμνηση των πράξεων
του δικτάτορα που επέφεραν τη διαίρεση της Κύπρου τον κατάτρεχαν μέχρι
το τέλος (μάλλον όχι είναι η πιο πιθανή απάντηση). Το σίγουρο πάντως
είναι ότι η 16η Αυγούστου οριοθετεί την αρχή της Κυπριακής
Δημοκρατίας, αλλά και το τέλος του ανθρώπου που έφτασε στα άκρα για να
την καταλύσει· και αυτό είναι ένα περιστατικό ειρωνείας που μόνο η
Ιστορία μπορεί να δημιουργήσει.
Θέματα Ελληνικής Ιστορίας
Θέματα Ελληνικής Ιστορίας
Παρά τα τόσα βιβλία και τις αποδείξεις για τον ρόλο του Κισσιγκερ, ορισμένοι επιδεικτικά αγνοούν τον ρόλο των Αμερικανών και των Βρετανών στην όλη ιστορία. Για να τελειώνουμε λοιπόν, ο Ιωαννιδης απλώς κορόιδο πιάστηκε, γιατί του έταξαν την Κύπρο οι Αμερικάνοι! Το πραξικόπημα δε στράφηκε εναντίον των τουρκοκυπρίων και απλώς αποτέλεσε αφορμή της τουρκικής εισβολής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς οι Αμερικάνοι δεν μπορούσαν να πείσουν τον Παπαδόπουλο για το πραξικόπημα και για αυτό και τον ανέτρεψαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τον Αλέξανδρο, ότι ο βλάξ Ιωαννίδης την πάτησε, οι Αμερικανοί τον ενέπεξαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ανθρώπους που υπηρέτησαν υπό τον Ιωαννίδη, άκουσα αφ' ενός ότι δεν διεκρίνετο ιδιαίτερα για την ευφυία του αφ΄ετέρου ότι ήταν πολύ κακός και σκληρός άνθρωπος.
Ε.Κ.
Ένα πράγμα με απασχολεί. Ο Καραμανλής είπε το περίφημο και πιθανώς δικαιολογημένο "Η Κύπρος κείται μακράν"... εφ' όσον όλοι οι ειδήμονες αρχηγοί διεβεβαίωναν, όπως λέγεται, ότι δεν υπήρχαν τα μέσα για αποστολή ενισχύσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως κατά τον Αττίλα 2 κατελήφθησαν επί πλέον, μη συμπεφωνημένα εδάφη, πέραν του Αττίλα 1.
Εφ' όσον οι Αμερικανοί εγγυούντο ότι θα έμεναν στα του Αττίλα 1 οι Τούρκοι, τότε και ο Έβρος έκειτο μακράν;
Εύκολα και αβασάνιστα περνούν τα μηνύματα στο διαδίκτυο κι αυτό είναι ένα από τα ελαττώματά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχάς την επίμαχη φράση, αν ελέχθη ποτέ, δεν την είπε ο Καραμανλής, αλλά ο Γ. Μαύρος. Όχι ότι έχει τόση σημασία, αλλά το επισημαίνω σαν δείγμα της προχειρότητας, με την οποία συντάσσονται τα κείμενα του διαδικτύου κατά 90%.
Κατά δεύτερον, παραπέμπω στο άρθρο της Φανούλας Αργυρού Και ο Μακάριος συμφωνούσε με το «η Κύπρος κείται μακράν» .
Επί της ουσίας. Ο Έβρος πού κείται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον "Φάκελο Κύπρου" τον έχει προ πολλού μισοανοίξει η ΕΣΤΙΑ, η οποία σε συνέχειες δημοσίευσε αρκετά ενημερωτικά στοιχεία για τον ρόλο του Μακαρίου (..εις το όνομα του οποίου εξακολουθούν να ομνύουν ακόμη και σήμερα πολλοί Κύπριοι!) και του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, ο παλαιός αγωνιστής της ΕΟΚΑ (εννοώ την πρώτη ΕΟΚΑ, της οποίας μια από τις πρώτες της προκηρύξεις έφερα τότε στην Αθήνα το 1951 κρυμμένη μέσα σε ένα στυλό) Σπύρος Παπαγεωργίου και αρχισυντάκτης της ΕΣΤΙΑΣ, εκτός από το βιβλίο του «Ο Αττίλας πλήττει την Ελληνική Κύπρο», έχει συγγράψει αρκετά βιβλία (π.χ. «Από τον Αττίλα εις την Ζυρίχη») με τα οποία ξεσκεπάζει τους ρόλους των διαφόρων πολιτικών μας και ιδίως του Μακαρίου.
Η πτώση του καθεστώτος των Συνταγματαρχών και της προσωρινής κυβέρνησης Μαρκεζίνη, ως φαίνεται οφείλετο στο ότι δεν δέχθηκαν να χρησιμοποιηθεί από τους Αμερικανούς η Ελλάδα ως βάση υποστήριξης του Ισραήλ κατά τον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ.
Ίσως δε είναι καιρός να παρατηρηθεί πιο κριτικά η (δήθεν) αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ η οποία στοίχισε τελικά στην Πατρίδα μας την απώλεια του ελέγχου του Αιγαίου, το οποίο έκτοτε οι ΗΠΑ θεωρούν Νατοϊκό χώρο και δεν αναγνωρίζουν εκεί σύνορα μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας στους χάρτες των.
Ο Καραμανλής, όπως είχε ήδη αποδειχθεί από την δημοσίευση του διαβόητου Μνημονίου στο οποίο είχε συμφωνήσει να κλείσει το Κυπριακό, το οποίο δημοσιεύθηκε τότε (1959 ?) στην έγκριτο εφημερίδα Πατρών ΝΕΟΛΟΓΟΣ, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, έγραφε τον Ελληνικό Λαό στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
Τέτοιες κινήσεις όπως το «ξωπέταγμα» της Ελλάδος από τον ζωτικότατο για αυτήν χώρο του Αιγαίου πρέπει να είχε προσχεδιασθεί πριν από καιρό.
Ο Καραμανλής, με πρόσχημα την ικανοποίηση του αισθήματος του Ελληνικού Λαού το οποίο είχε τρωθή, δήλωσε ότι η Ελλάς αποχωρεί (δήθεν) από την Ατλαντική Συμμαχία, πράγμα που μας κόστισε και μας κοστίζει πολύ ακριβά. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο άνθρωπος που απέταξε από την Πολεμική Αεροπορία μας τους ιπτάμενους αξιωματικούς των Φάντομ μας, επειδή αυτοί κατέρριψαν τα δύο ή τρία τουρκικά αεροπλάνα που τόλμησαν να πετάξουν επάνω από την Αθήνα. Αυτός που μετέθεσε αλλού τον στρατιωτικό διοικητή της Σάμου θρυλικό Γεώργιο Καρούσο, διότι διέταξε την εκτέλεση μερικών Τούρκων ναυτικών μιας τουρκικής ακταιωρού η οποία έμπαινε μέσα στο λιμάνι της νήσου με θράσος χιλίων πιθήκων τρομοκρατώντας τους κατοίκους της, βρήκε το θάρρος να διατάξει την αποχώρηση της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ.
Απλά εξετέλεσε τις εντολές που έλαβε.
Για να επανέλθουμε στις αγκάλες του ΝΑΤΟ, φτύσαμε αίμα και χάσαμε και τον έλεγχο του Αιγαίου με αποτέλεσμα τα σημερινά προβλήματα.
Ίσως βρω την ευκαιρία να αναφέρω τα στοιχεία που βρήκα για την προέλευση της οικογένειας Καραμανλή, καθώς και όσα έχω βρεί για τον ίδιο τον δήθεν Εθνάρχη.
Φιλικά
Ευμένης Καρδιανός